พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 172

เป็นไปได้อย่างไร?

เซี่ยเหยียนเหยียนไม่เชื่อเด็ดขาดว่า การปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำของเธอเมื่อครั้งก่อน จะทําร้ายคุณท่านได้ เธอรีบพูดขึ้นมาว่า “ซวงซวง เธออย่ามาพูดจาเหลวไหลที่นี่นะ หว่านหว่านเป็นคนไร้ความสามารถทางการแพทย์ที่ทุกคนต่างก็รู้กันดี แต่จนถึงตอนนี้เธอเองก็ยังจําชื่อสมุนไพรได้ไม่หมดเลย จะมีใครกล้าเชื่อคําพูดที่พวกเธอพูดอย่างนั้นเหรอ? ผู้อํานวยการโจวคะ ตอนนี้คุณท่านอาการกำเริบอีกแล้ว ฉันจะฝังเข็มเพื่อช่วยชีวิตท่านเดี๋ยวนี้ ผู้อำนวยการได้โปรดพาซวงซวงหลีกทางไปด้วยค่ะ !”

เซี่ยเหยียนเหยียนเป็นคนเชื่อมั่นในตนเอง เธอไม่มีทางสงสัยในทักษะทางการแพทย์ของเธออย่างแน่นอน เกียรติยศแห่งสาวน้อยอัจฉริยะทางการแพทย์ของเธอได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการแล้ว

โจวผิงเลือกที่จะเชื่อมั่นในเซี่ยเหยียนเหยียนจึงรีบยื่นมือออกไปดึงซวงซวงให้หลีกออกมาในทันที แล้วพูดว่า “ซวงซวง ยืนอยู่ตรงนี้และห้ามก่อเรื่องวุ่นวายอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะไล่เธอออกไป !”

“ผู้อํานวยการโจวคะ ฉัน…”

คําพูดของซวงชวงถูกขัดจังหวะโดยสายตาที่ดุดันของผู้อํานวยการโจว เธอกระทืบเท้าอยู่กับที่อย่างไม่พอใจ

ทันใดนั้นเองคุณท่านลี่ก็รู้สึกเจ็บจนล้มลงไปบนเตียง เซี่ยเหยียนเหยียนรีบเดินไปข้างหน้า เธอหยิบเข็มทองคำของตัวเองออกมา แล้วแทงเข็มเข้าไปในศีรษะคุณท่านตามแบบวิธีการในครั้งก่อน

เซี่ยเหยียนเหยียนพูดขึ้นอย่างเชื่อมั่นว่า “คุณท่านคะ ท่านเห็นหรือยังคะ ฉันสามารถช่วยท่านในครั้งแรกได้ ฉันก็สามารถช่วยท่านเป็นครั้งที่สองและครั้งที่สามได้ คนที่ช่วยชีวิตท่านก็คือฉันค่ะ!”

นักข่าวในเหตุการณ์จากหลายสำนักเหล่านั้นต่างยอมรับเซี่ยเหยียนเหยียนเป็นอย่างมาก พวกเขาทุกคนหยิบกล้องขึ้นมากด “แชะ” และเริ่มถ่ายภาพกันอีกครั้ง

จากนั้นก็มีเสียง “พรึ่ด” ดังขึ้น คุณท่านลี่ที่นอนอยู่บนเตียงกระอักเลือดออกมาในทันที และเลือดนั้นก็พุ่งเข้าใส่หน้าเซี่ยเหยียนเหยียนพอดี

เซี่ยเหยียนเหยียนเริ่มมือสั่นเทา เธอตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ และกรีดร้องออกมาอย่างรวดเร็ว

โจวผิงรีบเดินไปด้านหน้า เธอตรวจดูร่างกายของคุณท่านลี่ จากนั้นก็แสดงสีหน้าตื่นตกใจแล้วพูดว่า “เหยียนเหยียน เธอใช้เข็มอะไร เข็มเล่มนี้ของเธอทําให้คุณท่านเลือดลมไหลย้อนกลับ ! ไม่สิ ครั้งนี้คุณท่านไม่ได้อาการกำเริบจริง ๆ การปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำของเธอครั้งก่อนต้องผิดวิธีแน่นอน เซี่ยเหยียนเหยียน เธอฆ่าคุณท่านไปแล้ว !”

อะไรนะ?

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกใจสุดขีด

ทุกคนมองเซี่ยเหยียนเหยียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ใบหน้าของเซี่ยเหยียนเหยียนเต็มไปด้วยหยดเลือด วิธีการฝังเข็มของเธอในครั้งนี้ก็เหมือนกับครั้งก่อน เธอไม่ได้ช่วยชีวิตคุณท่านเอาไว้ แต่เธอกลับทําให้คุณท่านกระอักเลือดออกมาแทน

เมื่อเธอเห็นคุณท่านลี่กําลังตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้ เธอก็รู้สึกหวาดกลัวไปทั่วร่างกายราวกับมีมือใหญ่มือหนึ่งยื่นออกมาจากความมืดแล้วดึงเธอลงไปในหุบเหวลึกที่สุด

เธอยังคงถือเข็มทองเอาไว้ในมือของเธอด้วยความสั่นเทา ความเชื่อมั่นและความภาคภูมิใจในช่วงหลายปีที่ผ่านมานั้นได้พังทลายลงในทันที หรือเป็นเพราะทักษะทางการแพทย์ของเธอมีปัญหาจริง ๆ ?

หรือว่าคราวก่อนเซี่ยซีหว่านจะพูดถูก หลายปีที่ผ่านมานี้เธอศึกษาตําราแพทย์เล่มนั้นอย่างยากลําบาก และไม่ได้วางรากฐานเอาไว้ให้ดี ทักษะการแพทย์เหล่านี้มันไร้ค่าไปแล้วเหรอ?

ในเวลานี้ทุกคนต่างกระซิบกระซาบกัน

“หลักฐานคาตา คนที่ช่วยคุณท่านไม่ใช่เซี่ยเหยียนเหยียนจริง ๆ !”

“ไม่ใช่แค่นั้นนะ เซี่ยเหยียนเหยียนยังทําร้ายคุณท่านอีกด้วย !”

“ถ้าคุณท่านเป็นอะไรไปล่ะก็ เซี่ยเหยียนเหยียนจะต้องนอนในคุกไปทั้งชีวิต”

“คนที่ช่วยคุณท่านคนนั้นเป็นใครกันแน่?”

ความสนใจของทุกคนมุ่งไปที่คนที่ช่วยคุณท่านตัวจริงคนนั้น และกําลังคาดเดาว่าเธอเป็นใคร

จากนั้นซวงชวงก็รีบรุดไปด้านหน้า เธอดึงผู้อํานวยการโจวไว้อย่างร้อนใจ “ผู้อํานวยการโจวคะ ตอนนี้อาการของคุณท่านเข้าขั้นอันตรายมาก รีบไปตามหว่านหว่านเถอะค่ะ !”

“ไปตามเซี่ยซีหว่านเหรอ?”

“ใช่ค่ะผู้อํานวยการโจว คุณยังไม่เชื่ออีกเหรอคะ ถึงแม้ตัวฉันเองยังรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ แต่คนที่ช่วยคุณท่านคือหว่านหว่านจริง ๆ ค่ะ เซี่ยเหยียนเหยียนคือสาวน้อยอัจฉริยะตัวปลอม หว่านหว่านต่างหากที่เป็นสาวน้อยอัจฉริยะตัวจริง เธอใช้เข็มทองคำปิดผนึกจุดฝังเข็มช่วยคุณท่านเอาไว้ ตอนนี้มีเพียงแค่หว่านหว่านเท่านั้นถึงจะสามารถช่วยคุณท่านได้ค่ะ !”

เมื่อสิ้นเสียงของซวงซวง ทุกคนก็ตกตลึงอ้าปากค้าง

ใช่แล้ว พวกเขาแทบลืมไปว่าเซี่ยซีหว่านเคยออกกล้องในไลฟ์สดที่มีคนดูคนแปดสิบล้านคนแล้วบอกว่า คนที่ช่วยชีวิตคุณท่านไม่ใช่เซี่ยเหยียนเหยียน แต่เป็นเธอ !

ในเวลานั้นไม่มีใครเชื่อเธอเลยสักคน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเชื่อแล้ว

ความจริงนี่กลับตาลปัตรไปหมด

ซวงซวงใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดรอยเช็ดเลือดที่มุมปากของคุณท่านลี่จนสะอาด เมื่อไม่มีการใช้เข็มของเซี่ยเหยียนเหยียน ในที่สุดคุณท่านลี่ก็สามารถหายใจได้แล้ว ตอนนี้คุณท่านลี่จึงนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยด้วยอาการทรุดหนัก

ซวงซวงจึงถามขึ้นว่า “คุณท่านคะ เทพธิดาน้อยที่ช่วยท่านไว้สวมผ้าคลุมหน้าอยู่บนใบหน้าใช่ไหมคะ?”

คุณท่านลี่พยักหน้าตอบรับและพูดว่า “ใช่”

ซวงซวงรีบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา แล้วเปิดรูปของเซี่ยซีหว่านออกมาส่งให้คุณท่านลี่ดูในทันที แล้วเอ่ยถามว่า “คุณท่านคะ ท่านดูสิคะว่านี่คือใคร?”

เมื่อคุณท่านลี่เห็นเซี่ยซีหว่าน ริมฝีปากอันขาวซีดของท่านก็เผยรอยยิ้มแห่งความเมตตาออกมาเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ใช่แล้ว เธอนั่นแหละ เธอคือเทพธิดาน้อยของฉัน!”

“ผู้อํานวยการโจวคะ คุณได้ยินแล้วใช่ไหมคะ คนคนนั้นคือเซี่ยซีหว่านค่ะ !” ซวงซวงยืนยันด้วยความหนักแน่น

ทุกคนรู้สึกตะลึงงัน พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าคนบ้านนอกคนนั้นที่กลับมาจากชนบท เรียนจบแค่มัธยมปลาย และยังถูกอ้างให้เป็นคนไร้ความสามารถทางการแพทย์อย่างเซี่ยซีหว่านจะช่วยคุณท่านไว้!

คนที่ช่วยคุณท่านคือเธอจริง ๆ !

ตอนนี้โจวผิงยอมรับความจริงแล้ว เซี่ยซีหว่านใช้เข็มทองคำปิดผนึกจุดฝังเข็มช่วยคุณท่านไว้จริง ๆ คําพูดเหล่านั้นที่เธอพูดถูกต้องทั้งหมด

โจวผิงจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า “ฉันจะโทรหาเธอเดี๋ยวนี้”

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงอันไพเราะน่าหลงใหลดังขึ้นมาจากด้านนอกว่า “ผู้อํานวยการโจวคะ ไม่ต้องโทรหาฉันแล้วค่ะ ฉันมาแล้วค่ะ”

ทุกคนหันกลับไปมอง เซี่ยซีหว่านมาแล้ว!

“เซี่ยซีหว่าน ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว!” ซวงซวงพูดขึ้นด้วยความดีใจ

เซี่ยซีหว่านก้าวเท้าเดินเข้ามาด้านใน จากนั้นทุกคนก็พากันหลีกทางให้เธอ และมองเธอด้วยสายตาที่แสดงความรู้สึกเหลือเชื่อออกมาอย่างชัดเจนราวกับไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้อย่างแท้จริง

เซี่ยซีหว่านขยิบตาให้ซวงซวง จากนั้นก็หันไปมองผู้อํานวยการโจว แล้วพูดว่า “ผู้อํานวยการโจวคะ ฉันบอกแล้วว่า ในอีกสองวันคุณท่านจะต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันจึงมาที่นี่ ตอนนี้ให้ฉันฝังเข็มช่วยชีวิตคุณท่านเถอะค่ะ”

โจวผิง เซี่ยเหยียนเหยียน และทุกคนต่างก็มองไปที่เซี่ยซีหว่าน วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมชุดเดรสผ้าซาตินสีม่วงอ่อน และเสื้อคาร์ดิแกนสีเบจคลุมอยู่ด้านนอก สีโทนเย็นนั้นให้ความรู้สึกอ่อนหวานและช่วยขับผิวพรรณของเธอให้ขาวผ่องราวกับหงส์ ผมสีดำยาวสลวยของเธอแผ่กระจายอยู่ทั่วหัวไหล่ บนใบหน้ายังคงสวมผ้าคลุมหน้าเอาไว้และหลงเหลือเพียงดวงตาสดใสที่กำลังเหลือบมองไปรอบ ๆ

เธอไม่ได้ดูแตกต่างไปจากเดิมในทุกวันด้วยซ้ำ เธอเป็นเด็กสาวอายุ 20 ปีที่ดูงดงามไร้ที่ติ ไม่มีนิสัยก้าวร้าวแม้แต่น้อย ไม่หยิ่งยโสหรือหุนหันพลันแล่น ความเฉลียวฉลาดค่อย ๆ ไหลไปตามกาลเวลาอย่างเงียบสงบและทําให้ผู้คนเพ้อฝันหา

เธอเปรียบเสมือนไข่มุกที่ถูกหลงลืม และค่อย ๆ ปัดตัวเองออกจากชั้นทรายที่ทับถม เผยให้เห็นแสงสว่างอันเจิดจ้า

ดูเหมือนว่านี่เป็นครั้งแรกที่โจวผิงจ้องมองไปยังเด็กสาวตรงหน้าเธอ ชั่วขณะนั้นเธอก็รู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้ทำให้เกิดการตกตะลึงจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวได้อย่างน่าประหลาด เธอพยักหน้าด้วยความรู้สึกตกตะลึง แล้วพูดว่า “ได้สิ”

เซี่ยซีหว่านมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียง ดวงตาเปล่งประกายสดใสของเธอจับจ้องไปบนเรือนร่างของคุณท่านลี่ จากนั้นริมฝีปากแดงระเรื่อก็ยกขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณท่านคะ ฉันกลับมาพร้อมกับเข็มอีกแล้วค่ะ”

คุณท่านลี่เผยรอยยิ้มแห่งความสุขออกมา แต่เมื่อเธอเห็นเข็มทองคำเล่มนั้นบนปลายนิ้วเรียวขาวของเซี่ยซีหว่านที่กำลังจับขึ้นมา เธอก็พูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “เทพธิดาน้อย เราต้องพบเจอกันด้วยวิธีแบบนี้จริง ๆ เหรอ?”

เซี่ยซีหว่านยื่นลูกอมสีขาวเม็ดหนึ่งให้คุณท่านลี่ แล้วพูดว่า “ครั้งนี้เชิญคุณท่านทานลูกอมด้วยนะคะ”