พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 128

การโต้ตอบของหลี่ยู่หลานทำให้เซี่ยเจิ้งกั๋วรู้สึกโกรธ ทุกวันนี้เขาสะดวกสบายมากแค่ไหนกันเชียว เขาต้องดิ้นรนเป็นอย่างมาก วันนี้เขาเตรียมงานวันเกิดอย่างดี พร้อมกับความฝันที่จะได้เป็นพ่อตาของอาณาจักรแห่งนี้ แต่ในที่สุดเขาก็กลายเป็นตัวตลก ทุกคนต่างหัวเราะเยาะเขา ตอนนี้ทุกคนพากันรีบถอนทุนออกจากบริษัทของเขา เขารู้สึกเหมือนตกจากสวรรค์ลงสู่นรก

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหลี่ยู่หลานเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดี และเขาก็รู้สึกดีกับหลี่ยู่หลานเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ความเกลียดของเขาที่มีต่อหลี่ยู่หลานก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

“หลี่ยู่หลาน คุณยังกล้าเถียงอีกนะ ดูสิ่งที่คุณทำลงไปสิ ทุกคนต่างก็ชี้และนินทามาที่ผม เดิมที่ผมคิดว่าเห็นแก่ภาพลักษณ์ของเหยียนเหยียน ผมจะปล่อยคุณไปสักครั้ง แต่คนที่เป็นแม่อย่างคุณกลับทำวันเกิดของลูกสาวตัวเองพังลงแบบนี้ อีกทั้งเซี่ยซีหว่านยังกลายเป็นคุณนายลู่อีก ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของคุณคนเดียว!” เซี่ยเจิ้งกั๋วพูดอย่างโกรธเกรี้ยว

หลี่ยู่หลานก็รู้สึกโกรธมากเช่นกัน เธอพูดว่า “เซี่ยเจิ้งกั๋ว คุณมันเห็นแก่ตัวมาโดยตลอด คุณจะสนใจพวกเราก็ต่อเมื่อพวกเรามีประโยชน์กับคุณ แต่เมื่อใดที่พวกเราไม่มีประโยชน์กับคุณ คุณก็จะถีบหัวส่งพวกเรา คุณเคยรักฉันและเหยียนเหยียนบ้างไหมคะ ฉันว่าสิ่งเดียวที่คุณรักก็คือตัวของคุณเองนั่นแหละ!”

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!” เซี่ยเจิ้งกั๋วก้าวไปข้างหน้า เขายกมือขึ้นมาและตบหน้าของหลี่ยู่หลานทันที

หลี่ยู่หลานล้มลงบนโซฟา เธอปิดหน้าของเธอและพูดว่า “เอาสิเซี่ยเจิ้งกั๋ว ถ้าคุณตบฉันอีกครั้ง วันนี้ฉันจะสู้กับคุณแน่!”

หลี่ยู่หลานเดินไปกระชากเซี่ยเจิ้งกั๋วอย่างแรง

เซี่ยเจิ้งกั๋วมีพละกำลังเยอะมากพอที่จะจัดการกับผู้หญิงเพียงแค่คนเดียว เขาบีบคอหลี่ยู่หลานด้วยมือเดียว จากนั้นเขาก็ตบหน้าเธอหลายต่อหลายครั้ง

ภายในห้องนั่งเล่นเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง คุณท่านและคุณนายกลับมาทะเลาะกันอย่างบ้าคลั่งที่นี่อีกแล้ว คนรับใช้ทุกคนต่างรู้สึกกลัวจนไม่กล้าส่งเสียงออกมา พวกเขาต่างพากันซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องอย่างเงียบ ๆ

เซี่ยเหยียนเหยียนยืนอยู่ที่โถงทางเดิน เธอมองดูคนสองคนต่อสู้กันอย่างเย็นชา เธอก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งว่า “พอได้แล้วค่ะ เลิกทะเลาะกันได้ไหมคะ!”

เซี่ยเจิ้งกั๋วและหลี่ยู่หลานแยกออกจากกันอย่างไม่เต็มใจ บนใบหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋วปรากฏรอยแดงขึ้นมาหลายจุด การแต่งหน้าอันวิจิตรงดงามของหลี่ยู่หลานถูกลบออกไปจนเกือบหมดและปรากฏร่องรอยจากการถูกตบหลายจุดบนใบหน้าของเธอแทน

“เหยียนเหยียน” หลี่ยู่หลานรีบวิ่งไปข้างหน้าและจับมือเรียวเล็กของเซี่ยเหยียนเหยียนไว้ เธอร้องไห้และพูดว่า “เหยียนเหยียน พ่อของลูกตบตีแม่อีกแล้ว เขาคิดว่าพวกเราสองแม่ลูกไร้ประโยชน์!”

เซี่ยเจิ้งกั๋วมองไปที่เซี่ยเหยียนเหยียน เธอเป็นลูกสาวคนโปรดของเขา อีกทั้งยังเป็นความภาคภูมิใจของเขามาก่อน เขามักจะทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม แต่ตอนนี้เขากลับพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาและพูดว่า “เหยียนเหยียน ลูกไปหาประธานลู่แล้วเหรอ ประธานลู่ว่าอย่างไรบ้าง เขาจะหย่ากับเซี่ยซีหว่านแล้วมาแต่งงานกับลูกไหม?”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่เซี่ยเจิ้งกั๋ว และพูดว่า “พ่อไม่ต้องกังวลไปนะคะ หนูจะไม่มีวันพ่ายแพ้เป็นอันขาด ลู่หานถิงจะต้องหย่ากับเซี่ยซีหว่านแล้วมาแต่งงานกับหนูเท่านั้นค่ะ”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่มั่นใจของเซี่ยเหยียนเหยียน สีหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋วก็ผ่อนคลายความกังวลลงเล็กน้อย และพูดว่า “เหยียนเหยียน พ่อคาดหวังในตัวลูกมาโดยตลอด พ่อเลี้ยงดูลูกมาอย่างดี ไม่ว่าลูกจะต้องการสิ่งใด พ่อก็หามาให้ลูกเสมอ รวมไปถึง...ตำราทางการแพทย์ที่แม่ของเซี่ยซีหว่านทิ้งเอาไว้ให้เธอ พ่อก็เอามันมามอบให้กับลูก ตำราทางการแพทย์เล่มนั้นสำคัญมาก หลายปีที่ผ่านมานี้พวกนักวิชาการต่าง ๆ ในมหานครเอมพีเรียลต่างก็กำลังค้นหาที่อยู่ของตำราทางการแพทย์เล่มนั้นอยู่ มันล้ำค่ามาก และตอนนี้มันอยู่ในมือของลูก!”

ทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยเหยียนเหยียนพัฒนาอย่างก้าวกระโดดในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพราะเธอได้รับตำราทางการแพทย์ที่แม่ของเซี่ยซีหว่านทิ้งเอาไว้

ตำราทางการแพทย์เล่มนี้น่าทึ่งมาก ในตำรามีวิธีการฝังเข็มแบบที่คาดเดาไม่ได้บันทึกไว้ในนั้นอย่างมากมาย เซี่ยเหยียนเหยียนศึกษาตำราเล่มนั้นมาหลายปีแล้ว แต่น่าเสียดายที่เธอไม่มีความสามารถทางการแพทย์มากขนาดนั้น เธอจึงศึกษาได้เพียงบางส่วนเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม บางส่วนเหล่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอกลายเป็นหญิงสาวที่เป็นอัจฉริยะทางการแพทย์