พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 207

ตอนนี้ท่าทางของลู่หานถิงที่กำลังสะลึมสะลือนั้นหายเป็นปลิดทิ้ง เขามองไปที่เซี่ยเหยียนเหยียนที่กำลังอับอายอยู่ในขณะนี้ด้วยสายตาที่เย็นชา เมื่อครู่นี้เขาเมาแล้วก็คิดว่าเธอเป็นเซี่ยซีหว่านจริง

แต่เมื่อเขาซุกใบหน้าของเขาลงไปในผมยาวของเซี่ยเหยียนเหยียน สิ่งที่เขาได้กลิ่นนั้นไม่ใช่กลิ่นหอมของหญิงสาวที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงแบบนั้น แต่เป็นกลิ่นของน้ำหอมเทียมจนทำให้เขาตื่นขึ้นมาในทันที

เธอไม่ใช่หว่านหว่านของเขา !

เพียงแค่เขานึกถึงการที่เขาดึงเซี่ยเหยียนเหยียนเข้ามาไว้ในอ้อมอกของตัวเองและยังกอดเธอไว้อีก ลู่หานถิงก็รู้สึกไม่สบายไปทั้งตัวจนแทบอยากจะถูขยี้ตัวเองทั้งภายในและภายนอกแรง ๆ หลายครั้ง

“ออกไป อย่าให้ผมเจอหน้าคุณอีก !” เมื่อลู่หานถิงพูดจบ เขาก็เข้าไปในห้องอาบน้ำอย่างรวดเร็ว

...

ในห้องอาบน้ำ ลู่หานถิงถอดเสื้อเชิ้ตสีดำบนตัวของเขาออก เสื้อเชิ้ตของเขาเปื้อนกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ของน้ำหอมเทียมที่อยู่บนตัวเซี่ยเหยียนเหยียน และยังมีผมยาวติดอยู่บนเสื้อเชิ้ตของเขาด้วย

ลู่หานถิงโยนเสื้อเชิ้ตสีดำลงในถังขยะทันที จากนั้นก็เปิดฝักบัวให้น้ำเย็น ๆ ไหลลงมาจากหัวของเขา

เขาใช้ครีมอาบน้ำถูขยี้ตัวเองอย่างรุนแรงหลายครั้ง แต่ไม่ว่าเขาจะถูขยี้แรงมากเท่าไหร่ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองร่างกายของเขาก็ไม่สะอาดอยู่ดี

เสียงอันสดใสและนุ่มนวลของเซี่ยซีหว่านแว่วเข้ามาในหูของเขาว่า “คุณชายลู่คะ ฉันไม่สามารถทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวได้หรอกนะคะ ถ้าให้ฉันได้กลิ่นของผู้หญิงคนอื่นบนตัวคุณ ฉันจะไม่สนใจคุณแล้ว !”

ลู่หานถิงจับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาและทำความสะอาดตัวเองหลายครั้ง การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วและไม่สงบนิ่งเหมือนเมื่อก่อน เขาดูใจร้อนและลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย เขากลัวเซี่ยซีหว่านจะได้กลิ่นบางอย่างจากตัวของเขาและไม่สนใจเขาแล้ว

ทันใดนั้น การเคลื่อนไหวอันรวดเร็วของลู่หานถิงก็หยุดนิ่งในทันที

เขากำลังทำอะไรอยู่?

เขาพูดเป็นอย่างดีว่าจะหย่าไม่ใช่เหรอ เขาพูดเป็นอย่างดีว่าจะผลักไสไล่ส่งเธอไปไม่ใช่เหรอ แต่เขากลับยังอยู่ที่นี่เหมือนเด็กที่ทำผิดพลาดกำลังรู้สึกหวาดผวาแล้วพยายามล้างตัวเองให้สะอาดอย่างสุดชีวิตงั้นเหรอ?

เขาน่าตลกจริง ๆ เลย !

ลู่หานถิงหลับตาลงและปล่อยให้หยดน้ำเย็นไหลลงมาจากหัวของเขา ตอนนี้สมองเขาเต็มไปด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวแต่งดงามของเซี่ยซีหว่าน เขายังจำภาพของเธอตอนล้มลงกับพื้นได้ ตอนนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้าง เธอรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า เธอเข้านอนอย่างว่านอนสอนง่ายหรือเปล่า?

เธอต้องเกลียดเขามากแน่ ๆ เธอต้องไม่ชอบเขาอีกต่อไปแน่ อีกไม่นานเธอคงจะทิ้งเขาไปใช่ไหม?

เธอจะเซ็นชื่อในหนังสือข้อตกลงการหย่าร้างใช่ไหม?

ลู่หานถิงกระตุกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกเหมือนมีมีดแทงลึกเข้าไปในหัวใจของเขา แล้วแทงซ้ำไปมาไม่หยุดจนกว่าเลือดเนื้อของเขาจะหลุดออก

ผู้หญิงที่เขารักมากขนาดนี้และทะนุถนอมโอบอุ้มเธอเอาไว้ในอุ้งมือของตัวเองอย่างระมัดระวังทุกอย่าง หญิงสาวที่รักเขามากทุ่มเททุกอย่างเพื่อช่วยชีวิตของเขา แม้แต่ชีวิตของตัวเองก็ไม่ต้องการ แต่ตอนนี้เขากลับผลักไสไล่ส่งเธอไปด้วยมือของเขาเอง

เขาอยากที่จะรักษาโรคของเขาให้หายมาก แต่ไม่ใช่การเอาชีวิตของเธอมาแลก

ถ้าเธออยู่เคียงข้างเขามันก็จะมีแต่หนักขึ้น หนักขึ้น และเหนื่อยมากขึ้น ดังนั้นเธอควรไปจากเขา ชีวิตที่สดใสของเธอเพิ่งเริ่มต้นขึ้น ต่อไปเธอจะได้พบกับคนที่ดีกว่าเขาและเธอก็จะมีความสุขอย่างแน่นอน

แต่เขาจะไม่มีวันพบกับผู้หญิงอย่างเธออีกเลย เขารู้ดีว่าถ้าไม่มีเธอแล้ว สภาพร่างกายและอาการป่วยของเขาจะแย่ขนาดไหน เธอเป็นยาตัวเดียวของเขา

แต่ไม่เป็นไร ปล่อยให้เขาตกนรกคนเดียวเถอะ เดิมทีเขาก็มาจากนรก มันผิดตั้งแต่แรกแล้ว เขาไม่ควรโลภแสงสว่างที่เธอนำมาให้กับเขา

...

เช้าวันรุ่งขึ้น เซี่ยซีหว่านลืมตาขึ้น สายตาของเธอกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง หลังจากล้างหน้าบ้วนปากเสร็จแล้ว เธอก็ไปที่สถาบันวิจัยซูมี่ในทันที คุณท่านลี่ฟื้นขึ้นมาแล้ว

ในห้องผู้ป่วย Vip เต็มไปด้วยความดีอกดีใจ อธิการบดีหลี่เหวินฉิงตรวจร่างกายคุณท่านลี่ด้วยตัวเอง เขาพูดอย่างยิ้มแย้มว่า “คุณท่านครับ ยินดีด้วยครับ การผ่าตัดสำเร็จแล้ว ร่างกายของท่านก็ฟื้นตัวดีมาก ทุกอย่างกำลังดีขึ้น ท่านจะต้องอายุยืนยาวแน่นอนครับ”

คุณท่านลี่พิงที่หัวเตียง แม้ว่าร่างกายที่ไม่แข็งแรงยังต้องได้รับน้ำเกลืออยู่ แต่จิตใจของท่านดีมาก ท่านจับมือเรียวเล็กของเซี่ยซีหว่านไว้แล้วพูดว่า “นี่ไง ต้องขอบคุณนางฟ้าตัวน้อยของฉัน นางฟ้าตัวน้อย ครั้งนี้เธอช่วยฉันไว้ ฉันจะต้องตอบแทนเธออย่างดีเลยล่ะ”

เซี่ยซีหว่านยิ้มแล้วพูดว่า “คุณท่านคะ การรักษาและช่วยชีวิตผู้คนเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของแพทย์อยู่แล้วค่ะ ฉันไม่ต้องการอะไรตอบแทน ขอเพียงแค่ท่านมีสุขภาพแข็งแรงก็พอแล้วค่ะ”

“เป็นไปได้อย่างไร?” คุณท่านลี่พูดด้วยสีหน้ามุ่งมั่นว่า “ฉันจะต้องตอบแทนเธออย่างแน่นอน บอกแล้วว่า บุญคุณในการช่วยชีวิตนี้ฉันยอมถวายตัวให้เลย นางฟ้าตัวน้อย เธอคิดว่าการยอมถวายตัวให้ของฉันเป็นอย่างไรล่ะ?”

ยอมถวายอะไรนะคะ?

เซี่ยซีหว่านเบิกลูกตากว้างและมองตรงไปที่คุณท่านลี่ข้างหน้าเธอ

ทันใดนั้นก็มีเสียงผิวปากดังขึ้น สวี่เส้าหนานที่กำลังปลอกแอปเปิ้ลอยู่หัวเราะอย่างไร้ความปราณีแล้วพูดว่า “คุณยายครับ ยอมถวายตัวในสำนวนนี้ไม่ได้ใช้แบบนี้ คุณยายถวายตัวเองให้กับเด็กน่าเกลียดคนนี้ไม่ได้นะครับ”

คุณท่านลี่เอาหมอนมาทุบไปที่สวี่เส้าหนานอย่างแรง และสั่งสอนอย่างดุดันว่า “หลานบอกว่าใครน่าเกลียด หลานนั่นแหละที่น่าเกลียด และทั้งครอบครัวของหลานก็น่าเกลียด !”

“......”

สวี่เส้าหนานมองไปที่คุณยายของเขาด้วยความตกใจ เขาโดนทุบจริง ๆ เขาเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงแน่นอน !

จากนั้นน้ำเสียงอันอบอุ่นและอัธยาศัยดีเป็นพิเศษของคุณยายของสวี่เส้าหนานก็ดังขึ้นในหูของเขา ซึ่งแตกต่างจากน้ำเสียงที่ดุดันต่อเขาโดยสิ้นเชิงว่า “นางฟ้าตัวน้อย เธอช่วยฉัน ฉันจะให้เธอรับหมั้นกับหลานชายของฉัน เธอคิดว่ายังไงล่ะ?”

สวี่เส้าหนานนิ่งชะงักงันในทันที อะไรนะ ยายถวายเขาให้กับเด็กน่าเกลียดคนนี้เหรอ?

“คุณยายครับ คุณยายกำลังพูดเรื่องอะไรครับ คุณยายจะขายผมได้ยังไงครับ?” สวี่เส้าหนานรีบพุ่งไปข้างหน้าด้วยความไม่ยินยอม

คุณท่านลี่ไม่แม้แต่จะมองไปที่สวี่เส้าหนาน เธอประกบมือน้อย ๆ ของเซี่ยซีหว่านเอาไว้และพยายามพูดโปรโมทอย่างสุดกำลังว่า “นางฟ้าตัวน้อย ดูหลานฉันสิเป็นยังไงบ้าง หน้าตาหล่อเหลาใช่ไหมล่ะ เขามีทั้งเงินมีทั้งอำนาจ มีตำแหน่ง แต่จนถึงตอนนี้แล้วเขาก็ยังไม่มีคู่แต่งงานเลย เธอให้เขาเข้าบ้านเป็นสามีและสั่งสอนเขาให้ดี ๆ ต่อไปถ้าเขาจัดการคนข้างนอก เธอก็จัดการเขา นางฟ้าตัวน้อย เอาอย่างนี้ดีไหม ถ้าเธอตกลงตอนนี้ฉันจะให้หลานชายคนนี้คุกเข่าขอเธอแต่งงาน เธอคิดว่ายังไง แล้วคุณล่ะ การคุกเข่าขอแต่งงาน การเลือกฤกษ์ดีสู้ฤกษ์ที่เหมาะสมไม่ได้หรอก วันนี้เป็นวันมงคลจริง ๆ เป็นวันที่เหมาะกับการขอแต่งงานมาก !”

ทุกคนในห้องผู้ป่วยต่างรู้สึกมึนงงกันหมด เซี่ยซีหว่านเองก็เช่นกัน ทุกคนต่างรู้สึกตกใจที่เห็นคุณท่านลี่พูดโปรโมทหลานชายของท่านเองทั้งภายในและภายนอกเหมือนนักขายมืออาชีพ และในที่สุดท่านก็อยากที่จะ “ส่งตัวเข้าหอ” ในตอนจบ

เซี่ยซีหว่านเอ่ยปากออกมาอย่างรวดเร็วว่า “คุณท่านคะ ขอบคุณสำหรับความกรุณาของท่านนะคะ แต่ฉันไม่สามารถอาจเอื้อมหลานชายของท่านได้จริง ๆ ค่ะ”

สวี่เส้าหนานเหลือบมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยดวงตาทรงดอกท้ออย่างจอมวายร้าย ในที่สุดเธอก็รู้ตัวเองบ้างเล็กน้อย

แต่หลังจากได้ยินการปฏิเสธของเธอ ภายในใจสวี่เส้าหนานก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาไม่เคยถูกผู้หญิงปฏิเสธมาก่อน

“นางฟ้าตัวน้อย ทำไมเธอจะเอื้อมไม่ถึงล่ะ ฉัน...”

“คุณท่านคะ” เซี่ยซีหว่านพูดขัดจังหวะคุณท่านลี่อย่างรวดเร็วด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “หนูมีคนที่ชอบแล้วค่ะ หนูแต่งงานแล้ว มีสามีแล้วค่ะ”

อะไรนะ?

คุณท่านลี่และสวี่เส้าหนานต่างตกตะลึงจนตาค้างไปหมด เซี่ยซีหว่านดูอ่อนกว่าวัย 20 ปีเพียงเล็กน้อย ดูไม่ออกเลยว่าเธอแต่งงานแล้วจริง ๆ

เซี่ยซีหว่านยิ้มออกมาเล็กน้อย ดวงตาสดใสของเธอเปล่งประกายระยิบระยับแล้วพูดว่า “คุณท่านคะ ท่านได้ยินไม่ผิดค่ะ หนูแต่งงานแล้ว สามีของหนูนิสัยไม่ค่อยดี บางครั้งเขาก็โกรธหนูและต้องการให้หนูเอาใจเขา บางครั้งตอนกลางคืนเขาก็จะไม่กลับบ้านและมักจะพูดเรื่องที่ทำให้ผู้คนรู้สึกแย่ ๆ มากมาย แต่หนูรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจค่ะ และเขาเองก็เสียใจมากเหมือนกัน เมื่อก่อนหนูเคยจินตนาการว่า ตัวเองจะตกหลุมรักคนแบบไหน อาจจะเป็นผู้ชายที่อ่อนโยน เอาใจใส่ดูแล สมบูรณ์แบบและแข็งแรง ต่อมาเมื่อหนูได้พบเขา หนูถึงพบว่าคนที่หนูรักคือเขา หนูไม่เคยต้องการที่จะไปจากเขา หนูอยากอยู่กับเขาในทุกช่วงฤดูกาล รักษารอยแผลเป็นในใจเขา หนูอยากเอามือของตัวเองมอบให้ฝ่ามือของเขาและให้ตัวเองค่อย ๆ เติบโตและแก่ลงอย่างช้า ๆ เคียงข้างเขาค่ะ”