พัง นิยาย บท 57

กว่าไทม์จะหลับก็นั่นล่ะค่ะ ตีสามเหมือนเดิม... ฉันเดินรอบเตียง เดินรอบห้อง… ฉันอุ้มเขานอน คงไม่เหมือนที่พ่อเขาอุ้ม พ่อเขาอุ้มแปปเดียวก็หลับแล้ว ส่วนฉัน... ครึ่งชั่วโมง ไม่ก็หนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ

ฉันตื่นเช้ามาให้นมลูกเหมือนเดิม จะอาบน้ำแต่งตัวต้องเปิดประตูห้องน้ำไว้ ดูลูกไป อาบน้ำ แต่งหน้าไป ในใจได้แต่ภาวนา... อย่าเพิ่งร้องนะลูก รอแม่แป๊บนึง...

T | Video Calling พี่ทีโทรมาพอดี

ฉันรีบกดรับ ก่อนจะเดินไปหาลูก

"พี่ที คุยกับลูกหน่อยค่ะ เมย์แต่งตัวแปป" ฉันเอามือถือพิงหมอนไกล ๆ ก่อนจะจับลูกนอนตะแคง...

ไทม์เขาไม่ได้มองพ่อเขาหรอก แต่พ่อเขาอ่ะมองลูกชายแล้วยิ้มไม่หุบเลย...

(สุดหล่อ ทำอะไรอยู่ลูก กวนแม่รึป่าวครับ) ไทม์ไม่ตอบ ตอบไม่ได้... ฉันได้แต่ยืนมองไกล ๆ หวีผม ทาลิปสติกมองพี่ทีคุยกับลูก

(กวนใช่ไหม พ่อเห็นขอบตาแม่ พ่อก็รู้แล้ว... ซนจังลูกพ่อ... กินนมรึยัง) คุยเป็นตุเป็นตะจริง ๆ คุณพ่อคนนี้

(กินแล้วเหรอ นมแม่อร่อยมั้ย เบื่อรึยัง กลับมาค่อยมากินนมพ่อนะ) ฉันยืนกอดอก มองเขาไป ยิ้มไป... ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยเอง

"จะไปทำงานแล้วเหรอคะ" เขาพยักหน้า

(เมย์ล่ะ ทำงานเหรอ เป็นไงบ้าง แขกเยอะไหม)

"ค่ะ ใช้ได้"

(พักผ่อนบ้าง อย่าหักโหม...) ฉันยิ้มกว้าง

"เจ้าค่า ไปแล้วนะบาย" เราโบกมือบายกันแล้วกดวาง ก่อนที่ฉันจะเดินไปอุ้มไทม์ ออกไปทำงาน...

แม่ลูกอ่อนจริง ๆ

มาถึงก็เจอกิ่งเหมือนเดิม ไทม์ยังไม่หลับ ฉันจึงอุ้มเขาไปด้วย ทำงานไปด้วย...

กิ่งกำลังรวมเอกสารต่าง ๆ แนบกัน สแกนหลักฐานทีมีการเซ็นรับรองใส่ไว้ในโน้ตบุ๊กตัวเอง... เพราะเวลาเสนอคณะกรรมการสอบสวน จะได้ง่ายต่อการตรวจสอบ...

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ฉันจึงสั่งกิ่งติดต่อขอ Video Conferences (ประชุมทางไกล) กับบอร์ดบริหารภายในหนึ่งชั่วโมง โดยวงเล็บ ด่วนที่สุด… ไม่มีชื่อเรื่อง… ผู้ต้องสงสัยจะได้ไม่ไหวตัวทัน…

"แจ้งเรียบร้อยค่ะ ในบอร์ดบริหาร บอร์ดผู้ถือหุ้นทั้งหมด ทุกท่านคอนเฟิร์มค่ะ" กิ่งหันมายกนิ้วโอเคให้ฉัน พร้อมกับยิ้มกว้าง

ไทม์ไม่นอนเลย เอาแต่จ้องหน้าฉัน อะไรครับ… ตื่นเต้นกับแม่ใช่ไหมที่แม่จะจับโจรเนี่ย… แม่เองก็ตื่นเต้นสุด ๆ แต่แม่ทำเพื่อลูกนะ โรงแรมของลูกไง เงินตั้ง 130 ล้าน… เอาไว้ให้ไทม์ตัวแสบแม่ไปเปย์สาวดีกว่าเนอะ...

กิ่งเริ่มขยับมานั่งข้างฉันแล้ว ใกล้แล้วสินะ...

กิ่งวางแมคบุ๊กของฉันไว้ ข้าง ๆ โน้ตบุ๊กตัวเอง... ก่อนจะเปิดโปรแกรมนั้นขึ้นมา ตอนนี้รูปทุกคนฉายขึ้นมาในจอทีละคน ทีละคน

แต่มีหนึ่งจอจาก อนันธรากรุงเทพ ในนั้นมีบอร์ดผู้ถือหุ้นทั้งหมดอยู่ด้วยกัน... พี่ที คุณเซ็น คุณพ่อ และ... ฉันหันไปมองกิ่ง กิ่งพยักหน้า...ใช่... หนึ่งในนั้นมีคุณณรงค์แน่นอน

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ฉันจึงเริ่มการประชุม...

"สวัสดีค่ะ จากอนันธราภูเก็ต อย่างที่ได้แจ้งไว้ข้างต้นว่ามีเรื่องด่วน ก่อนอื่นดิฉันต้องขอโทษทุกท่าน ณ ที่นี่ ที่ไม่สามารถแจ้งหัวข้อการประชุมล่วงหน้าได้ เพราะดิฉัน เกรงว่า ผู้ต้องสงสัยจะไหวตัวทันค่ะ..."

บอร์ดผู้ถือหุ้นกรุงเทพ มองหน้ากันทันที พี่ทีกับคุณพ่อเอาแต่จ้องมาที่จอ คงจะดูฉันอยู่...

(ผู้ต้องสงสัย หมายความว่ายังไงเหรอครับ) หนึ่งในบอร์ดผู้ถือหุ้นถามขึ้นมา

"ดิฉันตรวจพบการทุจริต อนันธรา ภูเก็ต มานาน เป็นระยะเวลา 10 เดือน..." ลุงคนนึงในบอร์ดหุ้นถึงกลับสะดุ้งตกใจ...

ต้องเป็นคุณณรงค์แน่ ๆ

"ดิฉันขอพูดต่อเลยนะคะ..." ไทม์ขยับตัวนิดหน่อย เขาหลับแล้วตายจริง ฉันต้องพาลูกไปนอนก่อน

"เอ่อ ขอเวลาสักครู่ค่ะ พาลูกไปนอน" ฉันรีบอุ้มไทม์ไปนอน ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังออกมาจากแมคบุ๊ก

ฉันรีบเดินกลับมาที่เดิมทันที

"ขอโทษด้วยค่ะ ดิฉันขอพูดต่อเลยนะคะ... ดิฉันตรวจสอบพบว่า ตั้งแต่เดือนมกราคมที่ผ่านมาเริ่มมีการทุจริต โรงแรมอนันธราภูเก็ต โดยที่ผู้ต้องสงสัยรายนี้ ดีลกับบริษัทที่เราจัดซื้อ เขากดกำไรเข้าตัวเอง จนทางโรงแรมต้องเสียงบประมานการจัดซื้อเพิ่มห้าเท่า ค่ะแน่นอน เดือนนั้นเราแทบจะไม่เหลือกำไร ต่อไปมันเพิ่มขึ้น... จากห้าเป็น หก จาก หกเป็นเจ็ด มันหนักขึ้นทุกเดือน... ตามนี้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันส่งไฟล์แนบเข้าไป"

กิ่งพยักหน้ารีบส่งตารางเปรียบเทียบลงในโปรแกรม

"ดิฉันอ่านสรุปการประชุมย้อนหลังหนึ่งปี ดิฉันไม่เห็นว่าเรื่องนี้ถูกนำเข้าที่ประชุมเลย ทั้งที่มันเป็นเรื่องผิดปกติ"

(เป็นเรื่องปกตินะ ที่มีการปรับขึ้นราคาสินค้า ดูสิช่วงนี้อะไรก็แพง) ผู้ต้องสงสัยรีบอธิบาย

"ถ้าราคาสินค้าที่จัดซื้อ ราคาถูกอัพขึ้นห้าหกเท่า มันจะเป็นแบบนั้นได้ ก็ต่อเมื่อน้ำมันขึ้นราคาเป็นลิตรละพันค่ะ"

(ตรวจสอบจากบริษัทที่เราจัดซื้อด้วยรึยังล่ะ)