พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 38

ภายในห้องเพรสซิเดนท์สวีทอีกห้องหนึ่ง ลู่หานถิงอาบน้ำชำระร่างกายด้วยน้ำเย็น เขาเดินออกมาขณะที่สวมชุดนอนผ้าไหมสีดำ

กู้เยี่ยจิ่นยื่นไวน์แดงแก้วหนึ่งส่งให้เขา “ว่ากันตามจริงแล้ว คืนนี้เซี่ยซีหว่านไม่สามารถร่วมเตียงกับนายได้ แล้วเธอใช้วิธีไหนทำให้อารมณ์ของนายจากเศร้ากลายมาเป็นอารมณ์ดีได้?”

ลู่หานถิงค่อย ๆ จิบไวน์แดงอย่างช้า ๆ “ฉันอารมณ์ดีจนดูออกขนาดนั้นเลยเหรอ?”

กู้เยี่ยจิ่นเอนตัวพิงไปบนเคาน์เตอร์บาร์ แล้วจิบไวน์แดงเข้าปากอย่างละเมียดละไม “ก็เพิ่งบอกคนอื่นเมื่อครู่เองว่านายอารมณ์ดีมาก”

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางเข้าหากัน เขายอมรับว่าตอนนี้เขาอารมณ์ดีมาก เซี่ยซีหว่านหึงเขาจนวุ่นวายเรื่องสายโทรศัพท์นั่น เขาจะดีใจไม่ได้เหรอ?

ขณะนั้นก็มีเสียง “กริ๊ง” จากกริ่งหน้าประตูดังขึ้น

มีคนเคาะประตู

เป็นเหยียนอี้นั่นเอง

เมื่อเธอได้รับโทรศัพท์ก็รีบตรงมาที่นี่อย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันเธอก็กำลังสังเกตสีหน้าของลู่หานถิงอย่างระมัดระวัง “ท่านประธานคะ ท่านเรียกดิฉันมามีเรื่องอะไรหรือคะ?”

ลู่หานถิงที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาก็พูดขึ้น “เลขาเหยียน ตอนนั้นที่หัวหรงรับโทรศัพท์ของผม ทำไมคุณไม่บอกผมเรื่องนี้?”

ตอนนี้เหยียนอี้ได้รู้แล้วว่าท่านประธานของเธอเรียกเธอมาเรื่องอะไร ก็แค่เรื่องสายโทรศัพท์นั่นเท่านั้นเอง ตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ใจมันด้วยซ้ำ

“ท่านประธานมีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้หรือเปล่าคะ ผู้จัดการหัวได้แอบฟังความลับทางธุรกิจอะไรหรือคะ?” เหยียนอี้ดูตกใจและลุกลนเป็นอย่างมาก

กู้เยี่ยจิ่นที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโซฟาอีกตัวข้าง ๆ เหลือบมองไปที่ลู่หานถิงแล้วพูดว่า

“คืออย่างนี้นะ ดูเหมือนว่าสิ่งที่ทำให้เลขาเหยียนตกใจกลัวน่ะ ก็เป็นเพียงแค่โทรศัพท์สายเดียวก็เท่านั้น ไม่ใช่ความลับทางธุรกิจอะไรหรอก เพียงแค่ว่าโทรศัพท์สายนั้นคุณภรรยาของท่านประธานบริษัทโทรมาและมีคนรับสาย จากนั้นเธอก็เข้าใจผิด หึงหวง และทะเลาะกับท่านประธานของคุณอยู่สองวันเต็ม ๆ และนั่นทำให้ท่านประธานของคุณงอนจนต้องมาอยู่ที่ร้านบาร์แห่งนี้”

“...”

เหยียนอี้รู้สึกตกตะลึงจนตาค้างพูดอะไรไม่ออก จากภาพพจน์ของเขาแล้ว ท่านประธานบริษัทเขาเป็นหนุ่มหล่อที่ชาญฉลาดและดูภูมิฐานเป็นผู้ใหญ่ อีกทั้งยังดูมีอำนาจและน่าเกรงขามถึงเพียงนี้ ไม่น่าจะเป็นคนที่กลัวภรรยาไปได้นะ?

ทันใดนั้นก็มีเสียง “กริ๊ง” จากกริ่งหน้าประตูดังขึ้น

มีคนมาอีกแล้ว

เหยียนอี้รีบเดินไปเปิดประตูทันที และพบว่าคนนั้นก็คือ...หัวหรง

เพิ่งพูดถึงไปยังไม่ทันไรก็มาเสียแล้ว

“ผู้จัดการหัว คุณมีธุระอะไรคะ?”

หัวหรงเป็นผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่มักจะคบหาผู้ชายไม่เคยขาด เธอสวยหยาดเยิ้มและมีเสน่ห์อย่างเป็นธรรมชาติ ผมยาวดัดลอนสวย ทำให้เรือนร่างที่สวมใส่ชุดกระโปรงสีแดงดูร้อนแรงราวกับไฟ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่อาจต้านทานได้

ในมือของเธอนั้นถือกระติกน้ำร้อนเอาไว้ขวดหนึ่งแล้วเธอก็พูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเสน่ห์ว่า “เลขาเหยียน ฉันได้ยินมาว่าตลอดสองวันมานี้ท่านประธานเล่นไพ่อยู่ที่บาร์ตลอดทั้งคืน ฉันก็เลยลงมือต้มซุปมาให้ท่านประธานค่ะ หวังว่าเลขาเหยียนจะอนุญาตให้ฉันเอาเข้าไปส่งด้านใน”

เหยียนอี้เหงื่อตกชื้นบนหน้าผาก “ผู้จัดการหัว เรื่องของท่านประธานฉันไม่กล้าตัดสินใจแทนโดยพละการได้ ฉันจะเข้าไปถามท่านประธานให้เดี๋ยวนี้”

เหยียนอี้ปิดประตูห้องลงแล้วหันหลังกลับไป “ท่านประธานคะ ผู้จัดการหัวมาค่ะ เธอบอกว่าลงมือต้มซุปมา แล้ว...”

กู้เยี่ยจิ่นขบเม้มริมฝีปากแล้วพูดขึ้น “เขาว่ากันว่าสัมผัสที่หกของผู้หญิงนั่นแม่นยำที่สุด ดูเหมือนว่าอาการหึงหวงของเซี่ยซีหว่านจะไม่ใช่เรื่องเลอะเทอะซะแล้ว”

หัวหรงเอาซุปเนื้อตุ๋นมาส่งให้ลู่หานถิงกลางดึก เพราะรู้เป็นอย่างดีว่าสองวันมานี้เขาอารมณ์ไม่ดี

ประจวบเหมาะกับกำลังทะเลาะกับภรรยาของตัวเองอยู่

การที่เธอตั้งใจมาที่นี่เพื่อปลอบประโลมความเศร้าของเขาให้หายไป ถือเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะใช้ช่องว่างในตอนนี้เพื่อเข้าหาเขา

ดูเหมือนว่าผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์หัวหรงคนนี้จะโหยหาอยากอยู่ใกล้ลู่หานถิงมาตั้งนานแล้ว

ข้างกายของลู่หานถิงมีผู้หญิงไม่เคยขาด ซึ่งผู้หญิงส่วนใหญ่ก็มักจะวิ่งเข้าหาเขาทั้งนั้น ก็เหมือนกับแผนการตื้น ๆ ของหัวหรงที่เพียงมองด้วยตาเปล่าก็ดูออกอย่างทะลุปรุโปร่ง

ลู่หานถิงไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา ก่อนที่น้ำเสียงเย็นชาจะเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วแบา

“ให้เธอเข้ามา”

“ค่ะ ท่านประธาน”