พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 55

เจ้าหยวนหยวนถูกทิ้งให้อยู่บนพื้น “...”

เมี๊ยวเมี๊ยวเมี๊ยว

หนูเป็นแมวนะไม่ใช่หมา ทำไมถึงเอาอาหารหมาเข้ามาใส่ปากหนู?

จากนั้นคุณท่านลู่ก็เดินออกมาจากห้องครัว “หานถิง หว่านหว่าน อาหารค่ำเสร็จแล้วนะ...นี่ หานถิง หลานทำอะไรน่ะ เจ้าหลานเลว ปล่อยหว่านหว่านลงเดี๋ยวนี้!”

คุณท่านลู่กำลังจะวิ่งตามไป แต่ลู่หานถิงเคลื่อนไหวเร็วมาก เขาอุ้มเซี่ยซีหว่านเข้าไปในห้องทันที และปิดประตูห้องลง

คุณท่านลู่ “...”

......

ภายในห้อง

เซี่ยซีหว่านคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาจะอุ้มเธออีก เธอเพียงแค่อยากจะแอบแล้วทำให้เขาตกใจคาดไม่ถึงว่าเขาจะมีปฏิกริยาถึงเพียงนี้?

เธอเองก็สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาบอกจะอุ้มเธอท่าเจ้าสาวก็ให้เขาอุ้มจริง ๆ

แถมเธอยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของคุณย่าร้องตามหลังมาด้วย เขานี่มัน...ไร้ยางอายจริง ๆ!

“คุณลู่ คุณปล่อยฉันลงก่อนค่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ” เซี่ยซีหว่านรีบพูดขึ้น

นัยน์ตาของลู่หานถิงเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูและเสน่หา “คุณนายลู่ ผมไม่อยากคุยกับคุณตอนนี้ นอกจากคุณจะพูดว่าช่วงหลายวันมานี้คุณคิดถึงผม”

“...คุณลู่ คุณปล่อยฉันลงก่อนค่ะ ฉันซื้อของขวัญมาให้คุณด้วย!”

ลู่หานถิงเลิกคิ้วคมขึ้นเล็กน้อยอย่างรู้สึกสนใจ “จริงเหรอ?”

“ค่ะ ฉันจะไปหยิบมาให้คุณเดี๋ยวนี้!”

เซี่ยซีหว่านกระโดดลงจากอ้อมกอดของเขาแล้ววิ่งไปหยิบของขวัญ

ลู่หานถิงพิงบานประตูด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน เมื่อครู่เขาเพิ่งถอดเสื้อสูทออก ตอนนี้ท่อนบนของเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและทับด้วยเสื้อกั๊กตามแบบนักธุรกิจ อกแกร่งที่ผายกว้างในแบบชายชาตรีและไหล่ที่แข็งแรงสง่าผ่าเผยเป็นสัดส่วนนั้นให้ความรู้สึกเซ็กซี่ ไล่ลงมายังเอวแคบแน่นจนไปถึงขายาวแกร่งที่น่าเกรงขาม แค่ยืนเฉย ๆ ไม่ต้องทำอะไรก็เทียบกับนายแบบอินเตอร์พวกนั้นที่ทำให้คนต้องเลียหน้าจอได้สบาย ๆ

สายตาของลู่หานถิงมองตามรูปร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านอย่างไม่ละสายตา เธอสวมชุดเดรสกระโปรงพริ้วสั้นลายลูกไม้สีขาว ผมยาวพริ้วสลวย ผมสวยที่ปรกอยู่ข้างแก้มตอนนี้ถูกเหน็บไปที่หลังหู ภายใต้เสน่ห์ที่เฉพาะตัวเผยให้เห็นความความเย้ายวนที่ส่งออกมาจากภายใน

ลู่หานถิงยกมือขึ้นดึงเน็กไทที่อยู่ตรงคอลงมา

เมื่อเซี่ยซีหว่านหันกลับมามองก็ปะทะเข้ากับสายตาของเขา เขากำลังยืนพิงประตูด้วยท่าทีอืดอาด สายตาจับจ้องมาที่เรือนร่างของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างสำรวจตามอำเภอใจ

มือข้างหนึ่งยังล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วเน็กไทที่เอียงไปด้านข้างนั้น เขานี่มัน...หล่อร้ายจริง ๆ!

เซี่ยซีหว่านเปิดกล่องของขวัญที่สวยงามประณีตออกมา แล้วยื่นเข็มขัดหนังที่เธอเลือกเองส่งให้เขา

“นี่ค่ะ คุณลู่ ฉันให้คุณค่ะ”

ลู่หานถิงเหลือบตามอง มันคือเข็มขัดหนังสีดำ และตรงหัวเข็มขัดมีสีเงินแวววาวที่เย็นเฉียบดูสวยเรียบหรูเป็นรูปแบบที่เขาชอบใส่ประจำ

ลู่หานถิงยื่นมือออกไปรับ

เซี่ยซีหว่านกำลังจะดึงมือกลับมา แต่เขารีบเคลื่อนไหวดึงเธอเข้าไปอย่างรวดเร็ว เธอจึงตกเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเข้าทันที

“คุณลู่ คุณจะทำไรคะ?” เซี่ยซีหว่านรีบยืดตัวยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว

จากนั้นลู่หานถิงจึงจับมือเล็กทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ แล้ววางไปบนเข็มขัดที่อยู่บนรอบเอวหนาแข็งแกร่งของเขา

“ถอดออกสิ ผมจะได้ใส่ของขวัญที่คุณให้เดี๋ยวนี้เลย”

ผู้ชายคนนี้เผด็จการจนเป็นนิสัย ชอบของขวัญที่เธอให้ก็ไม่พูดออกมาตรง ๆ และยังสั่งให้เธอทำเรื่องที่ชอบทำให้หัวใจคนเต้นแรงจนหน้าแดงอีก

ในใจของเซี่ยซีหว่านตอนนี้หวานฉ่ำไปทั่วทั้งใจ เธอช่วยเขาถอดเข็มขัดออกอย่างว่าง่าย

จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะทุ้มต่ำชวนหลงใหลดังมาจากด้านบนศีรษะของเธอ “คราวก่อนยังถอดเข็มขัดไม่ออกอยู่เลย คราวนี้ถอดออกแล้ว เรื่องไหนที่คุณไม่เข้าใจ คราวหน้าผมจะค่อย ๆ สอนคุณเอง”

“...”

เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นไปถลึงตาใส่เขา “คุณลู่ ฉันไม่ได้ลวนลามคุณเลยสักนิด คน...ลา...มก!”

ลู่หานถิงชอบที่เธอโกรธแบบนี้ ดวงตาสดใสที่เบิกกว้างของเธอดูมีชีวิตชีวาและสวยงามเป็นพิเศษ จากนั้นเขาจึงตอบกลับไปว่า

“อืม ก็ลามกแค่กับคุณคนเดียวนะ”

เซี่ยซีหว่านไม่อยากจะคุยเรื่องแบบนี้กับเขาต่อแล้ว เธอคาดเข็มขัดที่ซื้อมาใหม่ลงไปบนตัวเขา แล้วพยักหน้าอย่างพอใจ