พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 128

การโต้ตอบของหลี่ยู่หลานทำให้เซี่ยเจิ้งกั๋วรู้สึกโกรธ ทุกวันนี้เขาสะดวกสบายมากแค่ไหนกันเชียว เขาต้องดิ้นรนเป็นอย่างมาก วันนี้เขาเตรียมงานวันเกิดอย่างดี พร้อมกับความฝันที่จะได้เป็นพ่อตาของอาณาจักรแห่งนี้ แต่ในที่สุดเขาก็กลายเป็นตัวตลก ทุกคนต่างหัวเราะเยาะเขา ตอนนี้ทุกคนพากันรีบถอนทุนออกจากบริษัทของเขา เขารู้สึกเหมือนตกจากสวรรค์ลงสู่นรก

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหลี่ยู่หลานเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดี และเขาก็รู้สึกดีกับหลี่ยู่หลานเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ความเกลียดของเขาที่มีต่อหลี่ยู่หลานก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

“หลี่ยู่หลาน คุณยังกล้าเถียงอีกนะ ดูสิ่งที่คุณทำลงไปสิ ทุกคนต่างก็ชี้และนินทามาที่ผม เดิมที่ผมคิดว่าเห็นแก่ภาพลักษณ์ของเหยียนเหยียน ผมจะปล่อยคุณไปสักครั้ง แต่คนที่เป็นแม่อย่างคุณกลับทำวันเกิดของลูกสาวตัวเองพังลงแบบนี้ อีกทั้งเซี่ยซีหว่านยังกลายเป็นคุณนายลู่อีก ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของคุณคนเดียว!” เซี่ยเจิ้งกั๋วพูดอย่างโกรธเกรี้ยว

หลี่ยู่หลานก็รู้สึกโกรธมากเช่นกัน เธอพูดว่า “เซี่ยเจิ้งกั๋ว คุณมันเห็นแก่ตัวมาโดยตลอด คุณจะสนใจพวกเราก็ต่อเมื่อพวกเรามีประโยชน์กับคุณ แต่เมื่อใดที่พวกเราไม่มีประโยชน์กับคุณ คุณก็จะถีบหัวส่งพวกเรา คุณเคยรักฉันและเหยียนเหยียนบ้างไหมคะ ฉันว่าสิ่งเดียวที่คุณรักก็คือตัวของคุณเองนั่นแหละ!”

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!” เซี่ยเจิ้งกั๋วก้าวไปข้างหน้า เขายกมือขึ้นมาและตบหน้าของหลี่ยู่หลานทันที

หลี่ยู่หลานล้มลงบนโซฟา เธอปิดหน้าของเธอและพูดว่า “เอาสิเซี่ยเจิ้งกั๋ว ถ้าคุณตบฉันอีกครั้ง วันนี้ฉันจะสู้กับคุณแน่!”

หลี่ยู่หลานเดินไปกระชากเซี่ยเจิ้งกั๋วอย่างแรง

เซี่ยเจิ้งกั๋วมีพละกำลังเยอะมากพอที่จะจัดการกับผู้หญิงเพียงแค่คนเดียว เขาบีบคอหลี่ยู่หลานด้วยมือเดียว จากนั้นเขาก็ตบหน้าเธอหลายต่อหลายครั้ง

ภายในห้องนั่งเล่นเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง คุณท่านและคุณนายกลับมาทะเลาะกันอย่างบ้าคลั่งที่นี่อีกแล้ว คนรับใช้ทุกคนต่างรู้สึกกลัวจนไม่กล้าส่งเสียงออกมา พวกเขาต่างพากันซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องอย่างเงียบ ๆ

เซี่ยเหยียนเหยียนยืนอยู่ที่โถงทางเดิน เธอมองดูคนสองคนต่อสู้กันอย่างเย็นชา เธอก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งว่า “พอได้แล้วค่ะ เลิกทะเลาะกันได้ไหมคะ!”

เซี่ยเจิ้งกั๋วและหลี่ยู่หลานแยกออกจากกันอย่างไม่เต็มใจ บนใบหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋วปรากฏรอยแดงขึ้นมาหลายจุด การแต่งหน้าอันวิจิตรงดงามของหลี่ยู่หลานถูกลบออกไปจนเกือบหมดและปรากฏร่องรอยจากการถูกตบหลายจุดบนใบหน้าของเธอแทน

“เหยียนเหยียน” หลี่ยู่หลานรีบวิ่งไปข้างหน้าและจับมือเรียวเล็กของเซี่ยเหยียนเหยียนไว้ เธอร้องไห้และพูดว่า “เหยียนเหยียน พ่อของลูกตบตีแม่อีกแล้ว เขาคิดว่าพวกเราสองแม่ลูกไร้ประโยชน์!”

เซี่ยเจิ้งกั๋วมองไปที่เซี่ยเหยียนเหยียน เธอเป็นลูกสาวคนโปรดของเขา อีกทั้งยังเป็นความภาคภูมิใจของเขามาก่อน เขามักจะทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม แต่ตอนนี้เขากลับพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาและพูดว่า “เหยียนเหยียน ลูกไปหาประธานลู่แล้วเหรอ ประธานลู่ว่าอย่างไรบ้าง เขาจะหย่ากับเซี่ยซีหว่านแล้วมาแต่งงานกับลูกไหม?”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่เซี่ยเจิ้งกั๋ว และพูดว่า “พ่อไม่ต้องกังวลไปนะคะ หนูจะไม่มีวันพ่ายแพ้เป็นอันขาด ลู่หานถิงจะต้องหย่ากับเซี่ยซีหว่านแล้วมาแต่งงานกับหนูเท่านั้นค่ะ”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่มั่นใจของเซี่ยเหยียนเหยียน สีหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋วก็ผ่อนคลายความกังวลลงเล็กน้อย และพูดว่า “เหยียนเหยียน พ่อคาดหวังในตัวลูกมาโดยตลอด พ่อเลี้ยงดูลูกมาอย่างดี ไม่ว่าลูกจะต้องการสิ่งใด พ่อก็หามาให้ลูกเสมอ รวมไปถึง...ตำราทางการแพทย์ที่แม่ของเซี่ยซีหว่านทิ้งเอาไว้ให้เธอ พ่อก็เอามันมามอบให้กับลูก ตำราทางการแพทย์เล่มนั้นสำคัญมาก หลายปีที่ผ่านมานี้พวกนักวิชาการต่าง ๆ ในมหานครเอมพีเรียลต่างก็กำลังค้นหาที่อยู่ของตำราทางการแพทย์เล่มนั้นอยู่ มันล้ำค่ามาก และตอนนี้มันอยู่ในมือของลูก!”

ทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยเหยียนเหยียนพัฒนาอย่างก้าวกระโดดในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพราะเธอได้รับตำราทางการแพทย์ที่แม่ของเซี่ยซีหว่านทิ้งเอาไว้

ตำราทางการแพทย์เล่มนี้น่าทึ่งมาก ในตำรามีวิธีการฝังเข็มแบบที่คาดเดาไม่ได้บันทึกไว้ในนั้นอย่างมากมาย เซี่ยเหยียนเหยียนศึกษาตำราเล่มนั้นมาหลายปีแล้ว แต่น่าเสียดายที่เธอไม่มีความสามารถทางการแพทย์มากขนาดนั้น เธอจึงศึกษาได้เพียงบางส่วนเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม บางส่วนเหล่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอกลายเป็นหญิงสาวที่เป็นอัจฉริยะทางการแพทย์

“พ่อคะ ตกลงใครคือแม่ของเซี่ยซีหว่านคะ? เธอเป็นคนเขียนตำราทางการแพทย์หรือเปล่าคะ แล้วเธอเกี่ยวข้องกับมหานครเอมพีเรียลอย่างไรคะ?” เซี่ยเหยียนเหยียนเอ่ยถาม

เมื่อนึกถึงเทพธิดาในอดีต เซี่ยเจิ้งกั๋วก็เผยท่าทีเศร้าโศกออกมา ความรู้สึกมันเอ่อล้นไปด้วยความคิดถึง เขาส่ายหัวและพูดว่า “พ่อไม่รู้อะไรเลย พ่อไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอมากนัก พ่อรู้แค่ว่าบรรดานักการแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่ล้วนมาจากมหานครเอมพีเรียลทั้งนั้น พวกที่มีพรสวรรค์ต่างก็ซ่อนตัวอยู่ที่มหานครเอมพีเรียล ที่นั่นมีคณะแพทย์หลากหลายสาขา และยากที่จะเข้าถึงได้ เธอ...มาจากมหานครเอมพีเรียล ส่วนเรื่องอื่น ๆ นั้น… ชายชราก็น่าจะรู้บ้าง แต่ชายชราไม่เคยบอกอะไรกับพ่อเลย”

หลินสุ่ยเหยาแม่ของเซี่ยซีหว่านเป็นคนลึกลับไม่มีใครเคยเห็นเธอแบบชัดเจนสักคนเดียว

เซี่ยเหยียนเหยียนไม่พูดอะไรอีก เธอไม่มีทางรู้อดีตของหลินสุ่ยเหยา จากสัญชาตญาณของเธอ หลินสุ่ยเหยาดูเหมือนจะมีพลังลึกลับ เธอดูทรงพลัง หากเธอเป็นคนเขียนตำราทางการแพทย์เล่มนั้น นั่นหมายความว่าเธอ...น่าเกรงกลัวเกินไปแล้ว

เธอเพิ่งเคยเห็นตำราทางการแพทย์ และเธอรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าตำราทางการแพทย์ยังมีอีกกี่เล่ม และตอนนี้อยู่ในมือใครบ้าง แต่ผู้คนภายนอกต่างก็กำลังค้นหาตำราทางการแพทย์เล่มนี้อยู่

ก่อนที่หลินสุ่ยเหยาจะเสียชีวิต เธอตั้งใจที่จะเก็บตำราทางการแพทย์เล่มนี้ไว้ให้กับเซี่ยซีหว่านลูกสาวของเธอ

แต่ทว่าเซี่ยเจิ้งกั๋วกลับมอบตำราทางการแพทย์เล่มนี้ให้กับเซี่ยเหยียนเหยียน ลูกสาวของเขา

อย่างไรก็ตามหลินสุ่ยเหยาตายไปแล้ว และเซี่ยซีหว่านลูกสาวของเธอถูกทิ้งไว้ที่ชนบทตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นเด็ก เธอคงจะสูญเสียพรสวรรค์ทางการแพทย์ไปจนหมดสิ้นแล้ว!

สิ่งนี้ทำให้เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกมีความสุขมาก เธอพูดว่า “พ่อคะ แม้ว่าตอนนี้เซี่ยซีหว่านจะกลายเป็นคุณนายลู่ แต่มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่า เธอมีการศึกษาแค่ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และไม่ได้เป็นคนที่มีความสามารถความทางการแพทย์ ลู่หานถิงคงจะหลงเสน่ห์เธอแค่ชั่วคราวเท่านั้น หนูเชื่อว่าอีกสักพักเขาก็จะเบื่อเธอค่ะ อีกอย่างหนูได้ติดต่อกับศาสตราจารย์เฉียน จากสถาบันเซิงลี่ที่ฝรั่งเศสไว้แล้วด้วยค่ะ ศาสตราจารย์เฉียนเป็นที่ปรึกษาของหนู ศาสตราจารย์เฉียนจะบินมาที่เมืองไห่เฉิงในอีกสองวันนี้ค่ะ”

ดวงตาของเซี่ยเจิ้งกั๋วเปล่งประกาย แล้วพูดว่า “จริงเหรอ? นั่นมันยอดเยี่ยมมาก! ตอนนี้ด้านนอกมีแต่ข่าวลือที่ไม่ดีต่อตัวลูก สถาบันเซิงลี่เป็นสถาบันทางการแพทย์ที่มีเกียรติ อีกทั้งยังเป็นโรงเรียนเก่าของลูก การมาของศาสตราจารย์เฉียนจะทำให้ประชาชนหันมาสนใจลูกในฐานะที่เป็นอัจฉริยะทางการแพทย์รุ่นเยาว์ และเซี่ยซีหว่านก็ไม่มีอะไรที่จะมาเปรียบเทียบกับลูกได้เลยสักนิด”

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้ว่าสถานการณ์ในปัจจุบันของเธอไม่ค่อยจะดีนัก เธอไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวอะไรมาก แต่เธอมั่นใจมากว่าพรสวรรค์เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับเรื่องนี้

และเซี่ยซีหว่านเป็นเพียงคนที่ไม่มีพรสวรรค์!

“พ่อคะ ตอนนี้หนูรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย หนูขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ หวังว่าพ่อและแม่จะไม่ทะเลาะกันอีก ถ้าเรื่องไปถึงหูของนักข่าว ในไม่ช้านี้ก็คงจะได้พาดหัวข่าวกันอีกครั้งแน่นอนค่ะ”

เมื่อพูดจบเซี่ยเหยียนเหยียนก็เดินขึ้นไปชั้นบนทันที

“เหยียนเหยียน…” หลี่ยู่หลานจับมือเซี่ยเหยียนเหยียนเอาไว้

เซี่ยเหยียนเหยียนเหลือบมองแม่ของเธอเธอรู้สึกไม่พอใจจริง ๆ หากไม่ใช่เพราะแม่ของเธอ แผนการแต่งงานแทนในครั้งนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น และเธอก็คงจะได้เป็นคุณนายลู่ไปแล้ว!

เซี่ยเหยียนเหยียนดึงมือของเธอออกอย่างเย็นชา และเดินขึ้นไปชั้นบนทันที

ใบหน้าของหลี่ยู่หลานเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและเสียใจ เซี่ยเหยียนเหยียนเป็นที่พึ่งพาสุดท้ายของเธอ ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกถูกยั่วยุด้วยคำพูดไม่กี่คำของเซี่ยซีหว่าน อีกทั้งเซี่ยเจิ้งกั๋วก็เริ่มที่จะเกลียดเธออีกแล้ว ชีวิตของเธอมีแต่จะแย่ลงมากขึ้นทุกวัน

หลี่ยู่หลานรู้สึกว่าเธอถูกทุบตีกลับไปอยู่ในสภาพเดิม และคราวนี้กลับแย่ยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ