พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 181

เซี่ยซีหว่านรู้สึกเสียใจมากที่แม่ของเธอจากไปตั้งแต่ตอนที่เธออายุ 9 ขวบ เธอจึงไม่มีโอกาสได้เรียนรู้ทักษะทางการแพทย์จากแม่ของเธอ อีกทั้งเธอยังไม่มีโอกาสพูดคุยและปรึกษา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสกับทักษะทางการแพทย์ของแม่อย่างใกล้ชิด

ทักษะทางการแพทย์ของแม่เปรียบดั่งหีบสมบัติ มันทั้งลึกลับและล้ำค่า หากเปรียบความสามารถกันแล้ว ความรู้ของเธอยังน้อยนิดนัก

ดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่านเต็มไปด้วยความแน่วแน่ เธอพูดว่า “คราวหน้า ฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะคะ!”

อธิการบดีหลี่เหวินชิงมองเซี่ยซีหว่านด้วยความเอ็นดู เขาชอบเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เพียงเพราะทักษะทางการแพทย์ของเธอเท่านั้น แต่เพราะความแน่วแน่และความกล้าหาญของเธอด้วย

เซี่ยซีหว่านยืนขึ้น และพูดว่า “ขอบคุณท่านอธิการบดีมากนะคะที่ช่วยชีวิตฉันในครั้งนี้ อีกอย่างฉันกับลู่จื่อเซียนเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ คราวหลังอย่าพูดแบบนั้นอีกนะคะ ถ้าคุณชายลู่ของฉันได้ยิน ฉันก็คงจะช่วยคุณไม่ได้อีกแล้ว”

อธิการบดีหลี่เหวินชิงรู้สึกกลัวขึ้นมาทันใด เขาจึงอุทานออกมาด้วยความตกใจกลัวว่า “ได้สิ”

“ฉันขอตัวก่อนนะคะท่านอธิการบดี ลาก่อนค่ะ”

เซี่ยซีหว่านเดินออกมา อธิการบดีหลี่เหวินชิงจึงพูดกำชับตามหลังเธอว่า “ซีหว่าน ช่วงสองสามวันนี้เปิดโทรศัพท์มือถือของเธอเอาไว้นะ เราต้องตกลงกันเกี่ยวกับแผนปฏิบัติการ คุณไม่ต้องสนใจเรื่องที่สถาบันวิจัยแล้ว ผมจะจัดการเอง”

เซี่ยซีหว่านโบกมือเล็ก ๆ ของเธอโดยไม่ได้หันหลังกลับไป เธอพูดว่า “ท่านอธิการบดีอย่าโทษผู้อำนวยการโจวเลยนะคะ มันไม่ใช่ความผิดของผู้อำนวยการโจวหรอกค่ะ”

เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบก็เดินจากไป

...

ณ สวนโหย่วหลาน ขณะที่ลู่หานถิงขับรถกลับมา ลู่อินอินบังเอิญอยู่ที่นั่นพอดี ลู่อินอินเป็นคนที่กตัญญูมาก เธอเป็นผู้อำนวยการของสถาบันเซิงลี่ที่ประเทศฝรั่งเศส อย่างไรก็ตามเมื่อเธอบินกลับมาที่เมืองไห่เฉิงทั้งที เธอจึงต้องการมาเจอคุณท่านลู่สักหน่อย

“หานถิง ในที่สุดหลานก็กลับมาแล้ว อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันก่อนสิ” คุณท่านลู่พูดและยิ้มด้วยท่าทางเอ็นดู

ลู่หานถิงกลับมาเอาเอกสาร ตอนนี้เขาถือเอกสารนั้นอยู่ในมือ เมื่อเห็นความรักและความคาดหวังในดวงตาของคุณย่า เขาจึงพยักหน้าและพูดว่า “ได้ครับ”

หญิงชราอายุมากแล้ว คนหนึ่งก็ลูกสาว คนหนึ่งก็หลานชาย เธอหวังว่าทั้งสองคนจะเข้ากันได้เป็นอย่างดี

หลังจากทั้งสามคนมาถึงร้านอาหาร พวกเขาก็เริ่มรับประทานอาหารในทันที และคุณท่านลู่ก็ถามขึ้นมาว่า “อินอิน จื่อเซียนล่ะ ทำไมวันนี้เขาถึงไม่มากับเธอด้วย?”

ลู่อินอินเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอ และพูดว่า “ดูเหมือนว่า จื่อเซียนจะไปที่สถาบันวิจัยแล้วค่ะแม่”

“จื่อเซียนเป็นนักวิชาการแห่งมหานครเอมพีเรียล เขามีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครสามารถเทียบเทียมได้ มหานครเอมพีเรียลกำลังรอให้เขากลับไป เขายังเสียเวลาอยู่ที่สถาบันวิจัยซูมี่ไปเพื่ออะไรกัน” คุณท่านลู่เอ่ยถาม

“แม่คะ จื่อเซียนจะกลับไปเร็ว ๆ นี้แล้วค่ะ อันที่จริงแล้วจื่อเซียนมาที่เมืองไห่เฉิงคราวนี้เพื่อตามหาหญิงสาวคนหนึ่งค่ะ”

คุณท่านลู่ถามด้วยความสนใจเล็กน้อยว่า “โอ้ จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้น เขากำลังตามหาหญิงสาวคนไหนล่ะ?”