พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 61

เยี่ยหลิงเป็นดาราดัง ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนนักข่าวก็มักจะตามไปแอบถ่ายรูปเธอ ดังนั้นวันนี้เธอจึงสวมใส่เสื้อผ้าที่ไม่เป็นที่สังเกตมากนัก

บนตัวของเยี่ยหลิงสวมเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่ง คลุมด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำ และกระเป๋าใบเล็ก ๆ ประดับพู่ระย้าที่กำลังเป็นที่นิยม เดิมทีเป็นการแต่งกายที่เรียบง่าย แต่เมื่อสวมใส่บนร่างกายของเยี่ยหลิงนั้นก็ทำให้ความรู้สึกแตกต่างออกไปจากคนอื่น เธอดูสวยสดใสและมีชีวิตชีวา อีกทั้งขาขาวเรียวทั้งสองข้างของเธอนั้นช่างเรียวยาวเย้ายวนสายตาเป็นอย่างมาก

เนื่องจากกลัวว่าผู้คนจะจำได้ เยี่ยหลิงจึงสวมหมวกแก๊ป ผมหยิกสีน้ำตาลยาวประบ่าและใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือสวมใส่แว่นกันแดดทรงกว้างคู่หนึ่งซึ่งดูปกปิดมิดชิดเป็นอย่างมาก แต่เมื่อสาวงามริมฝีปากแดงคนนี้เดินเข้าไปในสนามบินก็ทำให้เกิดเสียงฮือฮาขึ้นและดึงดูดความสนใจของผู้คนเป็นจำนวนมาก

เซี่ยซีหว่านโบกมือเล็ก ๆ ของเธอ อารมณ์ของเธอเปลี่ยนจากมืดมนเป็นสดใสขึ้นในทันที “หลิงหลิงทางนี้”

เยี่ยหลิงเหลือบมองแล้วเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว เธอยื่นมือออกมาบีบใบหน้าเล็กที่งดงามของเซี่ยซีหว่านและพูดว่า “จุ๊ ๆ หว่านหว่าน ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วันเธอทำให้ฉันประหลาดใจอีกแล้วนะ”

เซี่ยซีหว่านพูดติดตลกว่า “เธอก็เหมือนกันนะ”

ขณะที่จินฮวาผู้จัดการของเยี่ยหลิงกำลังลากกระเป๋าเดินทางนั้น เธอเห็นคนจำนวนมากหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปการรวมตัวกันของหว่านสาวงามแห่งทิศใต้และหลิงสาวงามแห่งทิศเหนือซึ่งไม่ปลอดภัยเป็นอย่างมาก เธอจึงจำเป็นต้องเตือนสองสาวสวยให้หยุดก่อน “หลิงหลิง คุณเซี่ย ตอนนี้เป็นที่สังเกตมากเกินไปแล้ว ขึ้นรถก่อนแล้วค่อยคุยกันดีกว่าค่ะ”

“ได้ค่ะ”

เซี่ยซีหว่านและเยี่ยหลิงออกจากล็อบบี้ของสนามบิน รถตู้มารอรับพวกเธออยู่ก่อนแล้ว จินฮวาจึงรีบเก็บกระเป๋าเดินทางเข้าด้านใน

“หว่านหว่าน พวกเราขึ้นรถกันเถอะ” เยี่ยหลิงดึงเซี่ยซีหว่านเข้าไปในรถ

ทันใดนั้นเสียงทุ้มต่ำอันน่าดึงดูดของลู่หานถิงก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง “พวกคุณจะไปไหนกัน เดี๋ยวผมจะไปส่งพวกคุณเอง”

เยี่ยหลิงหันกลับมา เธอยื่นมือเล็ก ๆ ออกมาถอดแว่นกันแดดทรงกว้างบนใบหน้าของเธอออก เผยให้เห็นใบหน้าเล็ก ๆ ที่สดใสและเปล่งประกายราวกับแสงแดดอ่อน ๆ เธอมองดูลู่หานถิงตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนดั่งบ้านพ่อแม่ของฝ่ายหญิงที่กำลังเฟ้นหาลูกเขยเพื่อแต่งงานเข้าไปในตระกูล จากนั้นเธอจึงพูดว่า “ประธานลู่ ได้ยินชื่อเสียงของคุณมานานแล้ว”

เมื่อพูดจบเยี่ยหลิงก็มองไปที่จินฮวาและพูดว่า “ฉันไม่คิดเลยว่าประธานลู่ของหว่านหว่านของฉันจะมารับฉันทันทีที่ฉันกลับมายังเมืองไห่เฉิง พี่ฮวาที่นี่มีประธานลู่คอยขับรถแล้ว พี่นำกระเป๋าเดินทางของฉันไปเก็บไว้ที่จุ้ยหยูฮวนก่อนเถอะค่ะ”

จินฮวาพยักหน้า “ได้ค่ะ”

สุภาพบุรุษลู่หานถิงเปิดประตูด้านหลังของรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอม และพูดว่า “เชิญครับ”

เซี่ยซีหว่านเข้าไปในรถและเยี่ยหลิงก็ตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว เธอกระพริบตาเบา ๆ และกระซิบด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “หว่านหว่าน เธอตาถึงจริง ๆ ประธานลู่ผู้นี้สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น เขาดูราวกับนักพรตผู้ยิ่งใหญ่”

อันที่จริงเซี่ยซีหว่านไม่ต้องการขึ้นรถคันนี้ อีกอย่างการจูบเมื่อครู่นี้ทำให้เธอ และลู่หานถิงทะเลาะกันจนไม่มีความสุข ทันใดนั้นเมื่อเธอได้ยินประโยคที่มีความหมายสุดแสนจะลึกซึ้งอย่าง “นักพรตผู้ยิ่งใหญ่” ที่เยี่ยหลิงเป็นคนพูดนั้นยิ่งทำให้ติ่งหูสีขาวราวกับหิมะของเธอกลายเป็นสีแดงในทันที “หลิงหลิง เธอกำลังพูดถึงอะไร”

ขณะเดียวกันเมื่อลู่หานถิงขึ้นมาบนรถ หัวข้อการสนทนาระหว่างเพื่อนสนิทและสาวน้อยหน้าแดงก็จบลงด้วยการที่เยี่ยหลิงเลิกคิ้วใบหลิวของเธอขึ้น

…

รถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมคันหรูออกเดินทางไปยังจุ้ยหยูฮวนอย่างราบรื่น เซี่ยซีหว่านมองไปที่ เยี่ยหลิงซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ และพูดว่า “หลิงหลิง เธอกลับมาคราวนี้จะอยู่ที่นี่นานแค่ไหนเหรอ”

ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมานี้ตารางงานของเยี่ยหลิงแน่นมาก นอกเหนือจากการถ่ายทำภาพยนตร์แล้วยังมีกิจกรรมทางธุรกิจมากมาย รวมถึงการเข้าร่วมงานแฟชั่นโชว์ T ของแบรนด์หรูต่าง ๆ ในทุกไตรมาสอีกด้วย

เยี่ยหลิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “ฉันจะไม่จากไปในเร็ว ๆ นี้ อีกอย่างฉันจะช่วยเธอฉีกหน้าหมาป่าพวกนั้นก่อน”

เมื่อพูดจบเยี่ยหลิงก็เงยหน้าขึ้น และมองดูลู่หานถิงที่อยู่ตำแหน่งคนขับพร้อมพูดว่า “ประธานลู่ฉันได้ยินมาว่าคุณเสียเงิน 1.2 พันล้านหยวนไปกับเซี่ยเหยียนเหยียน หว่านหว่านของฉันนิสัยดี และไม่สามารถทำร้ายใครได้ แต่ฉันนั้นแตกต่างออกไป หากฉันไปจัดการนางตัวแสบอย่างเซี่ยเหยียนเหยียน คุณจะเสียใจไหมคะ?”

ลู่หานถิงยกเปลือกตาที่งดงามของเขาขึ้นแล้วเหลือบมองเยี่ยหลิงผ่านทางกระจก จากนั้นก็จ้องมองไปที่ดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านและพูดว่า “ผมไม่ได้สนิทกับเธอ คุณจะทำอะไรก็ทำตามใจคุณเลย”

คำพูดนี้เป็นเหมือนการบอกกับเซี่ยซีหว่านซึ่งกำลังหลบสายตาของเขาอยู่