พัง นิยาย บท 58

ฉันยิ้มกว้าง... ฉันจะเซอร์ไพรส์พี่ทียังไงดี เรื่องนี้คงให้กิ่งช่วยอีกแรง

"ว้าว เขินแทนเลยค่ะ เดี๋ยวกิ่งช่วยเอง" ฉันไม่ทันได้ร้องขอ นั่นไงกิ่งเสนอมาแล้ว...

ฉันเดินเล่นหาโลเคชั่นเหมาะ ๆ ภูเก็ต ก็ต้องเป็นทะเลอยู่แล้ว ฉันอยากได้บรรยากาศสูง ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ ด้วยน่ะสิ...

"คุณเมย์คะ ตรงนี้ไหม เป็นผาเล็ก ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ อยู่ปีกซ้ายของโรงแรมค่ะ ดูไปดูมาเหมือนแหลมพรหมเทพ เล็ก ๆเลยค่ะ"

กิ่งเปิดไอแพดเลื่อนให้ฉันดู จริงด้วยสวยจัง...

"สวยจัง เอาตรงนี้ล่ะ... กิ่งช่วยหารายชื่อออแกไนซ์พวกร้านดอกไม้ให้เมย์ด้วยนะ..." ฉันยิ้มไป เดินไป แค่นึกก็เขินแล้ว... ขอผู้ชายแต่งงาน

แหะ ๆ เขินจัง

เมื่อฉันดูโลเคชั่นเสร็จ ก็รีบกลับห้องนอน... วันนี้ฉันเหนื่อยมากนอนกอดลูกไป ให้นมไป แอบหลับไป...

ตื่นมาฉันก็นอนคิดแผนขอแต่งงานต่อ ฉันตั้งใจขอพี่ทีแต่งงานวันสุดท้าย แต่จะหาเหตุผลให้เขามายังไงล่ะ ให้มันดูตื่นเต้น... อื้ม… ฉันป่วยก็ได้ หรืออะไรดี...

ฉันเลื่อนมือถือดูชุดแต่งงานง่าย ๆ อยากใส่วันขอแต่งงานเลย อยากถ่ายรูปลงเฟซบุ๊ก สามคน พ่อแม่ ลูก น่ารักดี...

T | Video Calling เขาโทรมาแล้วสงสัยว่าง… เมื่อเสียงสายเข้าดัง... ทำให้ลูกชายที่หลับปุ๋ยลืมตาตื่นขึ้นมาทันที

'อุแว้ อุแว้~' แม่ขอโทษ แม่ลืมปิดเสียง

"ชู่ว ๆ" ฉันตบก้นไทม์เบา ๆ แล้วรีบกดรับ... เมื่อเชื่อมต่อกับปลายสายเรียบร้อย หน้าหล่อ ๆ ของเขาก็ขึ้นมาเต็มจอ...

ยิ้ม...

(ไทม์ แม่ของลูกเก่งจัง) ฉันนอนตะแคง กอดลูกไปยิ้มให้จอมือถือไป...

"จ้า... ทำไมพี่ทีไม่จัดการสักทีล่ะ..." เขาหัวเราะเบา ๆ

(ไม่มีเวลาไปรวมหลักฐาน เลยสั่งย้ายไปพัทยาก่อน เมย์ก็รู้ว่าพวกเขาทั้งนั้น เมย์ไปทำยังไงถึงได้หลักฐานมาครบขนาดนี้ ไหนบอกไม่ได้อยู่ภูเก็ตไง) ฉันยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

"กลัวพี่ทีตามมา... ส่วนหลักฐาน ก็ขู่คนแถวนี้ล่ะค่ะ เห้อ... เหนื่อยจัง"

(งั้นเดี๋ยวพี่ไปหานะ...) ฉันยิ้มกว้างทันที แต่พอนึกถึงคุณพ่อก็ต้องรีบหุบยิ้ม...

"คุณพ่อให้มาเหรอคะ..." พี่ทีทำท่านึกคิด ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ

(แอบไป ไปเช้า กลับเย็น ถึงบ้านดึก... เนียน) จริงด้วย! ฉันหิวพี่ทีจะแย่อยู่แล้ว ขนาดคลอดแล้วยังหิวพี่ทีอยู่เลย อย่างน้อยก็มาให้กำลังใจกันหน่อย... ให้ใจฉันชื้นขึ้นมาบ้าง

"มาวันไหนคะ" เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู... ยิ่งเห็น ยิ่งคิดถึง คิดถึงจะตายอยู่แล้ว...

(พรุ่งนี้ไฟลต์เช้าสุด พี่เคลียร์งานก่อนนะ ไทม์เจอกันนะลูก) เขาโบกมือบายเราสองคน ก่อนจะรีบวางไปเคลียร์งาน...

ไทม์ พรุ่งนี้พ่อมาหาแล้วนะ...

ถ้าพรุ่งนี้เช้าขอเขาแต่งงาน คงเตรียมการไม่ทันแน่... แหวนก็ยังไม่ได้ซื้อ... ชุดก็ยังไม่ได้สั่ง เห้อ... ฉันรีบโทรหากิ่งเรื่องพี่ทีจะมา บอกให้เก็บเงียบ เขาแค่มาหาลูก ไม่ได้มาช่วยงานฉันสักหน่อย แต่ก็ย้ำ... อย่าหลุดปากบอกคุณพ่อเชียว...

ฉันไม่ได้คุยกับพี่ทีเลยคืนนี้ เพราะฉันเลี้ยงลูกจนหัวยุ่งไปหมด ไทม์ตื่นบ่อยมาก นอนตั้งแต่สองทุ่ม เที่ยงคืนตื่น ตีสองตื่น นอนอีกทีตีสาม แถมตีห้าครึ่งยังตื่นอีก... ฉันอยากจะนอนยาว ๆ อยู่ที่ห้องจริง ๆ พรุ่งนี้ฉันลุกไปทำงานไม่ไหวแน่ ๆ

5:32

'อุแว้ อุแว้' ฉันตะเกียกตะกายดันตัวขึ้น ตาสองข้างพยายามปรือขึ้นมาดูเขา... ไทม์ ให้แม่นอนหน่อยนะ สักสามชั่วโมงก็ยังดี นะลูก...

ฉันค่อย ๆ อุ้มเขาขึ้นมากินนม... หัวฉันยุ่งจริง ๆ ผมยาว ๆ เป็นอุปสรรคต่อการเลี้ยงลูกมาก นี่ไม่นับตอนท้องที่ ร่วงเอา ๆ นะ ....ฉันพยายามตบก้นไทม์เบา ๆ ให้เขาหลับ ...แถมเอามืออีกข้างดันเตียงไว้ ฉันกลัวตัวเองสัปหงกใส่ลูก... เห้อ... ได้ผล... เขาหลับแล้ว ตาเล็ก ๆ ค่อย ๆ หลับไปแล้ว... เยี่ยม

งั้นแม่นอนก่อนนะ...

'อุแว้ อุแว้' ฉันพลิกตัวซ้ายขวา พยายามขยี้ตา... ง่วง

"ไทม์แป๊บนึงนะลูก..." ฉันเอื้อมมือไปหยิบมือถือดูนาฬิกา

เห้ย 8:39 ไม่น่าลูกร้อง หิวแน่ ๆ ฉันรีบวางมือถือลง แล้วหันจะไปอุ้มลูก…

พี่ที!

พี่ทีกำลังอุ้มไทม์ยืนยิ้มให้ฉันอยู่... ทำไมมาเร็วขนาดนี้!

"อรุณสวัสดิ์แม่" ฉันยิ้มกว้างทันที ก่อนจะรีบโดดลงจากเตียง ไปกอดเขา

"มาเช้าจัง ไฟลต์ไหนคะ"

"ไฟลต์หกโมงเช้า แล้วนั่งแท็กซี่สนามบินมา... ไปแอบใช้อภิสิทธิ์ขอกุญแจห้องเมย์มาด้วย ไม่อยากปลุกเมย์" ฉันหอมแก้มเขาฟอดใหญ่

"จัดการคุณ ณรงค์หรือยัง" ฉันรีบไทม์มาจากเขา ก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงเปิดนม ให้ลูกดูด

"เรียบร้อย... โกงไปเกือบสองร้อยล้านเลย คงฟ้องกันยาว อาจจะล้มละลายเลยล่ะ"

พี่ทีจ้องฉันไม่หยุด สลับกับมองลูกชายตัวเองที่ดูดนมอยู่...

"หิวเหรอคะ กินไหม... เหลืออีกข้าง" เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะขยับขึ้นมาบนเตียง นั่งพิงหมอนข้าง ๆ ฉัน

ตาคม ๆ คู่นั้นก้มมองลูกไปด้วย...

"ลูกกินไม่เหลือให้พ่อแล้วล่ะ..."

พี่ทีจัดการอาบน้ำอาบท่าให้ลูกเสร็จ เขาก็กล่อมลูกหลับต่อ ก่อนจะพาไปนอนที่เตียงเด็ก ระหว่างนั้นฉันเองก็รีบจัดการตัวเองไปด้วย... ฉันอยากจะออกไปเดินเล่นริมทะเลสามคน... พ่อ แม่ ลูก

ฉันใส่ผ้าเช็ดตัว ตัวเดียวออกมานั่งแต่งหน้า... กำลังหยิบครีมกันแดดขึ้นมาทา ถึงต้องหยุดชะงัก เมื่อมือใหญ่ ๆ กำลังบีบไหล่ฉันเบา ๆ

"เหนื่อยมั้ย..." ฉันพยักหน้า แล้วมองเขาผ่านกระจก...

ไม่ทันได้ตอบอะไร... ฉันก็ถูกอุ้มไปนอนที่เตียงแล้ว...

เขาวางฉันลงช้า ๆ เราจ้องตากันเนิ่นนาน... ก่อนที่ริมฝีปากนุ่ม ๆของเรา... จะทนไม่ไหวประกบจูบเร่าร้อนใส่กัน...

ฉันกอดคอเขาแน่น... พร้อมทั้งขยับมือไปถอดเสื้อเขาออก ทีละตัว ทีละตัว... จนเหลือแค่กางเกงสแล็ก น่ารำคาญตัวเดียว...

เขาเอง... ก็ไม่อยู่นิ่ง... ค่อย ๆ กดจูบลูบคลำฉันไปทั้งตัว... แล้วส่งริมฝีปากนุ่ม ๆ ลงมาขบเบา ๆ ที่ยอดอก อ่าส์

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง