พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 63

กู้เยี่ยจิ่นถอนหายใจและพูดว่า “วางล่ะนะ”

เขาต้องการที่จะวางสายโทรศัพท์

ขณะเดียวกันลู่หานถิงก็พูดขึ้นอย่างแผ่วเบาว่า “คนที่ทำให้คุณแข็งแกร่งกลับมาแล้ว คนที่ตระกูลกู้ของพวกคุณรับไปเลี้ยงตอนยังเป็นเด็ก น้องสาวในนามของคุณ เยี่ยหลิง เธอกลับมาแล้ว”

กู้เยี่ยจิ่นนิ่งงันไปเป็นชั่วขณะหนึ่ง

“ดูแลเยี่ยหลิงดี ๆ หน่อย อย่าปล่อยให้เธอทะเลาะกับฉันเรื่องคุณนายลู่ของฉันอีก”

โทรศัพท์ส่งเสียงดัง “ตู๊ด ตู๊ด” กู้เยี่ยจิ่นได้กดวางสายโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

...

วันรุ่งขึ้น เซี่ยซีหว่านและเยี่ยหลิงมาที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่

วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมเสื้อสเวตเตอร์ถักสีขาวสไตล์แชนแนลพร้อมเข็มขัดประดับพู่ที่ผูกเอาไว้รอบเอว เสื้อสเวตเตอร์ถักยาวคลุมหัวเข่าของเธอ เธอสวมใส่รองเท้าส้นสูงประดับคริสตัลคู่หนึ่งที่เท้า ไม่จำเป็นต้องแต่งเติมอะไรให้มากมาย เธอก็สดใสและสวยงามอย่างเป็นธรรมชาติแล้ว

ส่วนเยี่ยหลิง เธอสวมชุดเซ็ทสูทกระโปรงสีเทา เนื้อผ้าเกรดA อวดสัดส่วนโค้งเว้าของเธอเป็นอย่างดี และสวมรองเท้าบู๊ตสีดำผูกเชือกคู่หนึ่งที่เท้าของเธอ เธอดูสดใสอีกทั้งยังดึงดูดสายตาผู้คนได้เป็นจำนวนมาก

ทั้งสองสวมหมวกแก๊ปไว้บนศีรษะ พวกเธอต้องการเป็นที่สังเกตให้น้อยที่สุด พวกเธอจึงแต่งตัวให้ธรรมดาที่สุด แต่เสน่ห์ของพวกเธอนั้นไม่อนุญาตให้พวกเธอไม่เป็นที่สังเกตได้เลย ตลอดทางที่พวกเธอเดินนั้นมีสายตาคอยจับจ้องและพูดคุยอยู่ตลอดเวลา

ทั้งสองคนมาถึงร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่งและได้พบกับคนรู้จักสองคน

เซี่ยเหยียนเหยียนและฮั่วเสวียน

ฮั่วเสวียนคือเจ้าหญิงน้อยแห่งตระกูลฮั่ว เธอคือน้องสาวของฮั่วซีเจ๋อ เธอถูกเลี้ยงแบบตามใจมาโดยตลอดตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก

ปัจจุบันฮั่วเสวียนเข้าสู่วงการบันเทิงแล้ว เธอไม่มีทักษะทางด้านการแสดงเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นเพียงแจกันดอกไม้ที่สวยงาม การทำตัวเป็นเด็กคืองานถนัดของเธอ ประกอบกับรูปร่างที่สวยงามตามธรรมชาติ เธอจึงกลายเป็นเทพธิดาที่ร้อนแรงที่สุดของเหล่าบรรดาโอตาคุอย่างรวดเร็ว

เซี่ยเหยียนเหยียนและฮั่วเสวียนถูกรายล้อมด้วยเหล่าคุณหนูตระกูลร่ำรวยหลายคน ทุกคนทักทายเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยความอิจฉา

“เหยียนเหยียน คุณเกินไปแล้วจริง ๆ นะ คุณเดทกับประธานลู่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”

“ประธานลู่ทุ่มเงิน 1.2 พันล้านหยวนเพื่อต้อนรับการกลับมาของเหยียนเหยียนนั้นเขาทำให้บรรดาหญิงสาวใจสลายจริง ๆ”

“เหยียนเหยียน ประธานลู่เป็นนักธุรกิจหนุ่มที่อายุน้อยที่สุด คุณลงเอยกับเขาได้อย่างไรกัน?”

เซี่ยเหยียนเหยียนกำลังพูดคุยกับพวกเขา แม้ว่าเธอจะพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่คิ้วที่ละเอียดอ่อนของเธอกลับแสดงความภาคภูมิใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด

ไม่นานนักบรรดาคุณหนูตระกูลร่ำรวยเหล่านั้นก็จากไป

ฮั่วเสวียนที่เห็นเซี่ยซีหว่านและเยี่ยหลิงอยู่ก่อนแล้วก็รีบพูดประชดประชันว่า “ฉันก็คิดว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็เป็นลูกสาวบุญธรรมที่พาคนบ้านนอกคอกนามาเดินซื้อของนี่เอง”

เซี่ยเหยียนเหยียนที่ดูสง่างามและมีเสน่ห์ในชุดกระโปรงสีชมพู เธอรีบดึงฮั่วเสวียนไว้และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างแผ่วเบาว่า “เสวียนเสวียน ทุกคนเป็นเพื่อนกันนะ”

“พี่เหยียนเหยียน ตอนนี้พี่เป็นคนที่ประธานลู่ชอบ พี่จะเป็นเพื่อนกับคนพวกนี้ได้อย่างไรกันคะ?”

ฮั่วเสวียนมองไปที่เซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน เพื่อพี่เหยียนเหยียนแล้วประธานลู่ให้เงินถึง 1.2 พันล้านหยวน เธอเคยได้ยินเรื่องนี้ไหม ใช่สิ ฉันลืมไปว่า คนที่มีฐานะต่ำต้อยอย่างเธออาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครคือประธานลู่ อยากให้ฉันบอกเธอไหมล่ะว่าใครคือประธานลู่?”

เซี่ยเหยียนเหยียนยืดตัวขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ดวงตาของเธอเป็นประกาย เธอมองไปที่เซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “หว่านหว่าน เรื่องระหว่างฉันกับประธานลู่...ฉันไม่มีเวลาบอกเธอเลย...ประธานลู่เป็นคนในตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดของเมืองไห่เฉิง เธอน่าจะยังไม่มีโอกาสได้เจอเขาสินะ หากมีเวลาฉันจะแนะนำให้เธอรู้จักแล้วกัน”

เซี่ยเหยียนเหยียนสังเกตสีหน้าของเซี่ยซีหว่าน เธอต้องการเห็นเซี่ยซีหว่านแสดงความอิจฉาริษยาออกมา

แต่เซี่ยซีหว่านเพียงแค่ยกริมฝีปากสีแดงของเธอขึ้นเล็กน้อย และพูดว่า “เซี่ยเหยียนเหยียน หากฉันไม่ได้ออกจากเมืองไห่เฉิง ตำแหน่งสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งจะตกไปถึงเธอเหรอ ดังนั้นเธออย่าแนะนำประธานลู่ให้ฉันรู้จักจะดีกว่า เผื่อกรณี...ประธานลู่ตกหลุมรักฉันขึ้นมาจะทำอย่างไรล่ะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนตัวแข็งทื่อ

เยี่ยหลิงเม้มฝีปากของเธอ และพูดว่า “อย่าภูมิใจกับมันเร็วไปนักเลย ดูแลผู้ชายของตนเองให้ดีก่อนเถอะค่ะพี่สาวทั้งสองท่าน!”

พวกผู้หญิงมักจะใส่ใจเรื่องอายุของพวกเธอ เซี่ยซีหว่านและเยี่ยหลิงมีอายุเพียง 20 ปี ในขณะที่เซี่ยเหยียนเหยียนและฮั่วเสวียนนั้นอายุ 23 ปีแล้ว

เมื่อสองคนนี้ยืนอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนต่างก็หลงเสน่ห์ของพวกเธอ

ฮั่วเสวียนทำท่าทางราวกับว่ามีคนเหยียบหางของเธอ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือที่มีเสน่ห์และบานสะพั่งราวกับดอกไม้ของเยี่ยหลิง

เธอเกลียดเยี่ยหลิงมากที่สุด

ตระกูลกู้และตระกูลฮั่วรู้จักกันมาหลายชั่วคนแล้ว นั่นยังหมายถึงการหมั้นหมายและการแต่งงาน เธอชอบเยี่ยจิ่นตั้งแต่ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก แต่แล้ววันหนึ่งคุณพ่อกู้ก็พาเยี่ยหลิงซึ่งยังเด็กมาก กลับมายังที่ตระกูล จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เยี่ยหลิงเกิดมามีฐานะที่สูงส่ง เธอคือลูกหลานของนายพลที่มีชื่อเสียง ตั้งแต่เล็กเธอเติบโตมาในบริเวณลานกว้างของกองทัพ แต่น่าเศร้าที่พ่อแม่ของเธอได้รับอุบัติเหตรถระเบิดจนเสียชีวิต แม้แต่พี่ชายแท้ ๆ ของเธอก็ได้หายตัวไปอย่างไร้ข่าวคราวและทำให้เธอถูกรับเลี้ยงโดยตระกูลข้าราชการอย่างตระกูลกู้

เยี่ยหลิงเป็นคนที่สวยมาก ตอนที่เธอยังเป็นเด็กเธอสวยราวกับตุ๊กตาหยก ในตอนนั้นเด็กผู้ชายที่เล่นกับฮั่วเสวียนต่างก็ไปรายล้อมเยี่ยหลิง พวกเขามอบดอกไม้ ช็อคโกแลต และของเล่นเพื่อเอาใจเด็กผู้หญิงคนนั้น

เยี่ยหลิงเติบโตขึ้นมาและได้รับการยกย่องว่าเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในเมืองไห่เฉิงตั้งแต่อายุยังน้อย เหล่าบรรดาคุณชายจากตระกูลต่าง ๆ ต่างตั้งตารอวันที่เธอเติบโต

สิ่งที่ฮั่วเสวียนทนไม่ได้มากที่สุดก็คือ ตั้งแต่เยี่ยหลิงก้าวเข้าไปในตระกูลกู้ กู้เยี่ยจิ่นตามใจน้องสาวคนนี้จนผิดปกติ!

ในขณะที่ฮั่วเสวียนโกรธจนแทบทนไม่ไหวแล้ว เซี่ยเหยียนเหยียนกลับมีท่าทีที่สงบ เธอค่อย ๆ เม้มริมฝีปากของเธอ และมองไปยังเยี่ยหลิง จากนั้นก็พูดว่า “หลิงหลิง เธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พวกเราคิดว่าเธอจะไม่กลับมาที่นี่แล้วซะอีก เพราะในวันที่ทำพิธีบรรลุนิติภาวะตอนเธออายุครบ 18 ปีบริบูรณ์...มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น จากนั้นเธอก็ออกจากเมืองไห่เฉิงไป นี่มันก็เป็นเวลาสองปีแล้วสินะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนร้ายกาจมาก เธอทำให้เยี่ยหลิงเจ็บปวดด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ

ฮั่วเสวียนแสดงท่าทีเย่อหยิ่งขึ้นในทันที เธอพูดว่า “เยี่ยหลิงเธอช่างไร้ยางอายเสียจริง ในวันที่ทำพิธีบรรลุนิติภาวะตอนเธออายุ 18 ปี เธอไปที่ห้องของพี่เยี่ยจิ่น อีกทั้งยังขึ้นไปบนเตียงของพี่เยี่ยจิ่นอีกด้วย!”

เหตุการณ์ในตอนนั้นถูกจัดการโดยตระกูลกู้ซึ่งมันไม่ได้แพร่กระจายออกไปสู่ด้านนอก แต่สมาชิกในตระกูลและเหล่าบรรดาคนสนิทต่างก็รับรู้ถึงเหตุการณ์ในครั้งนี้ดี

เซี่ยซีหว่านเหลือบมองเยี่ยหลิงอย่างกังวลในทันที

เยี่ยหลิงไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา เธอเพียงแค่เลิกคิ้วใบหลิวของเธอที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนเล็กน้อย และพูดว่า “ฮั่วเสวียน ฉันรู้ว่าการที่ฉันมีความหลังกับพี่เยี่ยจิ่นมันทำให้เธออิจฉามากใช่ไหมล่ะ ไม่อย่างนั้น เธอลองอ้อนวอนฉันสักหน่อยสิ ฉันเล่าให้เธอฟังได้นะ ว่าเรื่องราวมันเป็นอย่างไร”

มือทั้งสองข้างของฮั่วเสวียนที่แนบอยู่ด้านข้างของลำตัวกำหมัดแน่น เธอพูดว่า “เยี่ยหลิง เธอลืมไปแล้วเหรอว่าหลังจากเกิดเรื่องราวนั้นขึ้นแล้วพี่เยี่ยจิ่นตบคุณอย่างรุนแรงขนาดไหน?”

ขณะเดียวกันเซี่ยเหยียนเหยียนก็รีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “เยี่ยจิน คุณมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

เยี่ยหลิงหันกลับมา และเห็นกู้เยี่ยจิ่นที่กำลังยืนอยู่ด้านข้างของประตูในทันที

วันนี้กู้เยี่ยจิ่นดูสง่างามในชุดสูทสีดำ ใบหน้าของเขาหล่อเหลาราวกับหยก นายน้อยตระกูลข้าราชการคนนี้เป็นทายาทที่ได้รับการศึกษาแบบดั้งเดิมมาตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นเด็ก ดังนั้นบุคลิกภาพของเขาจึงทั้งอ่อนโยนและสง่างาม

อย่างไรก็ตามเขามีดวงตาสีดำสนิทที่ดูเยือกเย็นราวกับน้ำหมึกสีดำที่กำลังกระจายตัวที่ทั้งหนา และลุ่มลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งของดวงตานั้นจนทำให้ผู้คนต่างรู้สึกหวาดกลัวจนเข้ากระดูก

เขาไม่รู้ว่าตนเองมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร และเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

เยี่ยหลิงมองไปที่กู้เยี่ยจิ่น กู้เยี่ยจิ่นก็กำลังมองมาที่เธอเช่นกัน เขาจ้องมองตั้งแต่ดวงตาที่มีเสน่ห์ไปจนถึงใบหน้าที่แสนจะสดใสและงดงามของเธอ

เยี่ยหลิงเอียงศีรษะน้อย ๆ แล้วพูดชื่นชมอย่างอ่อนหวานว่า “พี่ชาย คุณมาแล้วเหรอคะ ไม่เจอกันสองปี คุณหล่อขึ้นมากเลยนะคะ”

กู้เยี่ยจิ่นมองไปที่รอยยิ้มที่ไม่จริงใจของเธอ และพูดอย่างแผ่วเบาว่า “ฉันมาประชุมที่นี่”

“โอ้” เยี่ยหลิงพยักหน้าตอบรับ ห้างแห่งนี้เป็นทรัพย์สินของตระกูลกู้

ตอนนี้ด้านหลังของกู้เยี่ยจิ่นตามมาด้วยเหล่าบรรดาผู้บริหารระดับสูงของบริษัทหลายคน พวกเขาต่างก็มีบัตรสีน้ำเงินห้อยอยู่ที่คอของพวกเขา ทุกคนต่างก็เคารพและเกรงขามกู้เยี่ยจิ่น

“พี่เยี่ยจิ่น เธอ...” ขณะเดียวกันฮั่วเสวียนต้องการที่จะพูดอะไรบ้างอย่าง

แต่ดวงตาสีดำอันเยือกเย็นของกู้เยี่ยจิ่นเหลือบไปมองฮั่วเสวียนอย่างสงบนิ่งและไม่ส่งเสียงใด ๆ

ฮั่วเสวียนรู้สึกกลัวจนตัวสั่น เธอรีบปิดปากของเธออย่างรวดเร็ว

กู้เยี่ยจิ่นมองไปที่เยี่ยหลิงอีกครั้ง และพูดว่า “หลิงหลิง เธอไปช้อปปิ้งก่อนแล้วกัน อีกเดี๋ยวหลังจากที่ฉันประชุมเสร็จ ฉันจะพาเธอกลับไปส่งที่บ้าน”

เยี่ยหลิงพยักหน้ารับ และพูดว่า “ตกลงค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ชาย”

ขณะเดียวกันเซี่ยเหยียนเหยียนเดินออกมา เธอมองไปที่กู้เยี่ยจิ่นอย่างสง่างามและอ่อนโยน จากนั้นเธอก็พูดว่า “เยี่ยจิ่น…”

ดวงตาของเยี่ยจิ่นมองไปยังใบหน้าเล็ก ๆ ที่งดงามของเซี่ยเหยียนเหยียน

ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน เยี่ยหลิงถอนสายตาของเธอ จากนั้นก็ดึงเซี่ยซีหว่านออกมา และเริ่มหยิบเสื้อผ้า “หว่านหว่าน พวกเราไปซื้อเสื้อผ้ากันเถอะ”

เซี่ยซีหว่านชี้ไปที่กู้เยี่ยจิ่น และเซี่ยเหยียนเหยียนที่ประตู “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

เยี่ยหลิงไม่ได้หันหลังกลับไปมอง เธอหยิบกระโปรงตัวหนึ่งขึ้นมา และพูดว่า “โอ้ กู้เยี่ยจิ่นชอบ เซี่ยเหยียนเหยียน พิธีบรรลุนิติภาวะครั้งนั้นเขาคิดว่าฉันคือเซี่ยเหยียนเหยียน”