พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 166

ในห้องถ่ายทอดสด ดวงตาทั้งสองข้างของผู้ช่วยเป็นประกาย “ว้าว หลิงคนสวย มหาเศรษฐีปรากฏตัวอีกแล้ว รางวัลใหญ่ก้อนโตมากเลย”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่จำนวนเลขศูนย์เหล่านั้นที่ด้านหลังเหรียญทอง เธออดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความตะลึงและมึนงงว่า “เสี่ยมหาเศรษฐีคนนี้พูดอะไร เขากลับให้หลิงหลิงพูดว่าเธอรักเขา”

เยี่ยหลิงเปลี่ยนชุดสูทสีดำของเธอแล้ว ตอนนี้เธอสวมเสื้อยืดสีขาวธรรมดาดูสะอาดบริสุทธิ์ ดวงตาอันงดงามของเธอก็เห็นคำพูดส่งมาจากเสี่ยมหาเศรษฐีผู้นี้ “บอกว่าคุณรักผม”

“หลิงคนสวย ชาวเน็ตก็เป็นแบบนี้แหละ มีหลายคนที่มีจิตใจผิดปกติ เธอไม่ต้องคิดมากนะ ฉันจะคืนเงินจำนวนมหาศาลนี้ให้เขาที่หลังช่องเดี๋ยวนี้!” ผู้ช่วยพูดอย่างเป็นธรรม

เยี่ยหลิงกระพริบตาของเธอเบา ๆ จากนั้นปากที่เป็นกระจับอันงดงามของเธอก็เอ่ยขึ้นว่า “ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้ ถ้าไม่ใช่เสี่ยมหาเศรษฐีจริง ๆ ก็คงจะไม่กล้าส่งมาง่าย ๆ แบบนี้ ฉันพูดก็ได้ค่ะ ท้ายที่สุดแล้วคนเราก็ใช้เงินกันอยู่ดี”

“หลิงคนสวย เธอต้องการจะพูดจริง ๆ เหรอ?” ผู้ช่วยถามอย่างไม่แน่ใจ

เยี่ยหลิงมองไปที่กล้อง เธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพร้อมกับทำมือรูปหัวใจว่า “พี่คะ ฉันรักพี่นะ”

…

ภายในห้องวีไอพีสุดหรู เสียงที่พูดว่า “พี่คะ ฉันรักพี่” ดังขึ้นผ่านแก้วหูของกู้เยี่ยจิ่นอย่างชัดเจน ลูกกระเดือกของกู้เยี่ยจิ่นกลิ้งไปมาและร่างกายก็ชาไปทั้งตัว

ในห้องการถ่ายทอดสดเขาคิดว่าเยี่ยหลิงคงเดาออกแล้วว่าเป็นเขา เธอจงใจ จงใจพูดจาไพเราะอ่อนหวาน และจงใจแกล้งเขา

ตอนนี้ลูกสาวของเขาแย่มาก

อย่างไรก็ตาม คิ้วที่ขมวดเป็นปมจากความทุกข์ของกู้เยี่ยจิ่นก็จางลงเล็กน้อย และปรากฏรอยยิ้มขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขากำลังอารมณ์ดีมาก ความทุกข์ที่สะสมมาตลอดหลายวันนี้หายไปจนหมด เมื่อถูกเธอเอาใจง่าย ๆ เช่นนี้

ทันใดนั้น คอมเมนต์ในห้องถ่ายทอดสดก็ถูกลบออกไป

“บ้าเอ้ย นี่โรคจิตหรือเปล่า ให้หลิงหลิงบอกว่ารักเขาเนี่ยนะ?”

“มีเงินก็คิดว่าเจ๋งเหรอ รีบเอาเงินเหม็น ๆ ของคุณออกไปซะ!”

“หลิงหลิงนางฟ้าตัวน้อย พวกเราจะปกป้องคุณเอง มีคนที่รักคุณตั้งเยอะ อย่าไปสนใจโรคจิตคนนั้นเลย !”

“ติ๋งติ๋งติ๋ง” กล่องแชทส่วนตัวของกู้เยี่ยจิ่นเต็มไปด้วยข้อความอย่างรวดเร็ว เขากดเปิดดูข้อความซึ่งเต็มไปด้วยคำด่าเขา ด่าว่าเขาโรคจิตหลายอย่าง และสั่งให้เขาอยู่ห่าง ๆ จากเยี่ยหลิง

อารมณ์ดีของกู้เยี่ยจิ่นเมื่อครู่นี้พังทลายลงอย่างรวดเร็ว ในฐานะนายน้อยของตระกูลจานอิง ตั้งแต่เด็กเขาก็ได้รับการเทิดทูน และไม่เคยโดนผู้คนมาไล่ตามด่าว่าเป็นโรคจิตมากขนาดนี้!

ทันใดนั้นก็มีเสียง “เปี๊ยะ” ของดอกไม้ไฟในห้องถ่ายทอดสดก็ระเบิดขึ้นอีกครั้ง อาเสี่ยมหาเศรษฐีรายใหม่ปรากฏตัวขึ้นและส่งอาเสี่ยมหาเศรษฐีรายเก่าออกไป

อาเสี่ยมหาเศรษฐีรายใหม่ก็ให้รางวัลเป็นเงินก้อนโตด้วยเช่นกัน และทิ้งข้อความไว้ว่า “หลิงคนสวย สวมชุดแต่งงานเถอะ เรายังไม่เคยเห็นคุณสวมชุดแต่งงานเลย”

เยี่ยหลิงกำลังจะลองชุดแต่งงานของเธอ ภายในห้องถ่ายทอดสดก็รู้สึกคึกคักไปทั่วห้อง และจำนวนผู้ชมที่รับชมการถ่ายทอดสดก็เพิ่มขึ้นตลอดเวลา

กู้เยี่ยจิ่นขมวดคิ้วที่งดงามของเขา เขารู้สึกร่างกายเย็นเฉียบจนเข้ากระดูดำ เพียงแค่ให้เงินเธอเท่านั้น เธอจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ?

ชุดแต่งงานลองสวมใส่เฉย ๆ ก็ได้เหรอ เธอสามารถสวมชุดแต่งงานให้คนดูไปทั่วได้เหรอ?

กู้เยี่ยจิ่นออกจากห้องถ่ายทอดสด และส่งข้อความถึงเลขาส่วนตัวของเขาว่า “ห้องถ่ายทอดสดของเยี่ยหลิงดูขัดหูขัดตาเกินไป กดบล็อกเลย”

...

แน่นอนว่าเยี่ยหลิงก็เห็นคำขอให้ใส่ชุดแต่งงานด้วย เธอกำลังพิจารณาว่าจะลองใส่ดีไหม ทันใดนั้นห้องถ่ายทอดสดก็กลายเป็นหน้าจอสีดำแล้ว

ผู้ช่วยเด้งตัวออกมาทันที แล้วพูดว่า“เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ ๆ หน้าจอถึงเป็นสีดำล่ะ?”

เยี่ยหลิงไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเป็นเขาคนนั้นที่สั่งบล็อกช่องของเธอ เธอจึงลุกขึ้นแล้วพูดว่า “น่าจะเกิดเหตุเกิดขัดข้องนะคะ เวลาก็ใกล้จะหมดลงแล้ว พวกเราก็ปิดช่องกันเถอะค่ะ”

ผู้ช่วยพยักหน้าซ้ำไปซ้ำมา การถ่ายทอดสดวันนี้ทำกำไรได้มหาศาล เมื่อเยี่ยหลิงเอ่ยปากพูดอะไรทุกอย่างก็เป็นพระราชโองการไปหมด “หลิงคนสวย งั้นพวกคุณพักผ่อนกันก่อนเถอะ ฉันจะให้ฝ่ายสนับสนุนคำนวณกำไรและรายได้ของวันนี้ จากนั้นฉันจะให้นักบัญชีรีบนำเงินสมทบของคุณเข้าบัญชีของคุณนะ”

เยี่ยหลิงรู้สึกพอใจมาก เหตุผลที่เธอเลือกห้องถ่ายทอดสดนี้ก็เพราะเป็นห้องที่นำเงินเข้าบัญชีรวดเร็วนัก เธอจึงพูดว่า “ตกลงค่ะ งั้นพวกเราจะนั่งพักก่อนสักหน่อยค่ะ”

จากนั้นก็มีคนนำขนมหวานและชานมมาให้ เซี่ยซีหว่านรีบทุบ ๆ ที่ขาและบีบ ๆ นวด ๆ ลงไปที่ไหล่ของเยี่ยหลิงอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า “หลิงหลิง เธอคงเหนื่อยแล้ว ทำไมเธอถึงขายของได้เยอะขนาดนี้ ฉันรู้สึกอึ้งไปเลย”

นิ้วเรียวขาวเนียนของเยี่ยหลิงเกี่ยวชุดเดรสสีขาวโชว์หลังตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งออกมาพร้อมกับกระพริบตาเบา ๆ ให้เซี่ยซีหว่าน แล้วพูดว่า “หว่านหว่าน นี่คือสิ่งที่ฉันเก็บไว้ให้เธอ”

เซี่ยซีหว่านมองชุดที่ออกแบบให้โชว์หลัง ติ่งหูสีขาวราวกับหิมะเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันที เธอรีบปฏิเสธด้วยมือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างของเธอ แล้วพูดว่า “นี่ชุดอะไร ฉันไม่ต้องการ!”

เยี่ยหลิงนำชุดกระโปรงสีขาวตัวเล็กใส่ลงในถุง พร้อมกับยัดใส่มือเซี่ยซีหว่าน แล้วพูดว่า “คุณชายลู่ต้องชอบแน่”

คุณชายลู่ต้องชอบแน่...

เซี่ยซีหว่านพูดแก้ตัวให้อย่างลุกลี้ลุกลนว่า “เขาจะชอบได้ยังไง คุณชายลู่ไม่ใช่คนแบบนั้น!”

เยี่ยหลิงเหลือบมองเซี่ยซีหว่านด้วยหางตาที่มีเสน่ห์ แล้วพูดว่า “ฉันไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดหรอก”

เซี่ยซีหว่านไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้อีก “...”

ทันใดนั้นก็มีเสียง “ติ๊ง” จากวีแชทของเซี่ยซีหว่านดังขึ้น ลู่หานถิงส่งข้อความมาว่า “คุณนายลู่ ได้เวลากลับบ้านแล้ว ผมจะรอคุณที่ประตูนะครับ”

“คุณชายลู่ส่งข้อความมาเหรอ หว่านหว่าน เธอกลับบ้านกับคุณชายลู่ไปก่อนเลย ฉันขับรถมา อีกสักพักฉันจะขับรถกลับเอง” เยี่ยหลิงกล่าว

เซี่ยซีหว่านต้องการรอกลับบ้านพร้อมเยี่ยหลิง แต่เมื่อเยี่ยหลิงพูดแบบนี้ เธอจึงพยักหน้ารับและพูดว่า “หลิงหลิง งั้นฉันไปก่อนนะ”

“เธอไปเถอะ บ๊ายบาย” เยี่ยหลิงโบกมือเล็ก ๆ ของเธอไปมา

......

เซี่ยซีหว่านเดินออกจากประตูโรงแรม เธอยืนเขย่งเท้าและมองไปรอบๆ เพื่อหาเงาร่างของลู่หานถิง

ทันใดนั้นก็มีเสียงทุ้มต่ำและน่าดึงดูดดังขึ้นมาจากด้านหลังของเธอว่า “คุณนายลู่ ผมอยู่นี่”

เซี่ยซีหว่านหันกลับมามองอย่างรวดเร็ว รูปร่างสูงโปร่งของลู่หานถิงโผล่เข้ามาในสายตาของเธอ เขามองดูเธอด้วยแววตาอ่อนโยน ริมฝีปากที่มีเสน่ห์ของเขาเผยรอยยิ้มนุ่มนวลออกมา

“คุณชายลู่” เซี่ยซีหว่านวิ่งเข้าไปหาเขาพร้อมกับกระโดดเข้าไปในอ้อมอกของเขา แล้วพูดว่า “คนน่ารักของคุณมาแล้วค่ะ”

ลู่หานถิงโอบกอดเอวบางร่างเล็กของเธอไว้ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของเขา แล้วถามว่า “อะไรอยู่ในถุงเหรอ?”

“เสื้อผ้าที่หลิงหลิงมอบให้ฉันค่ะ…” เซี่ยซีหว่านหลบหน้าลงด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

“เสื้อผ้าอะไรเหรอ? ผมขอดูหน่อยสิ”

เซี่ยซีหว่านไม่อยากให้เขาดู เธอพยายามซ่อนถุงเสื้อผ้าไว้ข้างหลัง แต่ลู่หานถิงนั้นเร็วกว่า แขนเรียวยาวของเขายื่นออกมา และมือใหญ่ของเขาก็จับกระโปรงสีขาวที่ลื่นราวกับผ้าไหมไว้เรียบร้อยแล้ว

คิ้วรูปดาบของลู่หานถิงเลิกขึ้นมาเล็กน้อย เขาเหลือบมองเธอและพูดว่า “คุณนายลู่ คืนนี้ใส่ให้ผมดูหน่อยสิ”

หึ เจ้าคนทะลึ่งลามก!

เซี่ยซีหว่านหน้าแดงก่ำ เธอโยนถุงในมือของเธอไปบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาอย่างแรง

...

เยี่ยหลิงยังคงอยู่ในห้องถ่ายทอดสด ทันใดนั้นผู้ช่วยก็รีบวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า “หลิงคนสวย ตอนนี้เรามีปัญหาแล้ว มีคนรายงานว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องในการทำธุรกรรมเงินสดที่ผิดกฎหมายที่นี่ ตอนนี้ บัญชีผู้สนับสนุนทั้งหมดถูกล็อคแล้ว ไม่สามารถนำเงินออกมาได้เลยแม้แต่หยวนเดียว และยังต้องให้ร่วมมือกับการตรวจสอบด้วย!”

อะไรนะ?

รูม่านตาของเยี่ยหลิงหดเล็กลง เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดโทรออกไปยังหมายเลขโทรศัพท์ของกู้เยี่ยจิ่นทันที

เสียงโทรศัพท์มือถืออันไพเราะดังขึ้นอีกครั้ง ปลายสายกดรับสายอย่างไม่รีบร้อน เยี่ยหลิงจึงมุ่งไปที่หัวข้อที่ต้องการและพูดว่า “คุณกำลังใช้เล่ห์กลอุบายอะไรอยู่คะ?”

เสียงทุ้มต่ำของกู้เยี่ยจิ่นดังผ่านเข้ามาอย่างเย็นชาว่า “ฉันเพิ่งกลับมาถึงอพาร์ตเมนต์ หลิงหลิง เธอมาหาฉันหน่อยสิ”