ผิดที่รัก นิยาย บท 42
สรุปบท ตอนที่ 42 บททดสอบ: ผิดที่รัก
อ่านสรุป ตอนที่ 42 บททดสอบ จาก ผิดที่รัก โดย So Nonny
บทที่ ตอนที่ 42 บททดสอบ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ ผิดที่รัก ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย So Nonny อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
EP 42
"เมีย?" ทิศเหนือเลิกคิ้วสงสัยทั้งๆที่รู้คำตอบ.. "ใครมันเคยพูดว่ะ...ว่าจะไม่เอาลูกพีชทำเมีย"
"หุบปาก...แล้วไสหัวออกจากห้องกูไป"
"หึ...กลืนนํ้าลายตัวเองจนได้นะ"
ทิศเหนือเค้นหัวเราะออกมาแล้วเดินล้วงถุงกางเกงมาชิดร่างไฟนอลพร้อมกับกระซิบเยาะเย้ยเสียงเเผ่วเบา ถ้าไม่ติดว่าลูกพีชยืนอยู่ด้วยหมัดคงจะง้างใส่ปากทิศเหนือเข้าให้ แล้วร่างหนาก็ยอมเดินออกจากห้องไป...
"ยิ้มอะไร ดีใจรึไงที่มันมาหาฉันอยู่ห้อง?"
"เปล่าค่ะ...แค่ขำคนที่เคยบอกว่าจะไม่เอาหนูทำเมีย.." ลูกพีชฉีกยิ้มกว้างแล้วยื่นมือไปบีบแก้มไฟนอลเล่นด้วยท่าทางนึกขันแต่ก็ต้องกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ เพราะผู้ชายตรงหน้าไม่สบอารมณ์ซักเท่าไหร่ ที่โดนเมียกับเพื่อนแกล้งจนพลาดท่าให้ทิศเหนือ.. "แล้วตอนนี้เป็นไง...หวงหนูจนหน้าแดงแล้ว~"
"ฉันไม่ตลก"
"โอ๋ๆ...ไม่โกรธนะ...หนูแกล้งแค่นี้เอง" ใบหน้าบึ้งตึงสะบัดหนีสัมผัสจากมือเล็ก
"...."
"ดีกัน.." ลูกพีชจับมือหนามาอังที่แก้ม ดวงตากลมโตกระพริบปริบๆออดอ้อนไฟนอล จนชายหนุ่มเผลอมองเข้าให้หัวใจมันก็พลันอ่อนยวบลงไม่เคยจะรอดกับลูกอ้อนของเธอเลยซักครั้ง มันทนไม่ไหว ต้านไม่อยู่...
"ตัวเเสบ.." มือหนาหยิกแก้มเนียนไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นเขี้ยว แล้วแอบอมยิ้มอยู่คนเดียวเก็บอาการไม่อยู่
"ใครแสบไม่มีซักหน่อย.."
"ทีหลังจะโดนทำโทษ...ถ้าทำให้หึงอีกเข้าใจตรงกันใช่ไหม?"
"รับทราบค่ะ" เสียงใสตอบด้วยรอยยิ้มแล้วเดินผ่านร่างไฟนอลไปจัดการทำอาหารต่อ จนเวลาผ่านไปอาหารมื้อเช้าก็เสร็จเรียบร้อย เธอยกถาดเข้าต้มมาวางไว้บนโต๊ะพร้อมกับเดินไปหยิบนํ้ามาเสิร์ฟ
"ทานเยอะๆนะคะ เมนูนี้พิเศษสุดๆเลย"
"พิเศษยังไง?"
"ก็เพราะหนูใส่ใจลงไปให้พี่โดยเฉพาะไงคะ^^"
"ทุกวันนี้ร้ายใช้ได้เลยนะ"
ไฟนอลหลุดยิ้มออกมาด้วยอาการขวยเขิน ก่อนจะหลบสายตาจากคนตัวเล็กตรงหน้า ที่ไม่เคยหยุดทำตัวน่ารักซักวัน แล้วถ้ามันเป็นแบบนี้ต่อไปเขาเองคงทนไม่ไหวแน่นอน..
"ก็พี่ทำให้หนูตกหลุมรักทุกวันไงคะ.." นั้นไง..." ไม่ทันที่จะตักข้าวต้มเข้าปากลูกพีชก็ทำให้ชายหนุ่มทำตัวไม่ถูกใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาเพราะผู้หญิงคนนี้เป็นรอบที่ร้อย..
"หยอดฉันอีกทีฉันจะไม่กินข้าว...แต่จะกินเธอแทน.."
"ก็มาสิคะ...ไม่เคยกลัว"
ไฟนอลพูดข่มขู่คนตัวเล็ก แต่ดูเหมือนว่าลูกพีชจะดื้อรั้นท้าท้ายอำนาจมืดด้วยการตอบแบบเชื้อเชิญด้วยนํ้าเสียงท้าทาย ส่งผลให้ไฟนอลวางช้อนลงแล้วหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันใด...ลูกพีชไม่รอช้ารีบพาตัวเองวิ่งอ้อมโต๊ะไปอีกฝั่ง..
"แน่จริงอย่าหนีดิ.." ไฟนอลกระตุกยิ้มมุมปากแล้วค่อยๆเดินย่างก้าวไปฉุดคนตัวเล็ก...แต่ลูกพีชกลับส่งยิ้มนึกสนุกกลับไปโดยไม่เกรงกลัวใดๆ..
"แน่จริงก็จับหนูให้ได้สิ...แบร่"
"หึ...อย่าขัดขืนทีหลังก็แล้วกัน"
ชายหนุ่มเริ่มวิ่งจับลูกพีชที่วิ่งหนีหัวซุกหัวซุนรอบโต๊ะกินข้าว ทั้งสองเล่นกันจนลูกพีชเริ่มเหนื่อย ไฟนอลก็จัดการเกี่ยวข้อเท้าเล็กให้สะดุดและรีบเข้าไปกกกอดเธอเอาไว้แน่นโดยที่ลูกพีชไม่ทันได้ตั้งตัว...
"อ๊ะ.."
"ไง...หายซ่ายัง?" นํ้าเสียงแหบพร่ากระซิบถาม..
"พี่ขี้โกง.."
"ตรงไหน"
"ก็.." ลูกพีชเถียงไม่ออก...เพราะไม่มีตรงไหนที่ชายหนุ่มขี้โกงเลยซักนิด..
"มาให้กินซะดีๆ.."
"อื้อ...ไม่เอาแล้ว...หนูยอมแล้ววันหลังนะคะ"
"วันหลังจะไม่มีโอกาสที่สอง.."
"...." ลูกพีชพยักหน้าตอบหงึกๆแล้วโดนคนตัวโตลากกลับมานั้งเก้าอี้บนตักกัน ที่จริงถ้าจะทำก็ทำได้แต่ไฟนอลไม่อยากบังคับหญิงสาว รอให้เธอพร้อมและเต็มใจดีกว่าคงไม่นานเกินอดใจไหว..
.
.
.
[ ลูกพีช ]
@MMU.
ทันทีที่รถปอเช่ร์คันหรูขับมาจอดยังหน้าคณะ ฉันก็เอื้อมมือปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วหันไปมองคนข้างกายที่มีสีหน้าหงอยด์ๆนิดนึง...เหมือนจะไม่อยากให้ฉันมาเรียนยังไงยังไง จนฉันรู้สึกว่าพี่ไฟนอลติดฉันมากขึ้นทุกวัน...
"หนูไปเรียนก่อนนะ..."
"ตอนเย็นเดี๋ยวมารับ"
"บายค่ะ.." ฉันโบกลาแล้วเตรียมตัวจะเปิดประตูลงจากรถ..
"เดี๋ยว.."
"คะ?"
"จุ๊บก่อน" พี่แกชี้เข้าที่ปากตัวเอง ฉันจึงยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บหนึ่งทีแล้วแถมหอมไปสองข้าง ก่อนจะรีบลงจากรถและวิ่งเข้าคณะทันที...ถ้าให้ทายฉันคิดว่าพี่แกคงต้องนั้งอมยิ้มเขินอยู่คนเดียวแน่ๆ..
"แล้วคิดว่าตัวเองเหมาะสมแล้วหรอ กับการอยู่ในสังคมแบบนี้เคียงคู่กับไฟนอล"
"ท่านจะบอกว่าหนูไม่เหมาะสมใช่ไหมคะ" ฉันถามออกไปตามที่ใจคิด ฉันรู้ดีว่าฐานะตัวเองมันไม่ได้ดีขนาดนั้นต่างกับพี่ไฟนอลอย่างสิ้นเชิง ไม่แปลกที่คนมีหน้ามีตาอย่างท่านอดิเทพที่นอกจากจะเป็นเจ้าของมหาลัยเอกชนยังมีอสังหาริมทรัพย์มากมายจะกังวัลเรื่องหน้าตาในสังคม...และการที่พี่ไฟนอลจะคบกับใครซักคนคงต้องเลือกคนที่เหมาะสม...
"อืม..."
"แต่หนูคิดว่าเรื่องฐานะมันไม่สำคัญหรอกค่ะ...ถ้าคนสองคนจะรักกันบางคนเขาฐานะตํ่าต้อยแต่ความคิดและสมองของเขาอาจจะดีกว่าคนที่อยู่บนกองเงินกองทองอีกนะคะ.."
"พูดแบบนี้เธอจะบอกว่าความคิดของฉันไม่แย่สินะ.."
"หนูอธิบายในสิ่งที่หนูคิดค่ะ..."
สิ้นเสียงพูดของฉันก็เหมือนท่านจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างแล้วพยักหน้าเบาๆกับตัวเองเหมือนกำลังตอบคำถามตัวเองในใจ แล้วท่านก็ยกยิ้มมุมปากขึ้น...
"แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งลูกชายฉันมันพลั้งมือฆ่าเธอ...เหมือนกับที่เคยพลาดมาแล้วครั้งนึงล่ะ...เธอกล้าหรอที่จะเอาชีวิตมาเสี่ยง"
"เราก็แก้ไขด้วยต้นเหตุสิคะ...พี่ไฟนอลเขาไม่ได้เลยร้ายที่จิตใจที่เพราะสิ่งกระตุ้นภายนอกต่างหากที่ทำให้พลาด"
"หึ...เธอฉลาดกว่าที่ฉันคิดนะ"
ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าที่ท่านพูดต้องการจะสื่ออะไร แต่ฉันก็พอจะมองออกว่าท่านต้องคิดอะไรอยู่ในหัวแน่ๆ เพราะสายตานั้นมันบ่งบอกอย่างชักเจน..
"เธอมั่นใจได้ยังไง...ว่าลูกชายฉันมันรักเธอจริงๆ.."
"การกระทำค่ะ...หนูดูคนที่การกระทำยอมรับว่าตอนแรกหนูโดนลูกชายท่านรังแก กักขัง ขืนใจ จนแทบอยากหนีไปให้ไกล แล้วตอนนี้หนูก็รู้คำตอบแล้วว่าเขาก็แค่ผู้ชายที่แสดงออกในคำว่ารักไม่เป็น.."
"...."
"แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้หนูยอมเปิดใจคือพี่ไฟนอลเขาทำให้หนูหลุดพ้นจากผู้ชายห่วยๆคนนึงได้...และตลอดเวลาที่ผ่านมาความใส่ใจเล็กๆน้อยที่หนูได้รับหนูสัมผัสได้ค่ะว่ามันออกมาจากความรู้สึกข้างในจริงๆ.."
"แต่สำหรับฉันแค่นี้มันไม่พอ...ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาตายเพราะไฟนอลอีก.." คำตอบของท่านทำให้ฉันหน้าเจื่อนลงกระทันหัน ฉันเข้าใจในเหตุผลท่านดี แต่มันไม่ควรเป็นแบบนี้..
"ท่านจะให้หนูเลิกยุ้งกับพี่ไฟนอลงั้นหรอคะ.."
"มันจะเป็นแบบนั้น...ถ้าทุกอย่างมันไม่เป็นตามที่ฉันต้องการ.."
.
.
.
คิดว่าท่านอดิเทพจะทำอะไรกันแน่?
Next...
"เห็นบอกรักนักรักหนาแล้วไมปล่อยไว้แบบนี้.."
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผิดที่รัก