พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1161

เขาเคยบอกไว้ว่าดวงตาของเธอสดใส และเมื่อเธอมองไปยังผู้คนด้วยดวงตาเสี้ยวพระจันทร์ที่โค้งขึ้นยามยิ้ม ผู้คนเหล่านั้นต่างก็รู้สึกเปี่ยมสุข

เขายังบอกด้วยว่า ดวงตาของเธอมีเสน่ห์ที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา

ปลายนิ้วของเขามักจะลูบไล้ดวงตาของเธอเมื่อพวกเขาใกล้ชิดกัน

ครั้งหนึ่งเธอเคยภาคภูมิใจในดวงตาของตัวเองแค่เพราะ... เขาชอบมัน

ตอนนี้เขาต้องการให้เธอเป็นคนทำลายมัน ตลกสิ้นดี!

โจวเชียนหยุนลืมตาและมองไปยังเย่เหวินหมิง

ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ และพวกเขาก็อยู่ใกล้กัน เธอเงยหน้า และรู้สึกราวกับว่าได้ย้อนกลับไปอยู่ในช่วงเวลาที่พวกเขาเคยใกล้ชิดสนิทสนมกัน เพียงแค่ตอนนี้เขาไม่ได้วางแขนลงบนเอวของเธอ และเธอก็ไม่ได้โอบรอบคอของเขา หรือมีความรักใคร่ในตัวเขาเลย

โจวเชียนหยุนจ้องผู้ชายตรงหน้าเงียบ ๆ ครั้งหนึ่งเธอเคยรักเขา เกลียดเขา และในท้ายที่สุดอารมณ์ความรู้สึกของเธอก็สงบลง เขาหน้าตาดี และมีเสน่ห์ดึงดูด ไม่อย่างนั้นเธอจะตกหลุมรักเขาได้ง่ายดายขนาดนั้นได้อย่างไร?

บางทีนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้เห็นเขา!

จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเสียดายขึ้นมา เธอน่าจะมองอ่หยันน้อยให้นานกว่านี้ก่อนที่เธอจะออกมาคืนนี้ แต่ตราบใดที่อาหยันน้อยยังอยู่กับเธอ นั่นก็ดีเสียยิ่งกว่าอะไรแล้ว

“ค่ะ” เธอกระซิบคำนั้นออกมา

ตรงกันข้ามกับความโกรธเคืองของเขา สีหน้าของเธอกลับดูสงบ “ฉันก็ทำในสิ่งที่คุณบอกไงคะ คุณเย่ ถ้าฉันตาบอด คุณจะยอมให้อาหยันน้อยอยู่กับฉันใช่ไหมล่ะคะ?”

เย่เหวินหมิงจ้องมองโจวเชียนหยุนเขม็ง คราวก่อนผู้หญิงคนนี้เอาเศษแก้วไวน์แทงเข้าท้องตัวเองเพื่อไม่ต้องอุ้มท้องลูกของเขา ครั้งนี้เธอโหดร้ายยิ่งกว่าเดิม เธอตั้งใจจะทำให้ตัวเองตาบอดเพื่อสิทธิ์การเลี้ยงดูหยันน้อย

“จะบอกอะไรให้นะ ถึงเธอจะตาบอดไปจริง ๆ ฉันก็ยังไม่เชื่อเธออยู่ดี นับประสาอะไรกับการยอมยกอาหยันน้อยให้เธอ!” เย่เหวินหมิงพูดด้วยความโกรธเคืองและฟังดูฉุนเฉียวเล็กน้อย

สีหน้าของโจวเชียนหยุนยังคงสงบนิ่งราวกับคิดไว้แล้วว่า เขาจะพูดแบบนี้

เธอแค่อยากจะลองเสี่ยงดูว่าเย่เหวินหมิงจะรักษาคำพูดของเขาไหมหลังจากที่เธอทำให้ตัวเองตาบอดแล้ว