พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1014

“อย่าพูดแบบนั้นเลยครับ ผมพาคุณมาถึงนี่ ถ้าหมอซูบอกว่ามันรักษาได้ มันก็ต้องรักษาได้จริง ๆ” กู้ ลี่พูดพลางขับรถไปด้วย ก่อนเอ่ยถามอย่างสบาย ๆ “มือของคุณบาดเจ็บตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“เกือบสี่ปีได้แล้วค่ะ” หลิง อี้หรานตอบ

‘เกือบ 4 ปี…คงเป็นช่วงที่เธอติดอยู่ที่นั่นสินะ’ กู้ ลี่เฉินนึก ก่อนถามต่อ “คุณบาดเจ็บตั้งแต่ตอนเป็นนักโทษเหรอ?”

หลิง อี้หรานนิ่งเงียบ ไม่ได้ตอบอะไร แต่สีหน้าของเธอตอบคำถามเขาทุกอย่างแล้ว

“ใครเหรอ? คนที่ทำแบบนี้กับคุณ?” น้ำเสียงของลี่เฉินเจือความโกรธ ‘ใครหน้าไหนมันทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้กับเธอ?’

เขารู้ว่าเธอเคยมีสถานะเป็นผู้ต้องขังมาก่อน แต่ลี่เฉินไม่คิดเลยว่าอี้หรานต้องเจอกับอะไรบ้าง

เพิ่งได้รับรู้ตอนนี้เองว่าเธอคงทรมานมาก

อี้หรานเอ่ยขึ้นเสียงเบา “มันไม่สำคัญหรอกค่ะ”

“ใครทำ?” ลี่เฉินถามย้ำ

“ฉันบอกคุณไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา? ฉันจะทำให้คนพวกนั้นทรมานได้ด้วยเหรอ?”

“ทำไมจะไม่ได้?” ดวงตาของลี่เฉินฉายแววดุร้าย เขาจะทำให้ทุกคนที่เคยทำร้ายอี้หรานได้ประสบชะตากรรมแบบเดียวกัน

หลิง อี้หรานมองกู้ ลี่เฉินด้วยความทึ่ง

รถหยุดลงตามสัญญาณไฟจราจร ลี่เฉินหันมามองคนข้างกายด้วยสายตาจริงจัง “ผมพูดจริง ถ้าคุณอยากให้พวกนั้นเจอเรื่องแบบที่คุณเคยเจอ ผมช่วยคุณได้ ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร ผมจะปกป้องคุณเอง”

ร้านอาหารเป็นร้านเก่าแก่ขึ้นชื่อในเมืองนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่ร้านหรูหรา แต่การประดับตกแต่งร้านก็ทำออกมาสวยงาม

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ อี้หรานก็สังเกตว่าลี่เฉินสั่งแพนเค้ก อาหารขึ้นชื่อของเมืองเฉิน

เธอจับจ้องอยู่ที่แพนเค้ก โดยไม่สามารถหยุดคิดถึงตอนที่พวกเรายังอยู่บนภูเขาและหิวโซ ก่อนลี่เฉินจะพูดขึ้นมา “ผมจะให้คุณลองชิมนะ แพนเค้กของที่นี่อร่อยมาก”

นึกย้อนกลับไปตอนที่เธอยังอาศัยอยู่กับคุณยาย อี้หรานไม่คุ้นหูกับชื่อเมืองนี้เลย

เสียงของกู้ ลี่เฉินดังแทรกความคิดขึ้นมาอีก “มีอะไรหรือเปล่า? ทำไมคุณจ้องแพนเค้กแบบนั้น? แพนเค้กที่นี่อร่อยนะครับ เป็นเมนูขึ้นชื่อของร้านเลย ไม่มีร้านไหนทำอีกแล้วนอกจากที่นี่ ผมชอบทานมาตั้งแต่เด็กแล้ว”

หลิง อี้หรานพึมพำออกมา “ฉันเคยทานแล้วค่ะ มัน… อร่อยจริง ๆ”