พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 175

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งตัว เธอรู้สึกเหมือนกำลังเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในฤดูหนาวที่เย็นเยือก ไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นแม้แต่น้อย เธอรู้แล้วว่าเธอถูกเซี่ยซีหว่านทําลายจนไม่มีชิ้นดี

เธอรับโทรศัพท์ของจ้าวลี่หยิงมาและเปิดดูเว่ยป๋อ เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่สถาบันวิจัยในวันนี้ถูกแพร่สะพัดไปทั่วโลกออนไลน์ แต่ภาพทั้งหมดของคุณท่านลี่ถูกระงับออกจากและถูกลบออกจนแทบไม่มีเหลือในโลกออนไลน์ นี่ต้องเป็นฝีมือของสวี่เส้าหนานนายท่านแห่งมหานครเอมพีเรียลผู้นั้นเป็นแน่ เหลือทิ้งแค่คําว่า “หญิงชรา” เพียงสามคำเท่านั้น

เซี่ยเหยียนเหยียนกดเปิดการค้นหายอดนิยมของตัวเอง และคอมเมนท์อันร้อนแรงก็เต็มไปด้วยเสียงก่นด่ามากมาย

“เซี่ยเหยียนเหยียน อัจฉริยะจอมปลอม เทพธิดาจอมปลอม ถุย!”

“ฉันนี่ตาบอดจริง ๆ ถูกยัยคนหน้าไหว้หลังหลอกเซี่ยเหยียนเหยียนคนนี้หลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า หล่อนนี่ช่างมีเล่ห์เหลี่ยมเยอะสะจริง ทําตัวเหมือนแม่ผู้ให้กำเนิดอย่างหลี่ยู่หลานคนนั้นไม่มีผิด”

“หากหญิงชราเป็นอะไรไปล่ะก็ ต้องให้เธอชดใช้ด้วยชีวิต !”

“เซี่ยซีหว่านสาวน้อยอัจฉริยะตัวจริง เซี่ยเหยียนเหยียนสาวน้อยอัจฉริยะตัวปลอม ตอนนี้พอนึกขึ้นมาแล้วก็น่าขนลุกจริง ๆ เซี่ยเหยียนเหยียนหลอกพวกเรามาตั้งหลายปี แล้วใช้เกียรติยศจอมปลอมของสาวน้อยอัจฉริยะห้อยคอตบตาพวกเรามาตลอดเวลา !”

ชั่วครู่หนึ่งทั้งอินเตอร์เน็ตเริ่มด่าทอเธอ แฉเรื่องต่าง ๆ ที่เธอเคยทํา แฟนคลับตัวยงของเธอก็ถอนตัวออกมากันหมดแล้ว แถมคนที่เคยชื่นชมก็กลายมาเป็นคนที่กล่าวร้ายและเหยียบย่ำเธอทุกวิถีทาง

กล่องข้อความของเธอแทบระเบิดจากข้อความสาปแช่งนับไม่ถ้วน

ตอนนี้เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกว่าตัวเองเป็นหนูสกปรกในวันเทศกาลที่หลายคนไล่ตะโกนทุบตี

เธอจะไม่รู้สึกเกลียดมันได้อย่างไร?

เซี่ยเหยียนเหยียนกัดลงบนลิ้นตัวเอง และทันใดนั้นเลือดสีสดก็ไหลรินออกมาจากปากของเธออย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าตัวเองได้ตกลงมาจากแท่นตำแหน่งของสาวน้อยอัจฉริยะลงมาอย่างเจ็บปวดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กระแสสังคมถูกตีกลับเข้าหาตัวเธอแล้ว เธอไม่เหลืออะไรแล้ว!

แต่อย่างไรซะ เธอไม่ยอมแพ้หรอก !

เธอเองก็รู้สึกสับสนเหมือนกันกับทุกคน ทําไมเซี่ยซีหว่านถึงเป็นสาวน้อยอัจฉริยะไปได้ หล่อนซ่อนความลับอะไรไว้กันแน่?

เซี่ยเหยียนเหยียนมีความรู้สึกว่านี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น

ไม่ได้ เธอต้องตัดไฟเซี่ยซีหว่านตั้งแต่ต้นลม หากไม่รีบลงมือตอนนี้ ในไม่ช้าเซี่ยซีหว่านจะยิ่งเหิมเกริมขึ้นเรื่อย ๆ และเธอคงจะไม่มีโอกาสแล้ว!

ตอนนี้เธอจะทําอย่างไรดี?

ทันใดนั้นเซี่ยเหยียนเหยียนก็นึกถึงเรื่องของเซี่ยซีหว่านกับลู่จื่อเซียนขึ้นมา ดวงตาทั้งคู่ของเธอจึงเปล่งประกายขึ้นมาในทันที

“หัวหน้าจ้าว คุณมีเบอร์มือถือของลู่จื่อเซียนไหมคะ?”

จ้าวลี่หยิงไม่รู้ว่าทําไมจู่ ๆ เซี่ยเหยียนเหยียนถึงได้พูดถึงลู่จื่อเซียนขึ้นมา เขาจึงพูดตอบกลับไปว่า “ลู่จื่อเซียนคนนั้นเป็นคนเก็บตัวและลึกลับตั้งแต่เข้ามาที่สถาบันซูมี่แล้ว ผมไม่มีเบอร์มือถือของเขา แต่ถ้าคุณต้องการ ผมสามารถช่วยจัดการหามาให้คุณได้นะ”

“งั้นก็เยี่ยมไปเลยค่ะ หัวหน้าจ้าว ฉันต้องการมันตอนนี้ ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีค่ะ”

“แต่เหยียนเหยียน คุณอยากได้เบอร์ลู่จื่อเซียนไปทําไมครับ?”

ดวงตาของเซี่ยเหยียนเหยียนฉายแววอย่างมีเลศนัย แล้วพูดว่า “หัวหน้าจ้าว ฉันจะบอกความลับอย่างหนึ่งให้คุณฟัง เซี่ยซีหว่านเป็นชู้กับลู่จื่อเซียนคนนั้นค่ะ ถ้าให้บรรดานักข่าวได้มาจับชู้กันในที่นี่ คุณว่าเรื่องอื้อฉาวที่ลู่หานถิงถูกสวมเขาจะโด่งดังไปทั่วอินเตอร์เน็ตหรือเปล่าคะ ถึงเวลานั้นเซี่ยซีหว่านจะยังมีอนาคตอยู่ไหม?”

ขณะนี้เรื่องของเซี่ยซีหว่านยังคงเป็นปริศนาอยู่ ทุกคนกําลังรอช่วงเวลาที่ปริศนาถูกคลี่คลาย หากตอนนี้เธอถูกจับได้ว่ามีชู้ เธอก็จะถูกสกัดดาวรุ่งทันที

มนุษย์บนโลกต่างก็ชอบซุบซิบนินทากันทั้งนั้น ยิ่งโดยเฉพาะเรื่องร้อนแรงอย่างข่าวอื้อฉาวที่ลู่หานถิงถูกสวมเขา เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกว่าตราบใดที่เธอยังใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้ เซี่ยซีหว่านก็จะดิ้นไม่หลุดอีกต่อไป

เซี่ยซีหว่านทําลายเธอ เธอก็จะทําลายเซี่ยซีหว่านเช่นกัน !

ไฟที่กำลังโหมกระหน่ำอยู่ภายในใจของเซี่ยเหยียนเหยียนลุกโชนไปด้วยความเกลียดชังและความชั่วร้าย เธอแทบอยากจะเผาเซี่ยซีหว่านให้มอดไหม้ซะเดี๋ยวนี้

ให้ตายสิ !

จ้าวลี่หยิงสูดหายใจเฮือกอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เซี่ยซีหว่านมีชู้จริง ๆ เหรอ เธอกล้าสวมเขาให้ลู่หานถิงเลยเหรอ? เหยียนเหยียน นี่คุณกำลังถือไพ่คิงอยู่ในมือเลยนะ !”

เซี่ยเหยียนเหยียนยิ้มแล้วพูดว่า “หัวหน้าจ้าวคะ ตอนนี้คุณแค่เอาเบอร์ของลู่จื่อเซียนมาอยู่ในมือ ส่วนเรื่องต่อไปฉันจะจัดการเองค่ะ”

จ้าวลี่หยิงรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาทันใด “ได้ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ !”

จ้าวลี่หยิงเดินไปแล้ว จากนั้นเซี่ยเหยียนเหยียนจึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา เธอโทรหาพวกนักข่าวในเมืองไห่เฉิง

นักข่าวทุกคนในสายโทรศัพท์ เมื่อได้ยินเสียงเธอก็อยากจะวางสายทันที ไม่กี่วินาทีที่แล้วคนที่เคารพชื่นชมเธอตอนนี้ต่างก็กลายมาเป็นคนที่ถากถางเธอกันหมด “เซี่ยเหยียนเหยียน ทําไมคุณถึงยังมีหน้าโทรมาอีก คุณหลอกพวกเราจนย่อยยับป่นปี้ ตอนนี้คุณควรทำตัวดี ๆ แล้วรอผลจากการกระทำของตัวเองเถอะ พวกเราต้องอยู่ให้ห่างจากคุณสักหน่อย จะได้ไม่ถูกคุณหลอกอีก!”

เซี่ยเหยี่ยนเหยียนจิกเล็บเข้าไปในฝ่ามือของตัวเอง แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด เธอพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน “ถ้าอย่างนั้นก็น่าเสียดายจริง ๆ เดิมทีฉันว่าจะให้ข่าวใหญ่ประเด็นร้อนกับพวกคุณ ช่างเถอะ ฉันไปหาคนอื่นดีกว่า คนอื่นจะต้องสนใจแน่นอน !”

“ห้ะ เซี่ยเหยียนเหยียนเดี๋ยวก่อน คุณจะให้ข่าวใหญ่เรื่องอะไร?”

“เซี่ยซีหว่านมีชู้ ลู่หานถิงถูกสวมเขา พวกคุณอยากได้ข่าวใหญ่นี้หรือเปล่าล่ะ? ในเวลานี้เป็นเวลาที่ทุกอย่างกำลังถาโถมเข้าหากันพอดี ถ้าพวกคุณปล่อยข่าวใหญ่ในมือนี้ออกไป มันจะต้องสะเทือนวงการอย่างแน่นอน !”

บรรดานักข่าวรู้สึกว่าข่าวในปีนี้ล้วนมาจากสถาบันวิจัยซูมี่ทั้งนั้น พวกเขาเพิ่งจะกลับมาจากสถาบันวิจัย แต่ตอนนี้พวกเขาได้พากันถือกล้องและแห่กันมาที่สถาบันวิจัยอีกครั้ง

...

เซี่ยซีหว่านไม่ได้ออกไปทันที เธอไปตรวจเลือดก่อน

ตั้งแต่เธอทดลองพิษดอกลำโพงครั้งที่แล้ว เธอรู้สึกว่าเลือดอันล้ำค่าของเธอเปลี่ยนไป ร่างกายของลู่หานถิงก็ไม่สามารถรอได้เช่นกัน เธอจึงต้องเริ่มทดสอบพิษครั้งที่สองโดยเร็วที่สุด ดังนั้นเธอจึงเจาะเลือดเพื่อตรวจสอบดู

ผลตรวจต้องรอถึงหนึ่งสัปดาห์จึงจะทราบผล เซี่ยซีหว่านจึงเตรียมที่จะกลับไปก่อน แต่ทันใดนั้นเอง เสียง “ติ๊ง” ก็ดังขึ้น เธอได้รับข้อความหนึ่งเป็นข้อความจากเซี่ยเหยียนเหยียนที่ส่งเข้ามาว่า “เซี่ยซีหว่าน ฉันตัดสินใจจะเอาตํารายาที่แม่เธอทิ้งไว้ส่งคืนให้เธอ ฉันจะรอเธอที่ห้องยานะ ถ้ามาช้าจะไม่รอ”

เซี่ยเหยียนเหยียนจะคืนตํารายาให้เธอเร็วขนาดนี้เลยเหรอ เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่ามันแปลกมาก จะมีเล่ห์อุบายอะไรซ่อนอยู่หรือเปล่า?

เซี่ยซีหว่านเก็บโทรศัพท์ แล้วหมุนตัวกลับไปที่ห้องยาในทันที

ทันใดนั้นร่างสูงโปร่งที่ดูดีและเย็นชาก็พุ่งเข้ามากระทันหัน สวี่เส้าหนานมาหาเธอ แถมยังขวางทางเธอเอาไว้อีก

เซี่ยซีหว่านหยุดฝีเท้าลง ดวงตาสดใสมองไปที่เขา

สวี่เส้าหนานหรี่ตาเฉี่ยวคมอันคมคายลงเล็กน้อย แล้วมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างครุ่นคิดพิจารณาก่อนจะพูดขึ้นว่า “นี่ยัยสาวอัปลักษณ์ ดูเหมือนว่าเธอจะมีความแค้นกับเซี่ยเหยียนเหยียนคนนั้นนะ ดูพวกเธอทั้งสองคนสู้กันดุเดือดมาก ฉันว่าเธอจงใจเข้าใกล้คุณยายของฉันใช่ไหม คิดจะใช้คุณยายของฉันช่วยเธอจัดการกับศัตรูอย่างนั้นเหรอ?”

ยัยสาวอัปลักษณ์เหรอ...

เซี่ยซีหว่านไม่รู้สึกโกรธแต่กลับหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “ฉันเป็นสาวอัปลักษณ์ แล้วคุณล่ะเป็นอะไร คนหลงตัวเองเหรอ? ไม่ใช่ทุกคนเสมอไปที่จะเข้าใกล้คุณเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง อย่าหลงตัวเองให้มันมากนัก การขาดความรักก็เป็นโรคอย่างหนึ่งนะ รีบกินยาซะล่ะ”

เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบก็ไม่อยากเสียเวลากับเขาอีก เธอจึงก้าวเท้าเดินจากไป

สวี่เส้าหนานคิ้วกระตุก เขาไม่คิดว่ายัยสาวอัปลักษณ์คนนี้จะปากคอเราะร้ายได้ขนาดนี้

“ยัยสาวอัปลักษณ์ ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับนายน้อยแบบนี้ เธอยังไม่รู้สินะว่า นายน้อยก็ตีผู้หญิงได้ !” สวี่เส้าหนานกําหมัดแน่นและวิ่งตรงไปที่เซี่ยซีหว่าน

แววตางดงามของเซี่ยซีหว่านไม่รู้สึกสั่นไหวแม้แต่น้อย เธอเพียงแค่รอให้สวี่เส้าหนานเข้ามาใกล้ แล้วเธอก็เล็งเตะเข้าไปที่ขาของเขาอย่างแรงทันที เธอยกยิ้มที่ริมฝีปากขึ้นบาง ๆ แล้วพูดว่า “งั้นก็บังเอิญจังเลยนะ เพราะฉันเองก็ตีผู้ชายได้เหมือนกัน !”