พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 199

เซี่ยซีหว่านวิ่งออกไปบอกหมอที่จะมาตรวจห้องให้ออกไปแล้ว เมื่อหมอเห็นใบหน้าแดงก่ำของเธอแล้วรู้สึกแปลกใจจึงคิดว่าเธอป่วย เซี่ยซีหว่านกุเรื่องโกหกว่าตัวเองอาจจะรู้สึกเหนื่อยเกินไปถึงได้รอดตัวมาได้

เธอยืนอยู่ตรงหน้าต่างและรับลมหนาวอยู่ครู่หนึ่ง เธอก่นด่าคนลามกอย่างลู่หานถิงในใจไปตั้งหลายรอบ เมื่อความร้อนบนใบหน้าหายไปเธอถึงจะกลับไปที่ห้องผู้ป่วยอีกครั้ง

ทันใดนั้นเอง เงาร่างที่คุ้นเคยก็เดินเข้ามาจากด้านหน้าของเธอ เธอคือลู่อินอินนั่นเอง

ลู่อินอินมาแล้ว

เมื่อสองวันก่อนที่โรงแรมเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กพวกเราแยกย้ายกันด้วยดี แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าลู่หานถิงกับลู่คุณป้าลู่อินอินทั้งสองคนนี้พูดคุยกันเรื่องอะไร แต่มันต้องเป็นเรื่องที่ไม่น่าพอใจอย่างแน่นอน

เซี่ยซีหว่านหยุดฝีเท้าลง แล้วพูดว่า “คุณป้าคะ คุณป้ามาได้ยังไงคะ คุณป้ามาเยี่ยมคุณชายลู่เหรอคะ?”

ลู่อินอินมองไปที่เซี่ยซีหว่าน แล้วพูดว่า “ป้าได้ยินมาว่าหานถิงประสบอุบัติเหตุรถชนจึงมาเยี่ยมสักหน่อยจ้ะ ซีหว่านจ้ะ ป้ามีเรื่องจะคุยกับเธอพอดี”

เซี่ยซีหว่านมองประตูห้องผู้ป่วยที่ปิดสนิทตรงหน้าเล็กน้อย แล้วพูดว่า “คุณป้าคะ ถ้าเป็นเรื่องอดีตของคุณชายลู่หนูไม่สนใจมันหรอกค่ะ ดังนั้นต่อไปนี้คุณป้าไม่ต้องพูดถึงมันอีกนะคะ”

“ไม่ใช่จ้ะ สิ่งที่ป้ากำลังจะบอกเธอก็คือเรื่องอุบัติเหตุรถชนของลู่หานถิงจ้ะ”

“อุบัติเหตุรถชนเหรอคะ?”

ลู่อินอินเดินเข้ามาพร้อมกับยื่นเอกสารในมือให้เธอ แล้วพูดว่า “ซีหว่านจ้ะ เธอดูด้วยตัวเองเถอะ อุบัติเหตุรถชนนั่นไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ คืนนั้นหานถิงไม่ได้อยู่ที่บริษัทเลยด้วยซ้ำ แต่เขาขับรถตามพวกเธอไปตลอดทาง”

เซี่ยซีหว่านรับเอกสารมาซึ่งเอกสารทั้งหมดเป็นภาพที่ถูกถ่ายจากกล้องวงจรปิดบนถนน รถโรลส์-รอยซ์ แฟนทอมสุดหรูคันนั้นของลู่หานถิงที่พังยับเยินไปแล้วได้ปรากฏขึ้นที่หน้าประตูใหญ่ของสถาบันวิจัยซูมี่ จากนั้นรถก็เคลื่อนตามเธอไปตลอดทาง

ขนตางอนเป็นแพยาวของเซี่ยซีหว่านสั่นระริก เขาบอกเธอว่า เขาอยู่ที่บริษัท

ทําไมเขาถึงไม่บอกเธอล่ะ?

“ซีหว่านจ้ะ เธอเองก็คงรู้ถึงอาการป่วยเหล่านี้ของหานถิง และตอนนี้มันชัดเจนมากแล้ว เมื่อเขาเห็นเธออยู่กับจื่อเซียน หานถิงก็อาการกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง เขาเหยียบคันเร่งจนมิด ปกติเขาก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อยู่แล้ว ตอนที่เขาเลี้ยวรถที่กำลังแล่นรถอย่างรวดเร็วบนถนนนั้นก็มีรถบรรทุกคันใหญ่วิ่งเข้ามา เลยเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น”

เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้น ดวงตาสดใสเปล่งประกายของเธอจ้องมองไปบนใบหน้าของลู่อินอิน แล้วพูดว่า “คุณป้าคะ ต่อให้เรื่องเป็นแบบนี้ก็ช่างเถอะค่ะ คุณป้าอยากจะบอกอะไรกับฉันกันแน่คะ?”

ลู่อินอินชะงักงัน แล้วพูดว่า “ซีหว่านจ้ะ อย่าบอกนะว่าเธอไม่กลัวเขา? เขาจะอาการกำเริบขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้นะจ้ะ !”

เซี่ยซีหว่านส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ฉันไม่กลัวเขาหรอกค่ะ ตรงกันข้ามเมื่อฉันเห็นเอกสารพวกนี้แล้วก็รู้สึกผิดและปวดใจมาก คุณชายลู่โกหกฉันว่าเขาอยู่ที่บริษัท แต่เขากลับแอบตามฉันมาตลอดทาง เป็นเพราะฉันจึงทำให้เกิดอุบัติเหตุรถชนนี้ขึ้น ต่อไปนี้ฉันจะตระหนักและระวังตัวให้มากขึ้นค่ะ ฉันจะรักษาระยะห่างจากลู่จื่อเซียนและผู้ชายคนอื่น ๆ แล้วตอนเย็นฉันก็จะกลับบ้านให้ตรงเวลาเพื่อคอยปกป้องอยู่เคียงข้างเขาค่ะ”

“คุณป้าคะ ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะคะ แม้ฉันจะไม่รู้ว่าคุณป้าคิดจะทำอะไรกันแน่ แต่คุณป้าดูเหมือนจะยังมีเจตนาร้ายกับคุณชายลู่อยู่ ดังนั้นฉันจึงทําได้เพียงแนะนําคุณป้าเท่านั้นว่า ต่อไปนี้ขอให้อยู่ห่างจากคุณชายลู่ของฉันหน่อยนะคะ เพราะบังเอิญว่าคนที่คุณทอดทิ้งเหมือนสิ่งของไร้ค่า เขาเป็นคนรักของฉัน อย่าพยายามทําร้ายเขาค่ะ !”

เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบก็โยนเอกสารนั้นลงในถังขยะ แล้วก้าวเท้าเดินออกไปจากตรงนั้นในทันที

ลู่อินอินตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยซีหว่านจะตอบสนองกลับมาแบบนี้ เธอไม่กลัวลู่หานถิงเลยแม้แต่น้อย เธอยังบอกอีกว่าลู่หานถิงเป็นคนรักของเธอ และยังกล่าวเตือนเธออีกว่าต่อจากนี้ไปให้อยู่ห่างจากลู่หานถิงด้วย อย่าพยายามทําร้ายเขา !

ลู่อินอินกํามือแน่น เธอมองตามหลังเซี่ยซีหว่านที่เดินออกไป แล้วพูดขึ้นว่า “ซีหว่านจ้ะ ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก ความรักของเธอช่วยอะไรเขาไม่ได้ !”

เซี่ยซีหว่านที่อยู่ด้านหน้าค่อย ๆ หยุดฝีเท้าลง

ลู่อินอินจึงพูดต่ออีกว่า “ซีหว่านจ้ะ ในใจของเธอก็รู้ดีกว่าใคร ๆ ว่า หานถิงมีความปรารถนาที่อยากจะครอบครองและควบคุมเธอจนน่ากลัว ต่อให้เขาพยายามควบคุมตัวเอง แต่ก็ไม่สามารถทนเห็นเธอมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนภายนอกได้อยู่ดี ความรักของเธอมีแต่จะเป็นการสร้างความโลภของเขาให้เพิ่มขึ้น และจะยิ่งทำให้เขาถลำลึกเข้าไปเรื่อย ๆ แค่มีเรื่องสะกิดใจขึ้นมานิดหน่อยเขาก็จะรู้สึกสงสัยเธอจนอาการรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ”

“หานถิงโหดเหี้ยมกว่าใคร ๆ จิตใจของเขาโหดร้ายมาก หากมองอีกมุมหนึ่ง เธอคิดไหมว่า การที่เขาขับรถเร็วขนาดนั้นก็เท่ากับการฆ่าตัวตาย วันนี้เขาสามารถฆ่าตัวตายได้โดยไม่กะพริบตา วันพรุ่งนี้เขาก็ฆ่าเธอได้เหมือนกัน ซีหว่านจ้ะ เธอรู้ไหมว่าข้างกายเธอมีปีศาจอยู่ !”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้หันกลับไปมองแม้แต่น้อย หลังจากเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เธอก็พูดขึ้นด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า “คุณป้าพูดจบแล้วใช่ไหมคะ?”

“ซีหว่านจ้ะ เธอไม่สงสัยบ้างเลยเหรอว่า ปีศาจตนนี้ถูกเลี้ยงดูมายังไง เธอไม่อยากรู้จักเขาอย่างถ่องแท้เหรอ การรักใครสักคนนั้นไม่ใช่ว่าต้องรู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับเขาหรอกเหรอ วันพรุ่งนี้ที่ร้านกาแฟเมืองซีเฉิง ฉันจะรอเธอที่นั่น”

เมื่อลู่อินอินพูดจบก็หันหลังเดินจากไป

ลู่อินอินเดินจากไปแล้ว แต่เซี่ยซีหว่านกลับยืนอยู่ที่เดิมเป็นเวลาเนิ่นนานโดยไม่ขยับไปไหนเลย

...

ลู่หานถิงกำลังจัดการเอกสารบางส่วนอยู่ในห้องผู้ป่วย เมื่อครู่นี้เลขาเหยียนอี้มารายงานเรื่องงานด่วนของบริษัทเล็กน้อย เมื่อเหยียนอี้กลับไป เซี่ยซีหว่านก็กลับเข้ามาพอดี

“คุณนายลู่ คุณหายไปไหนมาครับ ทําไมไปนานขนาดนั้น?”

เซี่ยซีหว่านเงยหน้า ลู่หานถิงกำลังเอนกายพิงหัวเตียงและกำลังถือหนังสือพิมพ์การเงินฉบับภาษาอังกฤษล้วนอ่านอยู่โดยที่สายตาของเขาไม่ได้จับจ้องมาที่เธอด้วยซ้ำเหมือนกับว่ากำลังถามเธออย่างเรื่อยเปื่อย

“อ๋อ เมื่อครู่นี้ฉันคุยโทรศัพท์กับซวงชวงค่ะ”

นิ้วมือของลู่หานถิงที่กำลังถือหนังสือพิมพ์อยู่ชะงักไปครู่หนึ่ง เปลือกตาคมคายกระตุกเล็กน้อย แต่เพียงไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ เขายื่นมือไปดึงแขนเรียวยาวของเธอเข้ามา เซี่ยซีหว่านจึงล้มลงไปนั่งบนต้นขาอันแข็งแรงของเขา

“นี่คุณชายลู่ คุณทำอะไรคะ บนตัวคุณมีแผลอยู่นะ เดี๋ยวแผลก็ฉีกอีกหรอกค่ะ” เซี่ยซีหว่านรีบดันหน้าอกอันแข็งแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว เพื่อจะลุกขึ้นตรวจดูบาดแผลบนตัวเขา

...

ร้านกาแฟเมืองซีเฉิง

ลู่อินอินมาถึงก่อนแล้ว เธอนั่งอยู่ตรงที่นั่งริมหน้าต่าง เพียงไม่นานเงาร่างเพรียวบางก็ปรากฏขึ้นมาในสายตาของเธอ

เซี่ยซีหว่านมาแล้ว

เซี่ยซีหว่านมาตามนัดแล้ว

ลู่อินอินไม่ได้รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใด เพราะเธอมั่นใจว่า เซี่ยซีหว่านจะต้องมาพบเธออย่างแน่นอน