หลิง อี้หรานตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ของเธอ
เธอรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยและมีอาการเจ็บคอ เธอจึงยกมือขึ้นลูบคอของเธอโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้น เธอก็จำบางอย่างได้ เธอชะงักและมองไปรอบ ๆ ห้องของเธออย่างรวดเร็ว
ทุกอย่างในห้องก็เหมือนเดิม แม้แต่ชุดนอนของเธอก็ยังไม่บุบสลาย ไม่มีอะไรผิดปกติ
เธอจำได้ว่าเธอถูกจูบตอนหลับ แล้ว... เธอก็สลบไป!
‘ฉันไม่เห็นว่าเขาเป็นใคร แต่จูบนั้นเหมือน... ของจิน!’
‘แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรผิดปกติ ฉันฝันว่าเขาจูบฉันเหรอ? ที่ฉันฝันแบบนี้เพราะฉันยังไม่ลืมเขาใช่ไหม?’
ดวงตาของหลิง อี้หรานดูมัวหมองลง จากนั้นเธอก็ยกผ้าห่มบาง ๆ ขึ้นก่อนจะลุกจากเตียง
‘เมื่อไหร่ฉันจะลืมผู้ชายคนนั้นได้? ฉันเคยคิดว่าฉันจะมีครอบครัวจริง ๆ แล้ว แต่นั่นกลับกลายเป็นแค่ความฝัน’
เธอจะเริ่มต้นใหม่ได้ก็ต่อเมื่อเธอลืมเขาได้แล้วเท่านั้น!
หลิง อี้หรานเข้าไปในห้องน้ำ หยิบแปรงสีฟันและแก้วน้ำของเธอ เธอบีบยาสีฟันลงบนแปรงสีฟัน และกำลังจะแปรงฟัน แต่เธอกลับเหลือบเห็นรอยจ้ำสีแดงที่ลำคอของเธอ ทันใดนั้น เธอก็ตัวแข็งทื่อทันที!
‘นี่คืออะไร? นี่คือ…’
เธอวางแปรงสีฟันลงแล้วยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสรอยสีจ้ำสีแดง ครู่ต่อมาใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด
‘รอยจูบ!’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...