พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 64

พระเจ้า!

กู้เยี่ยจิ่นชอบเซี่ยเหยียนเหยียน เซี่ยเหยียนเหยียนมีความหมายต่อลู่หานถิง ลู่หานถิงและกู้เยี่ยจิ่นเป็นพี่น้องที่ดีที่เติบโตมาด้วยกัน...เซี่ยซีหว่านปะติดปะต่อความสัมพันธ์ของทั้งสามคน เรื่องราวมันเป็นแบบนี้...ใช่ไหม?

“คิดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยเหยียนเหยียนจะทรงพลังถึงเพียงนี้ คน ๆ เดียวสามารถทำให้ผู้คนมากมายชื่นชอบตนเองได้” เซี่ยซีหว่านอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

เยี่ยหลิงหยิบชุดนอนผ้าไหมสีนู้ดขึ้นมา เธอยื่นให้เซี่ยซีหว่าน “อย่าปล่อยให้มันมากระทบอารมณ์ของพวกเราเลยนะ ประธานลู่จะต้องชอบชุดนอนตัวนี้อย่างแน่นอน เธอเข้าไปลองดูสิ”

“...”

มันคือชุดนอนของเธอ ทำไมลู่หานถิงถึงต้องชอบมันล่ะ?

...

กู้เยี่ยจิ่นและเซี่ยเหยี่ยนเหยียนกำลังยืนพูดคุยกันที่บริเวณประตู เซี่ยเหยียนเหยียนพูดด้วยเสียงอันไพเราะว่า “เยี่ยจิ่น ฉันเพิ่งกลับมาที่ประเทศจีนเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อไหร่คุณจะสะดวกโทรเรียกประธานลู่ให้ออกมาเที่ยวเล่นด้วยกันล่ะคะ?”

ดวงตาสีดำของกู้เยี่ยจิ่นมองไปในร้านขายเสื้อผ้าและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันสามารถช่วยคุณบอกเขาได้ แต่เขาจะมาหรือไม่มานั้นเป็นเรื่องของหานถิง”

“ไม่เป็นไรค่ะเยี่ยจิ่น ขอบคุณคุณมากนะคะ”

กู้เยี่ยจิ่นไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปด้านในตามกู้เยี่ยจิ่น กู้เยี่ยจิ่นกำลังมองเยี่ยหลิงซึ่งอยู่ภายในร้าน หลังจากที่เยี่ยหลิงผลักเซี่ยซีหว่านเข้าไปในห้องแต่งตัวแล้ว เธอก็หยิบนิตยสารแฟชั่นเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน

เยี่ยหลิงมีใบหน้ารูปไข่ที่เปล่งประกายและมีเสน่ห์ ยิ่งไปกว่านั้นคือ เธอมีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ อีกทั้งเอวที่เล็กคอด สัดส่วนโค้งเว้าของเด็กสาวอายุ 20 ปี นั้นดูน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก

ด้วยความงดงามของหน้าตาบวกกับรูปร่างที่น่าหลงใหลของเธอนั้นทำให้เยี่ยหลิงกลายเป็นที่นิยมในวงการบันเทิงอย่างรวดเร็ว

เซี่ยเหยียนเหยียนมองดูชุดเซ็ทสูทกระโปรงสีเทาที่แสนจะเรียบง่ายบนตัวของเยี่ยหลิง อันที่จริงแล้วโทนสีเทาแบบนี้ยากนักที่จะใส่ออกมาแล้วดูสวยงาม ซึ่งไม่เพียงแต่จะเหมะากับหุ่นที่ดี อีกทั้งมันยังดูล้าสมัยอีกด้วย แต่ทว่าเยี่ยหลิงที่มีริมฝีปากสีแดงและฟันขาวคนนี้เอามันอย่างอยู่หมัด ทำให้ชุดนี้ดูดีมีระดับมากเมื่อสวมใส่อยู่บนร่างกายของเธอ

ชายขอบของชุดสูทเป็นกระโปรงพลีทสีขาวเพิ่มความน่ารักและขี้เล่น เยี่ยหลิงสวมรองเท้าบู๊ตสีดำแบบผูกเชือก เธอดูสดใสและมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก

เซี่ยเหยียนเหยียนยอมรับรสนิยมทางด้านแฟชั่นของเยี่ยหลิง สองปีที่ผ่านมานี้เธอได้เป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ของแบรนด์หรูหลากหลายแบรนด์ เธอมักจะเป็นคนแรกที่ได้รับคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุด เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่นั้น ถ้าถูกบรรดานักข่าวถ่ายไว้ที่สนามบินหรือที่อื่น ๆ ก็จะขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแทบทุกรายการ

เยี่ยหลิงน่าจะเป็นต้นแบบของหญิงสาวที่ผู้หญิงเกือบทุกคนต่างก็เอาเป็นแบบอย่าง

เซี่ยเหยียนเหยียนเหลือบมองกู้เยี่ยจิ่น อันที่จริงกู้เยี่ยจิ่นกำลังจ้องมองไปที่ร่างของเยี่ยหลิง เขาสอดมือของเขาไว้ในกระเป๋ากางเกง แววตาอันเยือกเย็นจ้องมองเยี่ยหลิงอย่างคลุมเครือ

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้ว่ากู้เยี่ยจิ่นกำลังเฝ้ามองเยี่ยหลิง

แม้ว่าเธอทั้งคู่จะเป็นผู้หญิง แต่เซี่ยเหยียนเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมอง

ดวงตาของเซี่ยเหยียนเหยียนฉายแววร้ายกาจ แต่เธอก็ยังคงแสร้งยิ้มหวาน และพูดว่า “เยี่ยจิ่น คุณรีบไปทำธุระของคุณเถอะ ฉันจะไปช้อปปิ้งกับเสวียนเสวียนแล้วล่ะ”

กู้เยี่ยจิ่นเหลือบมองไปที่เยี่ยหลิงอีกครั้ง จากนั้นก็ถอนสายตา และพูดว่า “ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ”

เขาเดินออกไปอย่างกระฉับกระเฉง เหล่าบรรดาผู้บริหารระดับสูงของบริษัทที่อยู่ทางด้านหลังของเขาก็เดินตามเขาออกไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

“พี่เหยียนเหยียน เมื่อครู่นี้พี่พูดอะไรกับพี่เยี่ยจิ่นคะ?”

ฮั่วเสวียนและเซี่ยเหยียนเหยียน ส่วนตัวแล้วมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน แต่สิ่งนี้ไม่ได้ป้องกันฮั่วเสวียนจากอาการหึงหวงและอิจฉาเซี่ยเหยียนเหยียนเลย แต่สุดท้ายแล้วทุกคนต่างก็รู้ดีว่ากู้เยี่ยจิ่นชอบเซี่ยเหยียนเหยียน

เซี่ยเหยียนเหยียนจับมือฮั่วเสวียน และพูดว่า “เสวียนเสวียน ฉันบอกแล้วไงว่าเยี่ยจิ่นกับฉันเป็นแค่เพื่อนกัน ถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรามันคงจะเกิดขึ้นตั้งนานแล้ว คนที่ฉันชอบคือลู่หานถิง และลู่หานถิงเขาให้เงินฉันถึง 1.2 พันล้านหยวน เมื่อครู่นี้ฉันแค่ขอให้เยี่ยจิ่นโทรนัดลู่หานถิงเพื่อออกมาเที่ยวเล่นด้วยกันก็แค่นั้นเอง ถึงเวลานั้นฉันจะหาโอกาสให้เธอกับเยี่ยจิ่นได้อยู่ด้วยกันตามลำพังนะ”

คำพูดเหล่านั้นทำให้ฮั่วเสวียนเก็บอาการไม่เหมาะสมของตนเองไว้ข้างใน จากนั้นฮั่วเสวียนก็ยิ้มออกมา และพูดว่า “พี่เหยียนเหยียน สำหรับฉันแล้วพี่ดีที่สุดเสมอเลยค่ะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนแสร้งทำเป็นถอนหายใจ และพูดว่า “เดิมทีตระกูลกู้และตระกูลฮั่วได้หมายหมั้นว่าจะให้ลูกหลานแต่งงานกัน เธอสามารถแต่งเข้าตระกูลกู้และเป็นคุณนายกู้ได้ แต่ใครจะไปรู้ล่ะ...อยู่ดี ๆ เยี่ยหลิงก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่คาดคิด…”

หลังจากเซี่ยเหยียนเหยียนพูดจบ ฮั่วเสวียนก็แสดงท่าทีหงุดหงิดอย่างรวดเร็ว เธอจ้องไปที่เยี่ยหลิงอย่างโกรธเคือง “ไม่ช้าก็เร็วฉันจะทำให้เธอหายไปให้ได้!”

เซี่ยเหยียนเหยียนยกริมฝีปากสีแดงของเธอขึ้น ผู้หญิงที่ชาญฉลาดจะไม่มีวันทำให้มือตนเองสกปรกและเปื้อนเลือดเป็นอันขาด

เซี่ยซีหว่านลองชุดนอนสีนู้ดตัวนั้น เยี่ยหลิงคิดว่ามันสวยดี เซี่ยซีหว่านจึงส่งชุดนอนให้กับพนักงานนำไปคิดเงิน และพูดว่า “แค่ตัวนี้ค่ะ แพ็คให้ฉันด้วยนะคะ”

“ได้ค่ะคุณผู้หญิง” พนักงานพูด จากนั้นก็นำชุดไปแพ็ค

ในขณะเดียวกันฮั่วเสวียนก้เดินเข้ามา เธอหัวเราะเยาะ และพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน เธอรู้ไหมว่าชุดนอนที่เธอเลือกมีมูลค่าถึง 500,000 หยวน คนบ้านนอกคอกนาอย่างเธอมีเงินมากมายขนาดนั้นเชี่ยวเหรอ หรือว่าเธอกำลังใช้เงินของสามีผีจากสวนโหย่วหลานคนนั้น?”

มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าลู่หานถิงเป็นเจ้าของสวนโหย่วหลาน กู้เยี่ยจิ่นและฮั่วซีเจ๋อไม่ได้เปิดเผยใคร รวมถึงฮั่วเสวียนด้วยเช่นกัน

เซี่ยเหยียนเหยียนเดินเข้ามา และพูดว่า “หว่านหว่าน สามีของเธอจากสวนโหย่วหลานคนนั้นน่าจะไม่มีเงินเยอะขนาดนี้นะ ถ้าเธอชอบชุดนอนตัวนี้จริง ๆ ฉันจะจ่าย 500,000 หยวน นี้ให้กับเธอเอง”

เยี่ยหลิงมองไปที่เซี่ยเหยียนเหยียนและฮั่วเสวียนราวกับว่าพวกเธอเป็นคนโง่ พูดตามตรงเธอตั้งตารอดูท่าทีที่เปลี่ยนไปของพวกเธอหากพวกเธอรู้ว่าสามีผีจากสวนโหย่วนที่พวกเธอกำลังพูดถึงคือลู่หานถิง

เซี่ยเหยียนเหยียนกำลังหยิบการ์ดของเธอออกมา แต่ในขณะเดียวกันนั้นเซี่ยซีหว่านก็พูดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวก่อนค่ะ”

“หว่านหว่าน อย่าดื้อนักเลย ยังไงเสียเราก็เป็นพี่น้องกัน เธอไม่จำเป็นต้องรู้สึกละอายใจนะ”

“ไม่ใช่ค่ะ ฉันหมายถึง...ฉันยังเลือกซื้อไม่เสร็จเลยค่ะ”

พูดจบเซี่ยซีหว่านก็หยิบเสื้อผ้าออกมาอีกสองสามชิ้นแล้วส่งให้กับพนักงาน และพูดว่า “ที่เหลือนี่ฉันเอาหมดเลยค่ะ...กระเป๋าใบนี้ก็ดูสวยดี...รองเท้าคู่นี้ก็สวยดีเหมือนกัน...แพ็คให้ฉันทั้งหมดเลยนะคะ ฉันเอาหมดนี่เลยค่ะ”

เซี่ยซีหว่านกวาดผลิตภัณฑ์ใหม่ที่วางอยู่บนชั้นจนหมดเกลี้ยง ทั้งเสื้อผ้า รองเท้า และกระเป๋าจำนวนมาก เธอไม่กะพริบตาเลยสักนิดราวกับว่ามาซื้อกะหล่ำปลีที่ตลาด

ฮั่วเสวียนเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยแห่งตระกูลฮั่ว เธอสวมแบรนด์ดังและใช้จ่ายเงินราวกับน้ำ แต่เธอก็ต้องตกตะลึงเช่นกัน เพราะเธอไม่เคยใช้เงินจำนวนมากมายขนาดนี้มาก่อน

ฮั่วเสวียนอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน เธอบ้าไปแล้วเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านไม่สนใจฮั่วเสวียนเลยสักนิด เธอมองเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยรอยยิ้มที่สดใสและพูดว่า “เธอ...ยังจะช่วยจ่ายให้ฉันไหม?”

สิ่งเหล่านี้รวมกันแล้วมีมูลค่าหลายล้านและเซี่ยเหยียนเหยียนจะไม่ยอมเป็นคนโง่โดนเอาเปรียบ เธอเอาการ์ดของเธอคืน และเธอก็ไม่ได้รู้สึกเขินอายแม้แต่น้อย

เธอแค่มองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างกังวล และพูดว่า “หว่านหว่าน เธอต้องเป็นคนที่รู้จักพอนะ หากเธอไม่มีเงิน แต่ทำไมยังให้พนักงานไปแพ็คของมากมายขนาดนั้นอีก แบบนี่มัน...ขาดคุณธรรมเกินไปหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่แค่ขาดคุณธรรม แต่มันยังเป็นการฝ่าฝืนกฏระเบียบของสังคมอีกด้วย เซี่ยซีหว่านฉันจะโทรหาตำรวจเดี๋ยวนี้ ให้พวกเขามาจับกุมเธอ” ฮั่วเสวียนเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอ

เซี่ยซีหว่านเลิกคิ้วหลิวที่ละเอียดอ่อนของเธอขึ้น ดวงตาสดใสหันกลับมา และพูดว่า “พูดจากลับกลอกไม่เหนื่อยบ้างหรือไง งั้นฉันช่วยเธอประหยัดสักหน่อยแล้วกัน...พี่คะ ขอรูดบัตรนี้ได้ไหมคะ” เซี่ยซีหว่านพูดกับพนักงาน

จากนั้นเซี่ยซีหว่านก็ส่งแบล็คการ์ดให้กับเธอ

เซี่ยเหยียนเหยียนและฮั่วเสวียนต่างรู้สึกตกตะลึงและสีหน้าของพวกเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมาก