พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 44

ร่างกายของอันบอบบาวของเซี่ยซีหว่านไถลลงมาจนสุดท้ายก็ลงไปนั่งกองอยู่บนพรมผืนนุ่ม เธองอเข่าทั้งสองข้างแล้วใช้แขนโอบกอดตัวเองเอาไว้

เธอเตือนตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าความสัมพันธ์ของเธอกับลู่หานถิงนั้นก็แค่คนที่ร่วมมือกัน

ครั้งนี้ที่เธอกลับมาเพราะว่ามีเป้าหมาย แถมเธอยังทำได้ดีมาก งานหมั้นของซูซีกับเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพังลงแล้ว สิ่งต่อไปที่เธอต้องทำก็คือการรอคอยอยู่เงียบ ๆ รอพวกเขาตอบโต้กลับมาแล้วเปิดเผยจุดอ่อน เธอก็จะสามารถจัดการพวกเขาที่ไร้หนทางเอาชีวิตรอดได้

แต่ว่าตอนนี้เซี่ยซีหว่านไม่สามารถรักษาสติเอาไว้ได้ ในสมองของเธอนั้นเต็มไปด้วยลู่หานถิง

เวลาผ่านไปจากหนึ่งวินาทีเป็นหนึ่งนาที ด้านนอกไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรแล้ว เขากำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับหัวหรงอยู่ใช่หรือเปล่า?

ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ทำไมเขาต้องยั่วโมโหเธอด้วย?

ความโศกเศร้าในใจของเซี่ยซีหว่านพลันถูกแทนที่ด้วยความโกรธ ใช่แล้ว เธอใช้ชีวิตอยู่ดี ๆ ทำไมเขาต้องมากยั่วโมโหก่อกวนเธอด้วย

จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้แล้ว

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองอึดอัดและคับอกคับใจเป็นอย่างมาก ลู่หานถิงนั่นแหละที่ยั่วโมโหเธอก่อน เสร็จแล้วเธอต้องซ่อนตัวอยู่ในห้องหลังจากที่เขาพาผู้หญิงกลับมาด้วยหรืออย่างไร?

ไม่ได้!

เธอจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว!

เซี่ยซีหว่านลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เธอเปิดประตูห้องแล้ววิ่งออกไป เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องรับแขกจึงทุบประตูสองครั้ง “ปัง ๆ”

“เปิดประตูนะ! ลู่หานถิง หัวหรง รีบเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

เซี่ยซีหว่านเหมือนกับไก่ตัวผู้ที่มุมานะบากบั่นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในการต่อสู้

เพียงครู่เดียวประตูห้องรับแขกจึงถูปเปิดออก หัวหรงปรากฎตัวขึ้นในสายตา

หัวหรงอาบน้ำเสร็จแล้ว บนร่างถูกห่อด้วยผ้าเช็ดตัวหนึ่งผืน เส้นผมยาวดัดลอนนั้นยังชื้นน้ำอยู่

หัวหรงนึกว่าลู่หานถิงมาแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเซี่ยซีหว่านที่อยู่ในอารมณ์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธอรีบแสดงท่าทางเหยียดหยามปนรำคาญออกมาอย่างรวดเร็ว “เธอมาทำอะไรมิทราบ?”

“ลู่หานถิงล่ะ เขาอยู่ข้างในหรือเปล่า อาบน้ำอยู่เหรอ เธอให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้ ฉันต้องพบเขาตอนนี้ให้ได้!”

หัวหรงรีบขวางทางเซี่ยซีหว่านเอาไว้ “ยัยสาวใช้คนนี้นี่แย่จริง ๆ หานถิงเป็นคนที่แกอยากจะเข้าพบเวลาไหนก็ได้อย่างนั้นเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านมองไปยังหัวหรง ในดวงตาที่สว่างไสวนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา “หลีกทางซะ ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม”

หนึ่ง…

สอง…

เซี่ยซีหว่านเริ่มนับแล้ว

หัวหรงไม่รู้สึกสะทกสะท้านแม้แต่นิดเดียวแล้วยังเอื้อมมือไปผลักเซี่ยซีหว่านอีกต่างหาก “ยัยสาวใช้คนนี้อยากจะปีนเตียงเจ้าของบ้านจนบ้าไปแล้วหรือไง แถมยังจะแย่งผู้ชายกับฉันอีก รีบไปให้พ้นฉันซะ!”

เซี่ยซีหว่านพูดออกมาหนึ่งคำ “สาม” เธอให้โอกาสหัวหรงไปแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าหัวหรงไม่อยากรับมันไว้

เซี่ยซีหว่านเอื้อมมือออกไปจับหัวหรงแล้วลากเธอออกมาจากด้านในห้อง

นี่มันบ้าไปแล้ว สาวใช้คนนี้กล้าลงมือกับเธอ หัวหรงยกมือขึ้นตบหน้าเซี่ยซีหว่านทันที

แต่ว่าเซี่ยซีหว่านนั้นไม่ใช่พวกอ่อนแอ เธอหลบหัวหรงด้วยความว่องไวแล้วกระชากเส้นผมยาวของเธอเอาไว้ แถมยังเอื้อมมือไปดึงผ้าเช็ดตัวหัวหรงในตอนที่กำลังประมาทเลินเล่อจนหลุดออก

หัวหรงไม่คิดว่าหญิงสาวที่บอบบางและอ่อนหวานคนนี้จะมีแรงต่อสู้ได้บ้าดีเดือดแบบนี้ หนังศีรษะถูกกระชากจนเจ็บไปหมด ผ้าเช็ดตัวก็ถูดดึงออกอย่างกะทันหัน หัวหรงรีบเอามือปกปิดตัวเองแล้วกรี๊ดเสียงแหลมออกมา “กรี้ดดดด”

ฉากนี้เรียกความสนใจของผู้คนได้เป็นอย่างดี แม่บ้านค่อย ๆวิ่งเข้ามา เมื่อเห็นเซี่ยซีหว่านจัดการกับหัวหรงได้ในพริบตาเดียว ทุกคนอ้าปากค้างแล้วพูดว่า “คุณพระ คุณนายแข็งแกร่งขนาดนี้เชียว?”

ทันใดนั้นเองก็มีร่างสูงใหญ่สง่างามปรากฏตัวขึ้นที่โถงทางเดิน ลู่หานถิงออกมาจากห้องทำงาน แล้วด้านหลังยังมีพ่อบ้านฝูป๋อที่เดินตามมาอีกด้วย