“ขอบใจนะ” โจว เชียนหยุนพูด
“อย่าทำเหมือนฉันเป็นคนแปลกหน้าเลยค่ะ พี่โจว ถ้าวันหนึ่งฉันมีปัญหา ฉันก็คิดว่าพี่คงจะช่วยฉันเหมือนกัน” หลิง อี้หรานพูดด้วยรอยยิ้ม
“ก็จริง” โจว เชียนหยุนยิ้มตอบ “ยังไงซะ ฉันกำลังวางแผนที่จะย้ายไปทีเมืองจี”
“เมืองจี?” หลิง อี้หรานรู้สึกประหลาดใจ เมืองนี้อยู่ไม่ไกลจากเมืองเฉินมากนัก แต่ก็ไม่ได้อยู่ใกล้เช่นกัน ต้องใช้เวลาขับรถถึงสามชั่วโมง
เมืองนั้นมีทิวทัศน์ที่สวยงาม แม้จะเป็นเมืองท่องเที่ยวแต่ค่าครองชีพก็ไม่สูงนัก มันใกล้เคียงกับค่าครองชีพในเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับที่สามในประเทศ
“พี่จะย้ายไปเมื่อไหร่คะ?” หลิง อี้หรานถาม
“น่าจะในเดือนกันยายน ฉันต้องหาโรงเรียนอนุบาลให้อาหยันน้อย พออาหยันสวมเครื่องช่วยฟัง เขาเป็นก็เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีปัญหาในการสื่อสารกับคนอื่น ฉันเลยอยากหาโรงเรียนอนุบาลธรรมดาให้เขา ฉันสงสัยว่าจะมีโรงเรียนอนุบาลไหนจะรับเขาบ้าง”
เนื่องจากลูกชายของเธอพิการทางการได้ยิน จึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะต้องไปโรงเรียนเพื่อคนพิการก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เขาเป็นเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป โจว เชียนหยุนจึงอยากพาเขาไปเข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลธรรมดา
เธอต้องการให้ลูกชายของเธอเติบโตขึ้นมาเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป แทนที่จะถูกจัดว่าเป็นเด็กพิการ
เด็กหูหนวก... เธอทำให้เขาเป็นแบบนั้น!
ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ทำได้เพียงให้ลูกชายสวมเครื่องช่วยฟังเท่านั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่ลูกชายของเธอจะได้ยินเหมือนคนปกติ
“พี่จะต้องหาโรงเรียนนั้นได้! อาหยันน้อยฉลาดและน่ารักจนทุกคนรู้สึกเอ็นดูเขาทุกครั้งที่เจอ เขาเข้ากับเด็กธรรมดาทั่วไปได้ดีด้วยไม่ใช่เหรอ? ตอนที่คุณป้าพาอาหยันไปที่สวนสาธารณะใกล้ ๆ อาหยัน สามารถเข้ากับเด็กคนอื่น ๆ ได้” หลิง อี้หรานพูด
“ฉันก็หวังว่าอย่างนั้น ฉันจะมองหาโรงเรียนอนุบาลเพิ่มอีกหลาย ๆ แห่ง ต้องมีโรงเรียนอนุบาลที่ยอมรับเขา!” โจว เชียนหยุนพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...