พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 211

หลี่ยู่หลานโมโหมาก ขณะที่ข่งเจินเอ่อร์ยังไม่ได้เตรียมตัว หลี่ยู่หลานก็ลากเธอไปที่โถงทางเดิน และในไม่ช้าบริเวณทางเดินก็เต็มไปด้วยผู้คนที่ออกมามุงดู

ทุกคนต่างก็ชี้นิ้วและซุบซิบนินทาเธอ บนร่างกายของข่งเจินเอ่อร์แทบจะไม่มีเสื้อผ้าปกปิดอยู่สักชิ้น อย่างไรก็ตามเธอเป็นเพียงหญิงสาววัย 20 กว่าปีเท่านั้น เธอกรีดร้องว่า “ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ เซี่ยเจิ้งกั๋วช่วยฉันด้วย ได้โปรดช่วยฉันด้วยค่ะ !”

ในขณะนี้ข่งเจินเอ่อร์ทำได้เพียงร้องขอความช่วยเหลือจากเซี่ยเจิ้งกั๋วเท่านั้น

เมื่อเซี่ยเจิ้งกั๋วได้ยินข่งเจินเอ่อร์เรียกให้ตนเองไปช่วย เขาจึงรีบสวมกางเกงของเขาในทันที เธอเป็นเพียงดอกไม้ที่บอบบางและพยายามเกาะติดกับแขนของเขาอย่างสุดชีวิต ส่วนหลี่ยู่หลานเป็นแม่มดที่ใจร้ายและน่ารังเกียจ เขารีบวิ่งไปข้างหน้า จากนั้นก็ดึงหลี่ยู่หลานออกมาจากข่งเจินเอ่อร์ด้วยมือข้างหนึ่ง และพูดว่า “หลี่ยู่หลาน คุณบ้าไปแล้วเหรอ ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ เธอมันเป็นคนไร้เหตุผลสิ้นดี !”

จากนั้นเซี่ยเจิ้งกั๋วจึงโอบกอดข่งเจินเอ่อร์เอาไว้ในอ้อมแขนของเขา

การที่เซี่ยเจิ้งกั๋วพูดจาต่อว่าหลี่ยู่หลานว่าเป็นคนไร้เหตุผลนั้นก็เหมือนเป็นการเติมน้ำมันลงบนเชื้อเพลิง เธอชี้นิ้วไปทางเซี่ยเจิ้งกั๋วและตะโกนสาปแช่งว่า “เซี่ยเจิ้งกั๋ว คนที่นอกใจแบบคุณมีเหตุผลมากสินะ คุณหลงเสน่ห์จิ้งจอกตัวนี้จนหัวปักหัวปำ เธอเป็นเพื่อนของลูกสาวคุณ ตอนที่คุณขึ้นเตียงกับเธอ คุณเคยคิดถึงเรื่องนี้บ้างไหม คุณเคยนึกถึงฉันบ้างไหมว่าฉันจะรู้สึกยังไง?”

เมื่อหลี่ยู่หลานพูดจบก็วิ่งไปข้างหน้าและพยายามฉุดกระชากลากถูข่งเจินเอ่อร์ จากนั้นก็ตบตีเธออย่างแรงสองสามครั้ง และพูดว่า “นางตัวดี ฉันจะฆ่าแก !”

เซี่ยเจิ้งกั๋วเริ่มมีสีหน้าบูดบึ้ง เขาเป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีและอับอายขายหน้าไม่ได้ ตอนนี้ทุกคนต่างก็มุงดูพวกเขาแถมยังหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปและวิดีโอกันกระหน่ำ เขารู้สึกอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก

“พอได้แล้วหลี่ยู่หลาน ไสหัวออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ !”

เซี่ยเจิ้งกั๋วผลักหลี่ยู่หลานให้ออกห่างจากข่งเจินเอ่อร์จนเธอกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง

หลี่ยู่หลานกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรงจนทำให้เธอล้มลงบนพื้นพรมด้วยความเจ็บปวด

เจ็บมาก

มันเจ็บมากจริง ๆ

ทันใดนั้นหลี่ยู่หลานก็รู้สึกปวดท้อง จากนั้นก็มีเลือดจำนวนหนึ่งไหลออกมาจากร่างกายของเธอ

“เจินเอ่อร์รีบลุกขึ้นเถอะ เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม เธอไม่ต้องไปสนใจคำพูดไร้สาระของหล่อนหรอกนะ เราออกไปจากที่นี่กันเถอะ” เซี่ยเจิ้งกั๋วสวมเสื้อคลุมสีดำให้กับข่งเจินเอ่อร์และเตรียมตัวพาเธอออกไปจากที่นี่

ขณะเดียวกันก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า “ดูนั่นสิ เธอกำลังเลือดออก !”

เมื่อเซี่ยเจิ้งกั๋วหันกลับมา เขาก็เห็นหลี่ยู่หลานนั่งพิงกำแพงด้วยใบหน้าซีดเซียว ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเลือด

เซี่ยเจิ้งกั๋วไม่ต้องการให้มีใครตายทั้งนั้น เขาจึงเดินมาหยุดอยู่ด้านข้างของหลี่ยู่หลาน และพูดว่า “หลี่ยู่หลาน คุณเลิกเล่นละครได้แล้ว ผมไม่ได้ผลักคุณแรงขนาดนั้น ทำไมคุณถึงมีเลือดออกขนาดนี้ล่ะ?”

หลี่ยู่หลานตกใจมาก เธอตั้งครรภ์ตอนอายุที่ค่อนข้างเยอะพอสมควร เธอจึงจำเป็นที่จะต้องบำรุงเด็กทารกภายในครรภ์ให้ดีที่สุด แต่ตอนนี้เลือดจำนวนมากกลับไหลออกมาจากร่างกายของเธอไม่หยุดและเธอก็รู้ได้ในทันทีว่า เธอแท้งลูกแล้ว

มันจบแล้ว ลูกชายของเธอได้จากไปแล้ว !

หลี่ยู่หลานมองไปที่เซี่ยเจิ้งกั๋ว เธอจับมือของเขาแน่นและพูดว่า “พาฉันไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ฉันท้อง ฉันท้องลูกชายของคุณอยู่ !”

อะไรนะ?

เธอท้องอย่างนั้นเหรอ?

ท้องลูกชายของเขาเหรอ?

สีหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋วเปลี่ยนไปในทันที เขายังคงให้ความสำคัญกับทายาทสืบสกุลของเขามาก เขาต้องการมีลูกชาย ทันใดนั้นเขาก็รีบอุ้มหลี่ยู่หลานขึ้นมา และพูดว่า “เรียกรถพยาบาลที ใครก็ได้โทรเรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้ !”

เซี่ยเจิ้งกั๋วอุ้มหลี่ยู่หลานออกมาจากที่นั่นในทันที ผู้ชมเหตุการณ์รอบข้างต่างก็ค่อย ๆ หายไปจนเกือบหมดและเหลือเพียงแค่ข่งเจินเอ่อร์ที่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม เธอคิดไม่ถึงว่าหลี่ยู่หลานกำลังตั้งครรภ์ และตอนนี้เธอก็แท้งลูกเรียบร้อยแล้ว

แม้ว่าใจหนึ่งเธอจะรู้สึกมีความสุขมากก็ตาม แต่อีกใจหนึ่งเธอก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นเดียวกัน การนอกใจในครั้งนี้ถูกจับได้และเรื่องทั้งหมดก็กลายเป็นแบบนี้ หลี่ยู่หลานและลูกสาวสองคนของเธอก็ไม่ใช่คนดีอะไร ชีวิตของเธอในอนาคตจะต้องพบเจอกับความยากลำบากเป็นแน่

ข่งเจินเอ่อร์หันกลับมาและเตรียมตัวออกจากที่นี่ แต่ในขณะเดียวกันร่างเพรียวบางที่งดงามก็เดินเข้ามา เธอไม่รู้ว่าเซี่ยซีหว่านมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่

ข่งเจินเอ่อร์ยืนตัวแข็งทื่อ เธอสบตาเข้ากับดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่าน ขณะนี้เซี่ยซีหว่านยืนพิงกำแพงด้วยท่าทีเบื่อหน่ายและมองดูเธอด้วยรอยยิ้มน้อย ๆ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเซี่ยซีหว่านไม่ได้มองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ยแต่อย่างใด แต่เธอกลับปล่อยให้ข่งเจินเอ่อร์คิดและรู้สึกละอายใจด้วยตัวเอง

เซี่ยซีหว่านมาถึงที่นี่นานแล้ว เธอเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกฉากทุกตอน

ข่งเจินเอ่อร์ไม่ชอบหลี่ยู่หลาน เซี่ยเหยียนเหยียน และเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย อีกอย่างเธอก็ไม่ชอบเซี่ยซีหว่านเช่นเดียวกัน เธอรู้สึกอิจฉาริษยาและเกลียดชังเซี่ยซีหว่านเป็นอย่างมาก !

“เซี่ยซีหว่าน เธอมาที่นี่ทำไม?” ข่งเจินเอ่อร์ถามด้วยความสงสัยอย่างรวดเร็ว และพูดอีกว่า “เธอเป็นคนบอกให้หลี่ยู่หลานมาที่นี่ใช่ไหม ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของเธอใช่ไหม?”

เซี่ยซีหว่านเธอมองไปที่ข่งเจินเอ่อร์ด้วยดวงตาใสซื่อและบริสุทธิ์ เธอเม้มริมฝีปากสีแดงและพูดว่า “ใช่แล้วล่ะ มันเป็นแผนของฉันเอง ฉากจับการนอกใจในครั้งนี้วิเศษมาก เธอไม่ทำให้ฉันผิดหวังเลยจริง ๆ”

“แก !”

“เธอเป็นอะไรไป” เซี่ยซีหว่านพูดขัดจังหวะขึ้นเล็กน้อยและพูดอีกว่า “หรือว่าฉันเป็นคนบอกให้เธอไปขึ้นเตียงกับพ่อของฉันเหรอ?”

เมื่อข่งเจินเอ่อร์ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกพูดไม่ออก เธอยิ้มเยาะและพูดว่า “พวกเธอคิดว่าฉันอยากจะรักกับผู้ชายที่แก่รุ่นราวคราวเดียวกับพ่อของฉันอย่างนั้นเหรอ พวกเธอเป็นคนบีบบังคับให้ฉันทำแบบนี้เอง และฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากที่จะต้องทำมัน”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่ใบหน้าอันบวมเป่งของข่งเจินเอ่อร์ และพูดว่า “ฉันได้ฟังคำพูดของเธอเมื่อกี้นี้แล้ว ฉันว่าการที่วันนี้หลี่ยู่หลานมาจับชู้และทุบตีเธออีก หลี่ยู่หลานก็คงถูกเธอบีบบังคับให้ทำแบบนี้เช่นเดียวกัน มันไม่มีวิธีอื่นแล้วล่ะ สิ่งที่เธอทำลงไปในวันนี้ แม้ว่าเธอจะถูกทุบตีจนตายก็ไม่สมควรที่จะได้รับความเห็นใจเลยสักนิด”

ข่งเจินเอ่อร์หน้าซีดเผือด

เซี่ยซีหว่านเดินเข้ามา ดวงตาอันสดใสของเธอมองตรงมาที่ข่งเจินเอ่อร์ มันไม่ใช่สายตาที่ดุดันแต่กลับทำให้ข่งเจินเอ่อร์รู้สึกกลัวจนต้องเดินถอยไปด้านหลังและพูดว่า “ตอนนี้เธอกลับทำเป็นรังเกียจพ่อของฉันที่แก่รุ่นราวคราวเดียวกับพ่อของเธออย่างนั้นเหรอ พ่อของฉันให้เงินเธอ ซื้อของแบรนด์เนมให้กับเธอ อีกทั้งยังเลี้ยงดูเธออย่างดีราวกับพ่อแท้ ๆ ทำไมเธอถึงรังเกียจเขาล่ะ เธอมีทางเลือกตั้งมากมายแต่เธอกลับเลือกที่จะขายร่างกายของเธอเพื่อสนองความโลภ และความต้องการอันไร้สาระของเธอ เจินเอ่อร์ ทั้งหมดนี้เธอเป็นคนเลือกเอง ดังนั้นเธออย่าพูดเลยว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากที่จะต้องทำมัน”

ข่งเจินเอ่อร์ถอยจนชนมุม เธอกำหมัดแน่น เธอเกลียดท่าทางแบบนี้ของเซี่ยซีหว่านมากที่สุด ดูเหมือนว่าดวงตาที่สดใสคู่นั้นจะมองสิ่งที่เธอทำลงไปได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

ข่งเจินเอ่อร์มองหันหน้าไปทางอื่น และพูดอย่างขมขื่นว่า “เซี่ยซีหว่าน เธอคงไม่ได้มาที่นี่เพื่อสอนบทเรียนฉันใช่ไหม พูดออกมาเลยดีกว่าว่าจุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่คืออะไร?”

เซี่ยซีหว่านเลิกคิ้วรูปใบหลิวอันงดงามของเธอขึ้น และพูดว่า “เธอคิดว่าจุดประสงค์ของฉันคืออะไรล่ะ?”

ข่งเจินเอ่อร์เชิ่ดคางขึ้น และพูดอย่างมั่นใจว่า “หลี่ยู่หลานพาคุณปู่เซี่ยไปซ่อนใช่ไหม เธอคงอยากรู้สินะว่าตอนนี้คุณปู่เซี่ยอยู่ที่ไหน !”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้พูดอะไร แต่เธอกลับยิ้มและหัวเราะออกมาเสียงดังสนั่น

ข่งเจินเอ่อร์คิดไม่ถึงว่าเซี่ยซีหว่านจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้จึงพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน เธอหัวเราะอะไร?”

“ฉันหัวเราะที่ฉันไม่ได้มาที่นี่โดยเปล่าประโยชน์นะสิ สิ่งที่ฉันควรจะทำเธอก็ทำให้ฉันหมดแล้ว”

“แก ! เซี่ยซีหว่าน ตอนนี้แกต้องการความช่วยเหลือจากฉัน ทางที่ดีแกควรจะขอร้องฉัน ถ้าฉันอารมณ์ดี บางทีฉันอาจจะบอกแกก็ได้ว่าคุณปู่เซี่ยอยู่ที่ไหน”

เซี่ยซีหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา และพูดว่า “ทายสิว่าที่นี่คือที่ไหน?”

“อะไรนะ?”

“นี่คือวิดีโอที่หลี่ยู่หลานทำการจับชู้เมื่อกี้นี้ ฉันถ่ายวิดีโอไว้ทั้งหมดแล้ว ฉันได้ยินมาว่าพ่อแม่ของเธอเป็นเกษตรกรที่ซื่อสัตย์และขยันขันแข็ง พวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อส่งเธอเรียนหนังสือ เธอคิดว่าถ้าฉันส่งวิดีโอพวกนี้ให้กับพ่อแม่ที่ชนบทของเธอ ให้กับมหาลัย และเพื่อน ๆ ของเธอ มันคงจะน่าตื่นเต้นไม่น้อยเลยใช่ไหมล่ะ?”

สีหน้าของเซี่ยซีหว่านเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย เธอพูดอีกว่า “ข่งเจินเอ่อร์ อย่าคิดว่าตอนนี้เธอใส่เสื้อผ้าแล้วจะทำให้ทุกคนลืมสภาพเปลือยกายอันน่าเกลียดของเธอเมื่อกี้นี้ได้นะ !”