พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 125

เซี่ยเหยียนเหยียนขับรถตามลู่หานถิง เธอไม่รู้ว่าเธอต้องการที่จะทำอะไร เธอรู้แค่ว่าเธอจะไม่มีวันปล่อยมือจากลู่หานถิงเด็ดขาด ลู่หานถิงจะต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น!

แต่เพียงไม่นานรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมที่อยู่ข้างหน้าของเธอก็เปลี่ยนเลนรถ เขาขับเร็วเกินไป และเธอก็ถูกขัดขวางโดยรถคันอื่น ๆ เธอต้องการเปลี่ยนเลนรถอย่างกระทันหัน แต่มีเสียงแตรรถดังขึ้น และมีคนตะโกนด่าขึ้นมาว่า “นี่คุณ ขับรถแบบนี้อยากตายเหรอ?”

เซี่ยเหยียนเหยียนเหงื่อตก ทักษะการขับรถของเธอไม่ดีเท่าลู่หานถิง เมื่อสักครู่นี้เธอต้องการเปลี่ยนเลนรถ แต่แม้แต่สัญญาณไฟเลี้ยวเธอก็ไม่ได้เปิด ดังนั้นรถที่อยู่ด้านหลังจึงเกือบจะชนท้ายรถของเธอ

เมื่อเซี่ยเหยียนเหยียนเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง รถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมที่อยู่ข้างหน้าก็หายไปแล้ว

เซี่ยเหยียนเหยียนติดไฟแดง ลู่หานถิงระแวดระวังเป็นอย่างมาก เขาทิ้งระยะห่างจากเธอออกไปอย่างง่ายดาย

เธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก!

เธอจะรู้สึกพอใจได้อย่างไรล่ะ?

เซี่ยเหยียนเหยียนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา จากนั้นก็กดโทรหาลู่หานถิงทันที…

...

ภายในรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสุดหรู ลู่หานถิงเปลี่ยนทิศทางการเดินทางอย่างกะทันหัน ทำให้เซี่ยซีหว่านล้มลงไปในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว

ลู่หานถิงยกแขนขึ้นและโอบไหล่แวววาวของเธอไว้ เพื่อให้เธอทรงตัวได้อย่างมั่นคง จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ว่า “คุณนายลู่ คุณกำลังจะกระโดดเข้ามาในอ้อมกอดของผมเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านรีบทรงตัวให้มั่นคงและนั่งลงบนที่นั่งของเธออย่างรวดเร็ว เธอพูดว่า “คุณชายลู่ ทำไมคุณถึงหักพวงมาลัยและขับรถเร็วขนาดนี้คะ มีนางฟ้ากำลังขับรถไล่ตามคุณเหรอคะ?”

ลู่หานถิงเลิกคิ้วรูปดาบขึ้น และพูดว่า “ผมไม่เห็นนางฟ้าข้างหลัง แต่ผมห็นนางฟ้าตนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ ผม”

“...” เซี่ยซีหว่านไม่พูดอะไรพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมา ขณะเดียวกันเธอก็นึกขึ้นได้ว่าถนนเส้นนี้ไม่ใช่ทางกลับไปที่สวนโหย่วหลานจึงพูดขึ้นมาว่า “คุณชายลู่ คุณมาผิดทางหรือเปล่าคะ?”

“ไม่ได้มาผิดทางหรอกครับ คุณโทรหาคุณย่าแล้วบอกกับท่านว่า คืนนี้เราจะไม่กลับไปบ้านกันที”

ร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย ดวงตาสีดำขลับอันสดใสจ้องมองไปที่เขา และพูดว่า “คุณชายลู่ คุณ...คุณคงไม่ได้กำลังพาฉันไป...เปิดห้องในโรงแรมใช่ไหมคะ?”

“คุณอยากไปเหรอ?”

“...ฉันไม่ได้อยากไปสักหน่อย!”

“ไม่ได้ไปเปิดห้องในโรงแรมหรอก แต่ไปคฤหาสน์ของผมเอง บางครั้งผมก็อยู่ที่นั่น”

ผู้ชายอย่างเขามีอสังหาริมทรัพย์มากมายภายใต้ชื่อของเขา แม้ว่าเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในสวนโหย่วหลานกับคุณย่าของเขา แต่บางครั้งเขาก็จะไปที่คฤหาสน์ของเขาเอง คืนนี้เขาจะพาเธอไปค้างคืนที่คฤหาสน์

“ไม่ไปไม่ได้เหรอคะ?”

“ถ้าคุณยังดื้อดึงแบบนี้อยู่อีก ดูเหมือนว่าคืนนี้จะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่นอน ดังนั้นคืนนี้ผมจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ”

เซี่ยซีหว่านรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาเพื่อโทรหาคุณย่าทันที

เสียงรอสายอันไพเราะดังขึ้นหนึ่งครั้ง จากนั้นคุณย่าก็รับสาย ท่านพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและใจดีว่า “ว่าไงจ๊ะหว่านหว่าน สุขสันต์วันเกิดนะ หว่านหว่านของฉันแก่ขึ้นอีกปีแล้วนะ เป็นอย่างไรบ้าง วันนี้สนุกไหมเอ่ย?”

เซี่ยซีหว่านพยักหน้ารับ และพูดว่า “ขอบคุณค่ะคุณย่า วันนี้หนูมีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ เอ่อคือว่า... คืนนี้ก็ดึกมากแล้ว หนูกลัวว่าจะไปรบกวนการพักผ่อนของคุณย่า ดังนั้น...หนู และคุณชายลู่จะ...จะไม่กลับบ้านนะคะ...”

ลู่หานถิงมองดูท่าทางเขินอายของหญิงสาว ติ่งหูสีขาวราวกับหิมะของเธอกลายเป็นเป็นสีแดง เธอพูดพร้อมกับหลบสายตาลงต่ำราวกับนักเรียนดีเด่นที่หัดโกหกเป็นครั้งแรก

ขณะเดียวกันก็มีเสียงสั่นมาจากโทรศัพท์มือถือของเขา เขามองโทรศัพท์และพบว่าเซี่ยเหยียนเหยียนเป็นคนโทรมา

ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิงไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แสงไฟนีออนที่กำลังสว่างไสวในตอนกลางคืนสะท้อนใบหน้าอันงดงามของเขาผ่านหน้าต่างกระจกที่สว่างสดใส เขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่หล่อเหลาเป็นอย่างมาก

ริมฝีปากบางของเขาซีดเพราะอากาศค่อนข้างเย็น เขาจึงเอื้อมมือไปกดปิดโทรศัพท์

คุณย่าพูดว่า “เอาล่ะหว่านหว่าน ย่าจะวางสายแล้ว ขอให้หนูสนุกไปกับหานถิงนะจ๊ะ รีบมีหลานให้ย่าอุ้มไวไวล่ะ”

แน่นอนว่าคุณย่าก็ยังคงเป็นคุณย่า ท่านสามารถจบทุกเรื่องไว้ที่เรื่องของ “หลานชาย” ได้อย่างสมบูรณ์

เซี่ยซีหว่านกดวางสายด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

...

ในไม่ช้ารถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมก็หยุดลงที่สนามหญ้าหน้าคฤหาสน์หลังหนึ่ง จากนั้นลู่หานถิงพาเซี่ยซีหว่านเข้าไปในคฤหาสน์

การตกแต่งภายในคฤหาสน์เป็นสไตล์แบบยุโรปผสมอเมริกัน ทั้งมีความเรียบง่ายและหรูหรา ซึ่งเป็นความชอบและรสนิยมตัวของเขาเอง

ทั้งสองคนขึ้นไปชั้นบนและเข้าไปในห้องนอนใหญ่ ลู่หานถิงมองเธอและพูดว่า “ของขวัญที่เพื่อนของคุณส่งมาให้ ผมให้คนนำมาไว้ที่นี่แล้ว คุณลองไปเปิดดูสิ”

เซี่ยซีหว่านรีบวิ่งเข้าไปในห้อง เธอเปิดกล่องของขวัญกล่องหนึ่งก่อน ภายในกล่องมีต้นไม้อยู่ต้นหนึ่ง

เซี่ยซีหว่านเบิกตากว้าง นี่คือสิ่งที่เธอบอกกับซวงซวงก่อนหน้านี้...มันคือดอกลำโพงในตำนาน

ในตำนานเล่าว่า ดอกลำโพงจะเติบโตในสองอาณาจักรนั้นคือ อาณาจักรความเป็น และอาณาจักรความตาย ดอกลำโพงมีรากสีดำ ดอกของมันเป็นสีแดงสดจนเกือบจะเป็นแดงเข้ม

เซี่ยซีหว่านเคยเห็นดอกลำโพงในหนังสือทางการแพทย์ เธอรู้สึกตกใจเมื่อได้เห็นมันด้วยตาของเธอเอง และเธอยิ่งรู้สึกตกใจมากขึ้นไปอีกที่ซวงซวงหาดอกลำโพงมาให้เธอได้จริง ๆ

ดอกลำโพงนั้นยากนักที่จะพบเจอ ครั้งก่อนซวงซวงตบที่หน้าอกของตัวเองและพูดว่าจะหามันมาให้ได้ ตอนนั้นเธอยังคงนึกสงสัยภายในใจ แต่ไม่คิดว่าซวงซวงจะหามันมาให้เธอจริง ๆ

ในกล่องมีโน้ตที่ซวงซวงเขียนไว้ว่า “หว่านหว่าน สุขสันต์วันเกิดนะ ในที่สุดฉันก็เพาะปลูกดอกลำโพงสำเร็จทันวันเกิดของเธอพอดี เธอต้องระวังด้วยเพราะดอกลำโพงมีพิษร้ายแรงมากจริง ๆ ฉันไม่ทันได้ระวังจึงโดนพิษของมันเล็กน้อย แต่เธอไม่ต้องรู้สึกกังวลไป ฉันปลูกบัวหิมะเทียนซานไว้แล้ว มันสามารถกินเพื่อล้างพิษได้ โปรดใช้ด้วยความระมัดระวังนะ”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่คำสองคำซึ่งเขียนว่า “เพาะปลูก” จากนั้นเธอจึงมองไปที่ประโยคที่เขียนว่าบัวหิมะเทียนซานสามารถล้างพิษได้ หัวสมองเล็ก ๆ ของเธอแทบจะระเบิดออกมา พระเจ้า ซวงซวงเธอเป็นใครกันแน่ เธอเพาะปลูกดอกลำโพงกับบัวหิมะเทียนซานได้อย่างง่ายดาย

ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านก็นึกได้ว่า ซวงซวงชอบปลูกดอกไม้ใบหญ้า เธอมีอุปกรณ์ทำสวนเยอะมาก หรือว่าในดินพวกนั้นมีแร่ธาตุชนิดพิเศษผสมอยู่?

ตอนนี้เซี่ยซีหว่านอยากจะถามซวงซวงมาก เธอเก็บดอกลำโพงอย่างระมัดระวัง อาการของคุณชายลู่ไม่สามารถชะล่าใจได้ ตอนนี้เธอมีดอกลำโพงแล้ว พรุ่งนี้เธอจะลองเอาพิษของมันมาปรุงยา

เซี่ยซีหว่านเปิดกล่องของขวัญอีกกล่องหนึ่ง ซึ่งเยี่ยหลิงเป็นคนส่งกล่องของขวัญนี้มา

หลิงหลิงจะให้ของขวัญวันเกิดอะไรกับเธอกันนะ?

เมื่อกล่องของขวัญถูกเปิดออก ภายในกล่องกลับมีกล่องใส่ของอยู่ข้างในอีกชั้นหนึ่ง

เยี่ยหลิงทิ้งโน้ตไว้ด้วยว่า “หว่านหว่าน สุขสันต์วันเกิดนะ ฉันไม่รู้ว่าคุณชายลู่จะชอบมันหรือเปล่า แต่เชื่อฉันเถอะ เขาต้องชอบแน่ ๆ ”

“...”

เซี่ยซีหว่านปิดกล่องอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่สวยงามของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงกำ่อย่างน่าสงสัย จากนั้นเธอจึงหันไปมองลู่หานถิง

ลู่หานถิงเพิ่งถอดชุดสูทสีดำของเขาออก เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำ เขายืนตัวตรงและมองออกไปที่นอกหน้าต่าง เขาหลับตาลง จากนั้นก็ปลดกระดุมสีเงินที่แขนเสื้อออกด้วยทวงท่าที่สง่างาม เข็มขัดสีดำถูกคาดอยู่ที่เอวอันแน่นหนาของเขา ส่วนด้านล่างคือ ขาเรียวยาวและมีกล้ามเนื้อ เขาช่างดูเป็น...ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ

เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกร้อนตัว หรือ เพราะเธอคล้อยตามคำพูดของเยี่ยหลิง

ในขณะเดียวกันเสียงทุ้มนุ่มลึกของชายคนนั้นก็ดังขึ้นในหูของเธอว่า “คุณนายลู่ ตาของคุณกำลังมองอะไรอยู่เหรอครับ?”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกใจมาก เธอรีบเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว และมองเข้าไปในดวงตาที่คมคายของลู่หานถิง เธอไม่รู้ว่าเขาเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่