พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก นิยาย บท 5

เสิ่นจือเฉียนติดรถของเจียงเหยาจิงมาที่นี่เพื่อมาหาซ่งหยุนหยุน

เมื่อเห็นเฉินเหวินเหยียนเดินเข้ามา เขาก็เปิดประตูและลงจากรถ “ผมไปก่อนนะครับ”

หลังจากที่เขาไป เฉินเหวินเหยียนก็เข้าไปนั่งตรงข้ามกับเจียงเหยาจิง เธอรู้สึกกระสับกระส่ายใจเล็กน้อยเพราะเธอรู้อยู่แก่ใจว่าเจียงเหยาจิงอาจจะจำคนผิด

แต่เธอรู้ดีว่าเขาจะนำผลประโยชน์มาให้

จู่ ๆ ผู้อำนวยการก็สั่งให้เธอไปฝึกงานที่โรงพยาบาลกลางเขตสอง ทั้ง ๆ ที่เขาชื่นชมซ่งหยุนหยุนมาโดยตลอด ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจียงเหยาจิง

เธอตัดสินใจจับผู้ชายคนนี้

เรื่องดี ๆ แบบนี้ โอกาสแบบนี้ ไม่ได้เจอบ่อย ๆ เธอต้องคว้ามันไว้แน่นอน

“ฉันตัดสินใจแล้วค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นขณะพูด

เจียงเหยาจิงไม่คิดว่าเธอจะตัดสินใจเร็วขนาดนี้ เขาทำตัวดูเหมือนสบาย ๆ แต่จริง ๆ แล้วเขาเองก็อยากรู้คำตอบของเธอเหมือนกัน

“ฉันไม่อยากได้อะไรค่ะ”

การที่คนเราจะตกลงปลงใจแต่งงานกันจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก่อน

ทันทีที่เธอเอ่ยปากว่าเธอยอมตกลงแต่งงาน หรือต้องการผลประโยชน์ใด ๆ จะเป็นการแสดงให้เห็นว่าเธอมีนิสัยโลภมาก

เธอจึงใช้วิธีถอยก้าวเพื่อก้าวหน้า “แค่เป็นเพื่อนกับคุณก็พอแล้วค่ะ”

เจียงเหยาจิงเม้มริมฝีปากแน่น ยากที่จะเข้าใจอารมณ์ เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “คุณคิดดีแล้วใช่ไหม?”

เฉินเหวินเยียนพยักหน้า

เมื่อคืนอาจจะป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ

เขาไม่อยากบีบบังคับคนอื่น

“ผมเคารพการตัดสินใจของคุณครับ”

…

ในโรงพยาบาล

ซ่งหยุนหยุนกำลังอ่านตำราแพทย์อยู่ในห้องโถง หลังจากเลิกงานเธอไม่อยากกลับไปในอาณาเขตของเจียงเหยาจิงเลย เรื่องกลับบ้านยิ่งไม่ต้องพูดถึง

แค่ใช้เวลาเรื่อยเปื่อยอยู่ในโรงพยาบาล แค่ได้อ่านหนังสือ เธอรู้สึกดีแล้ว

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ประตูเปิดออก เสิ่นจือเฉียนเห็นเธอจึงเอ่ยถามว่า “ทำไมเธอถึงมาแอบอยู่ที่นี่ล่ะ?”

“ฉันไม่ได้แอบสักหน่อย”

ซ่งหยุนหยุนปิดหนังสือแล้ววางลงบนโต๊ะก่อนที่จะยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไปหา “พี่นั่นแหละ ทำไมจู่ ๆ ถึงมาโผล่ที่นี่ได้คะ?”

“เธอช่วยพี่ พี่ก็ต้องขอบคุณเธอสิถึงจะถูก” เขายิ้ม “ไปเถอะ เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงอะไรอร่อย ๆ”

เธอส่ายหน้า “ไม่ดีกว่าค่ะ”

“อ้าว ทำไมล่ะ? มีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่า?” เสิ่นจือเฉียนสังเกตเห็นว่าเธออารมณ์ไม่ค่อยดี

ซ่งหยุนหยุนเบือนหน้าหนีแล้วพูดว่า “เปล่านี่คะ”

เห็นได้ชัดว่าเสิ่นจือเฉียนไม่เชื่อ “เธอมีอะไรจะบอกพี่ไหม หรือว่าเธอไม่เชื่อใจฉันแล้ว?”

ผู้อำนวยการก็ลำบากใจเช่นกัน

เขาอธิบายว่า “ผมเองก็ไม่มีทางเลือก คุณคิดดู เจียงเหยาจิงสั่งให้ผมดูแลหมอเฉิน แล้วจะให้ผมทำยังไง?”

เมื่อเสิ่นจือเฉียนได้ยินชื่อของเจียงเหยาจิง คิ้วของเขาพลันกระตุก

“ถ้าคุณยังโกรธ คุณก็ไปหาเจียงเหยาจิงสิ” ผู้อำนวยการเจ้าเล่ห์ เนื่องจากทั้งสองเป็นคนที่เขาไม่ควรมีปัญหาด้วย ดังนั้นเขาจึงผลักไสเรื่องนี้ออกไป

เสิ่นจือเฉียนโกรธมาก พลันเดินกลับไปหาเจียงเหยาจิง ทันทีที่เขาออกจากประตูโรงพยาบาล เขาก็บังเอิญเห็นเฉินเหวินเหยียนลงจากรถพอดี

เขารีบเดินเข้าไปหา

เฉินเหวินเหยียนยิ้มและทักทายเขา “รุ่นพี่”

เสิ่นจือเฉียนไม่รู้ว่าควรจะแสดงท่าทางอย่างไร

เขามองเข้าไปในรถแล้วส่งเสียงฮึมอย่างสุภาพ

หลังจากที่เฉินเหวินเหยียนเดินจากไป ไม่ว่าเสิ่นจือเฉียนจะคิดอย่างไร เขาก็รู้สึกเสียใจกับซ่งหยุนหยุน แต่คนที่ใช้เส้นสายนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา

เจียงเหยาจิงไม่เคยสนใจผู้หญิงเลย

ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเฉินเหวินเหยียนดูเหมือนจะไม่ธรรมดาซะแล้ว

เขาจะทำลายสิ่งดี ๆ ของเพื่อนได้เหรอ?

เป็นเรื่องยากมากที่เจียงเหยาจิงจะมีความรัก

“ผมไม่เข้าใจ ทำไมคุณถึงชอบเฉินเหวินเหยียน?”