พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1016

‘ไม่กี่วันมานี้ คุณหลิงกลับบ้านคนเดียวตลอด มันเลยไม่มีปัญหาอะไร แต่พอนายน้อยกู้มาส่งคุณหลิงวันนี้…แถมยังจับมือ จ้องตากันอีก อย่างกับคู่รัก!’

เกา ฉงหมิงได้แต่หวังให้กู้ ลี่เฉินและหลิง อี้หรานแยกกันโดยเร็วที่สุด ‘ถ้าพวกเขายังทำแบบนี้ต่อไป ไม่รู้ว่านายน้อยอี้จะว่ายังไงเลยเนี่ย?!’

…

หลิง อี้หรานเดินตรงไปที่บ้านเช่าพร้อมกล่องแพนเค้กในมือ เธอหยิบกุญแจออกจากกระเป๋าและไขเปิดประตู ในตอนที่กำลังจะผลักประตูเพื่อเข้าไปด้านใน มืออีกคู่หนึ่งก็ยื่นมาดันประตูเปิดออก

อี้หรานถูกจับให้หมุนตัวกลับไปกะทันหัน ก่อนพบกับอี้ จิ่นหลีที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เธอถามอย่างสับสน

เขาสวมเพียงเสื้อสเวตเตอร์ตัวบางสีอ่อนและกางเกงขายาวสีดำ เมื่อนำมาประกอบกับใบหน้าที่หล่อเหลา นั่นทำให้จิ่นหลีดูราวกับเจ้าชาย แต่ใบหน้าของชายหนุ่มกลับดูหม่นหมอง อี้หรานสังเกตเห็นการสะกดกลั้น ข่มอารมณ์ และ…ความเกรี้ยวกราดที่อยู่ในสายตาของอีกฝ่าย

สัญชาตญาณเตือนภัยของเธอทำงานทันที

ราวกับว่าจิ่นหลีคือตัวอันตราย และเธออาจเจ็บตัวได้หากพลาดแม้สักก้าวหนึ่ง!

“มีอะไร? จะไม่เชิญผมเข้าไปหน่อยเหรอ?” จิ่นหลีพูดเสียงเย็น

“มันดึกแล้ว…” เธออยากปฏิเสธ แต่จิ่นหลีขยับตัวเข้าใกล้

อี้หรานถอยหนีโดยอัตโนมัติขณะที่จิ่นหลีเองก็เข้ามาใกล้เรื่อย ๆ จนกระทั่งทั้งคู่เข้ามาในบ้านได้ในที่สุด จิ่นหลีเอื้อมมือไปปิดประตูตามหลัง

ปัง!

เธอยกมือขึ้นผลักชายหนุ่มออก แต่กลับถูกคว้ามือเอาไว้แทน ปลายนิ้วของจิ่นหลีเกลี่ยมือเธอไปมาขณะที่เจ้าตัวพูดเสียงงึมงำ “พี่ไม่ปัดมือหมอนั่นทิ้งตอนโดนจับมือ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบลี่เฉิน แล้วจะยอมให้หมอนั่นจับมือทำไม?”

‘ทำไมเหรอ…เพราะนั่นคือเฉินเฉิน เพราะว่า…’ ณ วินาทีนั้น อี้หรานนึกอะไรไม่ออกนอกจากคิดว่าชีวิตเธอจะต่างไปจากนี้ไหม หากเธอไม่ได้สูญเสียความทรงจำในวัยเด็กไปก่อนจะเกิดอุบัติเหตุ

“แค่เพราะฉันไม่ได้ชอบเขา ไม่ได้แปลว่าเขาจะจับมือฉันไม่ได้ ก็เหมือนกับที่คุณจับมือฉันอยู่ทั้งที่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณนั่นแหละ” อี้หรานตอบโต้ด้วยวาจา

สีหน้าของจิ่นหลีเปลี่ยนไปทันที ก่อนที่ชายหนุ่มจะลากอี้หรานเข้าไปในห้องน้ำ

“อี้ จิ่นหลี คุณจะทำอะไร?” อี้หรานร้องถาม พยายามดิ้นรนให้เป็นอิสระ

จิ่นหลีเปิดก๊อกที่อ้างล้างมือ สายน้ำพุ่งออกมาทันที