พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 195

คนที่รู้สึกตื่นเต้นดีใจที่สุดนั้นก็คือซวงซวง เพราะอยู่ดี ๆ เพื่อนรักของตัวเองก็กลายเป็นเด็กอัจฉริยะ ช่างเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมอะไรขนาดนี้ ซวงซวงบีบใบหน้าเรียวเล็กของเซี่ยซีหว่านเบา ๆ เล็กน้อย แล้วพูดว่า “หว่านหว่าน เธอต้องสู้ ๆ นะ เธอคือความภาคภูมิใจของฉัน !”

เซี่ยซีหว่านยกยิ้มขึ้น ตอนนี้สถาบันวิจัยซูมี่ได้กลายเป็นครอบครัวใหญ่อันอบอุ่นไปแล้ว สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความปรารถนาดี ทุกคนเป็นกําลังใจให้กันและกัน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนดีงามมาก

เซี่ยซีหว่านพยักหน้าอย่างแน่วแน่ แล้วพูดว่า “ค่ะ ฉันจะทำให้เต็มที่ที่สุดแน่นอนค่ะ !”

ลู่จื่อเซียนยืนอยู่ด้านข้างพลางมองหญิงสาวที่ถูกรายล้อมด้วยความสนใจ เธอเข้ามาที่ซูมี่ได้เพียงเวลาไม่กี่เดือน แต่เธอกลับสามารถดลใจผู้คนได้มากมาย ทุกคนต่างก็กลายเป็นคนที่จิตใจดีเพราะเธอ

ดวงตาเย็นชาสีดําขลับของลู่จื่อเซียนฉายแววอ่อนโยนมากขึ้น บางทีร่างกายของเธออาจมีพลังเวทมนต์ที่ทำให้ผู้คนไม่อาจต้านทานได้

ทันใดนั้นเองอธิการบดีหลี่เหวินฉิงก็ตบมือขึ้น แล้วพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาผ่าตัดแล้ว จื่อเซียน ซีหว่าน พวกคุณควรจะเข้าไปทำหน้าที่ของตัวเองให้เต็มที่ได้แล้ว ตอนนี้คุณท่านลี่กําลังรอพวกคุณอยู่ !”

“ได้ค่ะ/ครับ !” เซี่ยซีหว่านหยิบสมุดบันทึกของตัวเองขึ้นมา แล้วโบกมือลาทุกคน ก่อนที่จะเดินตามลู่จื่อเซียนไปยังห้องผ่าตัด

ณ ด้านหน้าประตูห้องผ่าตัด คุณชายสวี่เส้าหนานกำลัวนั่งพิงกําแพงอย่างอ้อยอิ่งรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อเขาเห็นเซี่ยซีหว่าน เขาก็รีบพูดขึ้นมาว่า “นี่” ออกมาอย่างรวดเร็ว

เซี่ยซีหว่านไม่ได้มีท่าทีวอกแวกแต่อย่างใด เพราะปกติเธอก็ไม่ได้สนใจเขาอยู่แล้ว เธอจึงเดินตรงเข้าห้องผ่าตัดในทันที

“...”

สวี่เส้าหนานไม่เคยถูกเมินแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยถูกเมินเลย เขาจึงเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเซี่ยซีหว่านพร้อมกับขวางทางเธอเอาไว้ แล้วพูดว่า “นี่ ยัยสาวอัปลักษณ์ ฉันเรียกเธอนั่นแหละ ไม่ได้ยินเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านมองเขาแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า “อ้อ ที่แท้ก็เป็นคุณชายสวี่นี่เอง เมื่อครู่นี้ฉันรู้สึกหนวกหูมาก เหมือนมีใครบางคนตรงนั้นกำลังส่งเสียงร้องออกมาไม่หยุด ที่แท้ก็เป็นคุณที่ร้องนี่เอง”

“...”

นี่เธอกำลังด่าเขาทางอ้อมอย่างนั้นเหรอ !

ช่างเป็นสาวอัปลักษณ์ที่ปากคอเราะร้ายจริง ๆ !

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าการผ่าตัดกำลังใกล้เวลาเข้ามาแล้ว สวี่เส้าหนานจึงพยายมอดทนอดกลั้นเอาไว้ก่อน เขามองไปที่เซี่ยซีหว่านตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ่งหญิงสาวอยู่ในชุดกาวน์สีขาวก็ยิ่งดูสะอาดสะอ้านมากขึ้น ไม่ว่าจะมองอย่างไรเธอก็เป็นแค่เด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่ง เขาสงสัยในทักษะทางการแพทย์ของเธอมาก เขาจึงพูดขู่เตือนอย่างเยือกเย็นว่า “ยัยเด็กอัปลักษณ์ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทําไมคุณยายของฉันถึงได้ชื่นชมเธอนัก แต่คุณยายของฉันถูกส่งให้ไปอยู่ในมือเธอแล้ว ฉะนั้นจะต้องไม่มีความผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว ถ้าการผ่าตัดล้มเหลว คงรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะหาคนมารุมข่มขืนเธอซ้ำ ๆ จากนั้น…”

สวี่เส้าหนานยังพูดไม่ทันจบ เสียง “ผัวะ” ก็ดังขึ้น เซี่ยซีหว่านยกมือขึ้น แล้วตบไปบนเหนือศีษะของเขาอย่างแรง

ในทันใดนั้น ทั่วทั้งโถงทางเดินก็เงียบกริบ

บรรยากาศรอบข้างเปลี่ยนเป็นบรรยาที่แปลกประหลาดในทันที

บอดี้การ์ดชุดดําเหล่านั้นมองเซี่ยซีหว่านด้วยความตกตะลึงสุดขีด เธอ...เธอทําอะไรน่ะ เธอรู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำร้ายใครอยู่ เธอบังอาจทำร้ายคุณชายผู้เป็นทายาทแห่งมหานครเอมพีเรียลเลยเหรอ?

สวี่เส้าหนานเองก็อึ้งไปเช่นกัน ตั้งแต่เล็กจนโต นอกจากคุณยายที่กล้าตบหัวเขาแล้ว ก็ยังไม่มีใครกล้าแตะต้องเขาเลยสักคน ยัยเด็กอัปลักษณ์คนนี้เสียสติไปแล้วเหรอ?

เซี่ยซีหว่านดึงมือตัวเองกลับมา เธอมองสวี่เส้าหนานด้วยสายตาเย็นชา พร้อมกับท่าทางที่ดูเหนือชั้นกว่าเป็นไหน ๆ แล้วพูดว่า “คุณท่านกำลังนอนอยู่ด้านในเลยไม่สะดวกที่จะลงมือ ฉันจึงสั่งสอนเด็กอันธพาลอย่างคุณแทนท่านสักหน่อย ! เจ้าเด็กอันธพาล จําเอาไว้เลยนะว่า ต่อไปต้องพูดจาสุภาพกับฉันด้วย !”

เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบก็เดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที จากนั้นเสียง “ปัง” ของประตูห้องผ่าตัดก็ปิดลง

“...”

สวี่เส้าหนานอารมณ์เดือดพล่านค้างอยู่กลางอากาศ ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็โพล่งสบถคําหยาบออกมาว่า บัดซบ ยัยเด็กที่ทั้งอัปลักษณ์และป่าเถื่อนคนนี้ เขาไม่จบเรื่องนี้กับเธอง่าย ๆ แน่ !

...