พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 280

เดิมทีลู่หานถิงต้องการข่มขู่ และเตือนสติเธอว่าอย่าสร้างปัญหาที่นี่ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะตอบโต้เขาเช่นนี้

ปากเรียวเล็กที่งดงามได้รูปสวยของเธอช่าง...รู้จักพูดเสียจริง

ลู่หานถิงชำเลืองมองริมฝีปากสีแดงระเรื่อของเธอพลางขมวดคิ้วรูปดาบขึ้น และพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า “คุณอยากตายเหรอ?”

“คนอื่นรู้สึกกลัวคุณ แต่ฉันไม่กลัวคุณหรอกค่ะ !” เซี่ยซีหว่านจ้องมองเขาอย่างยั่วยุ เธอเลิกคิ้วใบหลิวขึ้น และพูดว่า “ถ้าคุณกล้ารังแกฉันอีก ฉันจะฟ้องคุณย่าของคุณ ให้ท่านได้สอนบทเรียนกับคุณสักหน่อย !”

“คุณ !”

“คุณอะไรอีกค่ะ คุณกล้ารังแกฉันเหรอคะ คุณก็เข้ามาเลยสิคะ” ร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านขยับเข้าไปใกล้เขามากยิ่งขึ้น เธอเขย่งปลายเท้าพร้อมกับยืนจ้องหน้าเขาอย่างกล้าหาญ

ร่างสูงโปร่งของลู่หานถิงแข็งทื่อในทันที ทั้งสองอยู่ใกล้กันมากจนเขารู้สึกได้ถึงลมหายใจของเธอ ในหัวของเขาเต็มไปด้วยฉากที่เขาจูบเธอเมื่อคืนขณะที่เธอกำลังหลับ

ลู่หานถิงกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งครั้ง และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอันแหบแห้งว่า “อยู่ให้ห่างจากผมซะ!”

เมื่อลู่หานถิงพูดจบ เขาก็หันหลัง และเดินออกไปในทันที

เซี่ยซีหว่านมองไปยังแผ่นหลังอันแข็งแกร่งที่เดินจากไปราวกับว่าเขาต้องการอยู่ห่างจากเธอ เขาทำเหมือนกับว่าเธอเป็นโรคระบาด เขาคงรู้สึกเกลียดเธอมากจริง ๆ

...

วันนี้หญิงชราเริ่มทานอาหารบ้างแล้ว ท่านทานข้าวต้มลูกเดือยไปครึ่งถ้วยเล็ก เซี่ยซีหว่านไม่ยอมให้ท่านทานเข้าไปมากกว่านี้ เธอยังคงต้องการเพิ่มความอยากอาหารให้กับท่านอย่างช้า ๆ ด้วยการฝังเข็มเพื่อให้ร่างกายของหญิงชราฟื้นตัวได้เร็วมากยิ่งขึ้น

เมื่อจัดการเรื่องการรักษาของหญิงชราเรียบร้อยแล้ว เซี่ยซีหว่านจึงหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมา และพูดว่า “คุณย่าคะ แม่บ้านอู๋หม่าคะ หนูไปก่อนนะคะ แล้วคืนนี้หนูจะรีบกลับมาค่ะ”

“ได้เลยจ้ะ อาถิง หลานก็จะออกไปที่บริษัทแล้วไม่ใช่เหรอ หลานช่วยไปส่งหว่านหว่านด้วยได้ไหมจ้ะ?” หญิงชราเอ่ยถาม

คุณย่าทานอาหารได้บ้างแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้น ทำให้ลู่หานถิงรู้สึกอารมณ์ดีตั้งแต่เช้า ดังนั้นเขาจึงสามารถไปส่งเธอได้...

แต่ทว่าเซี่ยซีหว่านกลับปฏิเสธ เธอพูดว่า “ไม่จำเป็นค่ะคุณย่า หากให้ท่านประธานลู่ไปส่งฉันที่มหาวิทยาลัยนั้นคงจะดูโอ้อวดมากจนเกินไปค่ะ และถ้าเกิดเรื่องอื้อฉาวใด ๆ ขึ้นมา หนูคงจะรับผิดชอบไม่ไหวค่ะ หนูไปเองดีกว่าค่ะ แล้วเจอกันนะคะ ลาก่อนค่ะ”

เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบ เธอก็ออกไปจากคฤหาสน์ในทันที

ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิงฉายแววเคร่งขรึมเล็กน้อย เขาไม่ต้องการให้เธอมายั่วยวน และสร้างปัญหาที่นี่ แต่เมื่อเขาเห็นเธอปฏิเสธที่จะให้เขาไปส่งเธอที่มหาลัย แล้วเธอยังพูดว่ากลัวจะเกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นพร้อมกับพยายามเว้นระยะห่างระหว่างพวกเขาทั้งคนสองคนเช่นนี้ เขากลับรู้สึกหงุดหงิด และไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“คุณย่าครับ ถ้างั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ” ลู่หานถิงพูดพลางหยิบกุญแจรถ แล้วเดินออกไป

รถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมขับรถออกมาสู่ถนนใหญ่ ลู่หานถิงที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับมองไปรอบ ๆ ผ่านหน้าต่างกระจกใส

ในไม่ช้าเขาก็พบกับเซี่ยซีหว่านที่กำลังยืนอยู่ข้างหน้า

อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นคนเดียว รถสปอร์ตสีแดงแวววาวกำลังจอดอยู่ข้าง ๆ เธอ และเขาก็เห็นว่าซุนจินกำลังยื่นดอกกุหลาบช่อใหญ่ในมือของเขาให้กับเธอด้วย

ลู่หานถิงจึงหรี่ตาลงในทันที เขาเหยียบคันเร่ง จากนั้นรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมก็ขับผ่านสองคนนั้นไปอย่างรวดเร็ว

เซี่ยซีหว่านกำลังจะไปมหาวิทยาลัย เธอไม่รู้ว่าซุนจินมาที่นี่ได้อย่างไร เขาพยายามยัดช่อดอกกุหลาบสีแดงไว้ในมือของเธอด้วยความงุนงง

“คุณชายซุนคะ ฉันพูดชัดเจนแล้วนะคะว่า พวกเรายกเลิกการแต่งงานไปแล้ว อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ชอบคุณ คุณอย่ามาเสียเวลากับฉันเลยค่ะ” เซี่ยซีหว่านพูดปฏิเสธ

ซุนจินมองใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน แล้วพูดอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ซีหว่าน ผมก็บอกคุณไปแล้วว่าผมจะตามจีบคุณให้ได้ ผมเชื่อว่าสักวันหนึ่งคุณจะรับรักผม และคุณจะ...”

ก่อนที่ซุนจินจะพูดจบ รถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสุดหรูของลู่หานถิงก็พุ่งเข้ามาข้าง ๆ เขาอย่างรวดเร็วจนทำให้ฝุ่นตลบอบอวลไปทั่วทั้งหน้าของเขา