พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 239

เซี่ยซีหว่านมองดูคุณท่านลู่อย่างน้ำตาคลอ เธอพบว่าผมสีขาวบนหัวของคุณท่านก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่ยเบาอย่างกระอักกระอ่วนว่า “คุณย่าคะ”

“จ้ะซี่หว่าน !” คุณท่านตอบรับแล้วเดินเข้าไปโอบกอดเซี่ยซีหว่านเอาไว้พลางลูบผมยาวของเธอไปมาด้วยความรักใคร “เด็กดี หนูจากไปนาน ย่าคิดถึงหนูมากเลยจ้ะ”

เซี่ยซีหว่านก็คิดถึงคุณท่านเช่นกัน แต่เมื่อเธอกับลู่หานถิงมาถึงจุดนี้แล้ว เธอไม่กล้าไปเยี่ยมหญิงชราเพราะเธอกลัวท่านจะคิดว่าเธอกำลังมีแผนการบางอย่าง

“คุณย่าคะ เขาเป็นอะไรคะ ทำไมเขาต้องกินยานอนหลับทั้งขวดเข้าไปด้วยคะ เขานอนหลับไม่สนิทหรือจิตใจของเขาแย่ลงคะ?”

คุณท่านส่ายหัว “หานถิงเด็กคนนี้ไม่ได้บอกอะไรย่าเลย พอย่ามาถึงโรงพยาบาลถึงรู้ว่าเขากินยานอนหลับไปหนึ่งขวด เมื่อกี้หมอบอกว่าตัวบ่งชี้ทางจิตใจต่าง ๆ ของเขาผิดปกติมาก ตอนนี้อาการป่วยของเขาอาจจะหนักกว่า... กว่าเมื่อสามปีก่อนนั้น เขาจึงทำได้เพียงแค่กินยานอนหลับเท่านั้น”

น้ำตาของเซี่ยซีหว่านไหลพรั่งพรูออกมาอย่างหนักมากขึ้น หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บเจียนจะตายแล้ว เธอมองไปที่ลู่หานถิงด้วยความรู้สึกโกรธแค้นและเกลียดชัง คนโง่ คุณเองไม่ใช่เหรอที่อยากจะหย่ากับฉัน ถ้าคุณมีความสามารถมากพอคุณก็ควรจะทำให้ตัวเองดีขึ้นหลังจากหย่ากันสิ ตอนนี้คุณนอนที่เตียงผู้ป่วยแล้วใครจะมาดูแลคุณ?

“คุณย่าคะ อาการป่วยของเขาไม่สามารถตัดขาดจากการรักษาได้ หรือว่าคุณย่าไม่ได้เชิญหมอมาดูแลการรักษาของเขาเหรอคะ?”

“หมอมาแล้ว ย่าเชิญทีมแพทย์มาที่สวนโหย่วหลาน แต่หานถิงไม่ให้ความร่วมมือในการรักษาเลย เขามักจะแอบหนีออกมาเสมอ ย่ารู้ว่าเขาแอบหนีออกมาหาหนู”

หญิงชราจับมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านไว้แน่น แล้วพูดว่า “หว่านหว่าน ย่ารู้ว่าอาจจะเห็นแก่ตัวที่ย่าพูดแบบนี้ อันที่จริงแล้วหานถิง...อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหนู”

ใบหน้าเรียวเล็กขนาดเท่าฝ่ามือของเซี่ยซีหว่านเต็มไปด้วยหยดน้ำตา ฟันขาวที่เรียงกันเป็นระเบียบขบกัดริมฝีปากสีแดงเอาไว้แน่น เธอส่ายหัวของเธอไปมาระรัวและรู้สึกผิดในใจจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว “ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคุณย่า คุณย่าคะ คุณย่าไม่รู้เหรอคะว่าเขาไม่ได้ชอบหนูแล้ว เขาไม่ต้องการหนูแล้ว เขาเป็นคนพูดเรื่องหย่าเอง เขายังไม่อนุญาตให้หนูบอกสิ่งเหล่านี้กับคุณย่าเลย เขาปฏิบัติต่อหนูได้แย่มากๆค่ะ…”

หญิงชรายื่นมือไปเช็ดน้ำตาของเซี่ยซีหว่านแล้วพูดว่า “หว่านหว่าน หนูเป็นเด็กโง่เขลาจริง ๆ หานถิงจะไม่ต้องการหนูและจะไม่ชอบหนูได้ยังไง เขาชอบหนูมากต่างหากล่ะ เขาจึงต้องการหย่าและผลักไสไล่ส่งหนูออกไป”

ขนตายาวเป็นแพงามดั่งขนนกของเซี่ยซีหว่านสั่นระริก เธอรู้สึกมึนงงและหาคำตอบไม่ได้ “หนูไม่เข้าใจค่ะ...”

“หว่านหว่าน หนูได้ทดลองพิษและสกัดยาเพื่อลู่หานถิงใช่ไหม?” หญิงชราเอ่ยถาม

เซี่ยซีหว่านตัวแข็งทื่อ เธอมองหญิงชราทั้งน้ำตาด้วยความตกใจ จากนั้นเธอจึงหันกลับมามองใบหน้าของลู่หานถิงอีกครั้ง แท้จริงแล้ว...พวกเขาก็รู้กันหมดแล้ว !

“หว่านหว่าน พวกเรารู้กันหมดแล้ว หานถิงเป็นคนบอกย่าเอง เขาบอกว่าหนูอยู่กับเขาลำบากมาก เขายังบอกอีกด้วยว่าอะไรก็ให้หนูไม่ได้ เขายังขอร้องย่าว่าอย่าโทรหาหนูและอย่าบอกอาการป่วยที่แย่ลงของเขากับหนูอย่างเด็ดขาด หว่านหว่าน หนูเป็นยาของเขานะ แต่เขาทำได้แค่ผลักไสไล่ส่งหนูออกไปอย่างโหดร้าย แต่ถ้าเขารู้จักคิดวิธีอื่นอีกสักนิดก็คงไม่ต้องถึงขั้นหย่ากับหนูหรอก ดูสิว่าเขารักหนูมากแค่ไหน”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเธอโง่เกินไปแล้ว เธอเป็นเด็กโง่เขลาคนหนึ่งจริง ๆ เธอเชื่อได้อย่างไรว่าเขาไม่ชอบเธอ?

แท้จริงแล้วเขาเล่นละครทั้งหมด

เขาต้องการผลักไสไล่ส่งเธอออกไป

“แต่ว่าเขากับเซี่ยเหยียนเหยียนเกิดอะไรขึ้นบ้าง คุณย่ายังไม่รู้เหรอคะว่าเขากับเซี่ยเหยียนเหยียนอยู่ในห้องด้วยกัน หนูอยู่ข้างนอกและทุบประตูอย่างแรงเพื่อขอร้องให้เขารีบออกมา แต่เขาไม่สนใจหนูเลยค่ะ.....”

แค่เซี่ยซีหว่านคิดถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น เธอก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวดจนหัวใจแทบจะสลายด้วยความคับแค้นใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมซึ่งกดทับอยู่ภายในใจเธอ ในช่วงเวลานี้เธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอเพียงต้องการบอกคุณย่าทั้งหมดเพื่อให้คุณย่ารู้ว่าเขาทำเลวกับเธอขนาดไหน

เซี่ยซีหว่านร้องไห้ไม่หยุด เธอร้องไห้จนแทบหายใจไม่ทันจนไหล่ขาวเนียลของเธอสั่นไหว “คุณย่าคะ หนูไม่ชอบให้เขาอยู่กับผู้หญิงอื่น ไม่ชอบแม้แต่นิดเดียวค่ะ แม้ว่าเขาจะมีเหตุผลเป็นร้อยเป็นพันที่ควรค่าแก่การให้อภัย หนูก็รับไม่ได้ทั้งนั้น เขาเคยบอกว่าเขาเป็นของหนู เขาเคยบอกว่าจะมีหนูเพียงคนเดียว เขาปล่อยให้ผู้หญิงที่อยากได้เขาปีนขึ้นเตียงได้ยังไงคะ เขาเป็นของหนูแท้ ๆ...”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สายตาของหญิงชราก็ฉายแววเย็นชาในทันที ลู่หานถิงเป็นถึงหลานชายของเธอแต่เขากลับเลือกที่จะทำลายชีวิตของเขาเอง แน่นอนว่าเธอจะต้องส่งคนไปตรวจสอบเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนั้นอย่างแน่นอน และเธอก็ได้รู้ว่าเหตุการณ์ในตอนนั้นเซี่ยเหยียนเหยียนตั้งใจวางยาเขา

หญิงชรามีชีวิตอยู่มาเกือบครึ่งชีวิตแล้ว แต่ยังไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่ต่ำทรามเหมือนเซี่ยเหยียนเหยียนเลย เธอกล้าที่จะเผชิญหน้ากับฉัน ช่างรนหาเรื่องตายจริง ๆ