พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 41

เซี่ยซีหว่านเปิดประตูออก ด้านนอกมีคนอยู่ เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกำหมัดแน่นและจ้องเขม็งมาที่เธอด้วยดวงตาแดงก่ำ

งานหมั้นวันนี้ถูกยกเลิกแล้ว เซี่ยเจิ้งกั๋วกับหลี่ยู่หลานจัดการปัญหาที่ตามมาและส่งแขกอยู่ที่ด้านล่าง เดิมทีเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยได้ก้าวขาเข้าไปในตระกูลซูแล้วข้างหนึ่งแต่แค่พริบตาเดียวกลับถูกดีดกลับออกมาที่เดิมจนกระทั่งกลายเป็นเรื่องซุบซิบของพวกขาเมาท์ปากตลาด เธอมีความปราถนาอย่างแรงกล้าที่จะบีบคอเซี่ยซีหว่านให้ตาย

“เซี่ยซีหว่าน จริง ๆ แล้วแกใช้วิธีการอะไรมาหลอกล่อพี่ซูซีกันแน่ ข้อความนั่นเป็นแกใช่ไหมที่ส่งมา แกส่งมาว่าอะไร?”

เซี่ยซีหว่านยกมุมปากขึ้น “คำถามพวกนี้เธอไปถามกับพี่ซูซีของเธอเอาเองก็ได้”

“เซี่ยซีหว่าน ตอนนี้แกคงจะมีความสุขอิ่มเอมใจมากเลยสินะ?”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกพ่ายแพ้อย่างราบคาบ เธอพยายามอย่างหนักที่จะกำจัดเซี่ยซีหว่าน แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหนก็มักจะโดนเซี่ยซีหว่านเอาคืนทุกครั้งไป ความพ่ายแพ้นี้ทำให้เธอหลั่งน้ำตาแห่งความโกรธแค้นออกมา

เซี่ยซีหว่านมองเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยแล้วพูดว่า “เป็นพวกเธอเองไม่ใช่เหรอที่เชิญฉันมางานหมั้น พวกเธอพอใจกับของขวัญงานหมั้นชิ้นนี้ไหมล่ะ? อย่าเอาน้ำตาของคนขี้แพ้อย่างเธอมาแสดงให้ผู้ชนะอย่างฉันดูเลย เพราะว่าตอนนี้ฉันรู้สึกสะใจมากจริง ๆ พวกเธอสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งเสนอหน้ามาอยู่ข้างมือของฉันให้ฉันจัดการเองแท้ ๆ ถ้าหากฉันไม่ตบหน้าพวกเธอแรง ๆก็คงจะไม่ใช่การตอบแทนความปรารถนาดีของพวกเธอหรอกจริงไหม?”

“แก!”เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกเหมือนตัวเองโดนเซี่ยซีหว่านใช้เท้าเหยียบย่ำแล้วขยี้ซ้ำอีกรอบ

ตอนนั้นเองที่เซี่ยซีหว่านก้าวมาข้างหน้า เธอหยุดอยู่ข้าง ๆ เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยแล้วพูดเสียงต่ำว่า “อ้อ จริงสิ ลืมบอกอะไรเธออย่างหนึ่ง ของที่ฉันเล่นเหลือไว้น่ะ เธอไม่มีวันได้เล่นมันหรอกนะ”

เมื่อพูดจบ เซี่ยซีหว่านก็เดินลงไปด้านล่างแล้ว

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกว่ามีเลือดร้อน ๆ ไหลพุ่งพร่านอยู่ในสมอง ดวงตาทั้งคู่ของเธอปิดลงแล้วสลบลงไปจริง ๆ

“เสี่ยวเตี๋ย!” ตอนนั้นเองที่หลี่ยู่หลานวิ่งเข้ามาแล้วกอดเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเอาไว้ “เสี่ยวเตี๋ย เป็นอะไรไปลูก ตื่นสิ ตื่น! เซี่ยซีหว่าน แกคิดว่าการมาทำลายงานหมั้นของคนอื่นแล้วทำหน้าที่เป็นเมียน้อยนั่นเป็นเรื่องน่าภูมิใจมากนักเหรอ?”

ในตอนนั้นเองที่เซี่ยเจิ้งกั๋วเดินมาพอดี เซี่ยเจิ้งกั๋วกับหลี่ยู่หลานต่างก็หวังให้เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยได้แต่งงานเข้าตระกูลซู ตอนนี้งานหมั้นพังหมดแล้ว เซี่ยเจิ้งกั๋วรู้สึกเหมือนฝันสลาย ชื่อเสียงป่นปี้ไปหมดแล้ว

“เซี่ยซีหว่าน ฉันคิดมาตลอดว่าแกเติบโตในบ้านนอกเลยอาจจะขาดการอบรมสั่งสอนไปบ้าง ไม่คิดว่าจิตใจแกมันจะโหดร้ายได้ขนาดนี้ เสี่ยวเตี๋ยเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของแกนะ!”

เซี่ยเจิ้งกั๋วยกมือขึ้นหมายจะตบหน้าเซี่ยซีหว่าน

เซี่ยซีหว่านไม่ได้หลบหลีก เธอมองเซี่ยเจิ้งกั๋วอย่างเฉยชาแถมยังยื่นหน้าไปให้เขาตบอีกต่างหาก “คุณพ่อคะ ตบเลยสิ ตบลงมาแรง ๆ ในเมื่อพ่อเกลียดหนูขนาดนี้ อย่างนั้นในวันที่แม่ตายพ่อก็ควรที่จะฆ่าหนูไปซะ!”

ฉับพลันมือของเซี่ยเจิ้งกั๋วแข็งค้างอยู่บนอากาศและไม่ได้ฟาดลงไป

เซี่ยซีหว่านหันหน้าไปมองหลี่ยู่หลานครู่หนึ่ง “พูดถึงเรื่องทำหน้าที่เป็นเมียน้อย คุณป้าคะ คุณน่ะเป็นเมียน้อยรุ่นอาวุโสของดิฉัน เพียงแต่น่าเสียดายที่ลูกสาวของคุณไม่ได้ซึมซับยอดหัวกระทิแห่งวิชามาด้วย ทั้งไร้เสน่ห์ล่อลวงใจผู้ชาย แถมยังไร้ฝีมือในการเกลี้ยกล่อมผู้ชายอีก”

พูดจบเซี่ยซีหว่านก็จากไป

หัวใจของหลี่ยู่หลานรู้สึกเจ็บปวดไปหมด “เจิ้งกั๋ว เรียกรถพยาบาล รีบเรียกรถพยาบาลเร็วเข้า!”

......

เซี่ยซีหว่านออกมาจากคฤหาสน์บนภูเขาแล้วตรงไปที่สวนโหย่วหลานทันที

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือในตอนนี้ที่ริมถนนมีรถลีมูซีนสุดหรูคันหนึ่งจอดอยู่ ลู่หานถิงลดกระจกหน้าต่างรถลงแล้วมองไปที่เงาอันแสนดูดีของเธอ

กู้เยี่ยจิ่นมองเห็นรถพยาบาลที่เพิ่งจะมาถึงเร็ว ๆ นี้กับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่กำลังนำเปลเข้า ๆ ออก ๆ แล้วอดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้น “หานถิง ว่าที่ภรรยาของนายคนนี้สุดยอดจริง ๆ งานหมั้นสุดอลังการถูกป่วนให้เป็นสภาพนี้ได้ มีแค่ตัวคนเดียวแต่จัดการได้ทุกคน ฉันว่าถ้านายจะทำให้เธอเชื่องล่ะก็คงจะยากหน่อยนะ”

กู้เยี่ยจิ่นเข้าใจแล้วว่าทำไมลู่หานถิงถึงชอบเซี่ยซีหว่าน ผู้หญิงคนนี้ทั้งสุขุม ฉลาด กล้าหาญและสง่างาม อีกทั้งยังไม่สูญเสียความน่ารักอ่อนหวานของเด็กสาววัย 20 ปีอีก ผู้หญิงแบบนี้สามารถกระตุ้นความปรารถนาที่อยากจะครอบครองของผู้ชายได้อย่างง่ายดาย

รอจนกระทั่งเงาของเซี่ยซีหว่านลับตาหายไป ลู่หานถิงจึงถอนสายตากลับ เขาไม่สามารถบอกกับกู้เยี่ยจิ่นได้ว่าบนโลกนี้มีคนอยู่หนึ่งประเภท ยิ่งชุดเกราะแข็งแกร่งมากเท่าไหร่จิตใจก็จะยิ่งมีความเปราะบางมากเท่านั้น เธอเป็นคนแบบนั้น

“พอ ไม่พูดกับนายแล้ว ฉันต้องกลับแล้วล่ะ”ลู่หานถิงกล่าว

“กลับไปไหน สวนโหย่วหลาน?”

“กลับบริษัท”

กู้เยี่ยจิ่นรู้สึกว่าลู่หานถิงก็กลายเป็นมีลับลมคมนัยเข้าแล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นกังวลว่าเซี่ยซีหว่านจะถูก “กลั่นแกล้ง” ในพิธีหมั้นครั้งนี้ ดังนั้นจึงรีบตามมา แต่พอเห็นเซี่ยซีหว่านออกมาได้อย่างปลอดภัย เขาก็กลับบริษัทของตัวเองเสียอย่างนั้น

......

เซี่ยซีหว่านแวะไปเยี่ยมอาสะใภ้หลิน อาหลินยังคงสลบไสลไม่ได้สติ จากนั้นจึงกลับไปที่สวนโหย่วหลานแล้วเข้านอนทั้ง ๆ ที่ใจยังกลัดกลุ้ม

แม้ว่าวันนี้เธอจะชนะสงคราม แต่ภายในใจเธอไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะเธอสูญเสียความรักไปอย่างมากมาย มากมายเหลือเกิน

เซี่ยซีหว่านเป็นทุกข์อยู่ภายในใจ อยากส่งข้อความเสียงหาเยี่ยหลิง แต่ก็กลัวว่าจะเป็นการรบกวนเธอที่กำลังยุ่งอยู่กับกองถ่าย ดังนั้นจึงนอนหมอบลงกับเตียงแล้วหลับตาลง

แต่ว่าทำอย่างไรก็นอนไม่หลับ

ทันใดนั้นเธอก็คิดถึงอ้อมกอดแข็งแกร่งอันแสนอบอุ่นของลู่หานถิงขึ้นมา ถ้าหากว่าเขาอยู่ตรงนี้ล่ะก็เขาจะต้องเข้ามากอดเธออย่างแน่นอน เธอหนุนนอนกับต้นแขนที่แข็งแรงของเขา หูแนบฟังเสียงหัวใจของเขาที่เต้นอย่างเป็นจังหวะเบา ๆ ร่างกายเหมือนกับเรือเล็ก ๆ ลำหนึ่งที่ล่องลอยไปจนเจอที่พักเรือตรงอ่าว

อ้อมกอดของเขานั้นสามารถปกป้องผู้หญิงทุกคนจากภยันอันตรายได้

เดี๋ยวนะ นี่เธอกำลังคิดอะไร?

เซี่ยซี่หว่านรีบสะบัดใบหน้าหล่อเหลาสมบูรณ์แบบนั่นทิ้งไปจากสมอง เขามันก็แค่ผู้ชายห่วย ๆ

ป่านนี้คงจะอยู่ที่บริษัทเพื่อหารือเรื่องเอกสารกับผู้จัดการหัวจนถึงดึกนั่นแหละ

ทำไมจู่ ๆ เธอก็เริ่มเสพติดอ้อมกอดของเขาขึ้นมานะ?

เซี่ยซีหว่านบังคับให้ตัวเองเข้าสู่นิทราจนหลับสนิท

......

เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนที่เซี่ยซีหว่านออกจากห้องไปก็พบเข้ากับพ่อบ้านฝูป๋อกำลังสั่งให้คนรับใช้ทำความสะอาดอยู่

“เช็ดตรงนี้ให้สะอาดหน่อย อย่าให้หลงเหลือฝุ่นแม้แต่นิดเดียว”

“อาหารในครัวเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือยัง แล้วน้ำผลไม้ล่ะ”

เซี่ยซีหว่านลงมาชั้นล่าง “ฝูป๋อ ทำไมวันนี้ถึงได้ทำความสะอาดครั้งใหญ่ล่ะ นี่เป็นวันพิเศษอะไรหรือว่ามีแขกคนสำคัญจะมาเหรอ?”

ดวงตาของฝูป๋อนั้นฉายแววเลิ่กลั่กออกมา “นาย...นายหญิงครับ เมื่อกี้คุณชายโทรมา บอกว่าอีกสักพักจะพาแขกคนสำคัญกลับมาด้วย ให้พวกเราเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต้อนรับน่ะครับ”

“แขกคนสำคัญ?”

“ใช่แล้วครับ นายหญิง”

เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่าแขกคนสำคัญคนไหนกำลังมา ลู่หานถิงไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า

ในขณะนั้นเองมีรถลีมูซีนสุดหรูคันหนึ่งค่อย ๆ หยุดลงที่สนามหญ้า ลู่หานถิงกลับมาแล้ว

ฝูป๋อและสาวใช้รีบร้อนออกไปต้อนรับ “คุณชายกลับมาแล้ว!”

เซี่ยซีหว่านที่ยืนอยู่บริเวณประตูเบนสายตาขึ้นมอง มองเห็นเพียงแค่ประตูด้านหลังรถลีมูซีนที่ถูกเปิดออก ร่างสูงสง่าอันแสนโดดเด่นของลู่หานถิงปรากฎขึ้นในสายตา

วันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงสแล็คสีดำ เนื้อผ้าที่ประณีตละเอียดอ่อนช่วยขับให้เขานั้นโดดเด่นไม่ธรรมดา สง่างามและราคาแพง

ในตอนนั้นมีเงาอีกร่างหนึ่งเข้ามาอยู่ในสายตา คนคนนั้นก็คือ หัวหรง

หัวหรงสวมใส่ชุดเดรสสีแดง สัดส่วนโค้งเว้าของเอวเธอปรากฎขึ้นในสายตาไม่มีตกหล่น เธอแต่งหน้าออกมาดูงดงามและมีริมฝีปากสีแดงเพลิงที่ทำให้เธอดูสวยหยาดเยิ้ม

ลู่หานถิงพาหัวหรงเดินมาทางนี้

เซี่ยซีหว่านยืนแข็งค้างอยู่ที่เดิม เธอไม่เคยคิดว่าลู่หานถิงจะพาผู้หญิงอีกคนกลับมาที่บ้าน