พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1162

ถึงอย่างนั้นตอนนี้ เย่เหวินหมิงก็ได้ประกาศกร้าวแล้วว่า เธอไม่มีโอกาสแม้แต่จะลองเสี่ยง!

“เย่เหวินหมิง คุณต้องเอาหยันน้อยไปจากฉันด้วยเหรอ?” โจวเชียนหยุนเงยหน้าและจ้องมองไปที่เขา

เขาดูค่อนข้างจะประหม่ากับสายตาของเธอ!

‘ทำไมฉันต้องประหม่าด้วยล่ะ? มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันจะได้รับสิทธิ์ในการดูแลลูกชายตัวเองสิ!’

“ใช่แล้วล่ะ โจวเชียนหยุน ฉันจะไม่ยอมให้อาหยันน้อยอยู่กับเธอ ถ้าต้องอยู่กับเธอ เขามีแต่จะต้องลำบาก เธอให้อะไรเขาได้บ้างล่ะ? เธอคิดว่าตั้งแผงขายอาหารจะพอเลี้ยงเขาหรือไง?” เย่เหวินหมิงตะโกน

ถึงอย่างนั้นโจวเชียนหยุนก็ฝืนพยักหน้า “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

เธอก้าวถอยหลังด้วยความใจเย็นที่ผิดปกติและก้มลงมองมือของเธอที่ยังอยู่ในกำมือของเขา “คุณเย่ ปล่อยได้ไหมคะ? ฉันไม่พยายามทำให้ตัวเองตาบอดแล้ว เพราะถึงฉันตาบอด ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรเลย ใช่ไหมคะ?”

ใบหน้าของเย่เหวินหมิงบูดบึ้ง และเขาก็คลายมือออก หลังจากนั้นเขาถึงรู้ตัวว่าทั้งฝ่ามือและแผ่นหลังของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ เสียแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นทำให้เขาเหงื่อแตกซิกอีกครั้ง เหมือนกับครั้งนั้นที่เธอแทงเข้าที่ท้องของตัวเอง

โจวเชียนหยุนเดินถอยหลังหนึ่งก้าว สองก้าว... จนกระทั่งพวกเขาห่างกันไปหลายก้าว

“ขอโทษที่มารบกวนคุณวันนี้นะคะ” เธอพึมพำคำพวกนั้นเสียงเบาและหันไปทางประตู

ร่างบางนั้นดูราวกับเธอสามารถล้มลงได้เพียงลมพัดผ่าน ดวงตาของเย่เหวินหมิงหม่นหมองอย่างช่วยไม่ได้ ‘เธอผอมมากขนาดนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่?’

แม้แต่... ตอนที่เขาจับข้อมือของเธอก่อนหน้านี้ มันก็เป็นหลักฐานว่า เธอผอมลงกว่าตอนที่เขาจับมือเธอเมื่อครั้งล่าสุด!