พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1160

ราวกับเขาพยายามพิสูจน์ว่า ผู้หญิงตรงหน้าไม่มีผลอะไรกับเขาทั้งนั้น!

โจวเชียนหยุนสัมผัสได้ถึงร่องรอยของความขมปร่าในปากของเธอ แม้ว่าเธอจะจบกับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว และไม่มีความรู้สึกอื่นใดกับเขาหลงเหลืออยู่อีก แต่เธอก็หยุดความรู้สึกขมขื่นที่กระจายออกมาหลังจากที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ไม่ได้เลย

“ถ้า... ฉันบอกว่าไม่ได้เป็นคนผลักคงจื่ออินตกบันได และคงจื่ออินตั้งใจทำแบบนั้นเอง คุณจะ... คุณจะเชื่อฉันไหม?”

โจวเชียนหยุนพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างจะนอบน้อมอ้อนวอน

เธอกำลังขอร้องผู้ชายคนนี้ให้เชื่อใจและไม่เรียกเธอว่าอาชญากร เธอไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นอาชญากรไหม เพราะไม่ว่าเธอจะเป็นอาชญากรหรือไม่ นั่นก็ไม่สามารถเรียกคืนช่วงเวลาที่เธออยู่ในคุกกลับมาได้อยู่ดี!

ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่ต้องการให้คำนิยามว่าเป็น ‘อาชญากร’ ทำให้อาหยันน้อยต้องเจ็บปวด!

เย่เหวินหมิงเหมือนได้ยินเรื่องตลก “เชื่อเธอ? เธออยากให้ฉันเชื่อเธอเนี่ยนะ? โจวเชียนหยุน พูดเรื่องนั้นออกมาตอนนี้ เธอไม่รู้สึกว่ามันตลกเหรอ? จื่ออินเสียลูกไปเพราะเธอ และประสบกับภาวะมีลูกยากไปตลอดชีวิต แล้วเธอล่ะ มีสิทธิ์อะไรมาเลี้ยงลูกของฉัน?”

“ฉันไม่เคยทำอะไรพวกนั้นเลย!” โจวเชียนหยุนมองตรงไปยังเขา “สิ่งที่คุณเห็นไม่ใช่ความจริง บางทีดวงตาของคุณก็หลอกคุณได้”

“งั้นเธอจะบอกว่าทุกอย่างที่ฉันเห็นในวันนั้นไม่ใช่เรื่องจริงงั้นเหรอ? คำให้การของฉันก็ผิดด้วยงั้นสิ?” เขากล่าวอย่างเย็นชา

เธอเม้มปากแน่น เธออธิบายเขาไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่เขาก็ไม่เชื่อเธอเลย เขาไม่เคยมีความสงสารให้เธอด้วยซ้ำ

การที่เธอบอกเขาเรื่องนี้ นั่นก็ทำให้เธออับอายเท่านั้น เพราะเขาก็ยังไม่เชื่อเธออยู่ดี!