พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 183

รูปนั้นถูกถ่ายในห้องยา ในรูปเซี่ยซีหว่านกำลังเอื้อมมือไปคว้าชายเสื้อของลู่จื่อเซียน แสงที่นุ่มนวลถูกส่องลงมาบนเรื่องร่างของชายหญิงที่มีพรสวรรค์ทั้งสองคนราวกับหลุดออกมาจากภาพวาด ไม่ได้มีความรู้สึกว่าทั้งสองคนเป็นชู้กันเลย รู้สึกเพียงว่าทั้งสองคนเหมาะสมกันมาก

มีการรีโพสต์และแสดงความคิดเห็นบนเวยป๋อจำนวนมากจนขึ้นเป็นการค้นหาสูงสุด

“เซี่ยซีหว่านเจ๋งจริง ๆ !”

“นักวิชาการจากมหานครเอมพีเรียลลู่จื่อเซียนจู่ ๆ ก็มายังเมืองไห่เฉิง คนสองคนที่ร่วมมือกันทำการผ่าตัดบนท้องถนนจนทำให้ผู้คนตกตะลึงไปทั่วทั้งโลกคือเซี่ยซีหว่านและนักวิชาการลู่ นี่มันโชคชะตาฟ้าลิขิตชัด ๆ ”

“แม้ว่าเซี่ยซีหว่านจะเป็นคุณนายลู่แล้วก็ตาม แต่ฉันรู้สึกว่า...นี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับผู้หญิงที่มีพรสวรรค์เช่นนี้นะ?”

“ฉันขอคาราวะ!”

ลู่หานถิงวางโทรศัพท์ลง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แต่ทุกคนสามารถรับรู้ได้ว่าท่านประธานของพวกเขากำลังไม่มีความสุข รังสีความเยือกเย็นแผ่ออกมาจากตัวเขา ซึ่งทำให้ผู้คนต่างรู้สึกขนหัวลุก

ทุกคนรู้สึกกลัวมากจนไม่กล้าหายใจเสียงดัง พวกเขากลัวว่าจะไปกระตุ้นความโกรธของท่านประธาน และทำให้ตัวเองเดือดร้อน

ในที่สุดการประชุมก็จบลง ทุกคนแอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ในระหว่างการประชุมท่านประธานไม่ได้ทำอะไรนอกจากยกนิ้วชี้และปลดกระดุมเสื้อ การประชุมในครั้งนี้ดำเนินไปอย่างราบรื่น และตอนนี้ก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว

ทันใดนั้นลู่หานถิงลุกขึ้นยืน เเล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “หยุดพักครู่หนึ่ง อีก 10 นาทีมาประชุมการเงินที่ห้องทำงานของผม”

หลังจากพูดจบ ลู่หานถิงก็เดินออกไปด้วยฝีเท้าที่หนักแน่น

ทุกคนไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา “...”

จบสิ้นแล้ว คืนนี้ฉันต้องทำงานล่วงเวลา!

ทุกคนต่างคร่ำครวญ พวกเขารู้ดีว่ามันจะไม่ราบรื่นแบบที่พวกเขาคิด เวลาที่ท่านประธานอารมณ์ไม่ดี เขาจะกลายเป็นคนบ้างาน และทรมานพวกเขาในทันที!

“เลขาเหยียนวันนี้ท่านประธานเป็นอย่างไรบ้าง เขาดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนะ”

“เลขาเหยียนใครรังแกท่านประธานของพวกเรา บังอาจยิ่งนัก ใครกันที่กล้ากระตุกหนวดเสือ”

ใครบางคนคว้าตัวเหยียนอี้เลขาส่วนตัวของลู่หานถิงไว้ และถามไถ่เธอเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของลู่หานถิง

เหยียนอี้ส่ายหัวอย่างมืออาชีพ แล้วพูดว่า “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของท่านประธาน ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ทุกคนเตรียมตัวให้ดี ตั้งใจทำงานนะคะ คืนนี้จะได้รีบกลับบ้านกัน หากในงานมีอะไรผิดพลาดแม้แต่น้อย ก็คงจะไม่มีใครได้กลับบ้านในคืนนี้ค่ะ”

ความหมายจากสิ่งที่เหยียนอี้พยายามจะบอกก็คือ “ตอนนี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดีมาก ๆ ดังนั้นขอให้ทุกคนโชคดี”

ทุกคนจึงไม่มีใครพูดอะไรอีก “...”

...

ภายในห้องทำงานของท่านประธาน เหยียนอี้เดินเข้าไปพร้อมกับกาแฟหนึ่งถ้วย และพูดด้วยความเคารพว่า “ท่านประธานคะ กาแฟของคุณมาแล้วค่ะ”

ในเวลานี้ลู่หานถิงยืนอยู่ริมหน้าต่างที่สว่างสดใส เขาถอดสูทสีดำของเขาออกแล้ว ตอนนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว และกางเกงขายาวสีดำ เขาดูหล่อเหลาและสง่างาม แสงไฟที่สว่างไสวในเมืองนอกหน้าต่างสะท้อนลงบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา

ลู่หานถิงเอามือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง และถือโทรศัพท์ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง สายตาอันหล่อเหลาของเขากำลังจ้องมองโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ เขายกริมฝีปากบาง ๆ ขึ้นแล้วพูดว่า “ปล่อยวางก่อนน่าจะดีกว่า”

เหยียนอี้วางกาแฟลงบนโต๊ะ เธอพูดอย่างลังเลว่า “ท่านประธานคะ หากคุณอยากโทรหาภรรยาของคุณ คุณก็โทรไปเลยสิคะ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ภรรยาของคุณน่าจะกลับบ้านแล้วนะคะ”

เหยียนอี้เห็นท่านประธานของเขาเปิดปิดวีแชทไปมา แต่เขากลับไม่ได้ส่งข้อความใด ๆ ออกไปเลย ในบัญชีวีแชทของท่านประธานมีเพื่อนเพียงคนเดียวคือ ภรรยาของเขาเท่านั้น

เมื่อครู่ในที่ประชุมท่านประธานยังเล่นเว่ยป๋ออีกด้วย เหยียนอี้อยู่กับผู้ชายคนนี้มา 6 ปีแล้ว ท่านประธานค่อย ๆ เปิดโลกกว้างมากยิ่งขึ้น เขาใช้วีแชทและเล่นเว่ยป๋อ อีกทั้งยังรับชมการไลฟ์สดด้วย...เธอรู้สึกได้ว่าท่านประธานกำลังเปลี่ยนแปลงตนเองเพื่อภรรยาของเขา

เหยียนอี้ไม่รู้ว่าตนเองคิดถูกหรือไม่ ในโลกธุรกิจท่านประธานของเธอไม่เคยพ่ายแพ้เลยสักครั้ง เขามีอำนาจล้นเหลือ อย่างไรก็ตามตั้งแต่ที่เขาได้พบกับภรรยาของเขา ท่านประธานก็มักจะเผลอแสดงออกเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างไม่รู้ตัว ตอนทำงานภรรยาของเขาต้องการอิสระ ท่านประธานก็ยอมอยู่เงียบ ๆ เมื่อภรรยาของเขาบอกทำแบบนี้รับไม่ได้ ท่านประธานก็จะลดความเยือกเย็นลงเพื่อให้ตัวเองดูเป็นคนที่เชื่อฟัง ในความสัมพันธ์ของเขาและภรรยา ท่านประธานพยายาม และตั้งใจมาก เขาอ่อนน้อมถ่อมตนมากกว่าเดิม อีกทั้งยังเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนแบบที่เธอชอบ เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอมากยิ่งขึ้น

ทันใดนั้นลู่หานถิงก็เก็บโทรศัพท์ของเขาลง เขาเงยหน้าขึ้นมองแสงนีออนนอกหน้าต่าง แล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำอย่างแผ่วเบาว่า “เธอเป็นคนดีมาก ถ้าเธออยากกลับเธอก็กลับมาเอง ถ้าผมโทรเช็คเธอ มันดูเหมือนกับผมไม่ไว้ใจเธอ ผมไม่อยากบังคับเธอมากจนเกินไป ผมเคยได้ยินมาว่าผู้ชายแบบนี้มันน่ารำคาญ”

เหยียนอี้ยื่นกาแฟให้เขา และพูดว่า “ท่านประธานคะ ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นคะ ระหว่างสามี และภรรยามันเป็นเรื่องปกติที่จะโทรเช็คกัน เรื่องหึงหวงก็เป็นเรื่องปกติเช่นเดียวกัน ไม่เช่นนั้นคุณก็จะคิดไปเองต่าง ๆ นา ๆ รูปภาพที่ร้อนแรงในเว่ยป๋อวันนี้...ฉันเห็นภรรยาของคุณขึ้นสู่การค้นหายอดนิยมอีกแล้ว หากท่านประธานอยากจะโทรถามเธอถึงเรื่องที่เกิดขึ้นมันก็ไม่ผิดนะคะ”

โอ้ จริงเหรอ?

ลู่หานถิงรู้ตัวดีว่าเขาต้องการโทรให้เธอกลับมา ตอนนี้ และเดี๋ยวนี้ เขาต้องการให้เธออธิบายว่าทำไมเธอถึงดึงชายเสื้อของลู่จื่อเซียนไว้แต่เขาก็รู้ดีว่าเธอไม่ชอบ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ทำอย่างนั้น

เขานั่งรออยู่ที่นี่อย่างเงียบ ๆ เหมือนคนที่ไม่ได้คิดมากและประชุมจนจบ คำพูดของลู่อินอินที่บอกให้เขาปล่อยเธอไปและยอมรับว่าคู่ชายหญิงที่มีพรสวรรค์ทั้งสองคนที่พบกันในมหานครเอมพีเรียลนั้นเหมาะสมกันมาก คำพูดพวกนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา เขารู้สึกราวกับว่ากองไฟกำลังโหมกระหน่ำอยู่ภายในอกของเขา เขาทั้งอิจฉา ไม่พอใจ สงสัย มืดมน และฉุนเฉียว…

แต่เขาก็ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ อะไรออกไป เขาพยายามระงับความวุ่นวายภายในใจ และพยายามทำให้ตัวเองให้ดูเหมือน...คนปกติ

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากเบา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เธอไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง ผมจะตั้งใจทำงาน ผมเชื่อว่าเธอไม่ได้มีปัญหาอะไร”

...

การประชุมทางการเงินถูกจัดขึ้นที่ห้องทำงานของท่านประธาน ลู่หานถิงสูบบุหรี่ไป 2 มวน จากนั้นเขาก็นั่งลงที่ตำแหน่งท่านประธาน ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินยื่นรายงานให้ลู่หานถิง เขาก้มหน้าลงอ่านมัน จากนั้นก็เคาะนิ้วลงบนโต๊ะดัง “ป๊อก ป๊อก” อย่างแรงสองครั้ง และเอ่ยถามว่า “นี่คือสิ่งที่คุณทำออกมาอย่างนั้นเหรอ?”

สีหน้าของผู้อำนวยการฝ่ายการเงินเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ ท่านประธานให้เวลาเขา 10 นาที มันไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะจัดการกับสิ่งเหล่านี้

ลู่หานถิงยกมือขึ้นแล้วโยนรายงานขึ้นไปในอากาศ จากนั้นเอกสารต่าง ๆ ก็ปลิวว่อนไปทั่วทั้งห้อง เขาพูดว่า “ทำมันใหม่อีกครั้ง ทำจนกว่าผมจะพอใจ!”

หลังจากที่เขาพูดจบ บรรยากาศภายในห้องทำงานของท่านประธานก็เต็มไปด้วยความกดดัน ทุกคนต่างก็ก้มหน้า ไม่มีใครกล้ามองตาท่านประธานที่กำลังฉายแววน่ากลัว

ในขณะเดียวกันนั้นประตูห้องพักภายในห้องทำงานของท่านประธานก็ถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน มือเล็กผิวขาวนวลเอื้อมออกมาและจับฝาผนังไว้ ใบหน้าเรียวเล็กที่มีขนาดเท่าฝ่ามือซ่อนอยู่หลังกรอบประตูและไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน แต่ดวงตาสีดำขลับและสดใสคู่นั้นกำลังจ้องมองมาที่โต๊ะประชุมอย่างเห็นได้ชัด

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง โอ้พระเจ้า นี่ใครกัน อยู่ดี ๆ ก็มาปรากฏตัวในพื้นที่ส่วนตัวของท่านประธานของพวกเขา?

เมื่อได้ยินเสียงซุบซิบของพวกเขา ลู่หานถิงจึงหันไปมอง และทันใดเขาก็สบตาเข้ากับดวงตาอันสดใส อ่อนโยน และมีเสน่ห์ของเซี่ยซีหว่าน