พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 281

ทันใดนั้นแม่บ้านอู๋หม่าก็เดินเข้ามาและเอ่ยถามว่า “คุณชายคะ คุณทานข้าวเย็นหรือยังคะ?”

มือของลู่หานถิงชะงักค้างในทันที เขารีบเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ผมทานมาจากบริษัทแล้วครับ”

“วันนี้คุณหว่านหว่านพาคุณท่านทำเกี๊ยวน้ำค่ะ คุณชายคะ ดิฉันห่อเอาไว้ให้คุณชายด้วยค่ะ ดิฉันจะต้มเกี๊ยวน้ำให้คุณชายลองชิมรสชาติสักหน่อยนะคะ คุณชายลองชิมดูนะคะว่าอร่อยหรือไม่ค่ะ”

ลู่หานถิงหันไปมองแม่บ้านอู๋หม่า แล้วพูดว่า “พวกเขาห่อเกี๊ยวน้ำเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะคุณชาย ดิฉันจะรีบไปต้มให้คุณชายทานสักหน่อยนะคะ” เมื่อแม่บ้านอู๋หม่าเห็นว่าลู่หานถิงรู้สึกสนใจ เธอจึงรีบลงไปต้มเกี๊ยวน้ำให้อย่างรวดเร็ว

…

ในห้องครัว แม่บ้านอู๋หม่านำเกี๊ยวน้ำที่ต้มเสร็จแล้วถือประคองมาวางไว้ตรงหน้าลู่หานถิง แล้วพูดว่า “คุณชายคะ เกี๊ยวน้ำเสร็จแล้วค่ะ”

ลู่หานถิงเหลือบมองดูเกี๊ยวน้ำเพียงเล็กน้อย คิ้วรูปดาบอันองอาจผึงผายของเขาก็ขมวดขึ้นอย่างรวดเร็ว น้าอู๋ต้มเกี๊ยวน้ำมาหกชิ้น สามชิ้นบูดเบี้ยวไปทั้งชิ้น ขี้เหร่ราวกับตัวหนอน แถมยังมีอีกสามชิ้นที่ฝีมือดี แต่ทว่าเกี๊ยวน้ำกลับมีรูปร่างราวกับ “หมูน้อย” โดยเฉพาะใบหูใหญ่สองอันที่ติดอยู่ที่เกี๊ยวน้ำกับจมูกหมูนั้นช่างดูเหมือนของจริงมาก เทคนิคฝีมือการปั้นนี้ราวกับกำลังบอกกับเขาว่า “คุณก็คือหมูน้อย”

อู๋หม๋าปิดปากหัวเราะ แล้วพูดว่า “คุณชายค่ะ คุณท่านลู่มีชีวิตอยู่มาเกือบค่อนชีวิตแล้ว ดิฉันดูแลคุณท่านมาตั้งแต่เป็นคุณหนูใหญ่จนกลายเป็นนายหญิงแห่งตระกูลลู่ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายสิบปี แต่ไหนแต่ไรมาคุณท่านยังไม่เคยห่อเกี๊ยวมาก่อนเลยค่ะ เมื่อคุณหว่านหว่านพาคุณท่านมาห่อเกี๊ยวน้ำในวันนี้ คุณท่านก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมากค่ะ แน่นอนว่า เกี๊ยวที่มีรูปร่างขี้เหร่ราวกับตัวหนอนนี้เป็นฝีมือของคุณท่านลู่ค่ะ”

“ส่วนเกี๊ยวสามชิ้นที่มีรูปร่างสวยงามนี้ คุณหว่านหว่านเป็นคนทำค่ะ ด้วยความชำนาญของคุณหว่านหว่าน เธอจึงสามารถห่อเกี๊ยวน้ำได้สวยมากค่ะ”

ลู่หานถิงยกริมฝีบางขึ้นเพียงเล็กน้อย และพูดว่า “เธอห่อเกี๊ยวน้ำได้อย่างสวยงาม เธอก็เลยห่อเกี๊ยวน้ำเป็นรูปหมูให้ผมเหรอครับ?”

“หว่านหว่านพูดว่า…พูดว่าคุณท่านน่ารักเหมือนหมูน้อยค่ะ !”

“…” เธอจะกำลังล้อเลียนเขา

ลู่หานถิงใช้ตะเกียบคีบเกี๊ยวน้ำรูปหมูน้อยใส่ปากหนึ่งชิ้น สิ่งที่เขากำลังทานอยู่คือ รสของกุ้งทะเล กลิ่นหอมของเกี๊ยวและกุ้งสด ๆ นั้นรสชาติหวานกระจายอยู่ในปากของเขา

“คุณชายคะ อร่อยไหมคะ?” แม่บ้านอู๋หม่าเอ่ยถามอย่างยิ้มแย้ม

ลู่หานถิงทานไปแล้วชิ้นหนึ่ง แล้วเขาก็พยักหน้าตอบว่า “ครับ”

เกี๊ยวน้ำอร่อยมาก

นี่คือเกี๊ยวน้ำที่อร่อยที่สุดเท่าที่เขาเคยทานมา

…

การแข่งขันบาสเก็ตบอลเริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ววันนี้ เด็กนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยอิมพีเรียลมาที่ซีฟางพลาซ่าตั้งแต่เช้าตรู่ นักบาสทุกท่านต่างก็เปลี่ยนเสื้อธีมกันเสร็จแล้ว ทุกคนต่างโบกธงร้องตะโกนเพื่อเชียร์มหาวิทยาลัยของตัวเอง บรรยากาศคึกคักเป็นอย่างมาก และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของวัยหนุ่มสาว

อาจารย์อู๋พบกับเพื่อนมหาวิทยาลัยเก่าของตัวเองอีกครั้ง ซึ่งก็คือรองอธิการบดีโจวแห่งมหาวิทยาลัยT รองอธิการบดีโจวหัวเราะแล้วพูดว่า “ไอหยา ไอหยา คุณอู๋ หลายวันมานี้ไม่ได้เจอคุณเลย ทำไมศีรษะของคุณถึงล้านขึ้นอีกหน่อยหนึ่งแล้วหละ หรือว่าพักนี้คุณได้รับความกดดันเยอะเหรอ?”

คณบดีและอธิการบดีของวิทยาลัยอื่นต่างก็รู้จักและสนิทสนมกับรองอธิการบดีโจวเป็นอย่างดี ทุกคนจึงพากันกล่าวว่า

“คุณอู๋ คุณก็ไม่ต้องกดดันหรอก มองโลกในแง่ดีหน่อยสิ ยังไงคุณก็เป็นแค่ที่สองเสมอ ในครั้งนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน”

“คุณอู๋ สิ่งที่คุณควรรู้สึกกังวลก็คือการสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่กำลังจะถึงนี้มากกว่านะ อ้อไม่สิ คุณยิ่งไม่ต้องกังวลเลย ยังไงคุณก็เป็นที่หนึ่ง อันดับที่หนึ่งนับจากข้างหลังน่ะ ตำแหน่งนี้เป็นของมหาวิทยาลัยของคุณเสมอ ใครก็แย่งไปไม่ได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

อาจารย์อู๋รู้สึกคุ้นชินกับสิ่งเหล่านี้แล้ว ผู้คนในอาชีพเดียวกันเหล่านี้ล้วนหัวเราะเยอะเย้ยตนตามรองอธิการบดีโจว เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างเย็นชา ยืดหน้าอกขึ้นพลางพูดอย่างองอาจและเข้มแข็งว่า “พวกคุณรอดูเถอะ ครั้งนี้เราได้ที่หนึ่งแน่นอน !”

“คุณอู๋ รีบตื่นเถอะ นี่ยังกลางวันอยู่ อย่าฝันอีกเลย !” ไม่มีใครเชื่อเขา ทุกคนต่างพากันหัวเราะเยาะเขามากยิ่งขึ้นไปอีกยกใหญ่

อาจารย์อู๋โกรธจัดจนแทบจะระเบิดออกมาและเดินออกไป