พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 103

ในวอร์ดแทบจะเงียบมีเสียงเคี้ยว ทั้งปู่และหลานชายไม่ได้พูดอะไรกันเลย

แม้ว่าพยาบาลที่มารับอาหารให้กับนายท่านจะอยากรู้อยากเห็น แต่เธอก็ไม่กล้าถาม เพราะทั้งสองเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองเฉิน

หลังจากที่นายท่านอี้เกือบอิ่มแล้ว เขาก็พูดว่า "ฉันได้ยินมาว่า เธอไม่ได้อยู่บ้านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา?"

"ครับ" อี้ จิ่นหลี ตอบอย่างไม่แยแส เขาไม่แปลกใจเลยที่นายท่านรู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตามนายท่านมีผู้ให้ข้อมูลอยู่ทุกที่แม้แต่ในบ้านของเขา

“พักที่ไหนล่ะ?”

“ข้างนอกครับ" อี้ จิ่นหลี ตอบ

“ทำไมเธอถึงอยากอยู่ข้างนอกล่ะ?” นายท่านอี้ถาม

“มันเงียบเกินไปในบ้าน” เขาแสร้งทำเป็นสบาย ๆ ขณะหยิบกุ้งขึ้นมาแล้วค่อย ๆ แกะเปลือกออก

"พูดอย่างนั้นแล้ว เธอควรมีแฟนได้แล้วตอนนี้ ฉันจะขอให้เลขาของฉันช่วยหาข้อมูลเกี่ยวกับหญิงสาวที่มีชื่อเสียงในเมืองนี้ให้นายเลือกสักคน" น้ำเสียงของนายท่านอี้ฟังดูเรียบง่าย

นิ้วของอี้ จิ่นหลี ที่กำลังจับกุ้งหยุดลงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ตอบว่า "ไม่จำเป็น"

นายท่านอี้หรี่ตาของเขา “มีอะไรเหรอ?”

“ถ้าเพียงเพื่อหาผู้หญิงให้กำเนิดลูก ผมก็สามารถเลือกผู้หญิงของตัวเองได้” เขากล่าว ในอดีตเขารู้สึกว่าถ้าเขาถูกลิขิตให้มีลูกที่จะสืบทอดเพื่อตระกูลอี้ในอนาคต มันก็ไม่สำคัญว่าผู้หญิงคนไหนจะให้กำเนิดลูก

แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าถ้าเขาต้องการลูก เขาหวังว่าแม่ของเด็กคนนั้นจะเป็นหลิง อี้หราน

ดูเหมือนจะไม่เลวสำหรับเด็กที่จะสืบทอดสายเลือดและยีนของเขาและเธอ