พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 161

ดวงตาดำขลับอันสดใสและไร้เดียงสาของเซี่ยซีหว่านหรี่เล็กลง เธอส่งข้อความเสียงด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่า “ทำไมกู้เยี่ยจิ่นถึงซ่อนเธอไว้ล่ะ?”

เสียงนุ่มละมุนอันไพเราะของเยี่ยหลิงถูกส่งผ่านมาทางข้อความเสียงว่า “ไม่ใช่เพราะครั้งที่แล้วเหรอที่บรรดาคนใหญ่คนโตมาฉลองวันเกิดเขา แต่ฉันไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนเขา เขาก็ซ่อนฉันไว้อย่างรวดเร็ว และเขายังให้พี่ฮวามาบอกกับฉันว่า คิดได้เมื่อไหร่ก็กลับไปหาเขาเมื่อนั้นด้วย”

เซี่ยซีหว่านขมวดคิ้วของเธอ แล้วตอบกลับว่า “หลิงหลิง คุณชายกู้คนนี้แท้จริงแล้วต้องการทำอะไร นั่นเป็นบุญคุณความแค้นของคนรุ่นก่อน เธอไม่ได้ทำอะไรเลย แม้ว่าเขาจะต้องการแก้แค้น เขาก็ได้แก้แค้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ พิธีบรรลุนิติภาวะของเธอวันนั้นเขายังทำกับเธอไม่มากพอเหรอ ทำไมเขาถึงยังก่อกวนเธออยู่ล่ะ?”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกโกรธมาก และพูดเพิ่มเติมอีกหนึ่งข้อความเสียงว่า “ฉันรู้สึกว่า คุณชายกู้คนนี้จิตใจอ่อนแอ ตั้งแต่เด็กเขาเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมของครอบครัวที่กดดัน รับความเจ็บปวดและความแค้นของแม่ เขาต้องการทำให้เธอตกหลุมรักเขาที่สามารถใช้เวลาหลายปีชักนำเธอไปทีละน้อยและสุดท้ายก็สามารถควบคุมเธอได้ เขามืดมนและอันตรายเกินไปขัดกับรูปลักษณ์อันหล่อเหลาของเขา หลิงหลิง เธอต้องหาวิธีหลุดพ้นจากเขาให้ได้ ถ้ายังเล่นแบบนี้ต่อไปเธอต้องถูกเขาทำลายอย่างแน่นอน”

แน่นอนว่าเยี่ยหลิงรู้ว่ากู้เยี่ยจิ่นเกลียดตัวเอง ในวันนั้นเธอซ่อนตัวอยู่ในห้องและได้ยินเขาและแม่ของเขาพูดกันอย่างชัดเจน แต่ก็เป็นเรื่องปกติ แม่ของเธอทำลายครอบครัวของเขา และทำลายขาทั้งสองข้างของแม่เขาเป็นสิ่งที่ทุกคนจะเกลียด

เยี่ยหลิงกล่าวอย่างนุ่มนวลและหนักแน่นว่า “รู้แล้ว หว่านหว่าน เธอมานี่เถอะ”

...

เซี่ยซีหว่านต้องไปที่โรงแรมอย่างแน่นอน นอกจากจะต้องกังวลเกี่ยวกับเยี่ยหลิงแล้ว เธอยังต้องไปหาเซี่ยเจิ้งกั๋วกับเซี่ยเหยียนเหยียนสองพ่อลูกเพื่อเอาของที่เป็นของเธอกลับคืนมา

เมื่อเขามาถึงโรงแรม เซี่ยซีหว่านก็หาเซี่ยเจิ้งกั๋วเจออย่างรวดเร็ว เซี่ยเจิ้งกั๋วกำลังดื่มเหล้ากับเหล่าหัวหน้าอาวุโสห้างสรรพสินค้า ดื่มด้วยใบหน้าที่อิ่มเอิบแห่งความสุขอย่างอิ่มอกอิ่มใจยิ่งนัก

เซี่ยเหยียนเหยียนสาวน้อยอัจฉริยะโด่งดังทั้งอินเทอร์เน็ตแล้ว แน่นอนว่าเซี่ยเจิ้งกั๋วเป็นคนแรกที่ได้ผลประโยชน์ ช่วงนี้ตารางการเดินทางของเขาเยอะมาก และทุกคนก็ขอความร่วมมือกับเขา

ทันใดนั้นก็มีคนเห็นเซี่ยซีหว่าน จึงพูดขึ้นว่า “ประธานเซี่ย นั่นเหมือนจะเป็นคุณนายลู่ลูกสาวคนรองของท่านหรือเปล่า ท่านต้องการออกไปดูหน่อยไหม?”

เมื่อเซี่ยเจิ้งกั๋วหันไปเห็นเซี่ยซีหว่าน แก้วไวน์ในมือของเขาหยุดลง บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มอันแข็งกร้าวและเอื่อยเฉื่อย เห็นได้ชัดว่าเวลาเขามีความสุข เซี่ยซีหว่านมักจะทำให้เขาหมดสนุกทันที

“ทุกท่านดื่มกันไปก่อนนะครับ ผมไปสักครู่เดียวเดี๋ยวมาครับ”

เซี่ยเจิ้งกั๋วเดินออกมา และพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ดีว่า “หว่านหว่าน แกมาหาฉันที่นี่ทำไม?”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่เซี่ยเจิ้งกั๋วและแบมือเล็ก ๆ ของตัวเองออกมาพร้อมกับพูดว่า “ประธานเซี่ยคะ สิ่งของที่แม่ของหนูทิ้งไว้ให้หนู คืนให้หนูได้ไหมคะ?”

เซี่ยซีหว่านกำลังหลอกเซี่ยเจิ้งกั๋ว

สีหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋วเปลี่ยนไปอย่างมาก ภายในใจของเขารู้สึกลุกลี้ลุกลน เขาไม่รู้ว่าเซี่ยซีหว่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

ในปีนั้นเขาเอาตำราทางการแพทย์เล่มแรกของหลินสุ่ยเหยาที่ทิ้งไว้ให้เซี่ยซีหว่านมอบให้กับเซี่ยเหยียนเหยียน ตอนนี้การปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำของเซี่ยเหยียนเหยียนมีชื่อเสียงโด่งดัง สามารถนึกถึงและรู้ได้ว่าเป็นตำราทางการแพทย์เล่มนั้นที่น่าทึ่งของหลินสุ่ยเหยา เขาไม่ยอมให้เซี่ยซีหว่านอย่างแน่นอน !

“หว่านหว่าน แกกำลังพูดจาอะไรเหลวไหล ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด !” เซี่ยเจิ้งกั๋วใช้กลอุบายตำหนิ

“ประธานเซี่ย คุณไม่ต้องปิดบังหรอกค่ะ หนูรู้หมดแล้วค่ะ เซี่ยเหยียนเหยียนเป็นคนบอกหนูเองว่า วิชาแพทย์ของเธอนั้น เธอเรียนมาจากแม่ของหนู พวกคุณยึดครองสมบัติแม่ของหนูมาหลายปีแล้ว คงเพียงพอแล้วใช่ไหมคะ?”

เซี่ยเจิ้งกั๋วต่อว่าเซี่ยเหยียนเหยียนหลายครั้งในใจ ทำไมเธอถึงบอกเซี่ยซีหว่านอย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับตำราทางการแพทย์ด้วยความโง่เขลาเช่นนี้?

“หว่านหว่าน ฉันบอกความจริงให้ก็ได้นะ ตำราทางการแพทย์ที่แม่เธอทิ้งไว้เล่มนั้น ฉันให้เหยียนเหยียน แต่เหยียนเหยียนทำหายไปแล้ว ไม่มีแล้ว !”

เซี่ยซีหว่านดึงมือเล็ก ๆ ของเธอกลับ เธอหลอกได้แล้ว เซี่ยเจิ้งกั๋วสารภาพหมดแล้ว

คาดไม่ถึงว่าแม่จะทิ้งตำราทางการแพทย์ไว้ให้เธอจริง ๆ !

สิ่งที่น่ารังเกียจก็คือ ตำราทางการแพทย์เล่มนั้นถูกเซี่ยเหยียนเหยียนยึดครองมาหลายปีแล้ว !