พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 148

เซี่ยซีหว่านอุ้มเจ้าหยวนหยวนกลับเข้าห้องนอน เจ้าหยวนหยวนนอนอยู่ในกรงของตัวเอง ไม่นานก็หลับไป

เซี่ยซีหว่านนอนเอนตัวอยู่บนเตียง เธอคิดถึงสิ่งที่คุณย่าพูดไปเมื่อครู่ ทำให้นอนพลิกไปพลิกมาจนนอนไม่หลับ

เธอเอี่ยวตัวไปด้านข้าง แล้วยื่นมือเล็กออกมาลูบหมอนที่เขาเคยหนุนอย่างแผ่วเบา ตอนนี้เขากําลังทําอะไรอยู่นะ?

เซี่ยซีหว่านหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความวีแชทหาเขา “คืนนี้คุณจะไม่กลับมาจริง ๆ งั้นเหรอคะ?”

“ติ๊ง” เสียงข้อความดังขึ้น ข้อความตอบกลับของเขาส่งกลับมาอย่างรวดเร็ว ทําให้คนอดสงสัยไม่ได้ว่าตอนนี้เขาถือโทรศัพท์ส่งข้อความอย่างว่องไวเหมือนกันกับเธอหรือเปล่า

ลู่หานถิง “ผมนอนที่บริษัท”

เซี่ยซีหว่านนับคําที่เขาตอบกลับมา หนึ่งสองสามสี่ห้า...มีเพียงห้าคําเท่านั้น ตอบสั้นจริง ๆ

เซี่ยซีหว่านพิมพ์ข้อความส่งกลับไปใหม่ “ฉันอยากจะคุยกับคุณ…”

แต่ข้อความยังไม่ทันได้ส่งออกไป ข้อความของเขาก็ส่งมาอีกแล้ว “ผมไปประชุมแล้ว คุณก็นอนเร็วหน่อยนะ ราตรีสวัสดิ์”

เขาเอาแต่ป่าวประกาศอยู่ฝ่ายเดียวว่าการสนทนาจบลงแล้ว

เซี่ยซีหว่านโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างเตียงอย่างโกรธเคือง จากนั้นก็กอดหมอนของเขาไว้ในอ้อมแขน ในหัวจินตนาการถึงใบหน้าหล่อเหลาที่น่าหมั่นไส้ของเขา เธอกําหมัดแน่นแล้วทุบหมอนแรง ๆ สองครั้ง

ไม่นาน เธอก็หนุนหมอนไว้ใต้ศีรษะของตัวเอง หมอนใบนี้ยังคงมีกลิ่นที่สะอาดสดชื่นบนตัวเขาหลงเหลืออยู่ เธอซุกหน้าเล็กลงบนหมอนและหลับไปอย่างงัวเงีย

......

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เซี่ยซีหว่านมาถึงสถาบันวิจัยซูมี่แต่เช้า ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาทํางานจึงไม่เห็นใครเลย

เซี่ยซีหว่านเตรียมตัวจะกลับไปที่ห้องยา แต่ทันใดนั้นเองเธอก็เห็นเงาของร่างสูงอายุอยู่เบื้องหน้า เป็นหญิงชราคนหนึ่ง ร่างกายที่อ่อนแอของหญิงชราโอนเอนไปมาอยู่สองที ทันใดนั้นเธอก็ล้มลงกับพื้น

เซี่ยซีหว่านหรี่ตาลง แล้วรีบวิ่งเข้าไปหาเธอ “คุณยายคะ คุณยายเป็นอะไรคะ ไม่ต้องกลัวนะคะ ฉันเป็นหมอ ฉันจะช่วยคุณยายเองค่ะ”

เซี่ยซีหว่านรีบจับชีพจรของหญิงชราทันที เธอมีอาการป่วยหนัก บวกกับร่างกายที่แก่ชรา เรียกได้ว่าป่วยพร้อมกันหลายโรคซึ่งค่อนข้างอันตรายเลยทีเดียว

ทันใดนั้นปลายจมูกของหญิงชราก็ร้อนผ่าว เลือดสีแดงสดไหลทะลักผ่านออกมาจากในจมูกของเธอ

ดวงตาของเธอค่อนข้างเลื่อนลอย เธอมองเซี่ยซีหว่านอย่างอ่อนแรงและทรมาน “ฉันกําลังจะตายแล้วเหรอ แต่ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันได้พบกับนางฟ้าแล้วจริง ๆ”

เซี่ยซีหว่านที่ถูกเรียกว่า “นางฟ้า” คุกเข่าลงกับพื้น เธอรีบใช้ผ้าเช็ดหน้ากดไปที่จมูกของหญิงชรา จากนั้นเลือดสีแดงสดก็ไหลอาบนิ้วมือเรียวขาวของเธอจนเป็นสีแดงทันที มืออีกข้างของเธอจับที่เข็มเงินเล่มหนึ่ง ดวงตาสดใสคู่นั้นมองหญิงชราแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณยายคะ ฉันไม่ใช่นางฟ้าอะไรหรอกค่ะ วันนี้คุณยายโชคดีนะคะ เพราะฉันคือเทพต้าหลัวที่สวรรค์ส่งมาช่วยคุณค่ะ”

“เทพต้าหลัว? นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับเทพต้าหลัวที่งดงามขนาดนี้ อย่าคิดว่าจะหลอกฉันได้ คุณคือเทพธิดาน้อยชัด ๆ”

หญิงชรามองเซี่ยซีหว่าน ริมฝีปากขาวซีดก็ยกยิ้มขึ้นตามไปด้วย

ทันใดนั้นเองเซี่ยซีหว่านก็ปักเข็มเงินในมือเข้าไปในจุดฝังเข็มของเธอ เลือดกําเดาของเธอก็หยุดไหลอย่างรวดเร็ว

คราวนี้เซี่ยซีหว่านเปลี่ยนมาใช้เข็มทองเรียวยาวเล่มหนึ่ง เธอลูบจุดฝังเข็มบนศีรษะของหญิงชราเล็กน้อย แล้วถามเสียงเบาว่า “คุณยายคะ คุณยายกลัวไหมคะ?”

หญิงชราขัดขืนเล็กน้อย “ไม่เอาเข็มทิ่มฉันได้ไหม?”

เซี่ยซีหว่านส่ายหน้า “ไม่ได้ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเทพธิดาน้อยก็เบา ๆ หน่อยนะ ฉันกลัวเจ็บ”

“ได้ค่ะ คุณยายคะ ถ้าอย่างนั้นคุณยายก็หลับตาลงเถอะค่ะ”

น้ำเสียงอ่อนหวานของเซี่ยซีหว่านดูเหมือนจะมีเวทย์มนต์ที่ไม่อาจต้านทานได้ หญิงชราหลับตาลงจริง ๆ

ภายในชั่วพริบตา เซี่ยซีหว่านก็ปักเข็มทองในมือเข้าไปในจุดฝังเข็มบนศีรษะของเธออย่างถูกต้องและแม่นยํา

หญิงชราตกอยู่ในอาการงัวเงีย แม้ว่าลมหายใจของเธอจะอ่อนแอ แต่ก็พ้นจากขีดอันตรายแล้ว

เซี่ยซีหว่านทรุดตัวลงกับพื้น ท่ามกลางอากาศที่อบอุ่นขนาดนี้ แต่เธอกลับเหงื่อแตกพลั่กอย่างไม่น่าเชื่อ สถานการณ์เมื่อครู่นี้น่ากลัวเกินไปแล้ว

เซี่ยซีหว่านหยิบทิชชู่เปียกออกมาเช็ดเลือดบนใบหน้าให้หญิงชรา จากนั้นก็ลุกขึ้น เธอจะไปเรียกให้คนมาแบกหญิงชราไปที่ห้องผู้ป่วยเพื่อสังเกตอาการ

เซี่ยซีหว่านจึงเดินออกไปก่อน

......

เซี่ยซีหว่านเพิ่งเดินออกไป ทางนี้ก็มีคนคนหนึ่งมาที่นี่แล้ว เธอคือเซี่ยเหยียนเหยียน

เซี่ยเหยียนเหยียนเพิ่งมาถึงสถาบันวิจัย จากนั้นก็มองเห็นหญิงชราคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้น เธอจึงรีบรุดเข้าไปเพื่อตรวจดูว่าเกิดอะไรขึ้น

จากนั้นก็มีคนทยอยเดินเข้ามาเพราะถึงเวลาทํางานแล้ว ทุกคนมาถึงที่สถาบันวิจัยแล้ว “เหยียนเหยียน เกิดเรื่องอะไรขึ้น หญิงชราคนนี้เป็นอะไรไป?”

“หญิงชราคนนี้ดูเหมือนจะเพิ่งป่วยกะทันหัน เหยียนเหยียน เธอปฐมพยาบาลให้หญิงชราคนนี้ใช่ไหม?”

“เหยียนเหยียน เธอนี่เก่งจริง ๆ เลย เพิ่งเริ่มทํางานก็ช่วยหญิงชราคนหนึ่งไว้ได้แล้ว”

เซี่ยเหยียนเหยียนถูกรุมล้อมเป็นจุดสนใจราวกับพระจันทร์ที่รายล้อมไปด้วยดวงดาว ทุกคนเข้าใจผิดคิดว่าเธอช่วยหญิงชราคนนี้ไว้และชื่นชมเธอไม่หยุด ตอนแรกเธอก็อยากจะอธิบาย แต่เธอไม่เคยได้ลิ้มรสชาติของการถูกรุมล้อมแบบนี้มานานแล้ว เธอรู้สึกราวกับถูกกระแทกด้วยความดีใจที่ตกลงมาจากฟากฟ้า ไม่อยากอธิบายอะไรแล้ว

จากนั้นผู้อํานวยการโจวผิงก็รีบนําบุคลากรตามเข้ามา “คุณท่านสวี่คะ! คุณท่านสวี่! คุณท่านสวี่เป็นผู้ป่วยหนักที่สถาบันวิจัยของเรารับเข้ามา เมื่อครู่จู่ ๆ ท่านก็อาการกำเริบขึ้นมากระทันหัน เมื่อครู่ใครช่วยท่านไว้?”

โจวผิงเป็นกังวลกับคุณท่านสวี่คนนี้มาก ดูเหมือนว่าฐานะของคุณท่านสวี่จะไม่ธรรมดา เซี่ยเหยียนเหยียนตาเป็นประกาย รีบก้าวออกมาอย่างอดใจรอไม่ไหว “ผู้อํานวยการโจว ฉันช่วยคุณท่านคนนี้ไว้เองค่ะ”

โจวผิงมองไปที่เซี่ยเหยียนเหยียน “คุณช่วยคุณท่านสวี่ยังไง?”

“เข็มที่ฉันใช้ค่ะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนเองก็มีทักษะทางการแพทย์เหมือนกัน เมื่อครู่เธอเห็นร่องรอยการฝังเข็มบนตัวหญิงชราคนนี้แล้ว ถ้าเกี่ยวกับเรื่องการฝังเข็ม เธอมีความมั่นใจมาก

โจวผิงตรวจดูคุณท่านสวี่เล็กน้อย ไม่นานเเธอก็เห็นตำแหน่งที่ถูกฝังเข็มบริเวณศีรษะของคุณท่าน สีหน้าของเเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก และมองเซี่ยเหยียนเหยียนอย่างตกตะลึงเป็นที่สุด “เหยียนเหยียน นี่คุณถึงกับปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำได้เลยเหรอ?”

ปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำ เมื่อคําพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนก็ส่งเสียงฮือฮา

การฝังเข็มของแพทย์แผนจีนในปัจจุบันส่วนใหญ่ใช้เข็มเงิน เข็มทองที่ทําจากทองคําบริสุทธิ์แบบนี้นั้นมีความยืดหยุ่นมาก หากไม่ใช่ปรมาจารย์ด้านการแพทย์ คงยากที่จะควบคุมเข็มทองคำนี้ได้

ตอนนี้จำนวนของคนที่สามารถควบคุมเข็มทองได้นั้นสามารถประมาณการณ์จากการนับด้วยนิ้วทั้งสิบก็ยังได้ แต่พวกเขาอยู่ที่มหานครเอมพีเรียลทั้งหมด เซี่ยเหยียนเหยียนเป็นคนแรกในเมืองไห่เฉิงที่สามารถควบคุมเข็มทองได้

นอกจากนี้ยังสามารถปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำ นี่เป็นเทคนิคการฝังเข็มโบราณที่สุดยอดและลึกล้ำมาก

โจวผิงและทุกคนมองเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยความตื่นตะลึง

เมื่อได้ยินว่าเข็มทองคำถูกปิดผนึก เซี่ยเหยียนเหยียนก็ยืดหลังตัวเองขึ้นตรงอย่างรวดเร็ว เพราะเธอสามารถปิดผนึกเข็มทองคำได้เช่นกัน

เธอฝึกฝนการปิดผนึกเข็มทองคำนี้อย่างมุมานะมาโดยตลอด ถึงแม้จะไม่มีโอกาสได้นำมาใช้ แต่เธอก็รู้สึกว่าตนเองสามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

เซี่ยเหยียนเหยียนไม่รู้ว่าคนที่ช่วยคุณท่านสวี่เมื่อครู่คือใคร แต่ตอนนี้ก็ไม่จําเป็นต้องรู้แล้ว เพราะคนที่ช่วยคุณท่านก็คือเธอ เธอต้องคว้าโอกาสนี้แสดงความสามารถออกมาให้ดี “ผู้อํานวยการโจว ใช่แล้วค่ะ ฉันสามารถปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำได้ เมื่อครู่ฉันใช้เข็มทองคำปิดผนึกจุดฝังเข็มช่วยคุณท่านสวี่ท่านนี้ไว้ค่ะ !” เซี่ยเหยียนเหยียนยิ้มพูด