พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 101

ป้าคนที่สามพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเกลี้ยกล่อมคุณยายลู่ ท้ายที่สุดพ่อของเธอและพี่ชายสองคนของเธอได้สัญญากับเธอว่าพวกเขาจะให้เงิน 300,000 หยวน แก่เธอเมื่อถึงเวลา

300,000 หยวน เทียบเท่ากับเงินเดือนทั้งปีของเธอ!

อย่างไรก็ตามไม่ว่าคุณป้าคนที่สามหรือคุณปู่ลู่จะพูดอะไร คุณยายลู่ก็ปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ ในท้ายที่สุดป้าคนที่สามก็พูดว่า "แม่ พี่ใหญ่และพี่ชายคนที่สองบอกว่าถ้าแม่ทำเรื่องนี้ยุ่งและหลานชายของเราไม่สามารถมีบ้านและภรรยาได้ พวกเขาจะโทษแม่ไปตลอดชีวิต!”

คุณยายลู่รู้สึกโกรธและกังวลเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แก... แกยังมีสำนึกอยู่หรือเปล่า? แกลืมไปแล้วหรือว่าอี้หรานเคยดูแลพวกเราอย่างไร?”

ป้าคนที่สามยิ้มและพูดว่า "แม่ อดีตคืออดีตและปัจจุบันคือปัจจุบัน แม่ไม่สามารถทำลายครอบครัวของเราและอนาคตของหลานของเราเพียงเพราะเธอ นอกจากนี้หลานชายและหลานชายคนที่สองของหนูไม่สามารถที่จะแต่งงานได้หรือมีบางอย่างกับเธอได้เช่นกัน ด้วยเหตุใดลูกสาวของครอบครัวที่ดีถึงยังต้องการแต่งงานกับพวกเขาหากพวกเขาได้ยินว่าสมาชิกในครอบครัวของเราคนหนึ่งติดคุก ไม่ต้องพูดถึงเลย เราไม่มีบ้านสำหรับความเตรียมพร้อมของเจ้าสาวด้วยซ้ำ”

หลังจากนั้นไม่นานคุณยายลู่ก็กัดฟันและมองลูกสาวคนที่สามด้วยน้ำตาคลอเบ้า “แล้ว ... จะคุ้มค่ากับพี่สาวของแกได้อย่างไร?”

ป้าคนที่สามไม่เอาจริงเอาจัง พี่สาวคนที่สี่ของเธอเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว แม้ว่าเธอจะเคยสนิทกับเธอมาก่อน แต่จะเทียบกับเงินที่เธอหามาได้ในตอนนี้ได้อย่างไร?

หลิง อี้หราน ยังคงถูกล้อมรอบไปด้วยญาติของเธอที่อยู่ด้านหน้า ฮัว ลี่ฟาง ลูกพี่ลูกน้องของเธอกำลังเคี้ยวเมล็ดทานตะวันขณะที่เธอพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "ฉันได้ยินคุณตาบอกว่า เขาถามเรื่องของเธอกับพ่อของเธอ บอกว่าตอนนี้เธอเป็นคนกวาดถนนจริงเหรอ?"

ฮัว ลี่ฟาง มีอายุมากกว่าหลิง อี้หรานหนึ่งปี แต่เธอต้องแพ้ตั้งแต่พวกเขายังเด็ก หลิง อี้หราน เคยเป็นนักเรียนที่ได้เกรดเอเรียงแถวในโรงเรียน แต่ฮั้ว ลี่ฟาง ไม่สามารถแม้แต่จะเข้ามหาวิทยาลัยได้ หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมปลายเธอก็ไปทำงานพาร์ทไทม์ ต่อมาเธอได้แต่งงานกับช่างโลหะในเมืองใกล้เคียง

ในเวลานั้นหลิง อี้หราน กำลังคบกับเซียว จื่อฉี ลูกชายของตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจ เมื่อฮัว ลี่ฟ่าง นึกถึงคนที่หลิง อี้หราน เคยคบด้วยและหันกลับมามองคู่ของเธอ เธอก็รู้สึกด้อยค่าและละอายใจ

ตอนนี้หลิงอี้ หราน ลดตัวลงต่ำมากแล้วเธอก็อยากจะก้าวข้ามเธอไป

“ใช่ ฉันกวาดถนน" หลิง อี้หราน พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าอายหรือหยิ่งผยอง

“เฮ้อ เธอจะเข้ามหาวิทยาลัยไปเพื่ออะไรกัน? ในที่สุดเธอก็มากวาดถนน แต่ต่อไป นี้... เฮ่ ๆ เธอจะไม่ต้องทำมันอีกต่อไปแล้วล่ะ... ”

ก่อนที่ฮัว ลี่ฟ่าง จะพูดจบลู่ หมิงฮุ่ย ลูกพี่ลูกน้องคนแรกของหลิง อี้หราน ก็ให้เธอดู

จากนั้นฮัว ลี่ฟางก็หยุดกลางประโยคของเธอทันที จากนั้นเธอก็มองไปที่หลิง อี้หราน ด้วยสีหน้าราวกับว่าเธอกำลังดูการแสดงอยู่ "หืม เธอเรียนเก่งขนาดนี้ยังจะต้องไปแต่งงานกับคนโง่อีกเหรอเนี่ย?"

เธออยากรู้อยากเห็นว่าหลิง อี้หราน จะหน้าตาเป็นอย่างไรเมื่อเธอแต่งงานกับคนโง่คนนั้น

ในตอนเย็นเมื่อครอบครัวกำลังรับประทานอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่าในที่สุดหลิง อี้หราน ก็เห็นคุณยายลู่เมื่อเธอเห็นหลิง อี้หราน น้ำตาก็เอ่อคลอในดวงตาของเธอและเธอก็กอดหลิง อี้หราน เป็นเวลานาน

“ลูกเอ้ย เธอคงต้องทนทุกข์ทรมานไม่น้อยทั้งหมดเป็นเพราะร่างกายที่แก่และอ่อนแอของฉัน ตอนนั้นฉันไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลย" คุณยายลู่พูดท่ามกลางอาการสำลักขณะพยายามพูด

ก่อนที่หลิง อี้หราน จะตอบ ฮัว ลี่ฟาง ก็พูดว่า "คุณยาย การที่อี้หรานติดคุกเป็นสิ่งที่เราเรียกว่าการลงโทษตามกฎหมาย เธอสมควรได้รับมัน!"

คุณยายลู่จ้องไปที่ฮัว ลี่ฟาง จากนั้นเธอก็ปิดปากอย่างไม่พอใจ

หลิง อี้หราน ส่ายหัวและมองไปที่คุณยายลู่ “ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ได้ทุกข์ทรมานอะไรมาก นอกจากนี้หนูได้รับการปล่อยตัวแล้วไม่ใช่เหรอ? หนูจะกลับมาบ่อยขึ้นในอนาคตและจะกตัญญูต่อคุณยายแลเคุณตาด้วยนะคะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้คุณยายลู่ก็รู้สึกเศร้ามากขึ้น

คุณตาลู่และคนอื่น ๆ กลัวว่าคุณยายลู่จะเปิดเผยพวกเขาจึงรีบให้พวกเขานั่งลงเพื่อเริ่มรับประทานอาหารเย็นในวันส่งท้ายปีเก่าด้วยกัน ระหว่างรับประทานอาหารลุงคนโต ลุงคนที่สองและป้าคนที่สามคอยกระตุ้นให้หลิง อี้หราน ดื่มแอลกอฮอล์

“เป็นโอกาสที่หายาก มันจึงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่จะดื่มอีกสักหน่อย อี้หราน เธอต้องแน่ใจว่าจะกลับมาบ่อยขึ้นและได้พบคุณยายและคุณตาในอนาคตนะ” ป้าคนที่สามกล่าวด้วยรอยยิ้ม