พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 54

เซี่ยซีหว่านกลับมาถึงสวนโหย่วหลานแล้ว เธอนำตุ๊กตาบาร์บี้ที่ซื้อมาส่งให้กับคุณท่านลู่ หญิงชราดีใจราวกับเด็กน้อย แล้วรีบถ่ายภาพเอาไว้หลายรูปเพื่อที่จะอัพลงเหวยป๋อ

“หว่านหว่าน หนูมีเหวยป๋อไหม? ย่าจะได้กดติดตามหนู ต่อไปย่าก็จะได้เป็นแฟนคลับเบอร์หนึ่งของหนู!”

เซี่ยซีหว่านคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคุณท่านจะเล่นแอพเหวยป๋ออะไรแบบนี้ด้วย เซี่ยซีหว่านเพิ่งจะสมัครเหวยป๋อไปไม่ทันไร ณ เวลานี้ก็ยังขึ้นฮอตเสิร์ชไม่หยุดจนตอนนี้เธอมีผู้ติดตามถึง 8 แสนคนแล้ว

“คุณย่าคะ งั้นเรามาแอดเฟรนกันเถอะค่ะ”

เซี่ยซีหว่านนำหมายเลขแอคเคาท์ของคุณท่านลู่มาค้นหา ก็ปรากฏชื่อเหวยป๋อของท่านขึ้นมา ท่านใช้ชื่อว่า “คุณย่าปีนี้อายุ 18”

หน้าโปรไฟล์มีเพียงคุณย่าที่อายุ 18

คิ้วสวยได้รูปของเซี่ยซี่หว่านเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

คุณท่านลู่โพสต์รูปคู่ของตัวเองกับตุ๊กตาบาร์บี้ลงไปบนเว่ยป๋อพร้อมแคปชั่นว่า

“หลานสะใภ้ซื้อมาให้ ขอบใจมากนะหนูหว่านหว่านของย่า จุ๊บจุ๊บส์”

เซี่ยซีหว่านคิดว่าคุณท่านนี่วัยรุ่นสุด ๆ ไปเลย เหวยป๋อก็เล่นตามเทรน อีกทั้งยังใช้ศัพท์ยอดฮิตได้อีกด้วย เธอจึงรีบกดถูกใจรูปให้คุณท่านไปหนึ่งที

“หว่านหว่าน ย่ายังมีของอีกอย่างจะให้หนูด้วยล่ะ” คุณท่านยัดเยียดกระเป๋ารูปดอกบัวใส่ในมือของเซี่ยซีหว่านอย่างดูมีเลศนัย

เซี่ยซีหว่านมองดูกระเป๋ารูปดอกบัวใบนั้นที่ค่อนข้างสวยงามประณีตซึ่งคงจะทำมาจากผ้าไหมดิ้นเงินดิ้นทองของเมืองซูโจวและหางโจว ด้านบนยังใช้ด้ายสีทองปักคำว่า “ลู่” เอาไว้ด้วย

“คุณย่าคะ นี่คืออะไรเหรอคะ?”

“กระเป๋ารูปดอกบัวใบนี้คือเครื่องรางขอลูกชายที่ย่าไปขอกลับมาจากวัด หว่านหว่าน หนูเก็บเอาไว้ให้ดีนะ อย่าทำหายล่ะ”

เครื่องรางขอลูกชาย…

คุณย่าก็ยังเป็นคุณย่าจริง ๆ ห้าคำนี้ก็วนกลับมาเรื่องอุ้มหลานชายเหมือนเดิม

เซี่ยซีหว่านฉีกยิ้มริมฝีปากแดงขึ้น แล้วรับกระเป๋านั้นมา “ค่ะคุณย่า หนูจะเก็บรักษาเอาไว้อย่างดีแน่นอนค่ะ จะไม่ทำหายค่ะ”

จากนั้นบนสนามหญ้าก็มีแสงสว่างจากไฟหน้ารถทั้งสองดวงส่องผ่านเข้ามายังบานกระจกใส คุณท่านจึงยิ้มแล้วพูดขึ้น “หว่านหว่าน ลู่หานถิงกลับมาแล้ว”

ลู่หานถิงกลับมาแล้ว

ครั้งนี้เซี่ยซีหว่านออกจากบ้านไป 7 วัน ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันเลยเป็นเวลานาน เธอรีบลุกขึ้นตรงไปที่ข้างประตู เมื่อหันไปมองก็พบรถโรลส์-รอยซ์แฟนธอม จอดอยู่บนสนามหญ้า

เมื่อประตูรถเปิดออกก็เผยให้เห็นร่างสูงสง่างามที่ปะทะเข้ากับสายตา

วันนี้ลู่หานถิงสวมชุดสูทสีดำที่ทอด้วยมือ บนคอของเขาผูกเน็กไท ดูราวกับเทพบุตรที่ไม่อาจต้านทาน ทุกย่างก้าวของเขาเต็มไปด้วยความสง่าผ่าเผยและสูงส่ง

เซี่ยซีหว่านมองไปยังฝีเท้าแข็งแกร่งที่กำลังก้าวเข้ามาอย่างมั่นคงและรวมไปถึงทุก ๆ ย่างก้าวของเขาด้วย กางเกงสีดำที่มีการตัดเย็บเปรียบเสมือนคมมีดนั้นสามารถเผยให้เห็นความเจิดจรัสที่ยังมีทั้งเสน่ห์ ความเย็นชา และความเก่งกาจในแบบของนักธุรกิจราวกับราชาโดยกำเนิด

ตอนแรกเซี่ยซีหว่านอยากจะวิ่งออกไปต้อนรับเขา แต่มาคิดดูแล้วเธอซ่อนอยู่หลังบานประตูและเตรียมทำให้เขาตกใจสักหน่อยดีกว่า

เจ้าหยวนหยวนหมอบลงข้างเท้าของเซี่ยซีหว่าน ไม่เข้าใจว่าเจ้าของมันกำลังทำอะไร

“เมี๊ยวเมี๊ยวเมี๊ยว”

เซี่ยซีหว่านรีบนำนิ้วมือเรียวขาวมาแนบที่รีบฝีปากพร้อมกับทำท่าทางว่าให้เงียบเสียง

จากนั้นเจ้าหยวนหยวนก็ไม่ร้องอีก

เซี่ยซีหว่านวางมือเล็กแนบกับบานประตู นัยน์ตาคู่สีดำแวววาวกำลังแอบลอบสำรวจมองออกไปด้านนอก

เมื่อมองออกไป เธอก็พบว่าลู่หานถิงเดินเข้ามาใกล้แล้ว และมองมาทางนี้ด้วย

เซี่ยซีหว่านสะดุ้งตกใจ เธอรีบกลับเข้ามาซ่อนและไม่กล้ามองออกไปอีก

ลู่หานถิงเห็นเธอตั้งนานแล้ว เขาเห็นชายกระโปรงส่วนเล็ก ๆ โผล่พ้นออกมาจากข้างประตู เขาจึงรู้ว่าเธอซ่อนอยู่ตรงนั้น

เมื่อครู่เขาเห็นดวงตาสีดำระยิบระยับของเธอที่เมื่อถูกจับได้ก็ตกใจเตลิดราวกับลูกกวาง และถอยหลังกลับไป

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย

เซี่ยซีหว่านรอแล้วรออีก แต่รอเท่าไรเขาก็ยังเดินมาไม่ถึง

อะไรกัน ทางก็สั้นแค่นี้ ทำไมเขาถึงเดินนานจัง?