พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 62

“จูบ...ตรงไหนล่ะ?”

เมื่อมองไปยังแววตาที่มีเลศนัยของเยี่ยหลิง เซี่ยซีหว่านจึงพูดด้วยความเขินอายว่า “แค่จูบเหนือต้นคอเอง!”

เยี่ยหลิงค่อนข้างประหลาดใจและพูดว่า “หว่านหว่าน เมื่อครู่นี้ฉันเพิ่งพูดว่าประธานลู่เป็นนักพรตผู้ยิ่งใหญ่ ความเป็นผู้ใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่แค่การพูดและท่าทางของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความมั่งคั่งและอำนาจที่ทับซ้อนกันอีกด้วย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเรื่องของอารมณ์ทางเพศนั้นจะแสดงให้เห็นว่าเขามีความเป็นผู้ใหญ่มากแค่ไหน”

ใบหน้าที่เล็กและงดงามของเซี่ยซีหว่านแดงก่ำราวกับกุ้งต้ม “หลิงหลิง!”

“ฉันคิดว่าประธานลู่น่าจะเข้าใจดีเลยทีเดียวล่ะ ส่วนเธอเป็นเพียงกระต่ายขาวตัวน้อยไร้เดียงสาที่ตกลงไปในถ้ำหมาป่าของเขา เขาจะอดทนไม่แตะต้องเธอได้ยังไงกัน”

เซี่ยซีหว่านไม่อยากคุยอีกต่อไป…

เยี่ยหลิงมองไปยังแววตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านที่เปล่งประกายราวกับแสงแดดในฤดูใบไม้ผลิ เธอรู้ได้ในทันทีว่าเซี่ยซีหว่านตกหลุมรักลู่หานถิงเข้าแล้ว แต่เยี่ยหลิงกลับไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิด เซี่ยซีหว่านที่ยังอายุไม่ถึง 20 ปี และได้พบกับลู่หานถิงในปีนี้นั้นเป็นเรื่องยากที่จะไม่หวั่นไหว

หลังจากที่เธอได้พบกับลู่หานถิง สายตาของลู่หานถิงนั้นจับจ้องไปที่ร่างกายของหว่านหว่านตลอดเวลาซึ่งเป็นการจ้องมองของชายคนหนึ่งที่กำลังมองผู้หญิงของเขา

ในฐานะบ้านของพ่อแม่ฝ่ายหญิง เขาได้ผ่านด่านของเธอแล้ว แต่ตอนนี้มีปัญหาใหญ่อยู่อย่างหนึ่งนั่นก็คือ เซี่ยเหยี่ยนเหยีน

เยี่ยหลิงกลับมายังบทสนทนา “หว่านหว่าน ตกลงระหว่างประธานลู่และเซี่ยเหยียนเหยียนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เธอได้ถามเขาหรือยัง?”

“ฉันถามแล้ว เขาบอกว่าเซี่ยเหยียนเหยียนเคยช่วยชีวิตเขาไว้จึงเป็นผู้มีบุญคุณต่อเขา”

What?

ใบหน้าของเยี่ยหลิงเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม “คิดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยเหยียนเหยียนคนนี้จะใจดีช่วยเหลือคนอื่นด้วย อีกทั้งยังสามารถช่วยได้จริง ๆ แถมคน ๆ นั้นยังเป็นประธานลู่หานถิงแห่งตระกูลลู่อีกด้วย เธอจงใจชัด ๆ หรือไม่ นี่ก็คือแผนการของเธอ เธอส่งคนไปลอบทำร้ายประธานลู่ จากนั้นก็ทำตัวเป็นนางเอกไปช่วยพระเอกเป็นแน่”

เซี่ยซีหว่านชื่นชมเยี่ยหลิงในจุด ๆ นั้นมาก ในฐานะผู้ชื่นชอบการนินทาเป็นชีวิตจิตใจ เบาะแสเพียงน้อยนิดเยี่ยหลิงก็ยังสามารถทำให้กลายเป็นละครน้ำเน่าหลังข่าวภาคค่ำได้

ขณะเดียวกันเยี่ยหลิงก็นึกคำถามขึ้นมาได้ว่า “หว่านหว่าน แล้วผู้ชายที่เธอเคยช่วยไว้ก่อนหน้านี้ล่ะ ทำไมเธอถึงไม่ช่วยลู่หานถิงล่ะ?”

“...”

เซี่ยซีหว่านพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอกลับไปถามตัวเองเมื่อ 7 ปีก่อนหน่อยล่ะกัน?”

เยี่ยหลิงขมวดคิ้ว และพูดว่า “หว่านหว่าน ฉันคิดอยู่เสมอว่าเซี่ยเหยียนเหยียนคนนี้ต้องกำลังซ่อนความลับบางอย่างเอาไว้แน่ 10 ปีก่อนหลังจากที่เธอกลับไปยังชนบท ทำไมทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยเหยียนเหยียนถึงพุ่งทะยานสูงขึ้นจนกลายเป็นเด็กสาวอัจฉริยะไปได้ เธอใช้วิธีไหนช่วยลู่หานถิงจนกลายเป็นบุญคุณต่อตระกูลลู่ได้ถึงเพียงนี้?”

สำหรับคำถามแรก เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าทักษะทางการแพทย์ที่พัฒนาอย่างรวดเร็วของเซี่ยเหยียนเหยียนเกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของแม่และอาการโคม่าของคุณปู่แน่นอน นี่เป็นความลับที่ถูกซ่อนอยู่

สำหรับคำถามที่สอง เธอไม่รู้ว่าเซี่ยเหยียนเหยียนช่วยชีวิตลู่หานถิงได้อย่างไร เมื่อครู่นี้ลู่หานถิงไม่ได้พูดอะไรบนรถเลย แต่ด้วยสัญชาตญาณที่เฉียบแหลมของผู้หญิง เธอรับรู้ได้ในทันทีว่าการช่วยชีวิตที่เขาพูดถึงนั้น เขากำลังปกปิดบางอย่างอยู่และเขาไม่ต้องการที่จะพูดถึงมัน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานั้นมีความสำคัญต่อเขามาก และหลายปีที่ผ่านมานี้เขายังคงจดจำไม่เคยลืม

นี่คือสิ่งที่เซี่ยซีหว่านให้ความสำคัญมากที่สุด

ผู้หญิงทุกคนไม่สามารถทนต่อสิ่งกวนใจได้ อีกทั้งไม่สามารถแบ่งปันความรักของเธอกับผู้หญิงคนอื่นได้ เซี่ยซีหว่านเองก็เช่นกัน

ผู้จัดการจินฮวาจ้างคุณป้าคนหนึ่งไว้ คุณป้าคนนั้นทำอาหารหลักสามจานและซุปหนึ่งชามเสร็จอย่างรวดเร็ว

หลังอาหารเย็น เซี่ยซีหว่านที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วกำลังเช็ดผมที่เปียกหมาด ๆ ด้วยผ้าขนหนู เมื่อเธอมองลงไปที่ชั้นล่าง เธอก็พบว่ารถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมของลู่หานถิงไม่ได้จากไปไหน

เขายังคงอยู่ที่นั่น

เซี่ยซีหว่านยื่นแขนที่เรียวบางของเธอออกไปเปิดผ้าม่านขึ้น

ขณะเดียวกันเยี่ยหลิงออกมาจากห้องอาบน้ำ และพูดว่า “หว่านหว่านประธานลู่ให้เงินเซี่ยเหยียนเหยียน 1.2 พันล้าน แล้วเขาให้เงินเธอเท่าไหร่?”