พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 148

เซี่ยซีหว่านอุ้มเจ้าหยวนหยวนกลับเข้าห้องนอน เจ้าหยวนหยวนนอนอยู่ในกรงของตัวเอง ไม่นานก็หลับไป

เซี่ยซีหว่านนอนเอนตัวอยู่บนเตียง เธอคิดถึงสิ่งที่คุณย่าพูดไปเมื่อครู่ ทำให้นอนพลิกไปพลิกมาจนนอนไม่หลับ

เธอเอี่ยวตัวไปด้านข้าง แล้วยื่นมือเล็กออกมาลูบหมอนที่เขาเคยหนุนอย่างแผ่วเบา ตอนนี้เขากําลังทําอะไรอยู่นะ?

เซี่ยซีหว่านหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความวีแชทหาเขา “คืนนี้คุณจะไม่กลับมาจริง ๆ งั้นเหรอคะ?”

“ติ๊ง” เสียงข้อความดังขึ้น ข้อความตอบกลับของเขาส่งกลับมาอย่างรวดเร็ว ทําให้คนอดสงสัยไม่ได้ว่าตอนนี้เขาถือโทรศัพท์ส่งข้อความอย่างว่องไวเหมือนกันกับเธอหรือเปล่า

ลู่หานถิง “ผมนอนที่บริษัท”

เซี่ยซีหว่านนับคําที่เขาตอบกลับมา หนึ่งสองสามสี่ห้า...มีเพียงห้าคําเท่านั้น ตอบสั้นจริง ๆ

เซี่ยซีหว่านพิมพ์ข้อความส่งกลับไปใหม่ “ฉันอยากจะคุยกับคุณ…”

แต่ข้อความยังไม่ทันได้ส่งออกไป ข้อความของเขาก็ส่งมาอีกแล้ว “ผมไปประชุมแล้ว คุณก็นอนเร็วหน่อยนะ ราตรีสวัสดิ์”

เขาเอาแต่ป่าวประกาศอยู่ฝ่ายเดียวว่าการสนทนาจบลงแล้ว

เซี่ยซีหว่านโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างเตียงอย่างโกรธเคือง จากนั้นก็กอดหมอนของเขาไว้ในอ้อมแขน ในหัวจินตนาการถึงใบหน้าหล่อเหลาที่น่าหมั่นไส้ของเขา เธอกําหมัดแน่นแล้วทุบหมอนแรง ๆ สองครั้ง

ไม่นาน เธอก็หนุนหมอนไว้ใต้ศีรษะของตัวเอง หมอนใบนี้ยังคงมีกลิ่นที่สะอาดสดชื่นบนตัวเขาหลงเหลืออยู่ เธอซุกหน้าเล็กลงบนหมอนและหลับไปอย่างงัวเงีย

......

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เซี่ยซีหว่านมาถึงสถาบันวิจัยซูมี่แต่เช้า ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาทํางานจึงไม่เห็นใครเลย

เซี่ยซีหว่านเตรียมตัวจะกลับไปที่ห้องยา แต่ทันใดนั้นเองเธอก็เห็นเงาของร่างสูงอายุอยู่เบื้องหน้า เป็นหญิงชราคนหนึ่ง ร่างกายที่อ่อนแอของหญิงชราโอนเอนไปมาอยู่สองที ทันใดนั้นเธอก็ล้มลงกับพื้น

เซี่ยซีหว่านหรี่ตาลง แล้วรีบวิ่งเข้าไปหาเธอ “คุณยายคะ คุณยายเป็นอะไรคะ ไม่ต้องกลัวนะคะ ฉันเป็นหมอ ฉันจะช่วยคุณยายเองค่ะ”

เซี่ยซีหว่านรีบจับชีพจรของหญิงชราทันที เธอมีอาการป่วยหนัก บวกกับร่างกายที่แก่ชรา เรียกได้ว่าป่วยพร้อมกันหลายโรคซึ่งค่อนข้างอันตรายเลยทีเดียว

ทันใดนั้นปลายจมูกของหญิงชราก็ร้อนผ่าว เลือดสีแดงสดไหลทะลักผ่านออกมาจากในจมูกของเธอ

ดวงตาของเธอค่อนข้างเลื่อนลอย เธอมองเซี่ยซีหว่านอย่างอ่อนแรงและทรมาน “ฉันกําลังจะตายแล้วเหรอ แต่ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันได้พบกับนางฟ้าแล้วจริง ๆ”

เซี่ยซีหว่านที่ถูกเรียกว่า “นางฟ้า” คุกเข่าลงกับพื้น เธอรีบใช้ผ้าเช็ดหน้ากดไปที่จมูกของหญิงชรา จากนั้นเลือดสีแดงสดก็ไหลอาบนิ้วมือเรียวขาวของเธอจนเป็นสีแดงทันที มืออีกข้างของเธอจับที่เข็มเงินเล่มหนึ่ง ดวงตาสดใสคู่นั้นมองหญิงชราแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณยายคะ ฉันไม่ใช่นางฟ้าอะไรหรอกค่ะ วันนี้คุณยายโชคดีนะคะ เพราะฉันคือเทพต้าหลัวที่สวรรค์ส่งมาช่วยคุณค่ะ”

“เทพต้าหลัว? นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับเทพต้าหลัวที่งดงามขนาดนี้ อย่าคิดว่าจะหลอกฉันได้ คุณคือเทพธิดาน้อยชัด ๆ”

หญิงชรามองเซี่ยซีหว่าน ริมฝีปากขาวซีดก็ยกยิ้มขึ้นตามไปด้วย

ทันใดนั้นเองเซี่ยซีหว่านก็ปักเข็มเงินในมือเข้าไปในจุดฝังเข็มของเธอ เลือดกําเดาของเธอก็หยุดไหลอย่างรวดเร็ว

คราวนี้เซี่ยซีหว่านเปลี่ยนมาใช้เข็มทองเรียวยาวเล่มหนึ่ง เธอลูบจุดฝังเข็มบนศีรษะของหญิงชราเล็กน้อย แล้วถามเสียงเบาว่า “คุณยายคะ คุณยายกลัวไหมคะ?”

หญิงชราขัดขืนเล็กน้อย “ไม่เอาเข็มทิ่มฉันได้ไหม?”

เซี่ยซีหว่านส่ายหน้า “ไม่ได้ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเทพธิดาน้อยก็เบา ๆ หน่อยนะ ฉันกลัวเจ็บ”