พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 125

เซี่ยเหยียนเหยียนขับรถตามลู่หานถิง เธอไม่รู้ว่าเธอต้องการที่จะทำอะไร เธอรู้แค่ว่าเธอจะไม่มีวันปล่อยมือจากลู่หานถิงเด็ดขาด ลู่หานถิงจะต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น!

แต่เพียงไม่นานรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมที่อยู่ข้างหน้าของเธอก็เปลี่ยนเลนรถ เขาขับเร็วเกินไป และเธอก็ถูกขัดขวางโดยรถคันอื่น ๆ เธอต้องการเปลี่ยนเลนรถอย่างกระทันหัน แต่มีเสียงแตรรถดังขึ้น และมีคนตะโกนด่าขึ้นมาว่า “นี่คุณ ขับรถแบบนี้อยากตายเหรอ?”

เซี่ยเหยียนเหยียนเหงื่อตก ทักษะการขับรถของเธอไม่ดีเท่าลู่หานถิง เมื่อสักครู่นี้เธอต้องการเปลี่ยนเลนรถ แต่แม้แต่สัญญาณไฟเลี้ยวเธอก็ไม่ได้เปิด ดังนั้นรถที่อยู่ด้านหลังจึงเกือบจะชนท้ายรถของเธอ

เมื่อเซี่ยเหยียนเหยียนเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง รถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมที่อยู่ข้างหน้าก็หายไปแล้ว

เซี่ยเหยียนเหยียนติดไฟแดง ลู่หานถิงระแวดระวังเป็นอย่างมาก เขาทิ้งระยะห่างจากเธอออกไปอย่างง่ายดาย

เธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก!

เธอจะรู้สึกพอใจได้อย่างไรล่ะ?

เซี่ยเหยียนเหยียนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา จากนั้นก็กดโทรหาลู่หานถิงทันที…

...

ภายในรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสุดหรู ลู่หานถิงเปลี่ยนทิศทางการเดินทางอย่างกะทันหัน ทำให้เซี่ยซีหว่านล้มลงไปในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว

ลู่หานถิงยกแขนขึ้นและโอบไหล่แวววาวของเธอไว้ เพื่อให้เธอทรงตัวได้อย่างมั่นคง จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ว่า “คุณนายลู่ คุณกำลังจะกระโดดเข้ามาในอ้อมกอดของผมเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านรีบทรงตัวให้มั่นคงและนั่งลงบนที่นั่งของเธออย่างรวดเร็ว เธอพูดว่า “คุณชายลู่ ทำไมคุณถึงหักพวงมาลัยและขับรถเร็วขนาดนี้คะ มีนางฟ้ากำลังขับรถไล่ตามคุณเหรอคะ?”

ลู่หานถิงเลิกคิ้วรูปดาบขึ้น และพูดว่า “ผมไม่เห็นนางฟ้าข้างหลัง แต่ผมห็นนางฟ้าตนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ ผม”

“...” เซี่ยซีหว่านไม่พูดอะไรพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมา ขณะเดียวกันเธอก็นึกขึ้นได้ว่าถนนเส้นนี้ไม่ใช่ทางกลับไปที่สวนโหย่วหลานจึงพูดขึ้นมาว่า “คุณชายลู่ คุณมาผิดทางหรือเปล่าคะ?”

“ไม่ได้มาผิดทางหรอกครับ คุณโทรหาคุณย่าแล้วบอกกับท่านว่า คืนนี้เราจะไม่กลับไปบ้านกันที”

ร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย ดวงตาสีดำขลับอันสดใสจ้องมองไปที่เขา และพูดว่า “คุณชายลู่ คุณ...คุณคงไม่ได้กำลังพาฉันไป...เปิดห้องในโรงแรมใช่ไหมคะ?”

“คุณอยากไปเหรอ?”

“...ฉันไม่ได้อยากไปสักหน่อย!”

“ไม่ได้ไปเปิดห้องในโรงแรมหรอก แต่ไปคฤหาสน์ของผมเอง บางครั้งผมก็อยู่ที่นั่น”

ผู้ชายอย่างเขามีอสังหาริมทรัพย์มากมายภายใต้ชื่อของเขา แม้ว่าเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในสวนโหย่วหลานกับคุณย่าของเขา แต่บางครั้งเขาก็จะไปที่คฤหาสน์ของเขาเอง คืนนี้เขาจะพาเธอไปค้างคืนที่คฤหาสน์

“ไม่ไปไม่ได้เหรอคะ?”

“ถ้าคุณยังดื้อดึงแบบนี้อยู่อีก ดูเหมือนว่าคืนนี้จะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่นอน ดังนั้นคืนนี้ผมจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ”

เซี่ยซีหว่านรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาเพื่อโทรหาคุณย่าทันที

เสียงรอสายอันไพเราะดังขึ้นหนึ่งครั้ง จากนั้นคุณย่าก็รับสาย ท่านพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและใจดีว่า “ว่าไงจ๊ะหว่านหว่าน สุขสันต์วันเกิดนะ หว่านหว่านของฉันแก่ขึ้นอีกปีแล้วนะ เป็นอย่างไรบ้าง วันนี้สนุกไหมเอ่ย?”

เซี่ยซีหว่านพยักหน้ารับ และพูดว่า “ขอบคุณค่ะคุณย่า วันนี้หนูมีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ เอ่อคือว่า... คืนนี้ก็ดึกมากแล้ว หนูกลัวว่าจะไปรบกวนการพักผ่อนของคุณย่า ดังนั้น...หนู และคุณชายลู่จะ...จะไม่กลับบ้านนะคะ...”

ลู่หานถิงมองดูท่าทางเขินอายของหญิงสาว ติ่งหูสีขาวราวกับหิมะของเธอกลายเป็นเป็นสีแดง เธอพูดพร้อมกับหลบสายตาลงต่ำราวกับนักเรียนดีเด่นที่หัดโกหกเป็นครั้งแรก

ขณะเดียวกันก็มีเสียงสั่นมาจากโทรศัพท์มือถือของเขา เขามองโทรศัพท์และพบว่าเซี่ยเหยียนเหยียนเป็นคนโทรมา