พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 174

สวี่เส้าหนานจ้องเซี่ยซีหว่านไม่วางตาอยู่ครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะมีคนควบคุมท่านหญิงแห่งตระกูลสวี่ผู้นี้ได้ นี่มันเหนือฟ้ายังมีฟ้าจริง ๆ แต่ว่า ทําไมถึงเป็นสาวน้อยล่ะ?

เซี่ยซีหว่านยกมือขึ้น แล้วเข็มเล่มที่สองก็ปักอยู่บนศีรษะของคุณท่านลี่ในทันที เธอยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “คุณท่านคะ ฉันไม่ได้โกหกเลยนะคะ ลูกอมเม็ดนั้นทํามาจากใบมิ้นท์จริง ๆ แต่ว่าใบมิ้นท์เป็นยาจีนค่ะ เนื้องอกในสมองของท่านกดทับเส้นประสาทอยู่ คาดว่าปกติคงไม่ยอมกินยารักษา ร่างกายจึงสูญเสียกำลังไปมาก ยาเม็ดนี้สามารถรักษาชีพจรหัวใจของท่านได้ชั่วคราว แล้วเสริมด้วยการฝังเข็มของฉัน ก็จะสามารถรักษาให้ท่านปลอดภัยได้ในระยะสั้นค่ะ แต่ท่านต้องรีบผ่าตัดโดยเร็ว และการผ่าตัดครั้งนี้ก็ไม่ง่าย เกรงว่าจะเกิดอันตรายจากภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ ตามมาได้ แต่ฉันขอบอกคุณท่านว่า คุณท่านโชคดีมากค่ะ ฉันไม่ใช่เทพธิดาน้อยอะไรทั้งนั้นค่ะ แต่เป็นเทพต้าหลัวจินเซียนที่สวรรค์ส่งมาช่วยท่าน ฉันจะทำทุกอย่างอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยท่านค่ะ !”

คุณท่านลี่รู้สึกง่วงนอนเล็กน้อย น้ำเสียงอ่อนโยนของหญิงสาวมักจะแฝงไว้ด้วยเวทมนตร์ที่ขับกล่อมให้เธอหลับ เธอพูดพึมพําอย่างดื้อรั้นว่า “ฉันก็บอกแล้วไงว่า เธอคือเทพธิดาน้อยของฉัน”

เมื่อพูดจบ หญิงชราผู้เข้มงวดก็หลับไป

เซี่ยซีหว่านเก็บเข็มทองคำกลับมา โจวผิงรีบเดินเข้าไปตรวจสอบสัญญาณชีพจรของหญิงชราผู้เข้มงวด จากนั้นเธอก็พูดด้วยความตกตะลึงว่า “คุณท่านผ่านวิกฤติครั้งนี้ไปได้แล้วจริง ๆ ตอนนี้ชีพจรเต้นคงที่มาก”

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกราวกับทั้งร่างกายของเธอนั้นตกลงไปในหุบเหวลึก ขาทั้งสองข้างของเธอรู้สึกอ่อนแรง เธอถอยหลังไปหลายก้าวจนสุดท้ายก็ใช้มือค้ำกําแพงไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองทรุดตัวลงกับพื้นอย่างน่าสมเพช

เซี่ยซีหว่านสามารถ...ปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำได้จริง ๆ เหรอ?

ถ้าเมื่อครู่นี้เธอไม่ได้เห็นมันด้วยตาของเธอเอง เธอคงไม่เชื่อเป็นอันขาด!

แต่เซี่ยซีหว่านเป็นคนบ้านนอกที่กลับมาจากชนบท และเป็นคนไร้ความสามารถทางการแพทย์ที่เรียนจบแค่มัธยมปลายนะ

พวกเขาเรียนแพทย์เหมือนกัน เซี่ยเหยียนเหยียนไม่ได้โง่ขนาดที่จะบอกไม่ได้ว่าพรสวรรค์ที่น่าตื่นตาในวิชาเข็มของเซี่ยซีหว่านนั้นยอดเยี่ยมมาก ยอดเยี่ยมและลึกล้ำเป็นที่สุด นี่มันระดับปรมาจารย์แน่นอน

และเซี่ยซีหว่านก็ไม่ได้โกหก เธอช่วยคุณท่านไว้จริง ๆ

ทําไมล่ะ?

มันเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?

มีตรงไหนที่ผิดพลาดกันแน่?

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกว่าชีวิตที่เปล่งประกายของเธอในตอนแรกกลายเป็นความมืดมิดในพริบตา เธอมองหนทางเบื้องหน้าและอนาคตต่อจากนี้ไปได้ไม่ชัดแล้ว

และผู้ชมที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ส่งเสียงเซ็งแซ่ ทุกคนได้เป็นพยานในการปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำของเซี่ยซีหว่านกับตาตนเอง

“พระเจ้า ที่แท้ก็เป็นเซี่ยซีหว่านที่ช่วยคุณท่านไว้จริง ๆ ด้วย!”

“ทําไมเซี่ยซีหว่านถึงได้เก่งกาจขนาดนี้ล่ะ เธอไม่มีวุฒิการศึกษาอะไรเลย ไม่ใช่คนไร้ความสามารถทางการแพทย์หรอกเหรอ?”

“ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่การกระทำนั้นสำคัญกว่าคำพูด เซี่ยเหยียนเหยียนเป็นสาวน้อยอัจฉริยะตัวปลอม ส่วนสาวน้อยอัจฉริยะตัวจริงก็คือเซี่ยซีหว่าน!”

...

เนื่องจากวันนี้เป็นวันถ่ายทอดสด ประเด็นสะเทือนวงการของเซี่ยซีหว่านจึงโผล่ขึ้นมาทําให้ทั่วทั้งอินเตอร์เน็ตเกิดความโกลาหล สาวน้อยอัจฉริยะเซี่ยซีหว่านจึงขึ้นอันดับการค้นหายอดนิยมภายในชั่วพริบตา ตามมาด้วยข้อความแสดงความคิดเห็นที่ร้อนแรง

ทุกคนรู้สึกตกตะลึง ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ผู้ไร้ความสามารถทางการแพทย์กลับพลิกผันกลายเป็นสาวน้อยอัจฉริยะตัวจริงอย่างเหลือเชื่อ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเซี่ยซีหว่านกลายเป็นเรื่องราวที่ดูเป็นปริศนา

ทุกคนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรงจะพูดออกมา พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี เมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วพวกเขายังด่าทอเซี่ยซีหว่านไปทั่วทั้งอินเตอร์เน็ตอยู่เลย แต่วินาทีถัดมาก็ถูกเซี่ยซีหว่านได้ตบเข้าที่หน้าพวกเขาอย่างรุนแรง

นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้ล้วงรู้เกี่ยวกับเด็กสาวที่ชื่อเซี่ยซีหว่านคนนี้อย่างถ่องแท้ นอกจากตอนที่เธอถูกส่งไปชนบทตอนอายุเก้าขวบแล้วกลับมาแต่งงานแทน พวกเขาก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย

บนใบหน้าของเธอคอยสวมผ้าคลุมหน้าที่ดูลึกลับอยู่ตลอดเวลา ทําให้ผู้คนมองเห็นไม่ชัด

ทั่วทั้งอินเตอร์ตกอยู่ในความเงียบสงัด และทั้งเมืองไห่เฉิงเองก็เหมือนถูกสยบทุกการเคลื่อนไหวลงเพราะเซี่ยซีหว่าน

คุณท่านลี่ถูกส่งตัวไปที่ห้องไอซียูอีกครั้ง จากนั้นเซี่ยซีหว่านก็เดินออกจากตึกการแพทย์และพยาบาลแล้วเดินออกไปด้านนอก ทุกคนในสถาบันวิจัยต่างก็ออกมายืนมองเธอจากระยะที่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก

ทันใดนั้นเองโจวผิงก็วิ่งตามออกมา เธอมองเซี่ยซีหว่านด้วยสีหน้าที่สับสนและยากที่จะอธิบาย แล้วพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะมีทักษะทางการแพทย์ที่น่าอัศจรรย์ขนาดนี้ ตอนนี้ฉันถึงได้เข้าใจว่าทําไมท่านอธิการบดีถึงได้โทรหาฉันคืนนั้นก็เพื่อให้เธอออกมาปรากฏตัวที่สถาบันวิจัย”

โจวผิงที่กำลังพูดอยู่ก็พูดเสริมขึ้นมาอีกว่า “เซี่ยซีหว่าน ฉันอยากจะขอโทษเธอด้วยใจจริง บอกตามตรงว่า ตอนแรกฉันมีอคติกับเธอ ดังนั้นตอนที่เธอทะเลาะกับเซี่ยเหยียนเหยียน ฉันเชื่อหล่อนไปแบบผิด ๆ ชื่อเสียงเกียรติของเซี่ยเหยียนเหยียนทั้งหมดควรจะเป็นของเธอตั้งแต่แรก วันนี้ท่านอธิการบดีก็จะกลับมาแล้ว ฉันจะสารภาพทุกอย่างกับท่านและลาออกอย่างยอมรับผิด ในขณะเดียวกันฉันก็หวังว่าเธอจะได้กลับมาที่สถาบันวิจัยอีกนะ สถาบันวิจัยต้องการคนที่เป็นอัจฉริยะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมแบบเธอ”

โจวผิงค่อนข้างมีความรับผิดชอบและกล้ายอมรับความผิดพลาดในหน้าที่การงาน และตอนนี้เธอได้ขอโทษรวมถึงแบกรับผลที่จะตามมาทั้งหมด แต่เธอวิงวอนให้เซี่ยซีหว่านกลับมาที่นี่อีกครั้ง

เธอเป็นคนไล่เซี่ยซีหว่านออกไป แต่ตอนนี้เธออยากขอร้องให้เซี่ยซีหว่านกลับมา

เซี่ยซีหว่านมองโจวผิงด้วยนัยน์ตาที่สดใสเป็นประกาย แล้วพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ผู้อํานวยการโจวคะ ฉันไม่ได้ถือโทษโกรธคุณเลยค่ะ แต่เรื่องที่จะให้ฉันกลับมาที่สถาบันวิจัย ฉันคงต้องขอคิดดูก่อนสักหน่อยค่ะ”

เมื่อพูดจบ เซี่ยซีหว่านก็หันหลังเดินจากไป

เธอไม่ได้ตอบตกลงว่าจะกลับมาที่สถาบันวิจัยในทันที

โจวผิงและทุกคนมองตามเงาอันงดงามของเซี่ยซีหว่านที่เดินจากไป ตอนนี้แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องไปทั่วผืนดิน หญิงสาวย่ำก้าวอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบาเดินเข้าไปในแสงประกายสีทอง สายลมอ่อน ๆ พัดผ่านกระโปรงและเส้นผมยาวบนตัวเธอ ในวินาทีนั้นเธอก็ได้เผยความงดงามที่ชวนหลงใหลออกมา

เซี่ยเหยียนเหยียนเองก็มาด้วย มือทั้งสองที่ตกอยู่ข้างลำตัวของเธอกำเข้าหากันเป็นหมัดอย่างแรง เธอรู้แล้วว่าตั้งแต่วินาที่นี้เป็นต้นไป เซี่ยซีหว่านได้เดินเข้าไปภายใต้แสงไฟที่สว่างสไวเป็นที่เรียบร้อย และกลายเป็นจุดสนใจไปแล้ว

ทันใดนั้นเองโจวผิงก็หมุนตัวแล้วเดินเข้ามา เธอมองเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยสายตาจริงจัง แล้วพูดว่า “เซี่ยเหยียนเหยียน ตั้งแต่คุณเข้ามาที่สถาบันวิจัย ฉันก็หวังในตัวคุณมาก แต่คุณกลับลืมไปแล้วว่าวิชาการแพทย์เป็นเรื่องรอง แต่คุณลักษณะนั้นเป็นเรื่องหลัก ครั้งนี้คุณได้แย่งชิงชื่อเสียงเกียรติยศจากการช่วยชีวิตคนมาอย่างไม่น่าให้อภัย และเข้าใจผิดว่ากระแสสังคมเข้าข้างคุณจนเกือบทําให้คุณท่านลี่เสียชีวิต ฉันจะดำเนินการรายงานวิจารณ์บทลงโทษคุณทั้งโรงพยาบาล และพักงานคุณชั่วคราวตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เพื่อรอท่านอธิการบดีกลับมาดำเนินการจัดการกับคุณด้วยตัวท่านเอง !”

ในหัวของเซี่ยเหยียนเหยียนมีเสียงระเบิดดัง “ตู้ม” เธอรู้ว่าเธอจบสิ้นแล้ว ครั้งนี้มันจบแล้วจริง ๆ เธอขยับริมฝีปากแดงของเธอเพื่อขอร้องว่า “ผู้อํานวยการโจวคะ ฉัน…”

โจวผิงไม่อยากได้ยินเธอพูดอีกแม้แต่คำเดียวจึงเดินจากไปในทันที

โจวผิงเดินไปแล้ว แต่เซี่ยเหยียนเหยียนยังยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม เธอรู้สึกว่าสายตาของทุกคนกำลังมุ่งมาที่เธอ กำลังชี้มือชี้ไม้ ดูแคลน เห็นอกเห็นใจ รังเกียจ และชมการแสดงที่สนุกจากเธอ...พวกเขาล้วนมีหมดทุกรูปแบบ

ทันใดนั้นเองจ้าวลี่หยิงก็วิ่งเข้ามาหา แล้วเอ่ยถามว่า “เหยียนเหยียน เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ คนที่ช่วยหญิงชราคือเซี่ยซีหว่านจริง ๆ เหรอ?”

จนถึงตอนนี้จ้าวลี่หยิงยังรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เซี่ยซีหว่านที่เขาดูถูกและเกลียดที่สุดคือสาวน้อยอัจฉริยะตัวจริงอย่างไม่น่าเชื่อ เขาจึงวิ่งเข้ามาถามเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยตัวเอง

“เหยียนเหยียน คุณเข้าไปดูเว่ยป๋อด้วยตาตัวเองดูสิ ตอนนี้ในเวยป๋อแทบระเบิดแล้ว นิตยสารรายสัปดาห์ชื่อดังทุกฉบับในเมืองไห่เฉิงกําลังรายงานเรื่องสาวน้อยอัจฉริยะตัวปลอมของคุณ และเมื่อครู่การรายงานวิจารณ์บทลงโทษจากสถาบันวิจัยก็ได้ประกาศออกมาตาม ๆ กัน แล้วหมายเลขบัญชีที่ระดมทุนเพื่อชําระหนี้ให้คุณ 1.2 พันล้านบัญชีนั้นก็ปิดตัวลงในทันที สื่อกระแสหลักหลายแห่งพากันออกมาวิพากษ์วิจารณ์โดยพาดหัวข้อถึงจุดจบที่น่าเศร้าของคุณ และพูดอย่างตรงไปตรงมาเลยว่า คุณสร้างเรื่องโกหกเกี่ยวกับวิชาการแพทย์ และสิ่งที่แย่ยิ่งไปกว่าเบื้องหลังของการหลอกลวงประชาชนก็คือจุดด่างพร้อยของอุปนิสัยใจคอ คำพูดเชือดเฉือนมากเลยทีเดียวล่ะ”