พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 153

เขากำลังพูดถึงอะไร?

เขาสามารถพูดคำว่า “หย่า” ออกมาได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้เชียวเหรอ?

เซี่ยซีหว่านที่เพิ่งผ่านการทดลองใช้ยาพิษกำลังรู้สึกอึดอัดไปทั่วทั้งตัว ตอนนี้เขาทำให้เธอเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ดวงตาที่สดใสของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างรวดเร็วเนื่องจากความคับข้องใจ เธอมองไปที่เขาและพูดว่า “ลู่หานถิง สิ่งที่ฉันเป็นกังวลมาโดยตลอดก็คือร่างกายของคุณ คุณมันเป็นคนไม่มีหัวใจ ถ้าคุณยังไม่มีเหตุผลแบบนี้ต่อไป ฉันจะไม่ชอบคุณแล้ว!”

ลู่หานถิงจับข้อมือเรียวเล็กทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ จากนั้นก็กั้นเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาไม่ให้เธอขยับไปไหนได้ และพูดว่า “ไม่ชอบก็ไม่ต้องชอบสิ คุณคิดว่านอกจากคุณแล้วจะไม่มีผู้หญิงคนไหนมาชอบผมอย่างนั้นเหรอ มีผู้หญิงตั้งมากมายที่สวยกว่าคุณ ดีกว่าคุณ มาชอบผม เพียงแค่ผมส่งสายตาให้ พวกเธอทั้งหมดก็รีบเข้ามาหาผมแล้ว!”

จมูกเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ดวงตาที่สดใสของเธอเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

ลู่หานถิงกั้นเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดว่า “แต่ผมยังไม่เคยทำเรื่องแบบนี้กับคุณให้เสร็จเลย ตอนนี้คุณยังคงเป็นคุณนายลู่ของผม คุณกล้ามีอะไรกับผู้ชายคนอื่นลับหลังหลังผม มาดูกันว่าผมจะจัดการกับพวกคุณอย่างไร!”

เซี่ยซีหว่านพยายามดิ้นให้หลุดและพูดว่า “ลู่หานถิง อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ!”

“เซี่ยซีหว่านตอนนี้ผมอารมณ์ไม่ดี คุณควรเชื่อฟังผมจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะทำอะไรไป หรือว่าคุณไม่ชอบผมแล้วจริง ๆ ถึงได้พยายามดิ้นรนขนาดนี้?” ดวงตาที่คมคายของลู่หานถิงเต็มไปด้วยสีแดง มันดูมืดมน โหดเหี้ยม และกระหายเลือด

อาการป่วยของเขากำเริบอีกแล้วจริง ๆ

เซี่ยซีหว่านรู้ว่าการพยายามดิ้นรนของเธอในครั้งนี้เป็นการเติมเชื้อเพลิงให้กับกองไฟอย่างไม่ต้องสงสัย เธอทำให้เขาโกรธมากขึ้นไปอีก เธอหันใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอออกไปเพื่อไม่มองเขา และน้ำตาในดวงตาของเธอก็ไหลลงมาในทันที

เขาเริ่มจูบผมของเธอ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งว่า “เซี่ยซีหว่าน คุณต้องจำเอาไว้เสมอว่าคุณเป็นใคร คุณคือคุณนายลู่ของผม ถ้าคุณมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นจริง ๆ ผมก็ไม่ต้องการคุณอีกแล้ว ได้ยินไหม? ผมลู่หานถิงไม่เคยขาดแคลนผู้หญิง อย่าคิดที่จะท้าทายผม!”

หญิงสาวในอ้อมแขนของเขาไม่ได้พูดอะไรออกมา

ลู่หานถิงเงยหน้าขึ้นมองดูเธอ เซี่ยซีหว่านหลับตาอยู่ ใบหน้าเรียวเล็กที่ซีดเซียวของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

ร่างสูงโปร่งของลู่หานถิงแข็งทื่อในทันที เขาจ้องไปยังหญิงสาวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา เขาผลักเธอไปจนมุม ตอนนี้เธอกำลังกัดฟันแน่นและร้องไห้สะอื้น เธอกัดริมฝีปากบางของเธอจนเลือดออก ท่าทางของเธอดูน่าสงสารถึงขีดสุด

ราวกับโดนน้ำเย็นสาดใส่หน้า เขารู้สึกเจ็บปวด สติของเขาจึงค่อย ๆ กลับมา เขาไม่รู้ว่าเมื่อครู่นี้เขาเพิ่งพูดอะไรหรือทำอะไรลงไป!

เขาเกลียดมัน!

ตอนนี้เธอต้องเกลียดเขามากแน่ ๆ!

เพราะเขาเองก็เกลียดอาการป่วยที่ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ของเขาเช่นเดียวกัน!

ลู่หานถิงจ้องมองไปบนข้อมืออันเรียวยาวของเธอ ที่สถาบันวิจัยเขาดึงมือเธออย่างแรง ผิวของเธอบอบบางมาก และตอนนี้มันก็มีรอยแดงบนข้อมือของเธอเต็มไปหมด

มือของเขาหนักมากจนทิ้งร่องรอยไว้เต็มไปหมด อีกทั้งมันยังดูน่าตกใจเป็นอย่างมาก

ลู่หานถิงรีบปล่อยเธออย่างรวดเร็ว หัวใจของเขารู้สึกว่างเปล่า มันเจ็บปวดมาก เขารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่ยังหายใจ

เขาเอามือปิดริมฝีปากบาง ๆ ของเขา สุดท้ายแล้วเขาก็พูดอะไรไม่ออก ลู่หานถิงยกมือขึ้นและต่อยไปที่กระจกที่อยู่ข้าง ๆ เขา

กระจกแตกเป็นเสี่ยง ๆ ตกลงบนพื้น มือของเขามีเลือดสด ๆ ไหลออกมาไม่หยุด