พัง นิยาย บท 56

'อุแว้ อุแว้' ฉันปรือตาตื่นกลางดึก ไทม์ตื่นอีกแล้ว ฉันจะบ้า...

กี่โมงเนี่ย หะ! 02:34 ฮือ ๆ ไทม์ลูกจะตื่นทุกสองชั่วโมงไม่ได้นะ

ฉันพลิกตัวไปมาอย่างขี้เกียจ ก่อนจะดันตัวเอื่อย ๆ ขึ้นมา อุ้มลูกแนบอก

นี่ฉันต้องอุ้มเขาเดินรอบเตียงเหมือนที่พ่อเขาทำใช่ไหม...

ฉันลุกไม่ไหวแล้ว ฉันจึงนอนตะแคง ป้อนนมเขา ตาก็จะหลับไปด้วย… จนไทม์กินนมได้สักพัก...

"อุแว้ อุแว้" ไทม์ลูกจะงอแงตอนพ่อไม่อยู่ไม่ได้นะลูก... แม่เหนื่อย แม่ง่วง...

ฉันดันตัวขึ้นอีกครั้ง นั่งมองลูกร้องสักพัก ก็ตัดสินใจอุ้มเขาเดินรอบเตียงเหมือนที่พ่อเขาทำ...

"ชู่ว ๆ เอเอ้ เอเอ้ นะลูก หลับนะครับ" สภาพฉันตอนนี้ ผงกหัว จะหลับให้ได้ หาวไป เดินไป... กว่าไทม์จะหลับก็ตีสาม ตีสามจริง ๆ

‘กริ๊ง~’ นาฬิกาปลุกดังข้าง ๆ หัว ฉันรีบตื่นมาดูลูก ไทม์ตื่นแล้ว เขานอนตาแป๋วมองเพดานอยู่...

"ไงครับ กวนแม่จังเลย" ฉันก้มไปหอมเขาฟอดใหญ่ ก่อนที่จะจัดการตัวเอง จัดการลูก... แล้วอุ้มเขามาทำงาน...

ฉันโพสรูปไทม์กับตัวเองหมดสภาพบนเตียงลงเฟซบุ๊ก

MayLyn Time

แคปชั่น: ยังไม่ได้นอนจนจะสิบโมงเช้า! ไทม์ครับ ลูกจะตื่นทุกสองชั่วโมงไม่ด้าย...

Comment

Nivea Sinnvea: เหมือนกัน! ร้องห้าย

TangMo AA: จะไหว้พระก่อนนอน ขอพรให้ลูกอย่าร้องเลยคืนนี้ #มนุษย์แม่

NamWan Nine: เบา ๆ สามคน สลับกัน #ตายอย่างสงบศพหมดสภาพ

ลงปุ๊บคนมาคอมเม้นกันใหญ่ ส่วนมากจะเป็นพวกหัวอกเดียวกัน และอ้าว... พี่ทีเปลี่ยนชื่อเฟซบุ๊กแล้วเหรอ?

T Chonlatee MaylynTime: คิดถึง

คิดถึงเหมือนกัน ยิ่งไทม์ยิ่งคิดถึงพ่อมาก...

ฉันยิ้มให้จอมือถือก่อนจะหันกลับมาทำงานต่อ... ฉันพยายามรวบรวมหลักฐานที่มี ให้กิ่งสรุปกราฟปีนี้ กับปีที่แล้ว ทั้งกำไร ทั้งขาดทุน ทั้งยอดจองห้องพัก ยอดยกเลิกมาให้หมด... ไม่ใช่แค่ฉันที่เหนื่อยหรอก กิ่งก็เหนื่อยพอ ๆ กัน

ระหว่างที่ลูกหลับ... ฉันก็เริ่มเปรียบเทียบทุกอย่าง และสรุปมันลงกระดาษแผ่นนึง... โยงกราฟให้เห็นยอดขาดทุน และกำไรที่หายไปแต่ละเดือนชัด ๆ

"โอ้โห คุณเมย์ สุดยอดเลยค่ะ" กิ่งยกนิ้วให้ฉัน พร้อมตบมือไปด้วย ฉันทยอยทำทีละแผ่น... จนตอนนี้มันเหลือแค่หลักฐานการปลอมแปลงเอกสารแล้ว ฉันให้กิ่งรวบรวมเอกสารยอดจองห้องพักจริงมาทั้งหมด และไปบุกฝ่ายการเงิน ฝ่ายจัดซื้อ เอาเอกสารที่คุณณรงค์ทำไว้มาหนีบเทียบกัน... ทีละหน้า ทีละหน้า...

หลักฐานเด็ดมันอยู่ตรงนี้...

"กิ่งเช็คให้เมย์ด้วยค่ะ แต่ละเดือน แขกสำรองห้องพักผ่านช่องทางไหนบ้าง..."

กิ่งพยักหน้ารับ แล้วรีบหาข้อมูลในฐานข้อมูลโรงแรม

"คุณเมย์คะ เว็บไซต์เอเจนซี่ 45%, เว็บไซต์ โรงแรม 27%, เอเจนซี่จากสนามบิน 20%, เอเจนซี่บริษัททัวร์ 8% ให้กิ่งสรุปไว้ไหมคะ" ฉันพยักหน้า ก่อนจะจดมันลงสมุดบันทึกด้วย

'อุแว้ อุแว่" ไทม์ร้องอีกแล้ว กิ่งเดินไปอุ้มไทม์ให้ ฉันจึงรีบรับจากมือกิ่งพาเขาเข้าเต้าทันที

ฉันนั่งมองไทม์ดูดนม และพิงเบาะเก้าอี้ไปด้วย

‘ตึ้ง~’

T: สู้ ๆ นะคุณแม่ คุณลูก

ฉัน: ค่ะ คุณพ่อ

ฉันวางมือถือลงบนโต๊ะ เงยหน้ามองเพดาน คิดอะไรเรื่อยเปื่อยแขกจองห้องพักจากเว็บไซต์มากเหมือนกันนะ... ไม่น่าล่ะต้องปรับปรุงเว็บไซต์ตลอดเวลา...

ยอดจองผ่านเว็บเยอะ!

"กิ่ง!" ฉันตบโต๊ะเรียกกิ่ง เพราะมีอะไรผุดขึ้นมาในหัว

ไทม์ตกใจลืมตามองหน้าฉัน เอ่อ… แม่ขอโทษลูก

"คะ! ขาคุณเมย์" ฉันรีบเขียนใส่สมุดบันทึก ก่อนที่ตัวเองจะลืมเสียก่อน...

ยอดจองผ่านเว็บ สถิติ… มันโกหกไม่ได้อยู่แล้ว ฉันนั่งนวดขมับไปให้นมลูกไป ใช่! ฉันต้องเอาสถิติจากแต่ละเว็บมา และฉันต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง...

"กิ่ง รวบรวมสถิติการสำรองห้องพักย้อนหลังหนึ่งปีจากเครือเอเจนซี่สนามบิน และบริษัททัวร์ให้เมย์ด้วยนะ... เดี๋ยวเมย์มา..."

ฉันค่อย ๆ ดึงลูกที่หลับคาเต้าออกจากอก รีบใส่เสื้อให้เรียบร้อย แล้วเดินไปแผนกไอทีทันที

ทุกคนตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นฉันยืนอุ้มลูกอยู่กลางห้อง...

"อย่าตุกติก… ถ้าร่วมมือได้ตอนนี้ ก็ร่วมมือนะคะ ถ้าใครมีพิรุธแม้แต่คนเดียว ฉันจะไล่ออกทั้งแผนก"

ทุกคนตกใจตาเบิกกว้าง ก่อนจะรีบยืนขึ้นกันทั้งหมด

"คะ ครับ!" ฉันรีบเดินไปโต๊ะแอดมินเว็บไซส์ทันที

พี่ทีแพลนกล้องรอบ ๆ ฉันก็เห็น พี่เอส คุณเซ็น ณีเวีย แตงโม..และเด็ก ๆ ที่นอนกันอยู่บนเตียง และบนรถเข็น...

(เมย์ เป็นไงมีฝรั่งมาจีบบ้างป่ะ) ณีเวียยื่นหน้าเข้ามา...

"เยอะแยะเลือกไม่ถูกเลย" ทุกคนหัวเราะใหญ่

(ทำไมขอบตาดำขนาดนั้น ขุ่นแม่) แตงโมดึงมือถือไปจากมือพี่ที ตอนนี้มีแต่หน้าณีเวีย และแตงโมเต็มจอ

"ลูกร้องทุกสองชั่วโมง ทรมาน ทำงานไปอุ้มลูกเข้าเต้าไป โอ้โห มันสุด ๆ เลยความเป็นแม่"

ทุกคนหัวเราะโดยเฉพาะพวกผู้ชาย

(เหมือนกัน ฉันสองคนจะบ้าแล้ว ไหน ๆ ดูหน้าหลานหน่อย ว้าวหล่อจังเลย... อย่าเสือนะลูก) ฉันได้ยินเสียงพี่ทีกระแอมใส่ณีเวียเบา ๆ ณีเวียหันไปขำ ก่อนจะเดินไปอุ้มลูกชายมาเข้ากล้อง... พี่เวียร์หลับ ไทม์ก็หลับ เด็กหลับใส่กัน

"อ้าวพี่เวียร์หลับเหรอ หลับเหมือนกันเลย" ฉันกดมือถือส่องไทม์

(โตขึ้นเป็นเพื่อนกัน ไปแข่งกันจีบสาวนะลูก ฮ่า ๆ) ทุกคนหัวเราะ แต่แตงโมเบะปาก

"จีบซินน์ได้ไหม ไทม์ถาม"

(ไม่ได้ ๆ) เสียงคุณเซ็นแทรกเข้ามาทันที หวงลูกสาวมากเลยนะเนี่ย

(คุยกับสาเถอะ... รีบกลับมานะ บายลูกไทม์) แตงโมเอาโทรศัพท์ไปคืนพี่ที พี่ทีรับมาแล้วส่งยิ้มให้ฉัน

(เหนื่อยไหม สู้ ๆ นะ กลับมาหลับยาว ๆ ลูกร้องเดี๋ยวเลี้ยงเอง)

(โหย อิจฉา!) เสียงแตงโม และณีเวีย ดังเข้ามา ฉันหัวเราะเบา ๆ

"ค่า เข้าใจพี่ทีเลย คิดนะ..." พี่ทีขมวดคิ้วสงสัย

(คิด?)

"ถึงค่ะ... ไปต่อกันเอาเองนะ บาย" ฉันรีบกดวางเพราะเขินจนยิ้มแก้มจะแตก...

เห้อ มาอยู่นี่ไม่กี่วัน เหนื่อยจัง...

ฉันอุ้มลูกกลับมาถึงห้อง อาบน้ำอาบท่า ก็เผลอหลับไปพร้อมกับเขา...

02:10

"อุแว้ อุแว้" ไทม์~ เอ้ย… ฉันลุกขึ้นขยี้ตา รีบอุ้มลูกมากินนม พิงเตียงไปด้วย อุ้มลูกไปด้วย แถมหัวก็สัปหงกจะหลับอีก เห้อ... ฉันเหนื่อย

เมย์ลินไม่ไหวแล้ว ร้องเรียกพี่ทีสุดเสียง!