พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 169

ต่อไปเธอจะตั้งครรภ์ไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นยานี้จึงไม่จำเป็นต้องกิน

กู้เยี่ยจิ่นเงยหน้าขึ้นมองเธอ แต่เธอก็ถอยเท้าเร็วขึ้นหนึ่งก้าวลุกขึ้น แล้วพูดว่า “คุณค่อย ๆ เพลิดเพลินไปกับอาหารค่ำของคุณเองเถอะ ฉันขอตัวกลับก่อน”

“หลิงหลิง !” กูเยี่ยจิ่นคว้าตัวเธอไว้ สายตาของเขาจ้องลึกไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของเธออย่างหนักแน่นราวกับว่ากำลังเอ็กซ์เรย์และอยากจะมองทะลุเธอให้ได้ “คุณเป็นอะไร?”

“อะไร ฉันทำไมเหรอ มีแต่คุณที่ชอบหาเรื่องแล้วก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไรเหรอ?” เยี่ยหลิงกลับคืนสู่สภาวะเกียจคร้านและน่ารักอ่อนโยนตามปกติ จากนั้นเธอก็หันหลังเดินจากไป

ใบหน้าที่หล่อเหลาของกู้เยี่ยจิ่นจะน่าเกลียดกว่านี้อีกไม่ได้แล้ว เขาเม้มริมฝีปากบางจนกลายเป็นเส้นโค้ง

เยี่ยหลิงเดินไปทางประตู ขณะที่เธอกำลังเดินผ่านตู้ใบหนึ่ง จู่ ๆ ตู้ก็เกิดการสั่นไหวโยกไปโยกมาสองที แล้วก็ล้มลงมาที่เธอทันที

“หลิงหลิง !”

กู้เยี่ยจิ่นกอดเธอจากด้านหลัง ขณะที่ตู้กำลังทับที่ตัวเขา มือใหญ่ของเขาจับเธอและกดเธอไว้ในอ้อมอกของเขา

เยี่ยหลิงได้ยินเสียงของหนักตกลงบนพื้น ชายผู้นั้นก็ส่งเสียงร้องออกมาอย่างแผ่วเบา ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เธอใช้เวลาหลายวินาทีถึงจะรู้สึกผ่อนคลายได้ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นรอยเลือดไหลลงมาจากหน้าผากของกู้เยี่ยจิ่นเป็นแนวยาว

เมื่อครู่นี้ตู้กำลังจะล้มทับตัวเธอ ช่วงเวลาที่อันตรายมากนั้นกู้เยี่ยจิ่นรีบเข้าไปปกป้องเธอไว้ในอ้อมอกของเขา และตู้ก็หล่นลงมากระแทกเข้าที่หัวของเขาอย่างรุนแรง

เขาได้รับบาดเจ็บและตอนนี้มีเลือดออก

สีหน้าของกู้เยี่ยจิ่นเริ่มซีดเซียวเล็กน้อย เขายกมือขึ้นจับหน้าผาก จากนั้นจึงใช้สองมือใหญ่กดหัวไหล่ที่มีกลิ่นหอมและขาวเนียนที่ของเธอไว้ เขามองขึ้นและลงอย่างละเอียด แล้วพูดว่า “ผมขอดูหน่อย คุณได้รับบาดเจ็บไหม?”

เขามีเลือดออก แต่ปฏิกิริยาแรกของเขาคือการตรวจสอบดูว่าเธอได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ขนตายาวเป็นแพงามดั่งขนนกของเธอกระพริบตาปริบ ๆ มองดูเขาโดยไม่พูดอะไร

“ตกใจจนรู้สึกมึนงงแล้วเหรอ ผมไม่เป็นอะไร อย่ากลัวเลย” นัยน์ตาที่เย็นชาของกู้เยี่ยจิ่นเอ่อล้นด้วยความรักใคร่ที่อ่อนโยนเล็กน้อยพร้อมกับใช้มือสัมผัสที่หัวของเธออย่างแผ่วเบา

เยี่ยหลิงยื่นมือผลักเขาออกไป แล้วพูดว่า “ไปให้หมอจัดการคุณสักหน่อยเถอะ ฉันขอบคุณมากที่คุณช่วยชีวิตฉันในครั้งนี้ แต่นี่ไม่เพียงพอที่จะให้ฉันอยู่ค้างคืนกับคุณ ค่าค้างคืนของฉันแพงมาก คุณชายกู้ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อน”

เยี่ยหลิงหันกลับไปอย่างเย็นชา และเพียงไม่นานเธอก็ออกจากคฤหาสน์หลังนี้ไป

กู้เยี่ยจิ่นหยุดชะงักนิ่งอยู่กับที่ เขามองดูผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในรถหรูเฟอรารี่ของตัวเอง รถหรูขับออกไป เธอไม่ได้มองย้อนกลับมาตั้งแต่ต้นจนจบ เหลือเพียงเงาที่หายไปเท่านั้น

มือใหญ่ที่เปื้อนเลือดของกู้เยี่ยจิ่นค่อย ๆ กำหมัดแน่นอย่างช้า ๆ แต่ไหนแต่ไรมาไม่มีช่วงเวลาไหนที่ทำให้เขาเข้าใจว่าการที่เธอจากไปเมื่อสองปีก่อนนั้นชัดเจนได้เท่านี้เลย เธอไม่ชอบเขาอีกแล้ว และเขายังคงยืนอยู่ตรงนั้น

...

ตอนนี้เซี่ยเหยียนเหยียนกำลังรู้สึกทุกข์ใจอย่างหนัก เพราะหมายศาลมาถึงมือเธอแล้วเพื่อให้เธอคืนเงิน 1.2 พันล้านหยวนนั้น มิฉะนั้นเธอจะถูกฟ้องอย่างเป็นทางการ

เธอไม่มีเงิน 1.2 พันล้านหยวน และเธอไม่อยากมอบตำราทางการแพทย์ที่น่าทึ่งนี้ ภายในใจของเธอรู้สึกร้อนใจไม่เป็นสุขถึงขีดสุด และในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกเกลียดเซี่ยซีหว่านมาก

แต่เพียงไม่นานเธอก็ได้รับข่าวดี วันนี้คุณท่านลี่ที่อยู่ในห้องไอซียูนั้นฟื้นขึ้นแล้ว และท่านต้องการเห็นเธอผู้มีพระคุณที่ได้ช่วยชีวิตท่านไว้ !

เธอได้ช่วยชีวิตหญิงชราผู้เข้มงวดท่านหนึ่งด้วยการปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำเป็นครั้งที่สอง เวลาผ่านไปเพียงสองวันเท่านั้น คุณท่านลี่ก็ฟื้นขึ้นแล้ว ข่าวนี้ทำให้วงการสื่อมวลชนต่างตกตะลึง ทุกคนต่างพากันยกย่องทักษะทางการแพทย์อันน่าทึ่งของเธอ และยังถือกล้องมาทำการสัมภาษณ์คุณท่านลี่เพื่อทำสารคดีการสัมภาษณ์พิเศษกับเธออีกด้วย