พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 176

สวี่เส้าหนานคิดไม่ถึงเลยว่ายัยสาวอัปลักษณ์ตรงหน้าจะกล้าลงมือกับเขา เขาไม่ทันได้ตั้งตัว และถูกเตะเข้าที่กลางน่องทันที

ซี๊ด !

สวี่เส้าหนานสูดหายใจเฮือกอย่างเจ็บปวด เขากอดขาข้างนั้นของตัวเองแล้วกระโดดเด้งขึ้นมาทันที เขามองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างตกตะลึง แล้วพูดว่า “ยัยสาวอัปลักษณ์ เธอกล้าตีฉันเหรอ นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอ เธอรู้ไหมว่านายน้อยเป็นใคร?”

“ฉันไม่รู้หรอกว่าคุณเป็นใคร และก็ไม่สนใจด้วย หลีกไป!” ดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่านมองเขาอย่างเย็นชา เธอก้าวเท้าแล้วเดินจากไป

ยัยสาวอัปลักษณ์คนนี้ ช่างโอหังเสียจริง !

สวี่เส้าหนานไม่ยอมแพ้ เขาจึงเอื้อมมือไปคว้าเธอ

แต่ทันใดนั้นเองร่างสูงโปร่งที่ดูดีก็ปรากฏขึ้น จากนั้นก็พุ่งตรงเข้ามาบังเซี่ยซีหว่านเอาไว้ด้านหลังของตัวเองทันที แล้วพูดว่า “คุณชายสวี่ คุณเองก็มาที่เมืองไห่เฉิงด้วยเหรอ ?”

เซี่ยซีหว่านเบี่ยงตัวหลบ คนที่กำลังบังเธออยู่คือ ลู่จื่อเซียน ลู่จื่อเซียนมาแล้ว !

เมื่อลู่จื่อเซียนปรากฏตัวขึ้น สวี่เส้าหนานจึงหยุดชะงักลงในทันทีแล้วพูดว่า “คุณชายรองลู่ บังเอิญจัง คุณก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”

สายตาที่ดูมีเลศนัยของสวี่เส้าหนานมองไปที่ลู่จื่อเซียนและเซี่ยซีหว่านสลับไปมาอย่างช้า ๆ แล้วพูดว่า “ยัยสาวอัปลักษณ์ ไม่น่าล่ะเธอถึงกล้าอวดดีขนาดนี้ ทําไม คุณชายรองลู่เป็นแฟนเธอเหรอ หึหึ ร้ายกาจนะ คุณชายรองลู่เป็นคุณชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าจัดการและควบคุมยากที่สุดในมหานครเอมพีเรียลของเรา เธอทำให้เขามาอยู่ในมือได้แล้ว ดูจากคุณชายรองลู่ในตอนนี้แล้ว เขาหวงเธอราวกับสมบัติเลยนะ”

เซี่ยซีหว่านขมวดคิ้วสวยอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า “คุณชายสวี่คะ ในหัวของคุณนอกจากเรื่องรักใคร่แล้วก็คงไม่มีเรื่องอย่างอื่นแล้วใช่ไหมคะ นอกจากเป็นแฟนกันแล้ว ฉันกับคุณชายรองลู่ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ด้วยนะคะ”

สวี่เส้าหนานมีสีหน้าเยาะเย้ย ลู่จื่อเซียนเป็นคนแบบไหนกัน ในมหานครเอมพีเรียลมีสาวสวยและมีชื่อเสียงมากมายที่อยากจะเป็นเพื่อนกับเขา แต่ทําไมเขากลับไม่มีเพื่อนเลยสักคน?

“ไม่จริงหรอก... คุณชายรองลู่ คุณไล่ตามยัยสาวอัปลักษณ์คนนี้เหรอ? ผมนึกว่ามาตรฐานของคุณชายรองลู่จะอยู่สูงมากซะอีก แต่อันที่จริงก็ไม่เท่าไหร่นะ” สวี่เส้าหนานพูดพลางส่ายหัวด้วยความผิดหวัง

ลู่จื่อเซียนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว เขาดูหล่อเหลาและสง่างาม บุคลิกดูสะอาดสะอ้านและเย็นชา แม้ว่าเขาจะเป็นคุณชายแห่งมหานครเอมพีเรียลเหมือนกัน แต่เขากับเทพบุตรที่เลือดเย็นอย่างสวี่เส้าหนานนั้นเป็นสองขั้วที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ลู่จื่อเซียนตัวสูงมาก เขาปกป้องเซี่ยซีหว่านเอาไว้ด้านหลังของตัวเองได้อย่างง่ายดายและสามารถบดบังสายตาที่พินิจพิเคราะห์ของสวี่เส้าหนานได้ นายท่านแห่งมหานครเอมพีเรียลผู้นี้ไม่เพียงแต่จะดื้อรั้นและชอบแหกกฎเท่านั้น แต่เขายังเปลี่ยนแฟนเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกด้วย ลู่จื่อเซียนไม่ต้องการให้สวี่เส้าหนานสนใจเซี่ยซีหว่าน

“คุณชายสวี่ เรื่องระหว่างเราไม่มีอะไรซ้อนเร้นให้คุณต้องเก็บมาใส่ใจหรอก ผมแค่สงสัยมากว่าคุณตอบแทนบุญคุณต่อเทพธิดาน้อยที่คุณยายของคุณพูดถึงแบบนี้เหรอ หูของคุณมีอาการคันอีกแล้วใช่ไหม?”

สวี่เส้าหนานรู้สึกว่าเขาถูกจี้ใจดำ ลู่จื่อเซียนทำให้เขาเถียงไม่ออกในทันที เขาเองก็ไม่รู้ว่าคุณยายของเขาไปโดนอะไรไม่ดีเข้า ถึงได้ถูกยัยสาวอัปลักษณ์นี่ปราบจนอยู่หมัด

“ยัยสาวอัปลักษณ์ งั้นเรามาคอยดูกัน” สวี่เส้าหนานมองเซี่ยซีหว่านด้วยความสนใจอย่างเเต็มเปี่ยม ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ลู่จื่อเซียนหันหน้าไปมองเซี่ยซีหว่านที่อยู่ด้านหลัง แล้วพูดว่า “ผมว่าสวี่เส้าหนานกำลังสนใจในตัวคุณมากแล้วล่ะ นอกจากหญิงชราผู้เข้มงวดแล้วก็ไม่มีใครหยุดม้าพยศอย่างเขาไว้ได้ คุณหลบเขาไว้หน่อยแล้วกัน”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้มองสวี่เส้าหนานอยู่ในสายตาเลย เธอจึงพูดว่า “คุณชายรองลู่ เมื่อครู่นี้ขอบคุณคุณมากเลยนะคะ วันนี้คุณมาทํางานที่ร้านยาเหรอคะ?”

คุณชายรองลู่...

เซี่ยซีหว่านเรียกเขาแบบนี้เขาก็ไม่รู้สึกว่ามันเป็นปัญหาแต่อย่างใด เพราะทุกคนก็เรียกเขาว่าคุณชายรองลู่อยู่แล้ว เพราะนี่คือสัญลักษณ์แห่งฐานะ แต่เมื่อพูดออกมาจากปากของเซี่ยซีหว่านแล้วกลับฟังดูห่างเหินมากจนทําให้ระยะห่างระหว่างเราทั้งสองคนนั้นห่างเหินกันมากขึ้นไปอีก

ลู่จื่อเซียนมองดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่าน เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วตอบว่า “ครับ ผมแวะมาดูนิดหน่อยน่ะ”

ขณะเดียวกันนั้นเขาเก็บโทรศัพท์ของเขาไว้ในกระเป๋ากางเกงอย่างเงียบเฉียบ ในนั้นมีข้อความจากเซี่ยเหยียนเหยียนอยู่ ข้อความนั้นเข้าใจได้ง่ายมากว่า “เซี่ยซีหว่านนัดเจอคุณที่ห้องยา”

ตอนนี้เซี่ยเหยียนเหยียนยังไม่รู้ฐานะของลู่จื่อเซียน ดังนั้นเธอจึงส่งข้อความไปแบบตามอำเภอใจ อาศัยเหตุผลที่ฟังดูไม่ขึ้นแบบนี้เพื่อจะหลอกให้เขามา นั่นก็เป็นเพราะว่าเซี่ยเหยียนเหยียนมั่นใจมาก ว่าตราบใดที่ทุกอย่างเกี่ยวกับเซี่ยซีหว่าน ลู่จื่อเซียนก็จะมาตามนัดอย่างแน่นอน

ความจริงสําหรับลู่จื่อเซียนแล้ว มันก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ

เขาเองก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเซี่ยซีหว่าน

“คุณชายรองลู่ ฉันกําลังจะไปที่ห้องยาพอดีเลยค่ะ เราไปด้วยกันนะคะ”

“ได้สิ”

…

เมื่อมาถึงห้องยา เซี่ยเหยียนเหยียนก็ยังไม่มา เซี่ยซีหว่านจึงรู้สึกสงสัยเล็กน้อย ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เรื่องราวกำลังร้อนแรง แต่เซี่ยเหยียนเหยียนกลับมีอารมณ์ผ่อนคลายและมาสายอยู่เลย

“คุณชายรองลู่ คุณยุ่งหรือเปล่าคะ ฉันจะรออยู่ที่นี่สักพัก เซี่ยเหยียนเหยียนนัดฉันมาที่นี่ เธอบอกว่าจะคืนของอย่างหนึ่งให้ฉันค่ะ”

ลู่จื่อเซียนเหลือบมองสายตาของเซี่ยซีหว่านที่มองตรงมาทางเขา ดวงตาของหญิงสาวคู่นั้นเป็นสีขาวดําตัดกันอย่างชัดเจน ภายในดวงตานั้นดูบริสุทธิ์และไร้รอยเปื้อน เธอมองเขาด้วยท่าทางที่จริงใจและตรงไปตรงมา ลู่จื่อเซียนจึงรีบหลุบเปลือกตาอันคมคายของเขาลงในทันที

ลู่จื่อเซียนคือบุตรแห่งสวรรค์ มีพรสวรรค์ที่เลิศล้ำ มีบุคลิกที่เย็นชาและหยิ่งยโส เขาจะไม่มีส่วนร่วมอะไรในการทะเลาะตบตีระหว่างผู้หญิงทั้งนั้น แต่สําหรับเรื่องทะเลาะตบตี เขาได้เห็นมันมาตั้งแต่เด็กจนโต

ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจแล้วว่า เซี่ยเหยียนเหยียนกำลังหาข้ออ้างนัดพบเซี่ยซีหว่านให้ออกมาพร้อมกับนัดพบเขาด้วย เรื่องนี้จะต้องมีละครฉากใหญ่ที่กำลังรอแสดงอยู่เบื้องหลังเป็นแน่

ถ้าเขาบอกเซี่ยซีหว่านตอนนี้ ก็จะสามารถให้เธอออกไปก่อนได้

ลู่จื่อเซียนเงยหน้ามองเธอ และถามออกมาประโยคหนึ่งว่า “พี่ชายของผมดีกับคุณไหมครับ?”

เมื่อพูดถึงลู่หานถิง ดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่านก็ประดับไปด้วยแสงดาวระยิบระยับ ส่องสว่างพร่างพราว ช่างสะดุดตายิ่งนัก เธอพูดว่า “พี่ชายของคุณดีกับฉันมาก ๆ ค่ะ”

“ครั้งก่อนที่กลับจากสถาบันวิจัย พี่ชายของผมได้ทําร้ายอะไรคุณหรือเปล่าครับ?”

“คุณชายรองลู่คะ” เซี่ยซีหว่านมองเขาด้วยสายตาเคร่งขรึม แล้วพูดว่า “คุณลู่ไม่ใช่สัตว์ประหลาดค่ะ เขาไม่ชอบทําร้ายใคร เขาเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของคุณ และเป็นสามีของฉัน ฉันไม่ชอบให้คุณถามคําถามนี้เลยค่ะ”

หญิงสาวแสดงจุดยืนของตัวเองอย่างจริงจังและแน่วแน่ คําพูดเพียงไม่กี่คำกลับปกป้องลู่หานถิงได้อย่างสุดความสามารถ

ลู่จื่อเซียนยกริมฝีปากบางขึ้นและคิดได้ว่า ดูเหมือนว่าคนที่คิดว่าลู่หานถิงไม่ใช่สัตว์ประหลาดคงมีแค่เธอคนเดียวสินะ

ทั้งสองคนเงียบไปครู่หนึ่ง ลู่จื่อเซียนจึงพูดขึ้นว่า “ดอกลำโพงนั่น ซวงซวงเป็นคนหามาให้คุณใช่ไหม คุณสกัดพิษมันมาทดสอบพิษด้วยตัวเอง คุณคิดจะเอามันมารักษาพี่ชายผมเหรอครับ? ดอกลำโพงมีพิษร้ายแรงมาก คุณอาศัยอะไรถึงผ่านมันมาได้?”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่ลู่จื่อเซียน เธอรู้ดีว่าปิดบังเขาไม่ได้ เขาเป็นถึงนักวิชาการแห่งมหานครเอมพีเรียล เขาต้องคิดอะไรออกอย่างแน่นอน แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้เรื่องนี้ทั้งหมด

ดวงตาดําขลับที่สงบนิ่งของลู่จื่อเซียนมองเธออย่างแน่วแน่ แล้วพูดว่า “พี่ชายของผมรู้เรื่องนี้ไหมครับ เขารู้ไหมว่าคุณกําลังเดิมพันชีวิตตัวเองเพื่อช่วยชีวิตเขา คุณผ่านมันไปได้ครั้งหนึ่งนั้นไม่ได้หมายความว่าคุณจะผ่านมันไปได้เป็นครั้งที่สองนะครับ”

“ผมสามารถเอาดอกลำโพงเพียงต้นเดียวในโลกนี้มาได้แล้ว และผมก็วิจัยมันมาได้ระยะหนึ่ง ผมบอกคุณได้อย่างชัดเจนเลยว่า พิษของดอกลำโพงมีผลลบ แม้ว่าคุณจะผ่านมันมาได้ แต่มันก็จะยังคงอยู่ในร่างกายของคุณ คุณคงอยู่ได้อีกไม่นานหลังจากถูกพิษของมันเข้าไป เคยได้ยินตำนานเล่าไหมครับว่า ดอกไม้ดอกนี้ที่บานสะพรั่งระหว่างสองพรมแดนของโลกหยินหยาง ความจริงแล้วก็คือการขัดต่อสวรรค์ หากคุณทดสอบพิษและปรุงยาจากการใช้วิชาต้องห้ามโดยพลการ คุณจะต้องทุกข์ทรมานแน่นอน”

“ถ้าพี่ชายผมรู้แล้วยังบอกให้คุณทําต่อไป เขาทำดีกับคุณจริง ๆ เหรอ ถ้าเขายังไม่รู้ ผมจะไปบอกเขา คุณลองเดาดูสิว่าเขาจะทำยังไง?”