พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1218

ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตารูปเมล็ดอัลมอนด์แววใสของเธอสบกับดวงตาคู่สวยตรงหน้า

ดวงตาคู่นั้นไม่ได้เต็มไปด้วยความเสน่หาและอ่อนโยนเหมือนตอนที่พวกเขายังคบกันอยู่ มันดูเหมือนค่ำคืนอันหนาวเหน็บเสียมากกว่า

เธอคิดว่าสุดท้ายแล้วเธอกับผู้ชายคนนี้จะเป็นเพียงเส้นขอบฟ้าซึ่งขนานกัน ต่างคนต่างกลับไปอยู่ในที่ของตนและไม่ได้เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป

ทว่า ตอนนี้พวกเขากลับต้องมาเกี่ยวข้องกันแบบนี้

พวกเขากำลัง... จะมีลูกด้วยกัน ลูกที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของพวกเขา!

หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกเธอก็พูดช้า ๆ ว่า “ได้สิ งั้นเราแต่งงานกันเถอะ!”

...

รถสีดำจอดลงที่โรงพยาบาลซึ่งชินเหลียนอีเข้ารับการรักษาอยู่ เกาฉงหมิงเปิดประตูหลังด้วยท่าทางนอบน้อมและพูดกับหลิงอี้หรานว่า “คุณหลิง นายน้อยอี้บอกว่าคุณไม่ควรอยู่ที่นี่นานนะครับ เพราะว่าคุณร่างกายอ่อนแอและกำลังตั้งครรภ์อยู่ นอกจากนั้นคุณชินจะได้รับการส่งตัวไปยังอีกโรงพยาบาลเสร็จในวันพรุ่งนี้ด้วยครับ”

“เข้าใจแล้วค่ะ” หลิงอี้หรานกล่าวขณะที่เดินเข้าไปในวอร์ดไอซียูโดยมีเกาฉงหมิงเดินตามหลัง

ที่เป็นอย่างนี้เพราะไม่ว่าอย่างไรหลิงอี้หรานก็กำลังอุ้มท้องลูกของนายน้อยอี้อยู่ซึ่งไม่แน่ว่าอาจจะเป็นทายาทคนต่อไปของตระกูลอี้

เมื่อหลิงอี้หรานมาถึงห้องไอซียู นายท่านชินและคุณนายชินก็ยังคงยืนอยู่ข้างนอกหน้าต่างกระจก พวกเขายังคงมองไปลูกสาวไม่ต่างจากที่เธอเห็นเมื่อครั้งก่อน

แม้พวกเขาจะรู้ว่าลูกสาวของพวกเขาอาจจะไม่ได้สติ แต่พวกเขาก็ยังคงมองเธอด้วยความหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์และหวาดกลัวว่าอาการของเธอจะแย่ลองก่อนจะได้รับการผ่าตัดครั้งที่สอง