พัง นิยาย บท 55

ไทม์หลับปุ๋ย...

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

"เข้ามาเลยค่ะ" ฉันค่อย ๆ วางลูกลงบนเตียงก่อนจะ ห่มผ้าให้เขา...

มีพนักงานโรงแรมสองคนเดินเข้ามา พร้อมกับผู้จัดการ

"สวัสดีค่ะคุณเมย์ลิน ดิฉันชื่อหน่อยค่ะ เป็นผู้จัดการ โรงแรมอนันธรา สาขาภูเก็ตค่ะ ส่วนนี่ เอิน และอิมค่ะ พนักงานสองคนเคยผ่านการเก็บชั่วโมงเลี้ยงเด็ก โครงการ Au pair ที่อเมริกา มาก่อนค่ะ" ฉันรับไหว้ทุกคน ก่อนจะหันไปมองไทม์

"มาช่วยเลี้ยงไทม์เหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ" คุณหน่อยพยักหน้า แล้วยิ้มกว้าง

"ค่ะ คุณเมย์ลินจะได้ทำงานสะดวก ไม่ต้องห่วงนะคะ ทางดิฉันได้จัดห้องทำงาน และพื้นที่สำหรับเลี้ยงเด็กภายในห้องให้แล้วค่ะ"

"งั้นไปเลยค่ะ อยากตรวจงานคร่าว ๆ"

ฉันยิ้มขอบคุณทุกคน แล้วเดินไปอุ้มไทม์ เดินไปที่ห้องทำงาน

มาถึงกิ่งก็จัดการจัดโต๊ะ เตรียมเอกสารไว้ให้ฉันเรียบร้อย... ฉันส่งลูกให้อิมและเอิน ไปเลี้ยง ก่อนจะนั่งลงตรวจเอกสารคร่าว ๆ

ในหัวพยายามนึกทุกสิ่งที่พี่ทีสอนมา... พยายามตรวจ และอ่านเอกสารทีละแฟ้ม... แล้วคิดตามไปด้วย...

ยากจัง เห้อ... คิดถึงพี่ทีชะมัด

"คุณเมย์คะ แฟ้มนี้เป็นเอกสารการประชุม ล่าสุด ในนี้แจกแจงสรุปผลประชุมคร่าว ๆ ไว้แล้วค่ะ" คุณหน่อยยื่นแฟ้มให้ฉัน ตอนนี้แฟ้มเต็มโต๊ะฉันหมดแล้ว!

ฉันเอามือกุมขมับ ก่อนจะค่อย ๆ อ่านมันอีกครั้ง...

รายรับ... รายจ่าย... นี่มันไฮซีซั่น ทำไมรายรับถึงติดลบ... ติดลบ ติดลบ เกือบปี!

"คุณหน่อยขอดูกราฟสรุปยอดจองห้องพักของสองเดือนที่แล้วด้วยค่ะ รวมถึงรายรับรายจ่ายด้วยนะคะ" คุณหน่อยยิ้มรับก่อนจะรีบเดินออกไป

ฉันว่ามันแปลก ๆ แล้วล่ะ...

ฉันพยายามดูกราฟทุกอย่าง สลับกับยอดจองห้องพัก ยอดแขกเช็คอิน... มันไม่สอดคล้องกันเลย... กำไรหายไป 10% เทียบกับปีที่แล้วจนมาถึงตอนนี้ยังติดลบอยู่...

คำนวนดู เห้ย… 130 ล้าน! มันไม่น้อยเลยนะ ทำไมไม่มีใครตรวจสอบ ฉันเครียดหนักกว่าเดิม พยายามหาข้อมูลเพิ่ม ทั้งตรวจสอบเอกสารอื่น ๆ เพิ่ม ดูสรุปผลการประชุมย้อนหลังเป็นปี ๆ แต่ละเดือนทำไมไม่มีใครเอาเรื่องนี้เข้าประชุมเลย! คนที่นี่ทำงานกันยังไง!

ฉันอยากรู้มันมีอะไร ทำไมกำไรหายไปมากขนาดนี้... แถมยังติดลบอีก เห้อ!

"คุณเมย์คะ ดัชนีหุ้นทั้งหมดของปีที่แล้ว เทียบกับปีนี้ค่ะ แล้วนี่แผ่นนี้ เทียบกับหุ้นอนันธรา" กิ่งยื่นแฟ้มให้ฉัน ก่อนที่เธอจะเลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้าม

ฉันนั่งเอามือกุมขมับ รู้สึกอึดอัดใจ ข้องใจ มันมีอะไรเกิดขึ้นกับโรงแรมฉัน... อยากโทรหาพี่ที อยากโทรหาคุณพ่อ แต่ต้องอดทนไว้... ถ้าฉันเอาแต่ปรึกษา คุณพ่อ และขอให้พี่ทีช่วย ฉันจะทำงานเป็นได้ยังไง…

"มีอะไรแปลก ๆ มีคนทุจริต" กิ่งเงยหน้าขึ้นมองฉันทันที ก่อนที่เธอจะพยักหน้าเบา ๆ

ฉันมองไทม์ที่หลับอยู่ ก่อนจะบอกพี่เลี้ยงเขาสองคนออกไปจากห้อง…

เมื่อเหลือแค่เรา กิ่งก็เปิดประเด็นขึ้นทันที...

"คุณที สงสัยเรื่องนี้มาสักพักแล้วค่ะ พยายามขายหุ้นผู้ต้องสงสัย ให้คุณเซ็น" พี่ทีสงสัยด้วยเหรอ ขายหุ้น?

ฉันเปิดแฟ้มผู้ถือหุ้นดู... คุณเซ็นมีหุ้น 20%เลยเหรอ แต่ปีก่อน ๆ คุณเซ็นก็ถือหุ้นมา 20% มาตลอดนิ

อ๋อ... คุณเซ็นรับแค่ปันผลไม่ได้เข้ามาเกี่ยวข้องกับการบริหาร...แต่เอ๊ะ... ถ้าขายให้คุณเซ็น ทำไมหุ้นคุณเซ็นยังอยู่ที่ 20% อยู่เลย?

"กิ่ง คุณเซ็นถือหุ้น 20% หลายปีแล้วนะ"

"คุณเมย์คะ แฟ้มนี้ล่าสุด คุณเซ็นซื้อหุ้นไม่ได้ค่ะ ผู้ต้องสงสัยไม่ยอมขาย รวมถึง นี่ค่ะ ผู้ต้องสงสัยพยายามกวาดซื้อหุ้นของคนอื่นด้วย" ฉันไล่นิ้วดูบอร์ดผู้ถือหุ้น...

อ่าว แผ่นนี้… คุณเซ็นเหลือหุ้นแค่ 10% เพราะขายให้พี่ที… ไป 10% เก่งกันจัง เพื่อดักทางผู้ต้องสงสัยสินะ...

แต่มีคนเดียวทีหุ้นขยับขึ้นทีละ 1-2% จนตอนนี้จะเท่าพี่ทีแล้ว…

ชื่อ... ณรงค์ ใคร? ฉันขมวดคิ้วมองหน้ากิ่ง กิ่งจับปากกาเน้นข้อความขีดทับที่ชื่อคนนี้ทันที

"นี่คือผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่งค่ะ"

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

"เชิญค่ะ" คุณหน่อยเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับแฟ้มสามแฟ้มในมือ

"กราฟสรุปยอดได้แล้วค่ะคุณเมย์..." ฉันรีบรับมาเปิดดู แล้วสั่งให้คุณหน่อยออกไปตามเดิม... ตอนนี้ฉันไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น

กิ่งพยายามหาข้อมูลทุกอย่างรายงานฉัน รวมถึงสรุปการการประชุมที่ผ่านมาคร่าว ๆ ให้ฟัง

สองเดือนที่ผ่านมา… แขกจีนลดลงจริง ๆ แต่... มันแค่ 4% เมื่อเทียบกับปีที่แล้ว

"คุณเมย์คะ สองเดือนที่แล้วเรือคว่ำค่ะ มีนักท่องเที่ยวจีนเสียชีวิตจำนวนมาก เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้แขกจีนบางส่วน ไม่มาเที่ยวภูเก็ต รวมถึงกรุ๊ปทัวร์บางบริษัทยกเลิกจองห้องพักด้วยค่ะ"

จริงสินะ!

"ใช่ ๆ พอจะได้ยินข่าว แต่กิ่งดูสิ นักท่องเที่ยวจีนปีที่แล้วกับปีนี้ ลดลงแค่ 4% หากเทียบกราฟกำไรแล้ว เมย์ลองคำนวนดู… แค่นักท่องเที่ยวจีนหายไป 4% เองทำไมเราขาดทุนมากขนาดนี้ 130 ล้านมันเยอะเกินไป!"

"จริงค่ะ ทัวร์ยุโรปเข้าพักปกตินะคะ นักท่องเที่ยวชาติอื่น ๆ ลดลง ยังไงก็แค่น้อยนิด แค่ 1-2% ทำไมขาดทุนขนาดนั้น"