เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้น และพบกับดวงตาที่คมคายของลู่หานถิง
ลู่หานถิงนั่งอยู่ที่มุมหัวโต๊ะของโต๊ะไพ่ บนตัวของเขาสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงขายาวสีดำ เขากำลังสูบบุหรี่ เปลวไฟสีแดงเข้มอยู่ระหว่างสองนิ้วเรียวยาวพร้อมกับอมควันบุหรี่ไว้ในปาก
เมื่อฮั่วซีเจ๋อตะโกนขึ้น ลู่หานถิงก็พ่นควันบุหรี่ออกมา จากนั้นเขาก็แหงนหน้าขึ้นมองเซี่ยซีหว่าน ควันบุหรี่ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาพร่ามัว เขาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็พ่นควันบุหรี่ออกจากปาก ควันพวยพุ่งออกมาอย่างช้า ๆ
เซี่ยซีหว่านถูกบังคับให้เข้ามาด้วยความอับอาย แต่เมื่อเธอได้พบกับลู่หานถิง ความอับอายภายในใจก็ยิ่งทวีคูณมากยิ่งขึ้น
“คุณชายฮั่วสาวสวยคนนี้มาจากไหนกัน สาวงามของบาร์ 1949 ต่างก็อยู่ที่นี่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณชายฮั่วคุณนี่เกินไปจริง ๆ คุณจงใจแอบซ่อนเธอเอาไว้ล่ะสิ” เถ้าแก่คนหนึ่งพูดพร้อมหัวเราะออกมา
เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้คิดว่าเซี่ยซีหว่านเป็นสาวเชียร์เบียร์ ฮั่วซีเจ๋อมองไปที่ใบหน้าของลู่หานถิงที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามกับเขา
ลู่หานถิงถอนสายตาจากเซี่ยซีหว่านแล้ว เขาโยนไพ่ในมือออกหนึ่งใบ สีหน้าของเขาดูเดายาก และไม่แยแส
นี่มันหมายความว่าอะไร?
ทะเลาะกันเหรอ?
สงครามเย็นเหรอ?
แกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันอย่างนั้นเหรอ?
ฮั่วซีเจ๋อแอบยิ้มเงียบ ๆ เยี่ยมมาก เขามีเรื่องสนุกให้รับชมอีกแล้ว อีกอย่างเขาไม่คิดว่ามันมากเกินไปที่จะชมการแสดงนี้ ดังนั้นเขาจึงทักทายเซี่ยซีหว่าน “นี่คุณ รีบมารินไวน์ให้พวกเราเร็วเข้า ทำไมแค่มารยาทเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังไม่เข้าใจล่ะ”
เถ้าแก่ตัวอ้วนคนนึงเอื้อมมือไปคว้าแขนเรียวงามของเซี่ยซีหว่าน “คนสวยคุณจะคลุมหน้าทำไมล่ะ รูปร่างคุณยังดีขนาดนี้ แล้วใบหน้าของคุณจะสวยขนาดไหนกัน ถอดผ้าคลุมหน้าออกให้พวกพี่ชมหน่อยสิ”
เถ้าแก่ตัวอ้วนเดินตรงไปยังเซี่ยซีหว่านเพื่อเปิดผ้าคลุมหน้าของเธอออก
เซี่ยซีหว่านปัดมืออ้วนราวกับหมูของเขาออกอย่างอย่างรวดเร็ว เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดว่า “ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ใช่สาวเชียร์เบียร์ที่นี่ ปล่อยฉันนะ!”
“คนสวยคุณรู้ไหมว่าพวกเขาเหล่านี้เป็นใคร? ฉันไม่สนใจหรอกว่าคุณจะเป็นหรือไม่เป็นสาวเชียร์เบียร์? ฉันสนแต่สิ่งที่ฉันคิดเท่านั้น!”
เซี่ยซีหว่านจำสิ่งที่ผู้จัดการพูดเมื่อครู่ได้ เขาบอกว่าคนที่อยู่ที่แห่งนี้ต่างก็เป็นบุคคลสำคัญในเมืองไห่เฉิง และเธอไม่สามารถที่จะทำให้ขุ่นเคืองใจได้
เซี่ยซีหว่านไม่ต้องการที่จะมีปัญหาใด ๆ แต่วันนี้เธอโชคไม่ดีถูกผลักเข้าสู่เกมส์นี้
“พวกเรามาลองเดิมพันกันไหม ว่าสาวงามคนนี้ดูน่าเกลียด หรือดูสวยราวกับนางฟ้าหลังจากที่ถอดผ้าคลุมหน้าออกแล้ว”
“ได้สิ น่าสนใจดีนะ ฉันจะเดิมพันว่าเธออัปลักษณ์ ถ้าเธอสวยราวกับนางฟ้าเธอคงจะถอดผ้าคลุมหน้าออกนานแล้ว คุณต้องรู้ว่าความงามเป็นอาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผู้หญิงแล้วล่ะ”
“ฉันพนันได้เลยว่าเธอต้องสวยราวกับนางฟ้า เพราะรูปร่างสาวงามคนนี่ช่าง…”
ในโอกาสเช่นนี้การสนทนาของผู้ชายมักไม่ใช่เรื่องต้องห้าม และเซี่ยซีหว่านติดอยู่ข้างใน เธอกลายเป็นหัวข้อพูดคุยในหมู่ผู้ชายเหล่านี้
วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมกระโปรงตัวเล็ก ๆ สไตล์ Chanel เข่าของเธออยู่ใต้กระโปรงที่มีขนปุกปุย ดูน่าหลงใหลมาก เธอมีรูปร่างที่เพรียวบาง แต่ก็ไม่ผอมจนเกินไป รูปร่างสะโอดสะองของหญิงสาวต่างก็ดึงดูดสายตาผู้คนเป็นอย่างมาก
แม้ว่าเธอจะไม่ได้เปิดเผยอะไรมากนัก แต่ความงามของเธอกลับกดทับผู้หญิงที่ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นที่กำลังนั่งอยู่ในห้องวีไอพีแห่งนี้จนหมดสิ้น
เซี่ยซีหว่านเหลือบมองที่ลู่หานถิงซึ่งนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ผู้ชายคนนั้นปิดเปลือกตาลงและสูบบุหรี่ ด้านข้างของเขามีผู้หญิงคอยบริการอยู่ เขาไม่ได้มองมาที่เธอด้วยซ้ำ
ตอนนี้เขาดูห่างเหิน เย็นชา และไร้ความปรานี
แม้ว่าเธอจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก เขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะยื่นมือเข้ามาช่วย
เขาปฏิบัติต่อเธอเหมือนเธอเป็นคนแปลกหน้า
แม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่เธอต้องการ เหมือนเป็นการขีดเส้นความสัมพันธ์ระหว่างกันและกันอย่างชัดเจน แต่เซี่ยซีหว่านยังคงรู้สึกเจ็บปวดภายในใจ
ในเวลานี้เถ้าแก่ตัวอ้วนที่กำลังจะเข้ามาถอดผ้าคลุมของออกเธออีกครั้ง “คนสวยการเดิมพันพร้อมแล้ว รีบให้พวกเราได้เห็นหน้าที่แท้จริงของคุณเถอะ”
“รอสักครู่” เซี่ยซีหว่านพูดอย่างรวดเร็ว
เถ้าแก่ตัวอ้วนหยุดชะงัก “คนสวยเธอต้องการจะพูดอะไรกันแน่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักคุณสามี
กลับมาลงเรื่องนี้ต่อหน่อยค่ะ😁😁😁...
รอตอนต่อไปนานมากแล้ว ครับ...
นิยายแปลที่ติดตามก็ไม่มีการอัปเดทนิยายไทยก็เดิมฯเรื่องใหม่ก็เค้าโคลงจากเรื่องเดิมแม้จะเปลี่ยนชื่อแต่คนอ่านก็จำได้ค่ะ บางเรื่องที่ติดตามไปติดเหรียญที่เเอปอื่น ยังไงต่อไปดี...
ไม่มีอัพเดตต่อ...หรือเลิกแปลเรื่องนี้ไปแล้ว...
เรื่องนี้รออัปเดทนานมากค่ะนิ่งเลยค่ะ...