พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1217

หลิงอี้หรานอยากจะหนีออกจากอ้อมแขนของอี้จิ่นหลีโดยอัตโนมัติ แต่เขากลับกอดเธอไว้แน่นขึ้นเล็กน้อย จมูกของเขามีแต่กลิ่นของเธอ เขาสูดดมมันอย่างตะกละตะกลาม และในทันทีที่แขนของเขาโอบกอดเธอไว้ก็ดูเหมือนจะไม่อยากปล่อยเธอไปอีกแล้ว

เธอมีอิทธิพลต่อเขามานานแค่ไหนแล้ว? ทุกความมีเหตุผลและความยืนกรานของเขาดูเหมือนจะพังลงได้ง่าย ๆ เมื่อเป็นเรื่องของเธอ!

เธอเป็นคนเดียวที่กำลังทนทุกข์ทรมานอยู่ในตอนนี้ แต่ทำไมเขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนแพ้โดยสิ้นเชิง? เขาถึงขนาดที่... ละทิ้งเกราะกำบังและยอมแพ้เลยเหรอ?

เขากอดเธอไว้ขณะที่ฝังใบหน้าลงบนไหล่ของเธอและดูเหมือนจะกอดเธอไว้ตลอดไป

หลิงอี้หรานตะลึงไป ‘ไม่ใช่ว่าเขาเกลียดฉันหรอกเหรอ? เขาเกลียดฉันจนรู้สึกขยะแขยงเลยไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมตอนนี้เขาถึงกอดฉันล่ะ?’

“ฉัน... เอาเงินสองล้านให้เธอได้นะ” สุดท้ายอี้จิ่นหลีก็เปิดปากพูดจนเสียงแหบของเขาดังออกมา “ฉันหาโรงพยาบาลกับหมอดี ๆ มาดูแลชินเหลียนอีให้ได้ แล้วฉันก็จะเป็นคนจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ชินเหลียนอีให้ทั้งหมดด้วย”

ดวงตาของหลิงอี้หรานเบิกกว้าง และเธอก็แทบจะไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

‘นี่เขา... เขาบอกว่า... จะช่วยเหลียนอีเหรอ?’

“จะ-จริงเหรอคะ?” ริมฝีปากของเธอสั่นขณะที่หายใจลำบาก เธอกลัวว่าเขาแค่มอบประกายแห่งความหวังให้กับเธอเพื่อที่จะทำลายมันลงอีกครั้ง

“ถ้าเธอสามารถเสียสละอะไรก็ได้ให้ชินเหลียนอี ถ้าอย่างนั้น... เราแต่งงานกันเถอะนะ” เขาพึมพำ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่เขาต้องสร้างเงื่อนไขแบบนี้มาเพื่อขอเธอแต่งงาน

หลิงอี้หรานมองอี้จิ่นหลีด้วยสายตาว่างเปล่า และรู้สึกว่าทุกอย่างดูเหลือเชื่อ ‘เขาพูดว่าอะไรนะ? แต่งงาน? เขาอยากแต่งงานกับฉันงั้นเหรอ?’

“คุณอยาก... แต่งงานกับฉันเหรอ?” เธอถามเสียงเรียบ

“เธอบอกไม่ใช่เหรอว่าจะทำทุกอย่างเพื่อชินเหลียนอี? ถ้างั้นคงไม่ยากเกินไปที่เธอจะแต่งงานกับฉัน” เขากล่าวอย่างไม่ยินดียินร้าย