พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 126

เซี่ยซีหว่านรู้สึกตัวสั่นไหว เธอรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า “ฉัน...ฉันไม่ได้มองอะไรเลยค่ะ!”

ลู่หานถิงเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยความเอ็นดู เขาเหลือบมองที่กล่องของขวัญและพูดว่า “อะไรอยู่ในกล่องของขวัญเหรอครับ ของเล่นสำหรับผู้ใหญ่เหรอ? สำหรับคุณหรือสำหรับผมล่ะ?”

“...”

เซี่ยซีหว่านใช้เวลาสักพักกว่าจะเข้าใจว่าเขากำลังหมายถึงอะไร

เซี่ยซีหว่านรีบซ่อนกล่องของขวัญไว้ใต้เตียงอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “นี่เป็นของขวัญวันเกิดของฉัน คุณชายลู่ คุณต้องเคารพความเป็นส่วนตัวของฉันนะคะ ห้ามแอบดู ฉัน...ฉันไปอาบน้ำก่อนค่ะ!”

เซี่ยซีหว่านรีบหนีเข้าไปในห้องน้ำทันที

...

เมื่อเห็นเงาสวย ๆ ของเธอที่รีบหนีไปในห้องน้ำ ลู่หานถิงก็เม้มริมฝีปากบางของเขา เธอยังเป็นเด็กสาวและวันนี้เธอเพิ่งจะอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ แต่เขาอายุ 27 ปีแล้ว และเขาเป็นผู้ชายที่อยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้วด้วย

แม้ว่าเขาจะไม่เคยผ่านผู้หญิงมาก่อน แต่เขารู้ทุกอย่างที่ผู้ชายควรจะรู้ ท่าทางที่ซ่อนเร้นและการหลบเลี่ยงของเธอเมื่อสักครู่นี้จะต้องเป็นเรื่องที่สอนเธอในทางที่ไม่ดีอย่างแน่นอน

ลู่หานถิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา เขากดเปิดเครื่องอีกครั้ง หน้าจอโทรศัพท์แสดงให้เห็นสายที่ไม่ได้รับมากกว่าสิบสาย ซึ่งทั้งหมดเป็นสายโทรศัพท์จากเซี่ยเหยียนเหยียน

ขณะเดียวกันโทรศัพท์ก็เกิดการสั่นสะเทือนขึ้น สายเรียกเข้าจากเซี่ยเหยียนเหยียนดังขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ลู่หานถิงกดปุ่มรับสาย

เซี่ยเหยียนเหยียนไม่คิดว่าเขาจะรับสายเธอ เธอจึงรีบพูดขึ้นว่า “ประธานลู่ ทำไมคุณถึงทิ้งฉันคะ ทำไมคุณไม่รับสายฉัน ตอนนี้ฉันเสียใจมาก ฉัน…”

ลู่หานถิงเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง และพูดขึ้นเพื่อขัดจังหวะเธอว่า “คุณเซี่ย ผมให้เวลาคุณสามวินาทีในการพูดในสิ่งที่คุณต้องการจะพูด”

เซี่ยเหยียนเหยียนหยุดชะงัก เธอร้องไห้จนน้ำเสียงแหบพร่า จากนั้นก็พูดว่า “ประธานลู่คะ ฉันชอบคุณจริง ๆ ฉันชอบคุณมาหลายปีแล้ว ทำไมคุณต้องแต่งงานกับหว่านหว่านด้วยคะ…”

“สองวินาทีผ่านไปแล้ว คุณยังพูดได้อีกหนึ่งประโยคเท่านั้น”

เมื่อฟังเสียงที่เย็นชาและไร้ความปราณีของลู่หานถิง เซี่ยเหยียนเหยียนก็บีบโทรศัพท์ในมือของเธอแน่น เธอหายใจเข้าและปาดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ จากนั้นก็พูดว่า “ประธานลู่ ฉันเคยช่วยชีวิตคุณมาก่อน คุณจำได้ไหมคะ คุณสัญญากับฉันว่า คุณจะตอบตกลงฉันสามข้อ คำขอที่สามที่ฉันจะขอคุณ ฉันคิดมันได้แล้ว ฉันอยากให้คุณหย่ากับหว่านหว่าน แล้วมาแต่งงานกับฉันค่ะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกเกลียดมาก เธอเกลียดการแต่งงานแทนของเซี่ยซีหว่าน และเกลียดคำขอประการที่ 3 ของตนเอง เป้าหมายของเธอคือการได้แต่งงานกับเขา

ตอนนี้เธอต้องการให้ลู่หานถิงหย่ากับเซี่ยซีหว่านและมาแต่งงานกับเธอ!

ลู่หานถิงไม่ได้เปลี่ยนท่าทางของเขาเลยแม้แต่น้อย เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอย่างเรียบเฉยว่า “การหย่าร้างและการแต่งงานกับคุณ สองเรื่องนี้ คุณเซี่ย คุณไปคิดให้ดีว่าในสองเรื่องนี้คุณจะให้ผมตอบรับคุณเรื่องไหน?”

“ฉัน…”

“ไม่ว่าเรื่องไหน ผมก็จะไม่ตอบรับคุณ”

เซี่ยเหยียนเหยียนก้มหน้าลง เธอรู้สึกว่าเธอมีไพ่ตายอยู่ในมือเสมอ ลู่หานถิงเป็นผู้ชายที่พูดแล้วไม่คืนคำ เพียงแค่เธอเอ่ยปากขอ เขาก็จะตอบรับอย่างแน่นอน

แต่ทว่าครั้งนี้เขากลับปฏิเสธเธอ

“คุณชายลู่ คุณเคยบอกว่า เพียงแค่ฉันเอ่ยปากขอ คุณก็จะช่วยให้ฉันสมความปรารถนา ตอนนี้คุณจะผิดสัญญาต่อฉันอย่างนั้นเหรอคะ?”

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางของเขา และพูดว่า “แม้ว่าผมจะผิดสัญญา แต่ผมเป็นคนควบคุมเกมส์นี้ และเกมส์นี้มันขึ้นอยู่กับผม”

“คุณชายลู่ คุณ...คุณลืมไปแล้วเหรอคะว่าเมื่อหกหรือเจ็ดปีที่แล้ว ใครเป็นคนช่วยชีวิตคุณจากน้ำแข็งและหิมะในค่ำคืนที่หนาวเหน็บ และใครเป็นคนกอดคุณไว้ในถ้ำทั้งคืนเพื่อให้ร่างกายของคุณอบอุ่น ถ้าคุณไม่มีฉัน คุณก็คงตายไปนานแล้ว!”

ทันใดนั้นความทรงจำในค่ำคืนที่หิมะตกก็ปรากฏขึ้นในหัวของลู่หานถิง หญิงสาวคนนั้นผายปอดให้เขา ริมฝีปากของเธอประกบลงบนริมฝีปากบางอันเย็นเยียบของเขาอย่างนุ่มนวล…

เธอพูดอยู่ข้างหูเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า พี่ชาย ฟื้นขึ้นมาสิคะ อย่าเป็นอะไรไปนะ ฉันจะช่วยคุณเอง!

ลู่หานถิงหรี่ดวงตาที่คมคายของเขาลงเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างแผ่วเบาว่า “ผมไม่เคยลืม มันเป็นเพราะว่าผมไม่ลืม คุณถึงได้มาคุยโทรศัพท์กับผมอยู่แบบนี้ยังไงล่ะ”

หลายปีที่ผ่านมานี้ข้างกายของเขาไร้ซึ่งผู้หญิงอยู่เคียงข้าง เพราะเขาไม่ให้โอกาสผู้หญิงเหล่านั้นเข้ามาใกล้เขา เหมือนที่เซี่ยเหยียนเหยียนขับรถตามเขาในวันนี้ อีกทั้งยังโทรศัพท์มารบกวนเขาอีก สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก แต่ที่เธอยังสามารถคุยโทรศัพท์กับเขาได้อีกนั่นเป็นเพราะ...เพราะว่าเธอคือหญิงสาวในปีนั้น

“ประธานลู่ คุณยอมรับเถอะคะว่า คุณยังไม่ลืม หลายปีมานี้คุณหมกมุ่นอยู่แต่กับฉัน ภายในใจของคุณมีแต่ฉัน และคุณก็ชอบฉันเหมือนกัน!”

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางของเขา เขามองไปยังทิศทางของห้องอาบน้ำ และพูดว่า “ผมไม่ชอบพวกผู้หญิงที่ชอบสะกดรอยตามผม เซี่ยเหยียนเหยียน คุณควรเคารพและรักษาศักดิ์ศรีของคุณเองสักหน่อยนะ ผมจะได้ไม่ต้องรู้สึกอับอายเวลามองคุณ คุณเปลี่ยนไปมากจริง ๆ คุณแทบจะไม่เหมือนคน ๆ นั้นในความทรงจำของผมเลย”

เซี่ยเหยียนเหยียนเบิกตากว้าง หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้น หรือว่าเขาสังเกตเห็นบางอย่างแล้วอย่างนั้นเหรอ?

แน่นอนว่าเธอไม่ใช่หญิงสาวในความทรงจำของเขา หญิงสาวในปีนั้นที่อยู่เคียงข้างเขามาตลอดเวลาคือ...เซี่ยซีหว่าน!

ริมฝีปากของเซี่ยเหยียนเหยียนสั่นระริกไม่หยุด เธอไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป เธอก็เกือบจะเปิดเผยความลับของเธอออกไปแล้ว

ขณะเดียวกันลู่หานถิงก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า “เซี่ยเหยียนเหยียน ถ้าคุณฉลาดพอ คุณควรใช้ประโยชน์จากการช่วยชีวิตผมในวันนั้น และขออะไรที่มันเป็นไปได้ อีกอย่างผมหวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้คุยกันทางโทรศัพท์ เพราะว่าคุณนายลู่ของผมขี้ระแวง อีกทั้งเธอยังขี้หึงมาก เธอไม่ชอบให้ผมไปมาหาสู่กับผู้หญิงคนอื่น ตอนนี้ผมแต่งงานและมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนแล้ว และผมไม่มีแผนที่จะหย่าหรือนอกใจเธอ ดังนั้นอย่าคิดถึงผมอีกเลย คุณตัดใจจากผมเถอะ”

หลังจากพูดจบ ลู่หานถิงก็กดวางสายในทันที

...

ลู่หานถิงโยนโทรศัพท์ลงบนเตียง และยกนิ้วขึ้นเพื่อปลดกระดุมเสื้อทั้งสองข้างของเขาออก ขณะเดียวกันประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก เซี่ยซีหว่านที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังเดินออกมา

ชุดนอนถูกจัดเตรียมไว้ที่นี่แล้ว เซี่ยซีหว่านสวมชุดนอนสายเดี่ยวสีแชมเปญ ใบหน้าที่งดงามของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูหลังจากได้รับไอร้อนภายในห้องน้ำ เธองดงามราวกับดอกบัว

เซี่ยซีหว่านถือผ้าขนหนูเช็ดผมยาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำของเธอ เธอมองไปที่ลู่หานถิงและพูดว่า “คุณชายลู่ ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ คุณก็รีบไปอาบน้ำเถอะค่ะ”

สายตาของลู่หานถิงจ้องมองไปที่เรือนร่างของเธอ เขามองขึ้นมองลงอย่างถือวิสาสะ และพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมจะไปอาบแล้ว ผมอาบไวมาก คุณนายลู่รอผมสักครู่นะครับ”

เขาหมายถึงอะไร?

เซี่ยซีหว่านโยนผ้าเช็ดตัวในมือของเธอไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาอย่างเขินอาย

ลู่หานถิงยิ้มและเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

เพียงไม่นานก็มีเสียงน้ำไหล “ซ่าซ่า” ดังออกมาจากข้างใน เซี่ยซีหว่านนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และกำลังเป่าผมของเธอ ขณะเดียวกันเสียงทุ้มต่ำของชายคนนั้นก็ดังขึ้นว่า “คุณนายลู่ ช่วยหยิบซองบุหรี่ให้ผมหน่อยสิ”

เขากำลังอาบน้ำอยู่ แล้วเขาจะสูบบุหรี่ทำไม แล้วสูบจากด้านในนั้นอย่างนั้นเหรอ?

เซี่ยซีหว่านหยิบบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงไปหนึ่งซอง เธอผลักประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ภายในห้องน้ำมีประตูกระจกฝ้ากั้นไว้อยู่ แต่เธอสามารถมองเห็นร่างสูงของเขาได้แบบเลือนลาง