พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 123

เซี่ยซีหว่านตกตะลึง เธอรีบมองลู่หานถิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และพูดกระซิบว่า “คุณรีบบอกให้พวกเขากลับไปเร็ว ๆ สิคะ…”

ลู่หานถิงยกริมฝีปากบางของเขาขึ้น และพูดว่า “คุณนายลู่ เงยหน้าและยืดตัวขึ้น คุณเป็นนายหญิงของพวกเขา!”

“...” เซี่ยซีหว่านอยากจะเตะเขาสักทีสองที

ขณะเดียวกันลู่หานถิงก็ยื่นมือออกมา และโอบกอดเธอเอาไว้

เซี่ยซีหว่านไม่คิดว่าเขาจะโอบกอดตนเองท่ามกลางสายตาของทุกคน สองมือเล็ก ๆ ของเธอโอบรอบคอของเขาอย่างรวดเร็ว เธอส่งเสียงอุทานออกมาเบา ๆ จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงพนักงานหัวเราะ และพวกเขาก็รีบเอามือปิดปากของพวกเขาไว้ ติ่งหูสีขาวราวกับหิมะของเธอถูกย้อมไปด้วยสีแดงอย่างรวดเร็ว

“คุณชายลู่ คุณจะทำอะไรคะ?”

เธอมีน้ำหนักเพียง 45 กิโลกรัม ลู่หานถิงอุ้มเจ้าหญิงของเขาไว้ในอ้อมแขนอย่างสบาย ๆ เขาเดินบนพรมนุ่ม และกอดเธอไว้อย่างมั่นคง เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวานว่า “ถ้าคุณไม่ชอบเงยหน้าและยืดตัวก็ไม่เป็นไร ถ้าคุณนายลู่รู้สึกเขินอายก็สามารถซ่อนอยู่ในอ้อมแขนของผมได้นะ”

ดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย เธอรู้สึกเขินอายจริง ๆ เธอจึงทำได้เพียงแค่วางใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอไว้บนหน้าอกอันแข็งแกร่งของเขาแล้วปล่อยให้เขาอุ้มไปตลอดทาง

ขณะเดียวกันประตูลิฟต์ที่ใช้เฉพาะประธานก็เปิดออก จากนั้นทั้งสองคนก็หายวับไปจากสายตา

เซี่ยเหยียนเหยียนยืนดูฉากนั้นจนจบ เธอรู้สึกราวกับว่ามีมีดคมปักอยู่ในหัวใจ มีดคมเล่มนั้นยังคงทิ่มแทงหัวใจของเธอซ้ำ ๆ ทำให้เธอทั้งรู้สึกอิจฉาและเกลียดชังไปพร้อม ๆ กัน

ลู่หานถิงเอาใจเซี่ยซีวานถึงเพียงนี้เชียวเหรอ!

เดิมทีคนที่อยู่ในอ้อมแขนของลู่หานถิงควรจะเป็นเธอ!

เซี่ยเหยียนเหยียนวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เธอพยายามไล่ตามลู่หานถิง

แต่เพียงไม่นานก็มีคนหยุดเธอไว้ และพูดว่า “คุณผู้หญิงครับ ได้โปรดหยุดเถอะครับ ประธานของผมกำลังพาภรรยาของเขาไปที่ชั้นบนสุดเพื่อฉลองวันเกิดของเธอ คุณเข้าไปไม่ได้นะครับ”

“คุณผู้หญิงคะ เชิญคุณออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ด้วยค่ะ ไม่เช่นนั้นเราจะขอให้รปภ. มาพาตัวคุณออกไปนะคะ!”

ในขณะเดียวกันเซี่ยเจิ้งกั๋วและหลี่ยู่หลานก็วิ่งออกมา พวกเขาคว้ามือเซี่ยเหยียนเหยียนไว้ จากนั้นก็ยิ้ม และรีบพูดขอโทษว่า “ขอโทษนะคะ อย่าไล่พวกเราเลยค่ะ พวกเรากำลังจะออกไปกันแล้วค่ะ เหยียนเหยียนไปกันเถอะ!”

ทั้งสองคนดึงเซี่ยเหยียนเหยียนออกไป

...

ลู่หานถิงพาเซี่ยซีหว่านขึ้นไปถึงชั้นบนสุด จากนั้นก็พูดว่า “เปิดประตูเอาเองนะ”

เซี่ยซีหว่านยื่นมือเล็ก ๆ ออกมาแล้วเปิดประตู

เพียงชั่วพริบตาบอลลูนด้านในก็ระเบิดออกมา ริบบิ้น และลูกโป่งจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงมาบนตัวของเซี่ยซีหว่าน

เซี่ยซีหว่านมองเข้าไปข้างในด้วยความตกใจ ชั้นบนสุดในตำนานรายล้อมไปด้วยกระจกแวววาว มองขึ้นไปเห็นท้องฟ้าสีครามสดใส และดวงดาวนับพันล้านดวง จัดว่าเป็นงานเลี้ยงวันเกิดที่งดงามและเต็มไปด้วยสีชมพูสุดโรแมนติก ทำให้ผู้คนที่พบเห็นรู้สึกถึงเด็กสาววัยหวานแหวว

เซี่ยซีหว่านถอดผ้าคลุมหน้าออกแล้วมองไปรอบ ๆ ด้วยใบหน้าเรียวเล็กที่งดงามของเธอ เธอพูดอย่างตื่นเต้นและประหลาดใจว่า “ว้าว มันช่างสวยงามเหลือเกินค่ะ”

ลู่หานถิงเอนหลังพิงประตูอย่างเกียจคร้าน เข้าล้วงมือทั้งสองข้างไว้ในกระเป๋ากางเกง เด็กสาวที่เขามองเห็นนั้นสวมชุดเดรสสีชมพูนู้ด ผมยาวของเธอถักเปียทั้งสองข้าง และตอนนี้เธอกำลังเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยใบหน้าอันงดงาม เผยให้เห็นคอสีชมพูราวกับหงส์ ดวงดาวนับพันดวงก็ไม่สดใสเท่ากับเธอ

ลู่หานถิงเดินไปหยิบมงกุฎดอกไม้มาวางไว้บนศีรษะของเธอ และพูดว่า “เจ้าหญิงตัวน้อยของผม คุณชอบที่นี่ไหม?”

เซี่ยซีหว่านหันไปมองเขา เธอพยักหน้าอย่างแรง จากนั้นจึงยกนิ้วโป้งของเธอขึ้นพร้อมกับจู่โจมจูบริมฝีปากบาง ๆ ของเขาอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “ชอบค่ะ ขอบคุณนะคะคุณชายลู่”

ลู่หานถิงกอดเอวเล็กคอดของเธอ และพูดว่า “ดีมาก รักษาท่าทางออดอ้อนแบบนี้ไว้ให้ดีนะ”

เซี่ยซีหว่านผลักเขาออกไป และพูดว่า “คุณชายลู่ อย่ามาล้อเล่นนะคะ นี่เป็นวันเกิดของฉันค่ะ!”