พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 205

เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่เธอก็ไม่ได้โง่ วันนี้ลู่จื่อเซียนเปิดผ้าคลุมหน้าที่อยู่บนใบหน้าเธอออก เขาต้องชอบเธอแน่ ๆ

นิ้วมือที่เรียวเล็กขาวนวลของเธอขดตัวเข้าหากัน เซี่ยซีหว่านพูดพร้อมกับส่ายหัวว่า “ฉันไม่รู้ค่ะ...”

ลู่หานถิงจึงพูดขึ้นมาว่า “ถ้าอย่างนั้นผมจะบอกคุณว่า ลู่จื่อเซียนชอบคุณ เมื่อสองปีก่อนที่เมืองไห่เฉิง เขาตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกพบ เขาตามคุณมาที่เมืองไห่เฉิงและตามหาคุณหนึ่งปีเต็ม ดังนั้น ตอนนี้เมื่อคุณ รู้แล้ว..”

เซี่ยซีหว่านหันไปมองเขา แล้วพูดว่า “คุณจะมาบอกฉันทำไมคะ ฉันไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย !”

ลู่หานถิงมองไปข้างหน้า พวงมาลัยรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมที่อยู่ในฝ่ามือเขาขับอย่างนุ่มนวล เขาไม่ได้พูดอะไรอีก คืนนี้เขาดูเงียบผิดปกติไม่พูดไม่จาเป็นพิเศษ

...

ทั้งสองคนกลับมาถึงสวนโหย่วหลาน แล้วก็เข้าไปในห้องนอน จากนั้นลู่หานถิงก็พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เข้าไปอาบน้ำก่อนเถอะ”

“คุณชายลู่ ฉัน...”

ลู่หานถิงเหลือบมองเธอ แล้วพูดว่า “ถ้ามีอะไรจะคุยกับผม อาบน้ำเสร็จแล้วค่อยคุยนะครับ”

ลักษณะเผด็จการและรุนแรงของเขานั้นดูเหมือนกับเมื่อก่อนเลย

เซี่ยซีหว่านถือชุดนอนของเธอเข้าไปในห้องอาบน้ำ เธออาบน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วเดินออกมา

ลู่หานถิงยืนสูงตระหง่านด้วยขาเรียวยาวอยู่ที่หน้าต่าง เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงขายาวสีดำซึ่งเป็นงานแฮนด์เมด เขามีใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างที่เป็นผู้ใหญ่ ตอนนี้มือข้างหนึ่งของเขากำลังล้วงอยู่ในกางเกง นิ้วมือเรียวยาวสองนิ้วของมืออีกข้างหนึ่งกำลังคีบบุหรี่ตัวหนึ่งสูบอยู่ หมอกควันลอยขึ้นไปบดบังใบหน้าอันหล่อของเขา เธอจึงเพียงแค่นิ้วมือ สันกรามและคิ้วที่ขมวดเป็นปมอย่างคลุมเครือ

เซี่ยซีหว่านเดินเข้าไปกอดเขาแน่นจากด้านหลัง แล้วพูดว่า “คุณชายลู่คะ ฉันกับลู่จื่อเซียนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะคะ ฉันอธิบายได้…”

“คุณเหนื่อยไหมครับ?” ลู่หานถิงพูดขัดจังหวะเธอทันที

“อะไรนะคะ?”

ลู่หานถิงไม่ได้หันมา เขาสูบบุหรี่เบา ๆ แล้วพ่นควันออกมา จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ผมถามคุณว่า คุณอยู่กับผมเหนื่อยไหมครับ? คุณต้องคิดหาวิธีเอาใจผมทุกวัน ไม่รู้ว่าต่อไปจะเจอเรื่องที่ไม่ดีอีกไหม ผมจะอารมณ์เสียอีกไหม ในหัวเต็มไปด้วยการรักษาเพื่อทำให้ผมดีขึ้น คำว่า อธิบาย สองคำนี้คุณน่าจะรู้สึกเหนื่อยใช่ไหมครับ?”

เซี่ยซีหว่านส่ายหัวไปมา แล้วพูดว่า “ฉันไม่เหนื่อยสักนิดเดียวค่ะ...”

“อ่อ คำว่าอธิบายสองคำนี้คุณบอกว่าไม่เหนื่อย แต่ผมเบื่อที่จะฟังแล้ว เซี่ยซีหว่าน เราหย่ากันเถอะ”

เซี่ยซีหว่าน เราหย่ากันเถอะ !

ประโยคนี้ดังก้องอยู่ในหูของเซี่ยซีหว่าน เธอปล่อยมือ จากนั้นร่างกายของเธอก็แข็งทื่ออยู่กับที่

ลู่หานถิงหันกลับมา นัยน์ตาคมคายลุ่มลึกคู่หนึ่งจ้องมองใบหน้าอันซีดขาวของเธอ แล้วพูดว่า “ครั้งนี้ผมไม่ได้พูดล้อเล่น เราหย่ากันเถอะ ผมจะให้ทนายร่างหนังสือข้อตกลงการหย่าร้าง เรื่องของทรัพย์สมบัติ ผมจะให้ความยุติธรรมต่อคุณ คุณเซ็นชื่อให้เร็วทีสุด เราหย่ากันเถอะ”

เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาด้วยความมึนงง จากนั้นเมื่อเวลาผ่านไปครู่หนึ่งเธอถึงเข้าใจว่า เขาจริงจังและเขาต้องการหย่ากับเธอจริง ๆ

แต่…

“ทำไมคะ? ทำไมเราต้องหย่ากันคะ?”